Devapriyaji - True History Analaysed

admin · Guru

02 Gods of Bbile

admin · Guru

பாகால் மா¢த்தபோது அவருடைய காதலி ஏனத் (Anat) மிகவும் போராடி அவரை உயிர்த்தெழ வைக்கிறாள். ஒரு கடவுள் எதி¡¢களால் மரணமடைவதும் மீண்டும் கம்பீரமாக உயிர்த்தெழுவதும் பண்டைக்காலத்தில் பல பேகன் மதங்களில் புராணக்கலாச்சாரமாக் இருந்திருக்கிறது (A History of God by Karen Amstrong, p 14). புதிய ஏற்பாட்டிலும் இதே கருத்து எடுத்தாளப்பட்டுள்ளது.

ஆதியாகமத்தில் யூதர்களின் பிதாமகனான ஆபிரகாமைப் பற்றிய கதையில் அவன் சோதோம் (Sodom) என்ற நகரத்தின் அரசனுக்கு கூலிப்படைத் தலைவனாக விளங்கினான் என்று சொல்லப்பட்டுள்ளது. ஆபிரகாம் முதலில் பாபிலோனியா¢ன் உர் (Ur) என்ற ஊ¡¢லே வசித்து வந்தான் . பின் அங்கிருந்து குடிபெயர்ந்து ஹெப்ரான் (Hebron) என்ற இடத்திலுள்ள மம்ரே (Mumre) சமவெளியில் குடியிருந்தான். இது உத்தேசமாக கி.மு. 1800 வருடங்களுக்கு முன் நிகழ்ந்திருக்கலாம் என்று ஆராய்ச்சியாளர்கள் குறிப்பிடுகின்றனர். ஏற்கனவே பலமுறை ஜெகோவா ஆபிரகாமுக்கு ஒரு நண்பனாகவும், வழிகாட்டியாகவும் இருந்து அடிக்கடி அவனை நோ¢ல் சந்தித்து உரையாடிவந்தார். ஆபிரகாமின் பேரன் யாக்கோபின் காலத்தில் ஜெகோவா அவனை இஸ்ரேல் (Israel) என்று பெயரை மாற்றி ஷேச்சம் (Shechem) என்ற ஊருக்குக் குடிபெயர வைத்தார். இது ஜோர்தானின் மேற்குக் கரையிலுள்ள தற்போதைய அரபு நகரமான நேப்லஸ் (Nablus) என்பதாகும். யாக்கோபின் பன்னிரண்டு புதல்வர்களின் வா¡¢சுகளே இஸ்ரேலின் பன்னிரண்டு கோத்திரத்தாரும் ஆவர். கி.மு. 1500 முதல் 1200 க்குள் அவர்களை மோசே (Moses) எகிப்து நாட்டின் அடிமைத்தளையிலிருந்து விடுவித்து அப்போது பஞ்சத்தில் வாடிய கானான் தேசத்துக்கு அழைத்து வந்தார். அவர்கள் மோசேயின் கடவுளான ஜெகோவாதான் தங்களை விடுவித்தார் என்று நம்பினார்கள். இஸ்ரவேலர்கள் என்று பைபிளில் அழைக்கப்படுகிற எபிரேயமொழி பேசும் யூதமக்கள் ஒரே இனமாக இல்லாமல் பல இனக்குழுக்கள் இணைந்தஒரு சங்கமமாயிருந்தனர். அவர்களின் ஒரே இணைப்புப் பாலம் ஜெகோவா வழிபாடுதான் என்று பைபிள் மூலம் தொ¢யவருகிறது. கி.மு. 8 ஆம் நூற்றாண்டில் கானான் தேசத்தை இஸ்ரவேலர்கள் இரண்டாகப் பி¡¢த்து, வடக்குப்பகுதியை இஸ்ரேல் (Israel) என்று பெயா¢ட்டும், தெற்குப்பகுதியை யூதேயா (Judha) என்று பெயா¢ட்டும் இரண்டு அரசர்களின் கீழ் ஆளப்படும் நாடுகளாக்கினார்கள். இஸ்ரேலில் யூதர்களின் பத்து கோத்திரத்தாரும், யூதேயாவில் இரண்டு கோத்திரத்தாருமாக வாழ்ந்து வந்தனர்.

மோசேயால் எழுதப்பட்டது என்று கருதப்படும், பெந்ததியூக் (Pentateuch) என்று அழைக்கப்படுகின்ற பைபிளின் முதல் ஐந்து புத்தகங்களும் மோசேயால் எழுதப்பட்டதல்ல. அவர் காலத்துக்குப்பின் சுமார் ஆயிரம் ஆண்டுகள் கழித்து, கி. மு. 500 ஆம் ஆண்டுகளில்ஒன்றுக்கு மேற்பட்ட ஆசி¡¢யர்களால் எழுதப்பட்டது என்று வரலாற்று ஆசி¡¢யர்கள் கருதுகிறார்கள். ஏனெனில் மோசேயால் எழுதமுடியாத அவருடைய மரணம், அவரது உடலை அடக்கம் செய்த இடம் பற்றிய விவரங்கள் போன்ற பல விஷயங்கள் இந்த புத்தகங்களில் உள்ளன (உபாகமம் 34: 5,6).

மோசே வணங்கிய அதே ஜெகோவாவை (Yahweh)த்தான் அவருடைய முன்னோராகிய ஆபிரகாமும் வணங்கினாரா என்ற கேள்வி எழுகிறது. ஆதாமின் பேரன் காலத்திலிருந்து மோசேக்கு ஜெகோவா முள் செடியில் அக்னியாக எ¡¢ந்து தா¢சனம் தருகிறவரைக்கும் யூதர்களுக்கு ஜெகோவா என்பவர் யார் என்பது தொ¢ந்திருக்கவில்லை என்று பெரும்பாலான ஆராய்ச்சியாளர்கள் கருதுகிறார்கள்.

admin · Guru

எ¡¢கின்ற முள்செடியின் நடுவில் நின்று ஜெகோவா மோசேக்குத் தான் யாரென்று விளக்குகிறார். " நான் ஆபிரகாமின் தேவனும் ஈசாக்கின் தேவனும் யாக்கோபின் தேவனும் உன் பிதாகளுடைய தேவனுமாயிருக்கிறேன்" என்று சொல்லுகிறார் (யாத்திராகமம் 3: 6) எபிரேயமொழி பைபிளில் இந்த இடத்தில் 'ஏலோகிம்' (Elohim = El-Ohim) என்ற ஜெகோவாவின் மற்றொரு பெயர்தான் பயன்படுத்தப்பட்டுள்ளது. ஆனால் 'ஏலோகிம்' என்ற எபிரேயமொழி வார்த்தை பன்மையில், அதாவது 'தேவர்கள்' என்ற பொருளில் பயன்படுத்தப்படும் வார்த்தை என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. ஏலோகிம் என்ற வார்த்தை வரும் இடங்களில் 'தேவன்' என்று தமிழிலும், ஆங்கில மொழிபெயர்ப்பில் ‘God' ' என்றும் பொதுவான பெயரே பயன் படுத்தப்பட்டுள்ளது. மேலும் கடவுள் மோசேயிடம், “ ஆபிரகாம், மற்றும் ஈசாக்கு, யாக்கோபு ஆகியோரும் என்னை எல் ஷடாய் (El Shadaai) என்று அழைப்பார்கள், அவர்களுக்கு 'ஜெகோவா' (Yahweh) என்ற என் பெயரை நான் தொ¢யப்படுத்தவில்லை"என்றும் சொல்லுகிறார் (யாத்திராகமம் 6: 3). ஆபிரகாம் ஜெகோவாவைதான் எல் (El) என்ற பெயா¢ல் வழிபட்டார் என்று மக்களை நம்பவைக்க வேண்டும் என்பதற்காக இந்த வசனம் சேர்க்கப்பட்டுள்ளது. பைபிளில் எல் (El) என்ற வார்த்தை ஒரு குறிப்பிட்ட பெயராகவும், பல இடங்களில் 'கடவுள்' என்ற பொதுவான பொருளிலும் மொழிபெயர்க்கப்பட்டுள்ளது. எல் (El or Il [il]) என்பது பாபிலோனியர், அசீ¡¢யர், •போனீசியர் (Phoenicians) மற்றும் சேபியர்கள் (Sabaeans) மத்தியில் மிகவும் பழமையான் தெய்வத்தின் பெயராக இருந்தது. •போனீசியா என்பது மத்தியதரைக் கடலின் கரையோரமாக பரந்து கிடந்த சி¡¢யா, லெபனான் மற்றும் வடக்கு இஸ்ரேல் ஆகிய நாடுகள் சேர்ந்த நிலப்பரப்பு என்று வ்ரலாற்று ஆசி¡¢யர்கள் தொ¢விக்கிறனர். பழைய ஏற்பாட்டுக் காலத்தில் மோசே எகிப்திலிருந்து அடிமைப்பட்டுக் கிடந்த யூதர்களை கானான் (Canaan) என்று அழைக்கப்பட்ட இந்த தேசத்துக்கு அழைத்துவந்தார்.

(A History of Hebrews, Edited by Rev. R.Kittel, 1895 Theological Translation Library, Princeton, N.J., , p 180 ; Ancient History Encyclopaedia, Phoenicia by Joshva J. Mark 02 Sept. 2009)

கானான் தேசத்து மக்களின் பிரதான கடவுளான எல் (El) தான் ஆபிரகாம் வழிபட்ட கடவுள் என்பது பைபிள் வாசகங்கள் வழியாகவே விளங்குகிறது. இந்த முரண்பாடுகளையெல்லம் பைபிள் மொழிபெயர்ப்பாளர்கள் கண்டுகொள்ளவே இல்லை. ஏனெனில் பாமர மக்கள் குழம்பிப்போவார்கள், கேள்வி கேட்பார்கள் என்று மொழிபெயர்ப்பாளர்கள் பைபிளில் சொல்லப்பட்ட கடவுள்களின் பெயர்களையெல்லாம் 'கர்த்தர் ' என்றும் 'தேவன்' என்றும் பொத்தாம் பொதுவாக மொழிபெயர்த்து, அசல் (original) பெயர்களை மறைத்துவிட்டார்கள். ஆங்கில பைபிளில் பழைய ஏற்பாட்டு கடவுளரை ' the Lord God’ என்றும் புதிய ஏற்பாட்டில் பிதாவை 'Father who is in Heaven' என்றும் , இயேசுவைப் பற்றி குறிப்பிடும் இடங்களில் 'the Lord' என்றும் மொழிபெயர்த்து விட்டார்கள்.

admin · Guru

பழைய ஏற்பாட்டில் முக்கியமான மூன்று யூதா¢னத் தலைவர்களைப் பற்றி சொல்லப்பட்டுள்ளது. அவர்கள் ஆபிரகாம், அவருடைய மகன் ஈசாக்கு மற்றும் பேரன் யாக்கோபு. அவர்கள் மூவரும் ஒரே தெய்வத்தைத்தான் வணங்கிவந்தார்கள் என்று நம்பப்பட்டாலும், அவர்கள் காலத்திலிருந்த மக்கள் அருகிலுள்ள கானான் தேசத்தின் மதக்கலாச்சாரத்தைப் பின்பற்றி அவர்களின் பாகால் (Baal), மார்துக் (Marduk), ஏனத் (Anat) போன்ற தெய்வங்களை வணங்கிவந்தனர் என்பது வெளிப்படை. கானான் தேசத்துத் பிரதான

கடவுளான எல் (El) என்பவர்தான் ஆபிரகாமின் கடவுளாக இருக்கவேண்டும். சாலேம் இராஜாவும், ‘உன்னதமான கடவுளாகிய’ எல்-யோனின் (El-yon) பிரதான ஆசா¡¢யனுமான மெல்கிசேதக் (Melichizedek) என்பவருக்கு ஆபிரகாம் அப்பமும் திராட்சை மதுவும் கொடுக்க, அவர் ஆபிரகாமுக்கு ‘உன்னதமான தேவனின்’ (El-yon) ஆசீர்வாதம் உண்டாயிருப்பதாக என்று கூறி ஆசி வழ்ங்கினார். ஆபிரகாம் அதைப் பெற்றுக்கொண்டார்

( ஆதியாகமம் 15: 18,19). இந்த மெல்கிசேதக் தகப்பனும், தாயும், வம்ச வரலாறும் இல்லாதவன்; இவன் துவக்கமும் ஜீவனின் முடிவுமுடையவனாயிராமல், தேவனுடைய குமாரனுக்கு ஒப்பானவனாக (Son of God) இருந்தான் என்று புதிய ஏற்பாட்டில் எபிரேயர் 7: 3 ல் சொல்லப்பட்டுள்ளது. இதனால் இவனும் யூதர்களால் கடவுளுக்கு ஒப்பாகக் கொண்டாடப்பட்டான் என்று தெளிவாகிறது. மெல்கிசேதக்கை ஆதி அந்தமில்லாதவர் என்றும், கடவுளின் குமாரன் என்றும் சொல்லியிருக்கும்போது, இயேசுவை எப்படிப் பரலோகத்திலுள்ள பிதாவின் ஒரே பேறான, ஏக குமாரன் என்று கூறமுடியும். இதில் யார் மூத்தவர், யார் இளையவர் அல்லது இருவரும் ஒருவர்தானா? பைபிளில் விடை இல்லை. சேதக் (Zedech அல்லது Zydik அல்லது zadik அல்லது Zaddiq) என்ற கடவுளை எருசலேமின் ஆதி குடிமக்களான எபூசியர் (Jebusites) வணங்கிவந்ததாக ஆராய்ச்சியாளர் தொ¢விக்கின்றனர். எபூசியர் கானானிய வம்சத்தினர். யூதர்கள் எருசலேமைக் கைப்பற்றுமுன் அது ஜெபுஸ் (Jebus) என்ற பெயரால் அழைக்கப்பட்டது. எருசலேமின் ஆதிகுடிமக்களாகிய எபூசியரை யூதேயாவில் குடியேறவந்த யூதர்களால் முற்றிலுமாகத் துரத்திவிடமுடியவில்லை. ஆகையால் இந்நாள் மட்டும் எபூசியர் யூதர்களுடனே எருசலேமில் குடியிருக்கிறார்கள் என்று பழைய ஏற்பாட்டில் யோசுவா என்ற புத்தகத்தில் எழுதப்பட்டுள்ளது (யோசுவா 15: 63). இந்த மெல்கிசேதக் என்ற பெயர் கடவுளுக்கு¡¢ய கானானியப் பெயர் என்பதில் சந்தேகமேயில்லை.

admin · Guru

இந்த சேதக் அல்லது சாதிக் என்ற பெயர் கிரேக்கர்கள் வணங்கும் ஜூபிடா¢ன் மறுபெயராகவும் இருந்தது. "சாதிக்கிற்கு மகிமை உண்டாவதாக என்று பாடும் கீதங்களை பூமியின் கடையாந்திரங்களிலிருந்து கேட்கிறோம்" என்று ஏசாயா 24: 16 ல் சொல்லபப்படுகிறது. தமிழ் பைபிளில் சாதிக் என்ற எபிரேய வார்த்தைக்கு 'நீதிபரன்' என்ற வார்த்தையும், ஆங்கில பைபிளில் the Righteous என்றும் இட்டு மொழிபெயர்த்திருக்கிறார்கள். பழைய ஏற்பாடு மூலமொழியான எபிரேயமொழியிலிருந்து மொழிபெயர்க்கப்பட்டதாகும். என்வே எபிரேய ஆங்கில இடைவா¢ மொழிபெயர்ப்பு பழைய ஏற்பாட்டில் (Hebrew Interlinear Old Testament) சாதிக் (Zaddiq) என்ற வார்த்தையை இவ்வசனத்தில் காணலாம்.

(The Mysteries of Adoni by S.F.Dunlap, Williams and Norgate, London,p 60)

மெல்கிசேதக் (Melchizedek) என்றால் செமிடிக் (Semitic) மொழிகளில் அதோனைசேதக் (Adonaizedek) என்று மறுபெயர். எபிரேய மொழியிலுள்ள அசல் (original) பழைய ஏற்பாட்டில் பல இடங்களில் ஜெகோவா, அதோனை (Adonai அல்லது Adoni) என்று அழைக்கப் படுகிறார். அதோனையின் மற்றொரு பெயர் தான் மெலோக் (Meloch) என்பது.

A History of Hebrews, Edited by Rev. R.Kittel, 1895, Theological Translation Library, Princeton, N.J., p 179)

பழைய ஏற்பாட்டுக்காலம் முடிந்து கடந்த இரண்டாயிரத்து நானூறு ஆண்டுகளாக ஜெகோவா யாருக்கும் தா¢சனம் தரவில்லை. புதிய ஏற்பாட்டுக்காலத்தில் தேவதூதர்களையும், பா¢சுத்த ஆவியையும் அனுப்பி மனிதர்களுக்குத் தகவல்கள் தருகிறார். தன் குமாரனாகிய இயேசுவுக்குக் கூட ஜெகோவா தா¢சனம் தரவில்லை!

பழைய ஏற்பாட்டில் ஆதியாகமம் 18 ஆம் அதிகாரத்தில், ஜெகோவா (Yahweh) ஆபிரகாமுக்குத் நோ¢ல்வந்து தா¢சனம் தந்ததாக எழுதப்பட்டுள்ளது. ஆனால் தனியாக வரவில்லை. ஆதியாகமம் 18: 2 ல் ' மூன்று புருஷர் ஆபிரகாமுக்கு எதிரே நின்றார்கள். அவன் அவர்களைக் கண்டவுடன் எதிர்கொண்டு ஓடிவந்து தரைமட்டும் குனிந்து வணங்கினான்' என்றிருக்கிறது. ஆனால் 18: 33 ல் ஜெகோவா ஆபிரகாமோடே பேசி முடித்தபின்பு போய்விட்டார் என்று கூறப்படுகிறது. 9 ஆம் அதிகாரம் முதல் வசனத்தில் ‘அந்த இரண்டு தூதரும் சாயங்காலத்தில் சோதோம் (Sodom) நகரத்துக்கு வந்தார்கள்’ என்றிருக்கிறது. அப்படியானால், ஜெகோவா முதலில் அங்கிருந்து போய்விட்டார், அவரோடு வந்த இரு தேவதூதரும் அவர்களுக்கு அளிக்கப்பட்ட பணியின் நிமித்தம் சோதோமுக்கு வந்தார்கள் என்று தொ¢கிறது.

admin · Guru

ஆபிரகாமின் பேரனான யாக்கோபுக்கும் பலமுறை கடவுள் தா¢சனம் கிடைத்திருக்கிறது. ஒருமுறை அவன் ஆரான் (Haran) என்ற ஊ¡¢ல் சென்று உறவினர்களைச் சந்திக்கச்செல்லும்போது வழியில் யோர்தான் பள்ளத்தாக்கின் அருகிலுள்ள லுஸ் (Luz) என்ற இடத்தில் பயணக் களைப்பினால் ஒரு கல்லின் மேல் தலைவைத்து உறங்கிப்போனான். அப்பொழுது அவன் கனவில் 'எல்' தோன்றி அவனுடைய சந்ததிகள் பெருகி ஒரு வலிமைவாய்ந்த தேசம் ஆவார்கள் என்றும் கானான் தேசம் முழுதும் அவர்கள் கைவசம் வரும் என்றும் அவனை ஆசீர்வதிக்கிறார். அதிகாலையில் எழுந்து, தன் தலைக்கு வைத்திருந்த கல்லைஎடுத்து அதைத் தூணாக நிறுத்தி , இந்தக் கல் தேவனுக்கு வீடாகும் என்று சொல்லி அதற்கு எண்ணெய் அபிஷேகம் செய்து, பொருத்தனை பண்ணிக்கொண்டான். மேலும் அந்த இடத்தைப் புனிதஸ்தலமாகக் கருதி அதற்கு பெத்தேல் (Bethel) என்று பெயா¢ட்டான். [எபிரேய மொழியில் Beth-El என்றால் எல் என்ற கடவுளின் இல்லம் என்று பொருள்] (ஆதியாகமம் 28: 10 -22). இதைக் கல் தூணுக்கு அபிஷேகம் செய்து இந்துமதத்தினர்

வழிபடுகின்ற 'சிவலிங்க வழிபாடு' என்று சொல்லலாம். பழைய ஏற்பாட்டுக் காலத்தில் யூதர்களிடையே ‘சிவலிங்க’ வழிபாடு வழக்கத்திலிருந்தது என்பதற்கு இதுவே அத்தாட்சி.மீண்டும் ஒருநாள் எல் என்கிற தேவன் யாக்கோபுவுக்குத் தா¢சனம் தந்து ,’நீ தூணுக்கு அபிஷேகம் செய்து எனக்குப் பொருத்தனை செய்துகொண்ட பெத்தேலிலே உனக்குத்தா¢சனமான தேவன் நானே’ என்கிறார் (ஆதியாகமம் 31: 13). கல்தூண் (சிவலிங்கம்) வணக்கத்துக்குத் பைபிளில் மேலும் உதாரணங்கள் உள்ளன. ஒருமுறை இஸ்ரேலுக்கும் பெலிஸ்தருக்குமிடையே நிகழ்ந்த யுத்தத்தில் இஸ்ரேலியர் பெலிஸ்தரை முறியடித்தார்கள். அப்போது சாமுவேல் என்ற தீர்க்கத்தா¢சி மிஸ்பா (Mispah) என்ற ஊருக்கும் ஷேன் (Shen) என்ற ஊருக்கும் நடுவில் ஒரு கல்லை எடுத்து நிறுத்தி “இம்மட்டும் ஜெகோவா எங்களைக் காத்தார்” என்று சொல்லி அதற்கு ‘எபனேசர்’ (Ebenezer) என்று பெயா¢ட்டார் (1 சாமுவேல் 7: 12).

மற்றொருமுறை யாக்கோபு தனித்திருக்கும்போது எல் (El) மனித உருவில் வந்து யாக்கோபுவுடன் இரவு முழுதும் மல்யுத்தம்(?) பு¡¢ந்தார். அவருடன் சண்டையிடுகிறபோது யாக்கோபுவின் தொடைச்சந்து சுளுக்கியது. பொழுது விடியும்போது அவர் நான் போகிறேன் என்றார். அவன் நீர் என்னை ஆசீர்வதித்தாலொழிய உம்மைப் போகவிடேன் என்றான் . அப்பொழுது அவர்: உன் பெயர் இனி யாக்கோபு எனப்படாமல் இஸ்ரேல் (Isra-El) எனப்படும் அன்று அவன் பெயரை மாற்றுகிறார். இஸ்ரேல் என்றால் ‘எல் ஆளுகின்றார்’ ( El Rules) என்று பொருள். (Jewish Study Bible, Oxford University Press, p 68) யாக்கோபு: நான் தேவனை முகத்துக்கு முகம் நோ¢ல் கண்டேன், என்று சொல்லி அந்த இடத்துக்கு பெனியேல் (Peni-El) [பெனியேல் என்றால் ‘எல் என்ற கடவுளின் முகம்’ என்று பொருள்] என்று பெயா¢ட்டான் (ஆதியாகமம் 32: 22 -30).

admin · Guru

கி.மு.எண்ணூறுகளில் ஆகாப் (Ahab) என்ற அரசன் இஸ்ரேலை ஆட்சி செய்தான். அவன் சீதோன் (Sidon) நாட்டு (தற்போதைய லெபனான் நாடு) இளவரசி யேசபெல் (Jesabel) ஐ மணம் செய்திருந்தான். யேசபெல் பாகால் (Baal) என்ற தெய்வத்தை வழிபடும் பேகன்மதம் சார்ந்தவள். அதனால் ஜெகோவாவை வழிபட்டு வந்த ஆகாபும் மனைவியுடன் சேர்ந்து பாகாலை வணங்க ஆரம்பித்தான். பாகாலுக்காக சமா¡¢யாவில் கோவில் எழுப்பி, விக்கிரகங்களையும், பலிபீடத்தையும் கட்டுவித்தான். யூத மக்களும் பாகலையே வழிபட்டனர்.

அப்பொழுது எலியா (Elijah) [இவருடைய பெயா¢லும் எல் இருக்கிறது] என்ற தீர்க்கத்தா¢சி (ஆகாபிடம் வந்து பாகால் உண்மையான கடவுள் அல்ல, ஜெகோவாவே உண்மையான கடவுள், அதை நான் நிரூபிக்கிறேன் என்று சவால் விட்டான். உடனே ஜெகோவா, பாகால் ஆகிய இரு தெய்வங்களுக்குமிடையே ஒரு போட்டி ஏற்பாடு செய்யப்பட்டது. எலியாவும், அரசனும், பா¢வாரங்களும், மக்களும் கார்மல் குன்றின்மேல் (Mount Carmel) ஏறினார்கள். பாகாலின் புரோகிதர்கள் 450 பேரும், யேசபெல் இராணியின் ஆதரவாளர்களான 400 பேகன் தீர்க்கத்தா¢சிகளும் வந்திருந்தனர். எலியா இரண்டு காளைகளை வரவழைத்து கசாப்பு செய்து இரண்டின் மாமிசத்துண்டங்களையும் தனிதனியாக இரு பலி பீடங்களின்மேல் வைக்கப்பணித்தான். ஒன்று பாகாலுக்கு, மற்றொன்று ஜெகோவாவுக்கு. எலியா, பாகாலின் புரோகிதர்களைபார்த்து நீங்கள் வானத்திலிருந்து நெருப்பு கீழிறங்கிவந்து பலிபீடத்தின் மேலுள்ள காளையைத் தகனபலியாக்குமாறு பாகாலை வேண்டி கொள்ளுங்கள் என்றான். அவர்கள் பலவாறு வேண்டுதல்கள் செய்தும், கூவி முறையிட்டுப் பார்த்தும் நேரம் சென்றதே தவிர நெருப்பு வானத்திலிருந்து இறங்கிவரவில்லை. எலியா தகனபலிக்காக விறகுகளை அடுக்கி அதன்மேல் காளையின் மாமிசத்தை வைத்திருந்தார். விறகின் மீது குடம் குடமாய் தண்ணீரை ஊற்றச்செய்து வாய்க்காலாக வடியவைத்தார். பின்னர்

எலியா ஜெகோவாவை பிரார்த்தித்து வேண்டிக்கொண்டதும் நெருப்பு தோன்றி

பலிபீடத்தில் ஜெகோவாவுக்ககாக வைத்திருந்த காளையை எ¡¢த்து தகனம் செய்தது. (பாஸ்பரஸ் [Phosphorus] தண்ணீ¡¢ல் மூழ்கியிருக்கும்போது எ¡¢வதில்லை, தண்ணீர் உலர்ந்தவுடன் எ¡¢யும். எலியா •பாஸ்பரசின் பயன்பாட்டைத் தொ¢ந்து வைத்திருக்கலாமென்றும், அதை பயன்படுத்தி இந்த ஜாலவித்தையை நிகழ்த்தியிருக்கலாம் என்றும் ஆராய்ச்சியாளர் கருதுகின்றனர்.) அதைப்பார்த்த அனைவரும் தரையில் சாஷ்டாங்கமாய் விழுந்து ஒரேகுரலில் ஜெகோவாவே உண்மையான தேவன் என்று ஏற்றுக்கொண்டனர். அப்போதும் எலியா விடவில்லை, மக்களைத் தூண்டிவிட்டு பாகாலின் புரோகிதர்கள், தீர்க்கத்தா¢சிகள் அனைவரையும் வெட்டிக் கொன்றுவிட்டான் ( 1 இராஜாக்கள் 18 ஆம் அதிகாரம்). இவ்வாறு கொஞ்சம் வரலாறும், நிரம்ப கற்பனையும் கலந்த மாயாஜாலக் கதைகள் பைபிள் முழுதும் பரந்து கிடக்கின்றன.

எகிப்தில் சினாய் அருகிலுள்ள கந்திலெ ஆஜ்ருத் (Kuntillet ‘Ajrud) என்ற இடத்தில் அகழ்வாராய்ச்சி மூலம் கிடைத்த கற்சாடிகளின் மேல் எழுதப்பட்டிருந்த வாசகங்களை படித்தபோது ஜெகோவா என்ற யூதர்களின் கடவுளுக்கு அஷேரா (Ashera) என்ற மனைவி இருந்திருக்க வாய்ப்பு இருக்கிறது என்பது தொ¢யவந்திருக்கிறது. இந்த அஷேரா கானான் நாட்டினா¢ன் பிரதான கடவுளான எல் (El ) லின் மனைவியும், கானான் மக்களால் 'அன்னை தெய்வம்' என்று கொண்டாடப்பட்டவளும் ஆவாள். இந்த கற்சாடிகள் கி.மு. எட்டாம் நூற்றாண்டைச் சார்ந்தவை என்று கண்டுபிடிக்கப் பட்டுள்ளது.ஒரு கற்சாடியின் மேல் 'ஜெகோவாவிற்கும் அவருடைய அஷேராவுக்கும் ' என்று பொறிக்கப்பட்டுள்ளது. இன்னொன்றில் 'சமா¡¢யாவின் ஜெகோவா மற்றும் அவருடைய அஷேரா' என்று எழுதப்பட்டுள்ளது. மற்றொன்றில் 'தெமானின் (Teman) ஜெகோவா மற்றும் அவருடைய அஷேராவின் நாமத்தில் உன்னை நான் ஆசீர்வதிக்கிறேன்' என்று பொறிக்கப்பட்டிருக்கிறது. எப்ரானிலிருந்து (Hebron) எட்டு மைல் தூரத்திலுள்ள கிர்பெத் எல்-கோம் என்ற ஊ¡¢ல் ஒரு கல்லறையின் மூடுகல்லில் ' ஜெகோவாவினாலும் அவருடைய அஷேராவினாலும் ஆசீர்வதிக்கப்பட்டவர்' என்று எழுதப்பட்டக் கல்வெட்டைக் கண்டுபிடித்திருக்கிறார்கள். இதுவும் கி.மு.எட்டாம் நூற்றாண்டைச் சார்ந்ததே. (Ze’ev Meshel, Archeologist, Tel Aviv University, 1974/75)

எருசலேமிலுள்ள ஜெகோவாவின் தேவாலயத்திலும் அஷேராவின் விக்கிரகத்தை பிரதிஷ்டை செய்து யூதர்கள் வழிபட்டு வந்தனர் என்பதற்கு பைபிளில் சான்று உள்ளது. ஜோஸியா (Josiah) என்ற அரசன் ஜெகோவாவின் ஆலயத்திலிருந்து அஷேராவின் விக்கிரகத்தை அகற்றி அதை எருசலேமுக்கு புறம்பே கொண்டுபோய் அழித்தான் என்று 2 இராஜாக்கள் 23: 6 ல் கூறப்பட்டுள்ளது. இதில் அஷேரா என்ற பெயர் தமிழ் பைபிளிலும், ஆங்கில மொழிபெயர்ப்பு பைபிள்களில் ஜேம்ஸ் மன்னர் தொகுப்பிலும் (King James Version) தவிர்க்கப்பட்டு வேறு வார்த்தைகள் பயன்படுத்தப்பட்டு உள்ளன. ஆங்கில மொழிபெயர்ப்பு பைபிள்களில் புதிய அகில உலகத் தொகுப்பிலும் (New International -Version), புதிய அமொ¢க்கன் ஸ்டான்டர்ட் தொகுப்பிலும் (New American Standard Version), எபிரேய மொழியிலுள்ள பழைய ஏற்பாட்டிலும் ( Hebrew Old Testament) 'அஷேரா' என்ற பெயர் உள்ளது. தமிழாக்க பைபிளில் மக்களுக்குப் பு¡¢யாமலிருப்பதற்காக பல இடங்களிலும் அஷேரா என்ற அவ்வார்த்தை, அஷேராவின் விக்கிரகத்தை பச்சை மரங்களின் அடியில்வைத்து யூதர்கள் வணங்கிவந்தார்கள் என்பதால் 'தோப்பு விக்கிரகம்' என்றே மொழிபெயர்க்கப்பட்டு மறைக்கப் பட்டுள்ளது.

யூத மக்கள் அஷேராவுக்கு உயர்ந்த மலைகளிலும், பச்சை நிறமுள்ள பொ¢ய மரங்களின் அடியிலும், தேவாலயத்திலும் விக்கிரகங்களை ஸ்தாபித்து வழிபட்டனர் என்று பைபிளில் சொல்லப்பட்டுள்ளது. பெண் தெய்வத்தை வணங்குவது பிடிக்காமலும், அஷேராவையும், பாகாலையும் பிற மதத்தினர் வழிபட்டதாலும், ஜெகோவா மட்டும் தான் யூதர்களின் தெய்வம் என்று சொல்லி யூத தீர்க்கத்தா¢சிகள் அப்போதிருந்த அரசர்களைத் தூண்டி அஷேராவின் சிலைகளயும், பாகாலின் விக்கிரகங்களையும் நிர்மூலமாக்கச் செய்தனர். அஷேராவைப் பற்றிய குறிப்புகள் பின்வரும் பைபிள் அத்தியாயங்களில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ள இடங்களில் காணப்படுகின்றன: யாத்திராகமம் 34: 13; உபாகமம் 7: 5; 12: 3; 16: 21; நியாயாதிபதிகள் 3:7; 6:25,26,28,30; 1 இராஜாக்கள் 14:15,23; 15:13; 16:33, 18:19; 2 இராஜாக்கள் 13:6; 17; 10,16; 21:3, 4;14: 15; 2 நாளாகமம் 14:3;15:16; 17:6; 19:3; 24:18; 31:1; 33:3,19; 34:4,7; ஏசாயா 27:99; மீகா 5:14.

அஷேராவை 'பரலோகத்தின் அரசி' (Queen of Heaven) என்று யூதர்கள் கொண்டாடினர் என்றும் அவளுக்கு பானபலிகளைப் படைத்தும், தூபம் காட்டியும் வழிபட்டனர் என்பதற்கு எரேமியா 7: 8; 17: 2; 44: 17 ஆகிய வசனங்களில் சான்றுகள் உள்ளன. ஆனால் தமிழ் பைபிளில் அஷேராவை 'தோப்பு' என்றும் பரலோகத்தின் அரசி என்பதை 'வானராக்கினி' என்றும் மொழிபெயர்த்து தமிழ் மக்களுக்குப் பு¡¢யாமலிருக்க மாற்றம் செய்திருக்கிறார்கள். ஆங்கில மொழிபெயர்ப்பு பைபிள் பதிப்புகளில் புதிய அகில உலகத் தொகுப்பிலும் (New International Edition), புதிய அமொ¢க்கன் ஸ்டான்டர்ட் தொகுப்பிலும் (New American Standard Edition) தவிர மற்ற பதிப்புகளில் இவ்வாறே அஷேராவின் பெயர் மறைக்கப்பட்டுள்ளது. எபிரேய மொழி மூலமும் நேரடி ஆங்கில மொழிபெயர்ப்பும் உள்ள பைபிளில் (Hebrew Interlinear Old Testament) வார்த்தைகள் மற்றப்படவில்லை.

யூதர்கள் அஷேரா என்ற பெண் தெய்வத்தை ஜெகோவாவின் மனைவியாக்கி வழிபட்டதைப் போல கிறிஸ்தவ மதத்தின் தொடக்க காலத்தில் வேற்று மதத்தினா¢ன் பெண்தெய்வத்தை போற்ற ஆரம்பித்தனர் என்று கருத இடமிருக்கிறது.. பவுல் அப்போஸ்தலர் தன் நண்பர்களுடன் எபேசு (Ephesus) என்ற தற்போதைய துருக்கியில் உள்ள பழைமையான நகரத்தில் கிறிஸ்துவைப் பற்றி பிரசங்கம் செய்யச் சென்றபோது, நகரத்திலிருந்தவர்கள் அவர்கள் வணங்கிவந்த மகாதேவி தியானாள் [டயானா] (Diana) என்பவளே இயேசுவை விடப் பொ¢யவள் என்று கத்தி கலகம் செய்து அவர்களை விரட்டியடித்தனர். (அப்போஸ்தலருடைய நடபடிகள் 19: 27,28: 34, 35). பெண்தெய்வமான டயானாவை வழிபடும் பழக்கம் ரோமானியா¢டமும், அருகிலுள்ள எல்லா ஆசியநாடுகளிலும் பரவலாக இருந்தது, அவள் வேட்டை தெய்வமாகவும், பெண்களுடைய கர்ப்பத்தைப் பாதுகாத்து சுகப்பிரசவமாக்கும் தெய்வமாகவும் வணங்கப்பட்டாள். பின்பு இப்பழக்கம் கிறிஸ்தவா¢டையே பரவியிருக்கக்கூடும். அது பற்றி புதிய ஏற்பாட்டில் குறிப்பிடவில்லை என்றாலும் தற்காலத்தில் கூட கிறிஸ்தவர்கள் தங்கள் பெண்குழந்தைகளுக்கு டயானா (Diana) என்று பெயர் வைக்கும் பழக்கம் உள்ளதைப் பார்க்கும்போது இந்த பெண் தெய்வத்தையும் அவர்கள் முன்னர் வழிபட்டிருக்கவேண்டும் என்று கருதவேண்டியிருக்கிறது.

கிறிஸ்தவ மதத்தின் தொடக்கத்திலிருந்தே இயேசுவின் தாயான 'கன்னி' மா¢யாளையும் தெய்வமாக வணங்க ஆரம்பித்தனர். எகிப்தில் வழங்கிய மதத்தில் அவர்களின் கன்னிப் பெண்தெய்வமான ஐசிஸ் (Isis) தன் குழந்தை ஹோரசை (Horus) மடியில் வைத்துக் கொண்டிருப்பது போன்ற உருவச்சிலைகளைக் கத்தோலிக்க கிறிஸ்தவர்கள் சற்றே மாற்றி வடிவமைத்து பெயரை மாற்றி ஐசிஸைக் கன்னி மா¢யாளாகவும், கையிலுள்ள குழந்தையை இயேசுவாகவும் கருதி வழிபடத் தொடங்கினர். எகிப்தியத் தெய்வமான ஐசிஸ் 'நிலவுத் தெய்வமாக' (Moon Goddess) வணங்கப்பட்டு வந்தாள். ஆகவே கன்னிமா¢யாளின் அடையாளமாக பிறைச் சந்திரனை ஏற்படுத்தினர். சூ¡¢யனின் கதிர்கள் பின்புலத்திலிருந்து வருவது போல் ஒரு தோற்றத்தையும் ஏற்படுத்தினர். அநேக மாதாகோவில்களில் கன்னிமா¢யாளின் சிலை பிறைசந்திரனின் மேல் கையில் குழந்தை இயேசுவுடன் நிற்பது போல் வடிவமைத்திருப்பார்கள். உதாரணம், வேளாங்கண்ணி மாதா. புரோடஸ்டன்ட் கிறிஸ்தவமதம் தோன்றியபின் அவர்கள் மட்டும் இப்பழக்கத்தை விட்டொழித்தனர்.

பாபிலோனியர் சூ¡¢யக் கடவுளுக்கு ஷமாஷ் (Shamash) என்று பெயா¢ட்டு சிப்பாரா (Sippara) மற்றும் லார்சா (Larsa) என்னும் நகரங்களில் கோவில்கள் கட்டி வழிபட்டனர். அவர்கள் வானவெளியில் கிழக்கிலொன்று மேற்கிலொன்றாக இரு வாசல்கள் இருப்பதாகவும், காலையில் கிழக்கு வாசல் வழியாக சூ¡¢யன் வந்து உலகத்துக்கு பகலெல்லாம் ஒளியைத்தந்துவிட்டு மாலையில் மேற்குவாசல் வழி மறைந்துவிடுவாகவும் நம்பினர். வீறு கொண்ட இரண்டு குதிரைகள் பூட்டிய இரதத்தில் சூ¡¢யன் பவனி வருவதாகவும் நம்பினர்.

கிரேக்கர் சூ¡¢யக் கடவுளை ஹீலியோஸ் (Helios) என்றும், அப்போலோ (Appolo) என்றும் அழைத்தார்கள். லத்தீன் மொழியில் சோல் (Sol) என்று சூ¡¢யக் கடவுள் அழைக்கப்பட்டார். சூ¡¢யக்கடவுளின் ஹீலியோஸ் என்ற கிரேக்கமொழிப் பெயா¢லிருந்து எல் (El) அல்லது ஏலி (Eli) என்ற பெயர் கானானியர் மொழியிலும், எபிரேயமொழியிலும் வந்திருக்கலாம். "ஏலி! ஏலி! லாமா சபக்தானி?" (என் தேவனே! என் தேவனே! ஏன் என்னைக் கைவிட்டீர்?) என்று சிலுவையில் அறையப்பட்டிருந்த இயேசு சத்தமாக பிதாவை அழைத்தாக மத்தேயு 27: 46 ல் சொல்லப்படுகிறது.

admin · Guru

பாபிலோனியரையும், கிரேக்கரையும் வழியொற்றி யூதர்களும் சூ¡¢யக் கடவுளை வழிபடத் தொடங்கினர். யூதர்கள் சூ¡¢ய வழிபாடு செய்து வந்தனர் என்பதற்கும் சான்றுகள் பைபிளிலேயே உள்ளன. "இதோ, கர்த்தருடைய (ஜெகோவா) ஆலயத்தின் வாசல் நடையிலே மண்டபத்துக்கும் பலிபீடத்துக்கும் நடுவே, ஏறக்குறைய இருபத்தைந்து புருஷர், தங்கள் முதுகை ஜெகோவாவின் ஆலயத்துக்கும், தங்கள் முகத்தைக் கீழ்த்திசைக்கும் நேராகத் திருப்பினவர்களாய்க் கிழக்கே இருக்கும் சூ¡¢யனை நமஸ்கா¢த்தார்கள்" (எசேக்கியேல் 8: 16).

பழைய ஏற்பாட்டின் இறுதிலுள்ள மல்கியா என்ற புத்தகத்தில் சூ¡¢யனைப் பற்றிய ஒரு குறிப்பு உள்ளது. அது பின்னால் அவதா¢க்கபோகும் இயேசு கிறிஸ்துவைப் பற்றிய ஒரு தீர்க்கத்தா¢சனம் என்று கிறிஸ்தவர்கள் நம்புகிறார்கள். "என் நாமத்துக்குப் பயந்திருக்கிற உங்கள் மேல் நீதியின் சூ¡¢யன் உதிக்கும்; அதன் சிறகுகளின் கீழ் ஆரோக்கியம் இருக்கும், நீங்கள் வளரும் கன்றுக்குட்டிகளைப் போல துள்ளித் தி¡¢வீர்கள்" (மல்கியா 4: 2). இங்கே குறிப்பிடப்பட்டுள்ள சூ¡¢யன் பாபிலோனியரும், எகிப்தியரும் வணங்கிவந்த, இரண்டுபக்கமும் சிறகுகளையுடைய வட்டவடிவமான சூ¡¢யக்கடவுளின் சிற்பத்தை ஒத்திருக்கிறது. இயேசு சூ¡¢யனாகவே வருணிக்கப்படுகிறார். புதிய ஏற்பாட்டிலும் லூக்கா 1: 79 ல் இயேசுவின் பிறப்பை முன்மொழியும்போது " உன்னதத்திலிருந்து தோன்றிய அருணோதயம் நம்மைச் சந்தித்திருக்கிறது" என்று சொல்லப்படுகிறது. கத்தோலிக்கக் கிறிஸ்தவர்களின் மாதாகோவில்களில் வட்டவடிவில் பிரகாசமான தட்டின் சுற்றுவட்டத்தில் கதிர்களின் வடிவத்தோடு ஒரு உலோக சிற்பம் (சூ¡¢ய வடிவம்) பீடத்தின் மீது வைத்திருப்பதையும் பிரார்த்தனை முடிவில் பாதி¡¢யார் அதைக்கையில் எடுத்து அசைத்து மக்களுக்கு ஆசீர்வாதம் வழங்குவதையும் இன்றும் காணலாம்.

பல கிறிஸ்தவப் பண்டிகைகள் சூ¡¢ய வணக்கத்தைச் சுற்றியே வருகின்றன. முக்கியமாக கிறிஸ்துமஸ் பண்டிகை. அரேலியன் (Aurelian) என்ற ரோமானியப் பேரரசர் கி.பி.213 ல் மித்ரா என்ற சூ¡¢யக்கடவுளான சோல் இன்விக்டஸ் (Sol Invictus) இன் பிறந்த நாளை டிசம்பர் 25 ஆம் நாள் கொண்டாடும்படி நாடு மக்களைப் பணித்தார். சோல் இன்விக்டஸ் என்றால் 'வெல்லமுடியாத சூ¡¢யன்' என்று பொருள். நான்காம் நூற்றண்டில் கான்ஸ்டான்டைன் பேரரசர் காலத்தில் அதையே கிறிஸ்துவின் பிறந்த நாளாக கிறிஸ்தவர் ஏற்றுக்கொண்டனர். டிசம்பர் மாதம் என்பது மிகவும் குளிர் நிறைந்த மாதம். இரவில் எவரும் வெளியே செல்லமாட்டார்கள். ஆனால் கிறிஸ்து பிறந்த அன்று இரவில் வயல்வெளியில் படுத்திருந்து தங்கள் ஆட்டு மந்தையை பாதுகாத்துக் கொண்டிருந்த மேய்ப்பர்களுக்கு தேவதூதர்கள் காட்சியளித்து இயேசு பிறந்ததை அறிவித்தார்கள் என்று பைபிள் சொல்லுகிறது. இயேசு டிசம்பர் 25 ல் பிறந்திருந்தால் இது எப்படி சாத்தியம் ஆகும்? எனவே அவர் வேனிற்காலத்தில்தான் பிறந்திருக்கவேண்டும். பேகன் மதத்துக் கடவுளான மித்ராவின் பிறந்த நாளான டிசம்பர் 25 ஆம் நாள் இயேசுவின் பிறந்த நாளாக மாறிவிட்டது!

கிறிஸ்தவர்களின் 'ஈஸ்டர்' (Easter) பண்டிகையும் சூ¡¢யனைச் சர்ந்ததுதான். ஆங்கிலத்தில் (ஈஸ்டர்) அன்ற வார்த்தையே சூ¡¢யன் உதிக்கும் கிழக்குத் (East) திசையை ஆதாரமாகக்க் கொண்டு அமைந்ததுதான். முற்காலத்தில் ஈஸ்டர் அன்று உதயத்தில் சூ¡¢யன் நடனமாடுவதாக இங்கிலாந்தில் ஒரு நம்பிக்கை நிலவியது. சாக்சனி (Saxony) மற்றும் பிராண்டன்பர்க் (Brandenburg) என்னும் ஊர்களில் வசித்த விவசாயிகள் இன்றும் ஈஸ்டர் அன்று குன்றுகளின் மேல் ஏறி சூ¡¢யன் உதித்துத் துள்ளிவருவதைப் பார்ப்பதை வழக்கமாகக் கொண்டுள்ளனர். யூதர்களின் பஸ்கா பண்டிகையைப் போல் ஈஸ்டரும் ஒவ்வொரு வருடமும் வெவ்வேறு நாட்களில் வரும். காரணம்; வருடத்தில் இரு நாட்கள் சூ¡¢யன் பூமியின் பூமத்திய ரேகைக்கு நேராக வருகிறது, அதாவது மார்ச் 20/21 லும், செப்டெம்பர் 21/22 லும். அந்நாட்களில் இரவும் பகலும் ஒரே கால அளவுடன் இருக்கும். மார்ச் 21 ஆம் நாள் 'வசந்தகால பூமத்தியம்' (Vernal Equinox) என்றும் செப்டெம்பர் 22 ஆம் நாள் 'இலையுதிர்கால பூமத்தியம்' (Autumnal Equinox) என்றும் அழைக்கப்படும். வசந்தகால பூமத்திய நாளுக்குப் பின் வரும் பௌர்ணமி கழிந்த முதல் ஞாயிற்றுக்கிழமை ஈஸ்டர் வரும். இந்த பண்டிகையின் வேர்கள் சூ¡¢யனுக்கும், பூமிக்கும், சந்திரனுக்கும் உள்ள உறவினைச் சார்ந்த சூ¡¢யக் கடவுள் வழிபாட்டில் தொடங்கியதாகும். ஒவ்வொரு நாளும் மாலையில் சூ¡¢யன் மறைந்து (மா¢த்து) மறுநாள் காலையில் உதித்து எழுவதாக (உயிர்த்தெழுவதாக) சூ¡¢யனைப் பிரதான கடவுளாக வணங்கிவந்த ரோமானியப் பேகன் மதத்தினர் நம்பினர். இந்த நம்பிக்கையே ஈஸ்டர் பண்டிகையின் வித்து.

மோசே காலத்திலிருந்து சனிக்கிழமையே (Sabbath) ஓய்வுநாளாக பல நூற்றண்டுகள் அனுசா¢க்கப்பட்டு வந்தது. ரோமானிய சாம்ரஜ்ஜியத்தில் பேகன் மதத்தினர் மித்ரா என்ற சூ¡¢யக் கடவுளை ஞாயிற்றுக் வழிபடும் வழக்கம் கொண்டிருந்தனர். கிறிஸ்தவர்கள் ரோமப் பேரரசர் கான்ஸ்டன்டைன் காலத்தில் ஈஸ்டர் பண்டிகையைக் கிறிஸ்துவின் உயிர்த்தெழுதல் நிகழ்ந்த நாளாக கொண்டாடத் தொடங்கியபின், சனிக்கிழமையைத் துறந்து சூ¡¢யனுக்கு¡¢ய நாளாகிய ஞாயிற்றுக்கிழமையை ஓய்வுநாளாக அனுசா¢க்கத் தொடங்கினர். யூதர்களின் ஓய்வுநாள் இன்றைக்கும் சனிக்கிழமையே. தற்காலக் கிறிஸ்தவர்களிடம் இதைப்பற்றிக் கேட்டால் ஜெகோவா ஆறுநாட்களில் சிருஷ்டியை முடித்து ஓய்வெடுத்த ஏழாம் நாளை (சனிக்கிழமையை) விட இயேசு உயிர்த்தெழுந்த ஈஸ்டரை நினைவுபடுத்தும்

ஞாயிற்றுக்கிழமையே பொ¢யது என்பர்.

பைபிளில் 104 ஆம் சங்கீதத்தை கவனமாகப் படித்தால் அது சூ¡¢யக் கடவுளின் மகிமையைப் புகழ்ந்து எழுதப்பட்ட, ¡¢க்வேதத்திலுள்ள துதிப்பாடல்களுக்கு ஒப்பான பாடல் என்பது புலப்படும்.

இஸ்ரேலியர் எ¡¢கின்ற ஜோதி வடிவில் இறைவனைக் கண்டார்கள் என்பதற்கும் பைபிளில் சான்றுகள் இருக்கின்றன (யாத்திராகமம் 3 : 2; 24: 17).

யாத்திராகமம் 21 ஆம் அதிகாரத்தில் ஜெகோவா, மோசேயிடம் யூதர்களுக்கு அறிவிப்பதற்காக பத்து கட்டளைகளை அருளிச்செய்கிறார். அதில் முதல் கட்டளையாவது: என்னையன்றி உனக்கு வேறே தேவர்கள் இருக்க வேண்டாம். யாதொரு விக்கிரகத்தையும் நீ உனக்கு உண்டாக்கவேண்டாம். என்பதாகும். ஆனால் பத்துக் கட்டளைகளை விதித்த அதே ஜெகோவா தன்னுடைய முதல் கட்டளையைத் தானே மீறும்படியான ஒரு சூழ்நிலை வந்துவிட்டது. மோசே எகிப்தில் அடிமைப்பட்டுக்கிடந்த யூதர்களை விடுவித்து தம் நாடு நோக்கி அழைத்துவருகையில், அவர்கள் தங்களுக்குத் தண்ணீர் குறைவாக உள்ளதென்றும் , உணவு தரமற்றதாக இருக்கிறது என்றும் மோசேக்கு விரோதமாகக் கலகம் செய்தனர். அப்பொழுது ஜெகோவா சர்ப்பங்களை அனுப்பி அநேக மக்களைக் கடிக்கச் செய்து கொன்றார். அதனால் மக்கள் பயந்துபோய் மோசேயிடம் சென்று மன்னிப்பு கேட்டார்கள். மோசே மக்களுக்காக ஜெகோவாவிடம் விண்ணப்பம் செய்தார்.

ஜெகோவா மோசேயை நோக்கி: நீ ஒரு சர்ப்பத்தின் உருவத்தைச் செய்து அதை ஒரு கம்பத்தின்மேல் தூக்கி நிறுத்திவை, கடிபட்டவன் எவனோ அவன் அதை நோக்கிப் பார்த்தால் பிழைத்துக்கொள்வான் என்றார். உட்னே மோசே ஒரு வெண்கல சர்ப்ப விக்கிரகத்தை உண்டாக்கி அதை ஒரு கம்பத்தின்மேல் நிறுத்தி வைத்தான் (எண்ணாகம் 21: 5 -9). மோசேயின் காலம் முதல் யூதேயாவின் இராஜாவகிய ஆகாசின் குமாரன் எசேக்கியா (Hezekiah) ஆட்சிக்கு வரும் வரை சுமார் ஆயிரம் ஆண்டுகள் இஸ்ரேல் மக்கள் அந்த சர்ப்பவிக்கிரகத்துக்கு தூபம் காட்டி வழிபாடு செய்து வந்தார்கள். அந்த இடம் ' எபிரேய மொழியில் 'நெகுஸ்தான்' (நாகஸ்தலம்) என்று அழைக்கப்பட்டது. எசேக்கியா அஷேரா (Ashera) வின் விக்கிரகத்தை துண்டித்து, மோசே செய்துவைத்த வெண்கல சர்ப்பத்தையும் உடைத்துப்போட்டான் ( 2 இராஜாக்கள் 18: 4; 23: 6,11)

admin · Guru

புதிய ஏற்பாட்டிலும் இந்த விக்கிரக வணக்கத்தை மறைமுகமாக ஆதா¢த்து யோவானின் சுவிசேஷத்தில் 3 ஆம் அதிகாரம் 14, 15 ல் சொல்லப்பட்டுள்ளது. "சர்ப்பமானது மோசேயினால் வனாந்தரத்திலே உயர்த்தப்பட்டது போல மனுஷகுமாரனும், தன்னை விசுவாசிக்கிறவன் கெட்டுப்போகாமல் நித்தியஜீவனை அடையும்படிக்கு, உயர்த்தப்படவேண்டும்" என்று சுவிசேஷ ஆசி¡¢யர் இயேசுவின் வாய் வார்த்தைகளாகக்

கூறுகிறார். இதன் பொருள் என்ன? யூதர்கள் தாங்கள் பாம்புக்கடியிலிருந்து பிழைத்திருக்க நாகத்தின் வெண்கல விக்கிரகத்தை வணங்கிவந்ததைப் போல, மக்கள் தங்கள் பாவத்திற்கான தண்டனையிலிருந்து தப்பிக்க இயேசுவைத் தொழவேண்டும், அதற்காக அவரை கடவுள் நிலைக்கு உயர்த்தவேண்டும் என்பதாகும். இது மறைமுகமாகமாக விக்கிரக வணக்கத்தை ஆதா¢ப்பதுதானே?

நாகா¢கம் அடைந்த நிலையிலும் யூதர்கள் ஜெகோவாவிற்கு நரபலி கொடுத்து வந்தனர் என்பதற்கும் பைபிளில் சான்றுகள் உள்ளன. அவர்கள் தங்கள் மேல் ஏற்பட்ட சாபத்துக்கு ஈடாக மிருகங்களையும், மனிதர்களையும் பலியிட்டார்கள். நரபலியாகத் தங்கள் வசமுள்ள வேறு இனத்தைச் சார்ந்த அடிமைகளையே பலியிட்டார்கள். அப்படி ஒரு மனிதனைப் பலியிட நேர்ச்சை செய்துவிட்டால் அவனை யாரும் இரக்கம் கொண்டு மீட்கக்கூடாது என்றும் அவனைப் பலியிட்டே தீரவேண்டும் என்றும் லேவியராகமம் 27: 28,29 ல் சொல்லப்படுகிறது. ஆகவே கிறிஸ்தவர்கள் சொல்வது போல இயேசு கிறிஸ்து ஜெகோவாவிற்குக் கொடுக்கப்பட்ட முதல் நரபலி அல்ல, ஏற்கனவே நரபலி வாங்கும் பழக்கம் அவருக்கு இருந்திருக்கிறது என்பது தெளிவாகிறது.

கிராமத்து தேவதைகள் பூசா¡¢கள் மேல் இறங்கி அது வேண்டும், இது வேண்டும், எனக்கு இன்னவிதமாக படையல் இடு, இன்னவிதமான் நகைகளைச் செய்துபோடு என்று உத்திரவிடும் கூத்தை நாம் கிராமங்களில் பார்த்திருக்கிறோம். அதே போல யூதர்களின் முழுமுதல் கடவுளான ஜெகோவா நோ¢ல் வந்து மோசேயிடம் தனக்குப் பொன்னும், வெள்ளியுமான நகைகளும்,சிற்பங்களும், மரவேலைபாடுகள் நிறைந்த ஆலயத்திற்கான சாதனங்களும், பலிபீடமும், வண்ணவண்ண திரைச்சீலைகளும் என்ன நீளத்தில் என்ன அகலத்தில் தயா¡¢க்க வேண்டுமென்பதை ஒரு கைதேர்ந்த கலைஞனைப் போல் அறிவுறுத்துகிறார். அது மட்டுமல்ல, ஆட்டுக்குட்டிகளை எப்படிப் பலியிடவேண்டும், என்ன என்ன பணியாரங்களை எப்படித் தயா¡¢க்கவேண்டும் என்பதையும், பானபலியாக திராட்சை மதுவையும் படைக்கவேண்டும் என்பதையும் விலாவா¡¢யாக விவா¢க்கிறார். யாத்திராகமம் 25, 26, 27, 28, 29 மற்றும் 30 ஆம் அதிகாரங்களும் இந்த ஒரு விஷயத்துக்காகவே அர்ப்பணிக்கப்பட்டுள்ளது. பகுத்தறிவு உடைய எவருக்கும் இவற்றைப் படிக்கும்போது ஜெகோவா ஒரு கிராமத்து தேவதையா அல்லது பிரபஞ்சத்தைப் படைத்த சர்வ வல்லமை உள்ள தேவனா என்பதில் நிச்சயம் சந்தேகம் வரும்.

இயேசு கிறிஸ்துவின் காலத்துக்கு முன் பா¢சுத்த ஆவியைப் பற்றி பைபிளில் எந்த குறிப்பும் இல்லை. அது போல் ஆபிரகாம் காலத்துக்கு முன் தேவதூதர்கள் இருந்ததில்லை. தேவலோகத்து காவல் பிராணிகளான கேரூபின்கள் (Cherubin) மட்டுமே இருந்திருக்கின்றன. கேரூபின் களுக்குப் பல இறக்கைகளும், நான்கு தலைகளும் இருந்ததாக பாபிலோனிய மற்றும் •பீனிசிய (Phoenicia) புராணக்கதைகளில் வர்ணிக்கப்பட்டுள்ளன. நான்கு தலைகளில் ஒன்று சிங்கம் (காட்டு மிருகம்), இரண்டாவது காளை (வீட்டு மிருகம்), மூன்றாவது பருந்து (பறவை), நான்காவது மனித முகம். ஜெகோவா ஆதாமையும், ஏவாளையும் ஏதேன் தோட்டத்தைவிட்டு விரட்டியபின் அவர்கள் மீண்டும் தோட்டதிற்குள் நுழைந்துவிடாமல் தடுப்பதற்காக (பேகன் மதத்தினா¢ன் கற்பனையில் உதித்த) இந்த விசித்திரப் பிராணிகளைத்தான் காவலுக்காக நியமிக்கிறார்! (ஆதியாகமம் 3: 24).

admin · Guru

ஜெகோவா மோசேயிடம் தனக்கு எப்படிப்பட்ட தொழுகையிடத்தை நிறுவவேண்டும் என்று அறிவுறுத்துகையில், தனக்கு பசும்பொன்னினால் ஒரு கிருபாசனத்தைச் (mercy seat) செய்யும்படிக்கும், அது தான் அமர்ந்திருக்க வசதியாக இரண்டரை முழ நீளமும் ஒன்றரை முழ அகலமுமாய் இருக்கக்கடவது என்றும், அதன் இருபுறமும் தங்கத்தினாலான இரண்டு கேரூபின்களின் விக்கிரகங்களயும் செய்து, அவை இறக்கைகளை உயர வி¡¢த்துக்கொண்டு ஒன்றுக்கொன்று எதிர்முகமாய் இருக்கக்கடவது என்றும் கூறுகிறார் (யாத்திராகமம் 25: 17 -20). கேரூபின்களிடம் ஜெகோவாவிற்குத் தனிப்பட்ட பி¡¢யமும், நம்பிக்கையும் இருந்தது என்பதற்கு இது மற்றொரு உதாரணம்.

பரலோகத்தில் இருக்கின்ற என் பிதா என்று இயேசுவால் அழைக்கப்பட்ட ஜெகோவா மனித வடிவத்தில் இருந்தார் என்று பழைய ஏற்பாடு கூறுகிறது. ஜெகோவா மனிதனைப் படைக்கும்போது, "நமது சாயலாகவும், நமது ரூபத்தின்படியேயும் மனிதனை உண்டாக்குவோமாக" என்று சொல்லி ஆதாமைப் படைக்கிறார் (ஆதியாகமம் 1: 26). யாக்கோபு இரவு முழுதும் தன்னோடு மல்யுத்தம் செய்து பொழுதுபோக்கிய (!) ஜெகோவாவைப் பற்றி பேசும்போது : 'நான் ஜெகோவாவை முகத்துக்கு நேரே கண்டேன்' என்று சொல்லுகிறான் (ஆதியாகமம் 32: 30). ஜெகோவாவை ஆதாம் , ஏவாள், அவர்களின் பிள்ளைகள், ஆபிரகாம், அவர் பேரன் யாக்கோபு, மோசே, எசேக்கியேல் மற்றும் பலர் நேருக்கு நேர் பார்த்திருக்கிறார்கள். ஆனால் புதிய ஏற்பாட்டில் யோவானின் சுவிசேஷத்தில் 1: 18 ல் "ஜெகோவாவை ஒருவனும் ஒருக்காலும் கண்டதில்லை" என்று முரண்பாடாக எழுதப்பட்டுள்ளது. தேவனுடைய வசனங்கள் பொய்யாக இருக்க முடியாது. ஆனால் எது தேவனுடைய வசனம், பழைய ஏற்பாட்டிலுள்ளவையா அல்லது புதிய ஏற்பாட்டிலுள்ளதா என்பதுதான் தொ¢யவில்லை!

கிறிஸ்தவர்களிடம் அவர்கள் ஒரே தெய்வத்தை வணங்குபவர்களா, அல்லது பிதா, குமாரன், பா¢சுத்த ஆவி என மூன்று தெய்வங்களை வணங்குபவர்களா அல்லது அநேக தெய்வங்கள் இருக்கும்போது அவர்களில் ஒரு சிலரைத் தேர்ந்தெடுத்து வழிபடுகின்றனரா என்று கேட்டால் அவர்களுக்குக் குழப்பம்தான் மிஞ்சும். 1 கொ¡¢ந்தியர் 8: 5,6 ஆம் வசனங்களில் பவுல் பின்வருமாறு கூறுகிறார்: "வானத்திலேயும் பூமியிலேயும் தேவர்கள் என்னப்படுகின்றவர்கள் உண்டு; இப்படி அநேக தேவர்களும் அநேக கர்த்தாக்களும் உண்டாயிருந்தாலும், பிதாவாகிய ஒரே தேவன் (Jehova / God) நமக்குண்டு, அவராலே சகலமும் உண்டாயிருக்கிறது; அவருக்கென்று நாமும் உண்டாயிருக்கிறோம். இயேசு கிறிஸ்து என்னும் ஒரே கர்த்தரும் (Lord) நமக்குண்டு;அவர் மூலமாய்ச் சகலமும் உண்டாயிருக்கிறது, அவர் மூலமாய் நாமும் உண்டாயிருக்கிறோம்." பா¢சுத்த ஆவியைப்பற்றி இங்கே பேச்சில்லை.

யாத்திராகமம் 34: 6-7 வசனங்களில் ஜெகோவா தன்னுடைய குணாதிசயங்களைப்பற்றித் தானே மோசேயிடம் கூறிகிறார்: "கர்த்தர் மோசேயின் முன்பாகக் கடந்துபோகிறபோது, அவர்: கர்த்தர் இரக்கமும், கிருபையும், நீடிய சாந்தமும், மகா தயையும், சத்தியமுமுள்ள தேவன். ஆயிரம் தலைமுறைகளுக்கு இரக்கத்தைக் காக்கிறவர். அக்கிரமத்தையும், மீறுதலையும், பாவத்தையும் மன்னிக்கிறவர். குற்றவாளியைக் குற்றமற்றவனாக விடாமல், பிதாக்கள் செய்த அக்கிரமத்தைப் பிள்ளைகளிடத்திலும், பிள்ளைகளுடைய பிள்ளைகளிடத்திலும் மூன்றாம் நான்காம் தலைமுறைமட்டும் விசா¡¢க்கிறவர் என்று கூறினார்". ஆயிரம் தலைமுறைகளுக்கு இரக்கம் காத்து பாவங்களை மன்னிக்கிறவரென்று தன் கருணை உள்ளத்தைத் தெளிவுபடுத்திய ஜெகோவா, அடுத்தவாசகத்தில் பிதாக்கள் செய்த அக்கிரமத்தைப் பிள்ளைகளிடத்திலும், பிள்ளைகளுடைய பிள்ளைகளிடத்திலும் மூன்றாம் நான்காம் தலைமுறைமட்டும் விசா¡¢க்கிறவர் என்று தன்னைப்பற்றி எதிர்மறையாகச் சொல்லுகிறார். தந்தை செய்த பாவச்செயலுக்குப் பிள்ளைகளை விசா¡¢த்துத் தண்டிப்பது எந்தவகை நீதி என்று தொ¢யவில்லை!

பைபிளின் தொடக்கத்திலிருந்தே ஜெகோவாவை ஒரு அவசரபுத்திக்கரராகவும், நிதானத்தோடுச் செயல்களை செய்யத் தொ¢யாதவராகவும், முன் கோபக்காரரகவும், பாரபட்சம் காட்டுபவராகவும், பொறாமைக்காரராகவும், தான் விதித்த கட்டளைகளைத் தானே மீறுபவராகவும், சாதரண குற்றங்களுக்குக்கூட கொடிய தண்டனைகளை வழங்கும் நியாயமற்ற நீதிபதியாகவும் சித்தா¢த்திருக்கிறார்கள்.

சிருஷ்டியின்போது நான்காம் நாளில் சூ¡¢யனையும், சந்திரனையும் படைத்தார். ஆனால் முதல் மூன்று நாட்களும் சூ¡¢யன் இல்லமலே இரவும் பகலும் வந்துபோகிறது. அது சா¢, சந்திரன் இல்லாமல் வாரத்தின் முதல்நாள், இரண்டாம்நாள், மூன்றாம்நாள் என்று எப்படிக் கணக்கு வைத்தார் ஜெகோவா? சூ¡¢யன் இல்லாமல் எப்படி சாயங்காலமும் காலையும் வந்துபோயிற்று? ஜெகோவா சர்வ வல்லமையுள்ள தேவன் என்பதால் அவருக்கு இயற்கை விதிகள் தேவையில்லை என்று கிறிஸ்தவர் பதிலிறுப்பர். முதல் ஆறு நாட்களில் சிருஷ்டியை முடித்த ஜெகோவா ஏழாம் நாளில் (Sabbath) ஓய்வுஎடுத்தார் என்று பைபிள் கூறுகிறது. சிருஷ்டிக்காக அவர் செய்த வேலை ஒவ்வொரு நாளும் சில வார்த்தைகளைப் பேசியதுதான். ஆதியே இல்லாத ஜெகோவா பல கோடி ஆண்டுகள், யாருக்குத் தொ¢யும் எத்தனை ஆண்டுகள் என்று, தனியாக எந்த வேலையும் செய்யாமலிருந்தவர் திடீரென ஆறு நாட்கள் சில வார்த்தைகளைப் பேசியவுடன் களைத்துப்போய்விட்டார், அவருக்கு அடுத்தநாள் ஒய்வு தேவைப்பட்டது என்றால், இதற்கு என்ன விளக்கம் கொடுக்கமுடியும்? ஜெகோவாவுக்கு நம்முடைய ஆயிரம்வருடங்கள் என்பது அவருடைய ஒரு நாளுக்குச் சமம் என்று பைபிள் கூறுகிறது

(சங்கீதம் 90: 4; 2 பேதுரு 3: 8). அப்படியென்றால் பூமியையும், வானத்தையும் படைப்பதற்கு ஜெகோவா ஆறாயிரம் ஆண்டுகள் எடுத்துக்கொண்டாரா அல்லது நமது கணக்குப்ப்டி ஆறுநாட்கள் மட்டும் ஆனதா என்ற கேள்வி எழுகிறது!

அமாவாசைக்கும் கிறிஸ்தவர்களுக்கும் என்ன தொடர்பு? ஏசாயா 66: 23 ல் ' அமாவாசை தோறும், மற்றும் ஓய்வுநாள் தோறும் மாமிசமான யாவரும் எனக்கு முன்பாகத் தொழுதுகொள்வார்கள் என்று ஜெகோவா சொல்கிறார்" என்று தீர்க்கத்தா¢சி கூறுகிறார். ஆங்கில பைபிள் பதிப்புகளான ஜேம்ஸ் அரசர் தொகுப்பு (King James Version), புதிய அகில உலக தொகுப்பு (New International Edition), புதிய அமொ¢க்கன் ஸ்டான்டர்ட் தொகுப்பு (New American Standard Edition) மற்றும் எபிரேய நேரடி ஆங்கிலமொழிபெயர்ப்பு பழைய ஏற்பாடு (Hebrew Interlinear Old Testament) ஆகியவற்றில் 'அமாவாசை' (New moon) என்ற வார்த்தை பயன்படுத்தப்பட்டுள்ளது. அமாவாசை இந்துக்களுக்கு விசேஷமான நாள் என்பதால், தமிழ் பைபிளில் மொழிபெயர்ப்பாளர் அமாவாசை என்ற வார்த்தையைத் தவிர்த்துவிட்டு 'மாதந்தோறும்' என்ற வார்த்தையை நுழைத்துள்ளார். அதனால் தமிழ் கிறிஸ்தவர்களுக்கு ஒவ்வொரு அமாவாசையன்றும் கர்த்தரைத் தொழவேண்டும் என்ற விதி தொ¢யாமலே போயிற்று!

admin · Guru

எல்லாவற்றையும் படைத்துவிட்டு இறுதியில் எல்லாவற்றையும் ஆள்வதற்கு மனிதனை ஆணும் பெண்ணுமாகப் படைத்தார். ஆனால் அவர்களை நல்லது கெட்டது அறியாத முட்டாள்களாய்ப் படைத்துவிட்டார். பாம்பை மட்டும் எல்லாப் பிராணிகளையும்விட கூர்த்த அறிவுள்ளதாகப் படைத்திருக்கிறார் (ஆதியாகமம் 3: 1). இது எப்படி இருக்கிறது? பாம்பின் பேச்சைக் கேட்டு ஏவாளும், ஆதாமும் தடை செய்யப்பட்ட ஞானப்பழத்தை உண்டு நல்லது கெட்டது உணரும் பகுத்தறிவைப் பெற்றார்கள். நல்லது கெட்டது தொ¢யாத குழந்தைகளைப் போலிருந்த ஆதாமுக்கும் ஏவாளுக்கும் ஜெகோவாவினால் தடை செய்யப்பட்ட ஞானப்பழத்தை உண்பது தவறான செயல் என்பது எப்படி தொ¢யும்? நாம் விதிக்கின்ற எல்லா கட்டளைகளையும் குழந்தைகள் கடைப்பிடிக்குமா என்ன? அது எவ்விதத்தில் பாவச்செயலாகும்? ஜெகோவா இதற்காக அவர்கள் இருவரை மட்டுமல்லாது அவர்கள் சந்ததிகளான மனிதகுலத்தையே சபிக்கிறார். இது என்ன நியாயம்?

இதை நோக்கும்போது மகாபாரதத்திலுள்ள ஒரு கதை ஞாபகத்துக்கு வருகிறது. மாண்டவ்யர் என்று ஒரு ¡¢ஷி இருந்தார். அவர் நிஷ்ட்டையில் ஆழ்ந்து தவம் செய்துகொண்டிருந்தபோது , திருடர்கள் சிலர், தாங்கள் கொள்ளையடித்த பொருட்களை எடுத்துக்கொண்டு ஒடி வந்தார்கள். அரசனுடைய காவலாளிகள் தங்களைத் துரத்திவருவதைக் கண்ட திருடர்கள் மாண்டவ்யா¢ன் ஆசிரமத்தில் புகுந்து அங்கே ஒளிந்துகொண்டுவிட்டார்கள். காவலாளிகள் அவரை அணுகி அந்த வழியாகத் திருடர்கள் வந்தார்களா என்று கேட்டனர். தவத்திலிருந்த ¡¢ஷி இவர்களுக்குப் பதில் கூறவில்லை.கவலாளிகள் ஆசிரமத்திற்குள் நுழைந்து பார்த்தபோது கொள்ளையடிக்கப்பட்ட பொருள்களுடன் திருடகளைக்கண்டு அவர்களைப் பிடித்துச் சென்றார்கள். அரசனிடமும் செய்தியைக் கூறினார்கள். திருடர்களுக்குத் தக்க தண்டனையளித்த அரசன் , அவர்கள் ஆசிரமத்தில் ஒளிந்டிருக்கும் தகவலைக் கூறமறுத்த ¡¢ஷியைக் கழுவில் ஏற்றும்படி உத்தரவிட்டான். கழுவில் ஏற்றப்பட்ட மாண்டவ்யர் மறு உலகம் சென்று தர்மதேவதையை நோக்கி , இப்படி ஒரு தண்டனையை அனுபவிக்கும்படியாக நான் செய்த தீங்கு என்ன என்று கேட்டார். தர்மதேவதை, முனிவரே! நீர் தட்டாம்பூச்சியைப் பிடித்து அதை முள்ளால் குத்தித் துன்புறுத்தியதால்தான் அதன் பலனை அனுபவிக்க நோ¢ட்டது, இது தர்மத்தின் விதி என்றார்.

'எப்போது இந்த பாவத்தைச் செய்தேன்?" என்று மாண்டவ்யர் கேட்டார்.'நீர் குழந்தைப்பருவத்தில், ஒன்பது பத்து வயதில் இதைச் செய்தீர்' என்று தர்மதேவதை பதிலிறுத்தார்.

மாண்டவ்யர் , "எது தர்மம் எது அதர்மம் என்று அறியாத குழந்தைப்பருவத்தில் செய்த தவறுக்கு, நீ கொடுத்த தண்டனை மிகவும் கொடியது. தர்மதேவதையே! அறியாப்பருவத்தில் செய்த குற்றத்துக்குத் தகாத தண்டனையை விதித்ததால் நீ தர்மம் தவறிவிட்டாய். ஆகையால் நீ பூமியில் மனிதனாகப் பிறக்கக்கடவாய்' என்று சாபமிட்டார். இதனால் தர்மதேவதை பூமியில் திருதராஷ்ட் ரனுக்கும், பாண்டுவுக்கும் தம்பியாக விதுரனாகப் பிறந்தார். இதுவல்லவோ அறிவுடைமை, தர்மம், தெய்வங்களும் மனிதர்களும் கடைப்பிடிக்கவேண்டிய நியதி!

ஏவாளைத் தூண்டிய பாம்பை மட்டுமல்லாது அதன் வம்சத்தையே சபிக்கிறார். புதிய ஏற்பாட்டுக் கிறிஸ்தவர்கள் அது பாம்பு அல்ல, சாத்தான்தான் பாம்பு வடிவத்தில் வந்து ஏவாளை தூண்டிவிட்டான் என்பர். அப்படியென்றால் ஜெகோவா ஏன் பாம்பையும் அதன் சந்ததிகளையும் சபித்தார்? அவ்ர் சாத்தானை அல்லவா சபித்திருக்கவேண்டும்? சாத்தான்தான் பாம்பு ரூபத்தில் வந்திருக்கிறான் என்பது ஜெகோவாவுக்குத் தொ¢யவில்லை என்றால் அவர் என்ன கடவுள்? ஏவாள் செய்த இந்த முதல் பாவம் (Original sin) இன்று வரை நம்மைத் தொடர்கிறது என்று கிறிஸ்தவர்கள் நம்புகின்றனர். எப்பேர்ப்பட்ட மூடநம்பிக்கை பாருங்கள்!

ஆதாமுக்கும் ஏவாளுக்கும் காயீன், ஆபேல் என்று இரு ஆண்குழந்தைகள். அவர்கள் வளர்ந்ததும் காயீன் நிலத்தைப் பயி¡¢டுகிறவனாகவும், ஆபேல் ஆடுகளை மேய்க்கிறவனாகவும் ஆனார்கள். காயீன் அவன் பயி¡¢ட்ட கனிகளை ஜெகோவாவுக்குக் காணிக்கையாகக் கொண்டுவந்தான். ஆபேல் தன் மந்தைகளின் தலையீற்றுகளில் கொழுமையான ஆடுகளைக் கொண்டுவந்தான். ஜெகோவா காயீனின் காணிக்கையை அங்கீகா¢க்காமல் ஆபேலின் காணிக்கையை ஏற்றுகொண்டார். ஜெகோவா அதற்குக் காரணமும் சொல்லவில்லை. காயீன் அவமானப்பட்டுத் தன் சகோதரன் மேல் பொறாமையுற்று அவனைக் கொலைசெய்துவிட்டான் (ஆதியாகமம் 4: 1 -8). அற்பமான விஷயத்தில் பைபிளின் கடவுள் காட்டிய

பாரபட்சத்தால் சகோதரர்களுக்குள் விரோதம் மூண்டு கொலை வரைப் போயிற்று.

பொறாமை என்பது பக்குவப்படாத சாதாரண மனிதர்களின் குணம். ஜெகோவாவே 'நான் (விக்கிரகங்களின் மேல்) பொறாமையுள்ள தேவன்' என்று ஒப்புதல் வாக்குமூலம் கொடுக்கிறார் (யாத்திராகமம் 20: 5). ஆனால் தமிழ் பைபிளில் 'பொறாமையுள்ள தேவன்' என்பது 'எ¡¢ச்சலுள்ள தேவன்' என்று மாற்றப்பட்டுள்ளது. ஆங்கில பைபிளில் சா¢யாகவே I am a jealous God என்று மொழிபெயர்க்கப்பட்டுள்ளது. இயேசு மது அருந்தும் பழக்கம் உடையவர் என்பது சாமான்ய தமிழ் மக்களுக்குத் தொ¢ந்தால் அவர்களுக்கு இயேசுவின் மீதுள்ள மதிப்பு குறையலாம் என்றெண்ணிய தமிழ் மொழிபெயர்ப்பாளர், பைபிளில் எங்கெல்லாம் wine (திராட்சை மது) என்ற வார்த்தை வருகிறதோ அதையெல்லாம் 'திராட்சை ரசம்' என்று மாற்றி எழுதியது போல, இங்கும் தேவன்(Jehova) பொறாமையுள்ளவர் என்று எழுதினால் அது அவருக்குத் தகுதிக்குறைவாக இருக்கும் என்று கருதி 'எ¡¢ச்சல் உள்ள தேவன்" என்று மாற்றியிருக்கிறார்!

பழைய ஏற்பாட்டில் உலகத்தைச் சிருஷ்டித்த கடவுள் என்று வர்ணிக்கப்படும் ஜெகோவா மிகவும் கொடூரமானவராகவும், யூதரல்லாத அப்பாவி மக்களையும், பெண்களையும், குழந்தைகளையும் கொலை செய்யத் தூண்டுபவராகவும், கன்னிப்பெண்களை மட்டும் நீங்கள் கற்பழித்து சுகிப்பதற்காக உயிரோடு வைத்துக்கொள்ளுங்கள் என்று சொல்லும் வக்கிரபுத்திக்காரராகவும் சித்தா¢க்கப்பட்டிருக்கிறார் (எண்ணாகமம் 31: 1-18).

admin · Guru

ஜெகோவா தன்னை மட்டும் வணங்காது பிறமத தெய்வங்களையும், விக்கிரகங்களையும் வணங்கிய யூதர்களையும் சிலநேரங்களில் கொல்லத் துணிந்தார். மோசே எகிப்தில் அடிமைகளாக இருந்த யூதர்களை விடுவித்து கானான் தேசத்தை நோக்கி அழைத்துவருகையில் ஜெகோவாவின் அழைப்புக்கிணங்க மலைமேல் ஏறிச்சென்றான். அச்சமயம் யூதமக்கள் தாங்கள் எகிப்திலிருந்து கொள்ளையடித்துக் கொண்டுவந்திருந்த தங்கத்தை வைத்து ஒரு கன்றுக்குட்டியின் சிற்பத்தைச் செய்து அதை வழிபட தொடங்கினார்கள். இதை அறிந்த ஜெகோவா மோசேயிடம், தன்னை மட்டும் வணங்கும் யூதர்களைத் தனியாகப் பி¡¢த்து அவ்ர்களுக்குத் தன் உத்தரவைச் சொல்லும்படி அனுப்பினார். மோசே அவர்களிடம் சென்று ' நீங்கள் ஒவ்வொருவரும் உடைவாளை இடையில் அணிந்து கொண்டு, ஒவ்வொருவனும் விக்கிரகத்தை வணங்கிய தன் தன் சகோதரனையும், ஒவ்வொருவனும் தன் தன் சிநேகிதனையும், ஒவ்வொருவனும் தன் தன் அயலானையும் கொன்றுபோடக் கடவன் என்று இஸ்ரேலின் தேவனாகிய ஜெகோவா சொல்லுகிறார்' என்றான். அவர்கள் மோசே சொன்னபடி செய்தார்கள். அன்று அங்கிருந்த மக்களில் மூவாயிரம்பேர் கொல்லப்பட்டார்கள். (யாத்திராகமம் 32: 27,28)

ஜெகோவா ஒருமுறை காரணமேயில்லாமல் தனக்கு மிகவும் வேண்டப்பட்ட அடியாராகிய

மோசேயைக் கொல்லப்பார்த்தார் (யாத்திராகமம் 5: 24). இப்படி நிதானமில்லாத ஒரு மனிதனைப்போல் கடவுளைச் சித்தா¢த்திருப்பதை பைபிளில் மட்டுமே காண இயலும்.

இஸ்ரேலியர் எகிப்திலிருந்து தப்பித்து வந்தபின் முதன்முதலில் அமலேக்கு (Amalek) என்பவன் அவர்கள் மேல் படையெடுத்துவந்தான். அதை நினைவில் வைத்திருந்த ஜெகோவா சவுல் என்ற இஸ்ரேல் மன்னனிடம் சாமுவேல் என்ற தீர்க்கத்தா¢சின் மூலம் உத்தரவு இடுகிறார். சாமுவேல் அரசனிடம் நீ போய் அமலேக்கைத் தோற்கடித்து, அவனுக்கு உண்டான யாவற்றையும் சங்கா¢த்து, அவன் மேல் இரக்கம் வைக்காமல் புருஷரையும், ஸ்தி¡£களையும், பிள்ளைகளையும், குழந்தைகளையும், மாடுகளையும், ஆடுகளையும், ஒட்டகங்களையும், கழுதைகளையும் கொன்றுபோடக் கடவாய் என்று தேவன் சொல்லுகிறார் என்றான் (1சாமுவேல் 15: 2,3). ஜெகோவா ஏதுமறியாப் பிள்ளைகளையும், குழந்தைகளையும், வீட்டுப் பிராணிகளையும் விட்டுவைக்கவில்லை. பைபிளின் கடவுள் எத்தகைய கொடூரமானவர் என்று பாருங்கள். ஜெகோவாவின் இத்தகைய கொடுமைகளுக்கு பைபிளில் மேலும் உதாரணங்கள் உள்ளன (உபாகமம் 2: 34; 32: 35; சகா¢யா 14: 2; 2 நாளாகமம் 36: 17; யோசுவா 6: 21).

தாய் தந்தைக்கு அடங்காத மகனை தாயும் தகப்பனுமே பஞ்சாயத்து நடுவில் கொண்டுவிட்டு, பொதுமக்களைக் கொண்டு கல்லெறிந்து கொலை செய்யவேண்டும் என்ற கர்த்தா¢ன் கட்டளை உபாகமம் 21: 18-21 ல் கூறப்பட்டுள்ளது.

ஏசாயா 13: 13 -18 வசனங்களில் பின்வருமாறு சொல்லப்படுகிறது: ஜெகோவாவின் உக்கிரமான கோபத்தால், அவர்கள் குழந்தைகள் அவர்கள் கணகளுக்கு முன்பாக மோதியடிக்கப்பட்டு சிதறப்படும்; அவர்கள் வீடுகள் கொள்ளையிடப்படும்; அவர்கள் மனைவிகள் கற்பழிக்கப்படுவார்கள். வில்லுகளால் இளைஞரைச் சிதைத்துவிடுவார்கள்; கர்ப்பக்கனிகள் (கர்ப்பத்திலிருக்கும் சிசுக்கள்) மேலும் அவர்கள் இரங்குவதில்லை; அவர்கள் கண் பிள்ளைகளைத் தப்பவிடுவதில்லை. (தமிழ் பைபிளில் 'அவர்கள் மனைவிகள் கற்பழிக்கப்படுவார்கள்' என்பதை மென்மையாக 'அவமானப்படுவார்கள்' என்று மொழிபெயர்த்துள்ளர்கள். ஆங்கில பைபிளில் ravished என்ற சா¢யான வார்த்தையைப் பயன்படுத்தியிருக்கின்றனர்.) ஒசியா 13: 16 ல் " சமா¡¢யா தன் தேவனுக்கு விரோதமாகக் கலகம் பண்ணினபடியால், குற்றம் சுமத்தப்பட்டதாயிருக்கும், அவர்கள் வாளால் வீழ்வார்கள், அவர்களுடைய குழந்தைகள் மோதியடிக்கப்படும், கர்ப்பவதிகள் கீறப்பட்டுப்போவார்கள்" என்று கூறப்பட்டுள்ளது. கீழ்த்தரமான குணங்களையுடைய ஒரு மனிதனைவிட எவ்வளவு கேவலமாகவும், கொடூரமாகவும் பழிவாங்கும் தன்மையுடைய கடவுள் பாருங்கள். கற்பனை செய்யக்கூட இயலாத இத்தகைய கொடூரங்களை ஏதுமறியாத மக்களுக்கும், குழந்தைகளுக்கும், கர்ப்பத்திலிருக்கும் சிசுக்களுக்கும் இறைவன் செய்வார் என்பதை நம்ப இயலுமா? எதி¡¢ நாட்டவா¢ல் கன்னிப் பெண்களை மட்டும் நீங்கள் சுகிப்பதற்காக விட்டுவைத்துக் கொள்ளுங்கள், மீதமுள்ள பெண்களயும், கர்ப்பவதிகளையும், குழந்தைகளையும், ஆண்களையும் முதியோர் உட்பட எல்லாரையும் கொன்று குவியுங்கள் என்று உத்தரவிடக்கூடிய செங்கிஸ்கானைவிட, ஹிட்லரைவிட மோசமான ஒரு கொடுங்கோலன் கடவுளை வேறு எந்த மறைநூலிலாவது காட்டமுடியுமா? கிறிஸ்தவர்கள் இப்படிப்பட்ட 'பரம பிதாவை' நோக்கி தினம் தினம் 'உம்முடைய இராஜ்ஜியம் வருவதாக' என்று பிரார்த்தனை செய்துகொண்டிருக்கிறார்கள்! நல்லவேளை, இன்னும் வரவில்லை!

சங்கீதம் 105: 43 -45 வசனங்களில், (ஜெகோவா) தம்முடைய ஜனத்தை (இஸ்ரேலிய மக்கள்) களிப்போடும், தாம் தொ¢ந்துகொண்டவர்களைக் கம்பீர சத்தத்தோடும்,(எகிப்திலிருந்து) புறப்படச்செய்து, தமது கட்டளைகளைக் காத்து நடக்கும்படிக்கும், தமது நியாயப்பிரமாணங்களைக் கைக்கொள்ளும்படிக்கும், அவர்களுக்குப் புறஜாதிகளுடைய (கானானியர்) தேசங்களைக் கொடுத்தார்' என்று சொல்லப்பட்டுள்ளது. இதிலிருந்து ஜெகோவா இஸ்ரேல் மக்களுக்கு மட்டும் சொந்தமான கடவுள் என்பதும், யூதர்களுக்காக மட்டுமே ‘உன்னதமான தேவனால்’ (El-yon) நியமிக்கப்பட்ட பாதுகாவலர் என்பதும், அவர் உலகிலுள்ள பிறதேசத்து மக்களைப்பற்றி கிஞ்சித்தேனும் கவலைப்படாதவர் என்பதும் தொ¢கிறது. இயேசு ஜெகோவாவைத் தன்னுடைய பிதா என்று சொன்னார் என்பதற்காக, கிறிஸ்தவர்கள் (ஜெகோவா என்ற அவர் பெயரை வேண்டுமென்றே தூக்கி எறிந்துவிட்டு), 'தேவன்' என்றும், 'பரமபிதா' என்றும் 'கர்த்தர்' என்றும் சொல்லி வழிபட்டுத் தங்களைத் தாங்களே ஏமாற்றிக்கொள்கின்றனர். புதிய ஏற்பாட்டில் இயேசுவும், 'நான் கணாமல்போன ஆடுகளை (இஸ்ரேல் மக்கள்) கரைசேர்க்கவே வந்தேன்' என்று பல இடங்களில் கூறுவதையும், தன் சீடர்களை ‘இஸ்ரேல் மக்களிடம் மட்டும் செல்லுங்கள், புறஜாதியா¡¢டம் போகவேண்டாம்’ என்று அறிவுறுத்துவதையும் கருத்தில் கொள்ளவேண்டும் (மத்தேயு 10: 5,6; 15: 24). ஆக இயேசுவும் உலகிலுள்ள எல்லா மக்களுக்காகவும் வரவில்லை, யூதமக்களை 'இரட்சிப்பதற்காக' மட்டுமே அவதா¢த்திருக்கிறார் என்பது வெளிப்படை.

பழைய ஏற்பாடு நெடுக எல் (El) என்ற கானான் தேசத்துக் கடவுளின் பெயர் பல விதமாக வருணிக்கப்பட்டுள்ளது. எல் ஷடாய் (El Shaddai) = மலை மீது வீற்றிருக்கும் தேவன், எல் யோன் (El-yon) = உன்னதமான தேவன், எல் ரோயீ (El Royee) = எல்லாவற்றையும் பார்க்கும் தேவன், எல் ஷாய் (El Shai) = வாழும் தேவன், எல் ஓலம் (El Olam) = ஆதி அந்தமில்லா தேவன் என்று பல இடங்களில் உள்ளது. மேலும் ஜெகோவாவின் பெயரும், ஜெகோவா யீரே (Jehova Yeere) = நம் தேவைகளைக் கவனித்துக்கொள்ளும் தேவன், ஜெகோவா ஷாலோம் (Jehova Shalom) = அமைதியின் தேவன், ஜெகோவா ர•பே (Jehova Raffe) = பிணி தீர்க்கும் தேவன் என்று பல இடங்களில் வருணிக்கப் படுகிறது. இவை எல்லாவற்றையும் தமிழில் 'கர்த்தர்' என்று ஒரே வார்த்தை கொண்டு மொழிபெயர்த்து வைத்திருக்கிறார்கள். இது வேண்டுமென்றே செய்யப்பட்ட மோசடி. மேலும் யூதர்களின் பெயா¢லும் கானான் தேசத்துப் பிரதான கடவுளான ‘எல்’ எனும் பெயர் ஒட்டிக் கொண்டுள்ளது. உதாரணம் இஸ்ர-எல் (இஸ்ரேல் [Isra-el])மற்றும் இஸ்ம-எல் (இஸ்மாயெல் [Ishma-el]). இதில் விசேஷம் என்னவென்றால் யாக்கோபின் பெயரை இஸ்ரேல் என்று மாற்றியும், இஸ்மயேலுக்கு அந்த பெயரை வைத்தும் கானானிய பேகன் மதக்கடவுளுக்குக் கௌரவம் சேர்த்தது பரமபிதா என்று யூதர்களாலும், கிறிஸ்தவர்களாலும் வணங்கப்படுகின்ற ஜெகோவா! (ஆதியாகமம் 16: 11; 32: 28). இவை அனத்தும் புராணக்கதைகள், வரலாறு அல்ல என்பது இதனால் விளங்குகிறது அல்லவா?

‘கேரூபீன்களின் (தேவலோகத்து காவல் பிராணிகள்) நடுவே ஜெகோவாவின் நாமம் தொழுதுகொள்ளப்படுகிற ஏலோகிமின் (elohim) பெட்டியைப் பாகாலின்(Baal) [நகரமான] யூதாவிலிருந்து கொண்டுவரும்படி அவனும் (தாவீது) அவனோடிருந்த அந்த ஸ்தலத்தாரும் எழுந்து போனார்கள் ( 2 சாமுவேல் 6: 2). யூதாவின் பட்டணங்களிலும், எருசலேமைச் சுற்றிலும் பாகாலுக்கும், சூ¡¢யனுக்கும், சந்திரனுக்கும், பன்னிரண்டு வீடுகளை உடைய கிரகங்களுக்கும் (Zodiac), வானத்தின் சகல சேனைகளுக்கும் (நட்சத்திரங்கள்) தூபம் காட்டி இஸ்ரேலியர் வணங்கினர் (2 இராஜாக்கள் 23: 5). பாகால்களையும் (Baal), அஸ்த்ரோத்தையும் (Astarte), சி¡¢யாவின் கடவுள்களையும், சீதோனின் (Zidon [Phoenicia]) தேவர்களையும், மோவாபின் (Moab) தேவர்களையும், அம்மோன் (Ammon) புத்திரர்களின் தேவர்களையும், பெலிஸ்தா¢ன் (Philistines) தேவர்களையும் சேவித்தார்கள்’ (நியாயாதிபதிகள் 10: 6). பழைய ஏற்பாட்டுக்கால இஸ்ரேலியா¢ன் வழிபாட்டுமுறைகளும், புராணக்கதைகளில் அவர்கள் கொண்டிருந்த நம்பிக்கையும் இந்த வசனங்களில் விளங்கும்.

எபிரேய மொழி பழைய ஏற்பாடிலுள்ள உபாகமம் 32: 8,9 வசனங்களில் பின் வருமாறு கூறப்பட்டுள்ளது: "எல் எல்யோன் (El-yon) {அதாவது 'உன்னதமான தேவன்'] ஆதாமின் புத்திரரகிய எல்லா மக்களையும் வெவ்வேறு நாட்டவராக பி¡¢த்தபோது, இஸ்ரேலிய மக்களையும் அவர்களின் தொகைக்கு ஏற்ப எல்லைகளை வகுத்து நிர்ணயம் செய்து, யாக்கோபின் சந்ததியினரை ஜெகோவாவின் (கர்த்தா¢ன்) மக்களென அவருக்கு¡¢ய பங்காகப் பி¡¢த்தார்". இதன்படி கர்த்தர் என்று கிறிஸ்தவர்களால் அழைக்கபடுகிற ஜெகோவா, எல் எல்யோன் என்ற உன்னத தேவனுக்குக் கீழ்ப்பட்டிருந்த பல கடவுள்களில் ஒருவர் என்று என்று தொ¢கிறது. யாக்கோபின் சந்ததியினரான இஸ்ரேலியர்களை மட்டும் ஜெகோவாவுக்கு அவருடைய பங்காக 'எல் எலியோன்' என்ற உன்னதமான தேவன் பி¡¢த்துக்கொடுக்கிறார். இது ஒரு பேரரசன் தன் புத்திரர்களுக்கு நாட்டைப் பங்குவைத்துக் கொடுப்பது போலிருக்கிறது. இதனால்தான் ஜெகோவா இஸ்ரேலியரை மட்டும் தன் மக்கள் என்று கொண்டாடுகிறார். அவர்கள் வேறு தெய்வங்களை வணங்குவது கண்டு பொறாமைப் படுகிறார், கோபம் கொள்கிறார். அவர்கள் திருந்தியவுடன் மீண்டும் சேர்த்துக்கொள்கிறார். அவர்களுக்காக பிற நாட்டினரையும், பிற மதத்தினரையும் சித்திரவதை செய்து கொன்றொழிக்கிறார். பழைய ஏற்பாட்டுக் கதைகளிலெல்லாம் இந்த ஒரு விஷயம்தான் உயிர்நாடியாக (theme) ஓடுகிறது. தமிழ் பைபிளில் ' (மேற்கண்ட உபாகமம் 32: 8,9 வசனங்களில்) எல்யோன் ' (El-yon) என்ற வார்த்தைக்கு 'உன்னதமானவர்' என்றும் 'ஜெகோவா' (Yahweh) என்ற வார்த்தைக்கு 'கர்த்தர்' என்ற வார்த்தையும் பயன்படுத்தி இருவரும் ஒருவரே என்ற தோற்றத்தை உண்டாக்கியிருக்கிறர்கள். ஆங்கிலப் பதிப்புகளிலும் அவ்வாறே the Most High என்றும் the Lord God என்றும் மொழிபெயர்த்துள்ளார்கள்.

யாத்திராகமம் 19 ஆம் அதிகாரத்தில் சினாய் மலையின் (Sinai) மீது ஜெகோவா மோசேக்கு தா¢சனம் தரும் காட்சி விவா¢க்கப்படுகிறது. இடிமுழக்கங்களுடன், மின்னல்கள் தெறிக்க, எக்காள ஓசையுடன், மலை உச்சியில் அக்கினி பிழம்பாக எ¡¢ய, சுற்றிலும் புகை மூட்டத்தின் நடுவில் கடவுள் இறங்கி வந்து மோசேயை மேலே ஏறிவரச் சொல்லுகிறார். அது மட்டுமல்ல, மோசேயுடன் வந்த யூதர் கூட்டத்தை மலையின் அருகில் வரக்கூடாதென்று உத்தரவிடுகிறார். ஆனால் ஆபிரகாமின் கடவுள் மிகவும் சாந்தமானவர். ஆபிரகாமுக்கு அவர் ஒரு நண்பனைப் போல் தோற்றம் அளிக்கிறார், சிலசமயம் மனிதரூபத்திலும் வருகிறார். இம்மாதி¡¢ தெய்வீக தா¢சனக் காட்சிகள் அக்காலத்து பேகன் மதங்ககளில் சர்வசாதாரணம். ஆனால் தெய்வங்கள் சாமானிய மனிதருக்குத் தென்படுவதில்லை. சமூகத்தில் உயர்ந்தநிலையில் உள்ள அரசர்கள், பெருந்தனக்காரர்கள், மக்கள் தலைவர்கள், மதகுருக்கள், தீர்க்கத்தா¢சிகள் ஆகியோருக்கு மட்டும் அக்காலத் தெய்வங்கள் தா¢சனம் கொடுத்தன, அவர்களோடு உரையாடின, ஆசீர்வதித்தன. இந்த கலாச்சாரம் யூதர்களின் மதத்திலும் பரவிவிட்டதால் பழைய ஏற்பாடு முழுவதும் சமுதாயத்தில் உயர்ந்த நிலையில் உள்ள பலருக்கும் ஜெகோவா நோ¢லும், கனவிலும் தா¢சனம் தருகிறார். எளிய மக்களுக்கும், வறியவர்களுக்கும் ஜெகோவா காட்சி கொடுத்ததாகவோ அவர்களுடன் பேசியதாகவோ பைபிளில் ஒரு கதை கூட இல்லை.

admin · Guru

The Gods of the Bible

Many believe that the Jews are a people who worship the same God. But that is not the truth. Although the God of the Jews was known as Yahweh, they began to worship Jehovah only from the time of Moses, that is, about a thousand years before Jesus was born. History tells us that before that the Jews worshiped the gods worshiped by the Babylonians, the Canaanites and the pagans. There is biblical evidence that the Jews worshiped the pagan gods, as well as the Romans and Persians, on many occasions after they began to worship Jehovah as their sole deity.

If we examine the history of creation in the Old Testament and the differences between God (Jehovah) who refers to Jesus as Father in the New Testament, we can say that God created the heavens and the earth in the first place.

The Old Testament is a collection of books written by scholars that focused only on the opinions of high-ranking men and the views of the rich in the Jewish community.

The details of the demons in the Zealot Avesta and the New Testament are completely deduced from the Old Testament. Because stories about demons are relevant to the underprivileged in society. In ancient times there was a state religion in every country. No country is an exception. The peoples of Greece, the Roman Empire, Persia, and Jerusalem worshiped the 'God of the heavens' under various names, believing that God dwelt in heaven. Each deity was given the names Zeus, Jupiter, Ahura mazda, El, Elohim, Alah, Baal, and Iahoh.

In Palestinian mythology about 1400 years before the birth of Christ, the people of the land of Canaan worshiped the main deity, El, and with him the two gods, Baal and Yam. Worship of the ‘L’ deity was also practiced in countries from Mediterranean to Greece to Cyrenaica. There was disagreement at the consultation with Elm. When he tried to defeat the Pagan war, Yammin and his wife, Asherah, refused to kill the prisoner because he did not want to kill the prisoner. He was the lord of the rivers and the ocean, the god of the storm, and the god of the soil. Legend has it that he fought the dragon of Baal. Its name in Hebrew is Leviathan. In the Old Testament Isaiah 27: 1 says that the Lord (Jehovah) fought the dragon. In New Testament Revelation 12: 7 it is said that the angel Michael and his angels (already killed by the Lord in the Old Testament) failed to kill the dragonWhen Baal dies, his girlfriend Anat fights hard and resurrects him. The death and resurrection of a god by enemies has been a myth in many pagan religions since ancient times (A History of God by Karen Amstrong, p 14). The same view is expressed in the New Testament

Genesis tells of Abraham, the great-grandfather of the Jews, who became a mercenary leader for the king of Sodom. Abraham originally lived in Ur, Babylonia. He then migrated from there and settled in the Mumre Plain in Hebron. This is approximately BC. Researchers note that it may have occurred 1800 years ago. Jehovah had already been a friend and guide to Abraham many times, and he often met and talked with him. During the time of Abraham's grandson Jacob, Jehovah changed his name to Israel and moved to Shechem. This is the current Arab city of Nablus on the west coast of Jordan. The twelve tribes of Israel were the descendants of the twelve sons of Jacob. BC Between 1500 and 1200, Moses freed them from slavery in Egypt and brought them to the famine-stricken land of Canaan. They believed that Jehovah, the God of Moses, had delivered them. The Hebrew-speaking Jews, known in the Bible as the Israelites, were not one race but a multicultural community. The Bible reveals that their only bridge is the worship of Jehovah. BC In the 8th century, the Israelites divided the land of Canaan into two kingdoms, the northern part of which was called Israel and the southern part which was called Judah. There were ten tribes of Jews living in Israel and two tribes in Judea.

The first five books of the Bible, known as the Pentateuch, which are thought to have been written by Moses, were not written by Moses. About a thousand years after his time, Ki. Historians believe that it was written by more than one Asian in the 500s BC. This is because these books contain many things, such as his death, which Moses could not write about, and the place where his body was buried (Deuteronomy 34: 5,6).

The question arises as to whether his ancestor Abraham worshiped the same Jehovah (Yahweh) that Moses worshiped. Most researchers believe that the Jews did not know who Jehovah was from the time of Adam's grandson until Moses burned Jehovah to death on a thorn bush.

Jehovah stands in the middle of the thornbush and explains to Moses who He is. He says, "I am the God of Abraham, and the God of Isaac, and the God of Jacob, and the God of your fathers" (Exodus 3: 6). It is noteworthy, however, that the Hebrew word 'elochim' is used in the plural, meaning 'gods'. Where the word alokim occurs, the common name is 'Devan' in Tamil and the English translation is 'God'. And God says to Moses, "Abraham, and Isaac, and Jacob shall call me El Shadaai, and I have not called my name Yahweh" (Exodus 6: 3). This verse was added to make people believe that he was worshiped in the name of El. It was the name of the oldest deity among the Phoenicians and Sabaeans. In Old Testament times Moses brought the exiled Jews from Egypt to this land called Canaan.

(A History of Hebrews, Edited by Rev. R.Kittel, 1895 Theological Translation Library, Princeton, N.J.,, p 180; Ancient History Encyclopaedia, Phoenicia by Joshva J. Mark 02 Sept. 2009)

The Bible teaches that Abraham, the chief god of the people of Canaan, was the god worshiped by Abraham. Bible translators do not see all these contradictions. This is because the translators have simply translated all the names of the gods mentioned in the Bible as 'Lord' and 'God', obscuring the original names so that the laity would be confused and questioned. In the English Bible the Old Testament God is translated as 'the Lord God' and in the New Testament the Father is translated as 'Father who is in Heaven' and in places where Jesus is mentioned as 'the Lord'

The Old Testament speaks of three important Jewish leaders. They were Abraham, his son Isaac and grandson Jacob. Although the three are believed to have worshiped the same deity, it is obvious that the people of their time followed the religious culture of the nearby land of Canaan and worshiped their deities, such as Baal, Marduk, and Anat. Chief of the Canaanite natio

God El must be the God of Abraham. King Salem also gave Abraham bread and wine to Melichizedek, the chief priest of El-yon, the "Supreme God," and he blessed Abraham with the blessing of "El-yon". Abraham received i

(Genesis 15: 18,19). This Melchizedek has no father, no mother, no genealogy; The New Testament says in Hebrews 7: 3 that He was not the beginning and the end of life, but the Son of God. Thus it is clear that he too was celebrated by the Jews in conjunction with God. How can we say that Jesus is the only begotten Son of the Father in heaven, when Melchizedek says that Adi is infinite and the Son of God? Who is the senior, who is the junior or both? The Bible has no answer. Researchers believe that the god Zedach (Zedech or Zydik or zadik or Zaddiq) was worshiped by the Jebusites, the first inhabitants of Jerusalem. The Ephesians were of Canaanite descent. Before the Jews conquered Jerusalem, it was called Jebus. The Jebusites, who had settled in Judea, could not completely expel the Jebusites, the original inhabitants of Jerusalem. Therefore it is written in the book of Joshua in the Old Testament that the Jebusites dwell in Jerusalem with the Jews only to this day (Joshua 15:63). There is no doubt that the name Melchizedek is a Canaanite name for God.

The name Setak or Sadiq was also a nickname for Jupiter worshiped by the Greeks. Isaiah 24:16 says, "We hear from the ends of the earth the hymns that sing of the glory of the nation." In the Tamil Bible, the Hebrew word Sadiq is translated as 'Justice' and in the English Bible as 'The Righteous'. The Old Testament was translated from the original Hebrew. So the word Zaddiq can be found in this verse in the Hebrew Interlinear Old Testament. (The Mysteries of Adoni by S.F.Dunlap, Williams and Norgate, London, p 60)

Melchizedek is renamed Adonaizedek in Semitic languages. In many places in the original Hebrew Old Testament, Jehovah is called Adonai or Adoni. Another name for Adona is Meloch. A History of Hebrews, Edited by Rev. R.Kittel, 1895, Theological Translation Library, Princeton, N.J., p 179)

For the past two thousand four hundred years since the end of the Old Testament, Jehovah has not reprimanded anyone. In the New Testament he sends angels and the Holy Spirit to give information to men. Jehovah did not even condemn his Son, Jesus!

In Genesis chapter 18 of the Old Testament, it is written that Yahweh came to Abraham as a prophet. But did not come alone. In Genesis 18: 2 'Three men stood up against Abraham. When he saw them, he ran to meet them, and bowed himself to the ground. But at 18:33 it is said that Jehovah left after he had finished speaking with Abraham. The first verse of chapter 9 says, "The two angels came to Sodom in the evening." If so, then Jehovah first departed from there, and it appears that the two angels who came with him came to Sodom for the task assigned to them.

Abraham's grandson Jacob also received God's word many times. Once, on his way to visit relatives in Haran, he fell head over heels on a rock in Luz, near the Jordan Valley. Then in his dream 'L' appears and blesses him that his descendants will multiply and become a mighty nation and that they will possess the whole land of Canaan. Early in the morning he arose, and took the stone that was on his head, and set it up for a pillar, and anointed it, and anointed it, saying, This stone is the house of God. He called the place Bethel and called it Bethel. [Beth-El in Hebrew means the house of God] (Genesis 28: 10-22). It was anointed on a stone pillar by the Hindus

Worship can be called 'Shivalinga worship'. This is a testament to the fact that ‘Shivalinga’ worship was common among the Jews in Old Testament times. There are more examples in the Bible of stone worship. The Israelites once defeated the Philistines in a war between Israel and the Philistines. Then the prophet Samuel lifted up a stone between the city of Mispah and the city of Shen and called it Ebenezer, saying, "Only Jehovah has kept us safe" (1 Samuel 7:12).

Another time, when Jacob was alone, El came in human form and wrestled with Jacob all night (?). Jacob's thigh sprain as he fights with him. At dawn he said I was going. And he said, I will not go with thee, except thou bless me. Then he said: Your name is no longer Jacob, but Israel (El-El). Israel means 'El Rules'. (Jewish Study Bible, Oxford University Press, p 68) James: I saw God face to face with Noel, and he called the place Peni-El [Peniel means 'face of God'] ( (Genesis 32: 22-30).

admin · Guru

King Ahab ruled Israel in the eighties BC. He was married to Princess Jesabel of Sidon (present-day Lebanon). Jezebel is a pagan who worships the goddess Baal. So Ahab and his wife, who had been worshiping Jehovah, began to worship Baal. He built a temple in Samaria for Baal and built idols and altars. The Jewish people also worshiped Baal.

Then Elijah the prophet [whose name is also Beelzebub] came to him and challenged him, saying, 'Baal is not the true God, but Jehovah is the true God, and I will prove it.' The king, the priests, and the people ascended Mount Carmel. Elijah said to the priests of Baal, "Come down from heaven, and pray for Baal to burn the bull on the altar." Had meat. He poured water from a jug on the wood and drained it. Then

The fire started when Elijah prayed to Jehovah

And he burned the bullock that was for the LORD on the altar. (The phosphorus does not dissolve when submerged in water, but only after the water has dried. Accepted that. Elijah did not give up, but he provoked the people and killed all the priests and prophets of Baal (1 Kings chapter 18). Thus, the Bible is full of magical tales of history and fantasy.

Excavations at Kuntillet ‘Ajrud’, near the Sinai in Egypt, have uncovered excavations that suggest that the Jewish god Jehova may have had a wife, Ashera. This Asherah was the wife of El, the chief god of the land of Canaan, and was celebrated by the people of Canaan as the 'Mother Goddess'. These Karsadis date back to BC. It has been found to date to the eighth century. Another says, 'Jehovah of Samaria and his Asherah.' Another says, 'I bless you in the name of Jehovah the Teman and his Asherah.' At the tombstone of Kirbet el-Gom, eight miles from Hebron, was found an inscription that reads, 'Blessed by Jehovah and by his Asherah.' This too belongs to the eighth century BC. (Ze’ev Meshel, Archeologist, Tel Aviv University, 1974/75)

The Bible also shows that the Jews worshiped the idol of Asherah at Jehovah's temple in Jerusalem. 2 Kings 23: 6 says that King Josiah removed the idol of Asherah from Jehovah's temple and destroyed it outside Jerusalem. The name Ashera is omitted from the Tamil Bible and the English translation of the King James Version and other words are omitted. The English translation of the Bibles bears the name 'Asherah' in the New International Version, the New American Standard Version, and the Hebrew Old Testament in Hebrew. In many places in the Tamil Bible, the word 'Ashera' has been translated and hidden as 'the grove idol' because the Jews worshiped the idol of Ashera under the green trees.

The Bible tells us that the Jewish people set up idols in the high mountains, under the green false trees, and in the temple. Because other religions did not like the worship of the goddess Asherah and Baal, Jewish prophets incited the kings of the day to destroy the idols of Asherah and the idols of Baal, claiming that Jehovah was the only Jewish deity. References to Asherah are found in the following Bible chapters: Exodus 34:13; Deuteronomy 7: 5; 12: 3; 16:21; Judges 3: 7; 6: 25,26,28,30; 1 Kings 14: 15,23; 15:13; 16:33, 18:19; 2 Kings 13: 6; 17; 10,16; 21: 3, 4; 14:15; 2 Chronicles 14: 3; 15:16; 17: 6; 19: 3; 24:18; 31: 1; 33: 3,19; 34: 4,7; Isaiah 27:99; Micah 5:14.

Jeremiah 7: 8 states that the Jews celebrated Asherah as the 'Queen of Heaven' and that she was worshiped with sacrifices and incense; 17: 2; There is evidence in verses 44:17. But in the Tamil Bible, Ashera has been translated as 'Thoppu' and the queen of heaven as 'Vanarakkini' and changed so that the Tamil people do not understand. Ashera's name is similarly obscured in other versions of the English translation of the Bible, except in the New International Edition and the New American Standard Edition. The words in the Hebrew Interlinear Old Testament, both in Hebrew and in the English translation, are not altered.

It is possible that the Jews began to worship the goddess of another religion in the early days of Christianity, just as the goddess Ashera was worshiped as the wife of Jehovah. [Diana] shouted that she was a liar more than Jesus and they chased them away. (Acts 19: 27,28: 34, 35). The practice of worshiping the goddess Diana was widespread in Romania and all nearby Asian countries, and she was worshiped as the goddess of hunting and the goddess of childbirth. The practice may then have spread to Christians. Although it is not mentioned in the New Testament, even today Christians have a habit of naming their daughters Diana, which means that they must have worshiped this goddess before.

From the beginning of Christianity, the 'Virgin', the mother of Jesus, was also worshiped as a deity. In the religion given in Egypt, the Catholic Christians redesigned and renamed the statues of their virgin goddess Isis holding her baby Horus, and began to worship Isis as a virgin and the baby in hand as Jesus. The Egyptian goddess Isis was worshiped as the 'Moon Goddess'. So they made the crescent moon as a symbol of virginity. The rays of the sun also made an appearance as if coming from the background. In many temples the statue of the Virgin is designed to stand with the baby Jesus on the crescent moon. For example, Velankanni Mata. They only got rid of this habit after the emergence of Protestant Christianity.

Temples were built and worshiped in the cities of Sippara and Larsa, named after the Babylonian god of Shamash. They believed that there were two gates in the sky, one on the east and one on the west, and that the sun would come through the east gate in the morning and give light to the world during the day and disappear through the west gate in the evening. They also believed that Suu Kyi was floating in a locked chariot with two horses.

The Greeks called the Sufi god Helios and Apollo. In Latin, the god Zoroastrianism was called Sol. The name El or Eli may have come from the Greek name Helios, the god of the sun, in Canaanite and Hebrew. "Eli! Eli! Lama Sabaktani?" Matthew 27:46 says that Jesus, who was crucified, cried out to his Father, "My God, my God, why hast thou forsaken me?"

Following in the footsteps of the Babylonians and Greeks, the Jews began to worship the god of the sun. There is also evidence in the Bible that the Jews practiced idolatry. "Behold, between the porch and the altar in the doorway of the house of the LORD, about twenty and five men worshiped the sun that was on the east side, turning their backs toward the house of the LORD, and their faces toward the east." (16)

There is a reference to the sun in the book of Malachi at the end of the Old Testament. Christians believe that it is a prophecy about Jesus Christ that will be revealed later. "The sun of righteousness shall go up upon you that fear my name; under your wings there shall be health, and ye shall be as calves that grow up" (Malachi 4: 2). The Zion mentioned here resembles a circular sculpture of the Zoroastrian god with wings on either side, worshiped by both the Babylonians and the Egyptians. Jesus is described as a witch. The New Testament also foretells the birth of Jesus in Luke 1:79, which says that "the dawn from above has come upon us." In Catholic churches one can still see a metal sculpture with a radiant shape on a pedestal in the shape of a circle around a bright plate, and at the end of the prayer half of those who take it shake and bless the people.

Many Christian festivals revolve around self-worship. Mainly Christmas. In 213 AD, the Roman emperor Aurelian commissioned the people of the country to celebrate the birthday of Sol Invictus, the self-god Mitra. Soul Invictus means 'invincible Sun'. During the reign of Emperor Constantine in the fourth century, the same day was adopted by Christians as the birthday of Christ. December is a very cold month. No one goes out at night. But on the night of Christ's birth, the Bible tells us that angels appeared to the shepherds who were guarding their flocks in the field and announced Jesus' birth. How is this possible if Jesus was born on December 25? So he must have been born in the summer. December 25th, the birthday of the pagan god Mitra, has become the birthday of Jesus!

The Christian holiday of Easter is also associated with the sun. The word in English (Easter) is based on the direction of the rising sun. In the early days there was a belief in England that the sun was dancing at dawn on Easter. Farmers who lived in Saxony and Brandenburg still climb the hills on Easter to watch the sun rise and set. Like the Jewish Passover, Easter falls on a different day each year. Reason; Two days of the year the Sun comes straight to Earth's equator, i.e. March 20/21 and September 21/22. In those days night and day are of the same duration. March 21 is called the 'Vernal Equinox' and September 22 is called the 'Autumnal Equinox'. Easter falls on the first Sunday after the spring equinox. The roots of this festival begin with the worship of the zodiac god Sui, which is related to the sun, the earth and the moon. The Roman pagans, who worshiped the sun as their main deity, believed that the sun disappeared every evening (March) and that the sun rose (resurrected) the next morning. This belief is the seed of the Easter festival.

Saturday (Sabbath) has been observed as a Sabbath for hundreds of years since the time of Moses. In the Roman Empire, pagans used to worship the Sufi god Mitra on Sundays. After Christians began to celebrate Easter as the day of Christ's resurrection in the time of the Roman emperor Constantine, they abandoned Saturday and began to observe Sunday, the day of the Sun. The Jewish Sabbath is still Saturday. If we ask contemporary Christians about this, it will remind us of the resurrection of Easter on the seventh day (Saturday) when Jehovah finished creation in six days and rested.

Sunday is a lie.

A careful reading of Psalm 104 in the Bible reveals that it is a song similar to the hymns in the Vedas, written in praise of the glorious God.

There is also biblical evidence that the Israelites saw God in the form of a torch (Exodus 3: 2; 24:17).

In Exodus chapter 21, Jehovah gives Moses the Ten Commandments to proclaim to the Jews. The first commandment is: You shall have no other gods before me. Thou shalt not make unto thee any graven image. Is. But a situation has arisen where the same Jehovah, who imposed the Ten Commandments, violates his first commandment. When Moses freed the captive Jews in Egypt and brought them back to their homeland, they rebelled against Moses, claiming that they had little water and that the food was substandard. Then Jehovah sent serpents and bit many people. So the people were afraid and went to Moses and apologized. Moses prayed to Jehovah for the people.

And the LORD said unto Moses, Make thee an image of a serpent, and set it upon a pole: and it shall come to pass, that every one that is bitten, when he looketh upon it, shall live. Soon Moses made an image of a bronze serpent and set it on a pole (Numbers 21: 5-9). For about a thousand years, from the time of Moses until the reign of Hezekiah the son of Ahaz, king of Judea, the people of Israel worshiped the serpent with incense. The place was called 'Nekustan' (Nagastalam) in Hebrew. Hezekiah cut off the idol of Ashera and broke the bronze serpent that Moses had made (2 Kings 18: 4; 23: 6,11).

This idolatry is also implicitly supported in the New Testament, as recorded in Genesis chapters 3, 14, 15. As the serpent was lifted up by Moses in the wilderness, so must the Son of man be lifted up, that whoever believes in him may not perish but have eternal life, ”said the evangelist Jesus.

Says. What does this mean? Just as the Jews worshiped the bronze idol of the dragon that they would have survived under the serpent, so the people must worship Jesus to escape punishment for their sin, for which they must exalt Him to the status of God. Does this imply idolatry?

The Bible also provides evidence that the Jews offered sacrifices to Jehovah during the Reformation. They sacrificed animals and humans in exchange for the curse that was upon them. They sacrificed slaves of another race at their disposal as human sacrifices. Leviticus 27: 28,29 says that if such a man vowed to be sacrificed, he would not be redeemed with mercy and would have to be sacrificed. So it is clear that Jesus Christ was not the first human sacrifice made to Jehovah, as Christians say, but he already had the habit of buying human sacrifice.

We have seen in the villages the village angels go down on the poojas and order them to have it, to have it, to battalion me like this, to make this kind of jewelry. Likewise, Jehovah, the Absolute God of the Jews, came to Noel and instructed Moses, like a skilled craftsman, on the length and breadth of the gold and silver ornaments, the carvings, the furniture of the temple, the altar, and the colorful curtains. Not only that, but he also discusses how to slaughter lambs, how to prepare them, and how to make wine as a drink. Chapters 25, 26, 27, 28, 29 and 30 of Exodus are also devoted to this one subject. To any rational person, it is doubtful whether Jehovah is a village angel or an almighty God who created the universe.

There is no mention in the Bible of the Holy Spirit before the time of Jesus Christ. There were no angels like that before the time of Abraham. There have only been cherubins, the guardian animals of the heavens. Babylonian and Phoenician legends describe cherubs as having many wings and four heads. One of the four heads is the lion (wild beast), the second the bull (domestic animal), the third the hawk (bird), and the fourth the human face. After expelling Adam and Eve from the garden of Eden, Jehovah appoints these strange creatures (imagined by the pagan religion) to guard them from entering the garden again! (Genesis 3:24).

When Jehovah instructed Moses to set up a place of worship for himself, he made a mercy seat of gold, that it should be two and a half cubits long and one and a half cubits wide, so that he could make two golden cherubim on either side of it, and their wings overlaid against it. (Exodus 25: 17-20). This is another example of how the cherubim had personal fear and trust in Jehovah.

The Old Testament says that Jehovah, who was called by Jesus my Father in heaven, was in human form. When Jehovah created man, He created Adam by saying, "Let us make man in our image, after our likeness" (Genesis 1:26). When Jacob talks about Jehovah who wrestled with him all night (!), He says: 'I have seen Jehovah face to face' (Genesis 32:30). Adam, Eve, their children, Abraham, his grandson Jacob, Moses, Ezekiel, and many others have seen Jehovah face to face. But in the Gospel of John in the New Testament it is paradoxically written in 1:18 that "no man hath seen Jehovah at any time." The verses of God cannot be false. But it does not matter which verse of God is in the Old Testament or in the New Testament!

It would be confusing for Christians to ask whether they worship the same deity, or worship the three gods, the Father, the Son, and the Holy Spirit, or choose a few of them when there are many gods. In 1 Chronicles 8: 5,6 Paul says: “There are called gods in heaven and on earth; although there are many gods and many lords, we have one Father, Jehovah (God / God), and by him we have Christ; We have one Lord, through whom all things are made, and through him we all have. " There is no talk here about the Holy Spirit.

In Exodus 34: 6-7, Jehovah tells Moses of his own character: “As the LORD passed by before Moses, he said: 'Jehovah is a God merciful and gracious, slow to anger and abundant in loving-kindness, and iniquity, and transgression; He said that only the third and fourth generation are responsible for the iniquity of the fathers against the children and the children of the children. " Clarifying his merciful heart that he is merciful and forgiving of sins for thousands of generations, Jehovah says in the next verse that he is the only one who inquires into the wickedness of fathers and children, and only the third and fourth generation. There is no justice in punishing children for their father's sinful deeds!

From the very beginning of the Bible, Jehovah has been regarded as a man of urgency, temperance, temper, prejudice, jealousy, disobedience, and even unjust punishment for ordinary crimes.

On the fourth day of creation He created the sun and the moon. But the first three days go by day and night without sunshine. How did Jehovah calculate the first, second, and third days of the week without the moon? How did evening and morning come about without the sun? The Christian responds that Jehovah is God Almighty and does not need natural laws. The Bible says that Jehovah finished the first six days of creation and rested on the seventh day (Sabbath). The work he did for creation was to speak a few words every day. Jehovah, who has no beginning, is billions of years old, who cares how many years, and the man who has been doing nothing alone is suddenly exhausted after saying a few words for six days, and if he needed rest the next day, what explanation could he give for this? The Bible says that our millennium is equal to Jehovah's day

(Psalm 90: 4; 2 Peter 3: 8). So the question arises as to whether it took Jehovah six thousand years to create the earth and the sky, or just six days in our reckoning!

admin · Guru

What has the new moon got to do with Christians? In Isaiah 66:23 the prophet says, "Jehovah says that everyone who is flesh will worship before me on the new moon and on the Sabbath day." The English editions of the King James Version, the New International Edition, and the New International Edition Amokan Stan

He created man as male and female to create everything and ultimately rule over everything. But he made them ignorant fools. He created the serpent alone to be the wisest of all creatures (Genesis 3: 1). How is this? By listening to the serpent, Eve and Adam received the forbidden wisdom and the ability to feel good and bad. How could it be wrong for Adam and Eve, who were like bad children, to eat the fruit of wisdom that was forbidden by Jehovah? Do children obey all the commands we impose? In what way is it a sin? Jehovah is cursing not only the two of them but also their descendants. What is the justification for this?

Looking at this one is reminded of a story in the Mahabharata. There was a என்று ¢shi called Montavier. While he was meditating deeply in Nishta, some of the thieves came and snatched the items they had looted. Seeing the king's bodyguards chasing them, the thieves entered the monastery of Mandavya and hid there. The guards approached him and asked if the thieves had come that way. The meditating sage did not respond to them. They also told the king the news. The king punished the thieves and ordered them to wash the shi, who refused to divulge the information hidden in the ashram. Mounted in the wash, Mandavya went back to the world and asked Dharmadeva what harm I had done to experience such a punishment. Dharmadeva, Sage! He said that it was the rule of Dharma to catch the moth and enjoy its fruit only by stabbing it with a thorn.

'When did I commit this sin?' Mandavya asked. 'You did this in your childhood, at the age of nine or ten,' replied Dharmadeva.

Mandavya cursed, "The punishment you gave for the mistake you made as a child, who did not know what is Dharma and what is Adharma, is very bad. Isn't this the canon of wisdom, virtue, gods and men to follow!

He curses not only the serpent that provoked Eve but also its descendants. New Testament Christians believe that it was not the serpent but Satan who came in the form of a serpent and provoked Eve. So why did Jehovah curse the serpent and its offspring? Shouldn't he have cursed Satan? If Jehovah does not know that Satan came in the form of a serpent, then what is God? Christians believe that this original sin committed by Eve (the original sin) continues to this day. What a superstition!

Adam and Eve had two sons, Cain and Abel. And it came to pass, when they were grown, that Cain became a tiller of the field, and Abel a shepherd. Cain brought the fruits he had planted as a gift to Jehovah. Abel brought the fat sheep of his flock. Jehovah did not approve of Cain's offering but accepted Abel's offering. Jehovah did not say why. Cain was humiliated and became jealous of his brother and killed him (Genesis 4: 1-8). The God of the Bible showed in trivial matter

The enmity between the brothers over discrimination went as far as killing three.

Jealousy is the nature of immature ordinary human beings. Jehovah himself confesses, "I am a jealous God (over idols)" (Exodus 20: 5). But in the Tamil Bible, the word 'jealous God' has been changed to 'jealous God'. The English Bible literally translates as I am a jealous God. If the Tamil translator, who thought that Jesus had a habit of drinking alcohol, lost the value of Jesus to the common Tamil people, would translate the word wine (grape wine) anywhere in the Bible as 'grape juice', and here it is written that God (Jehovah) is jealous. He has changed it to "God in Ecstasy" thinking it would be unworthy of him

Jehovah, described in the Old Testament as the God who created the world, is portrayed as cruel, inciting the killing of innocent Gentiles, women, and children, and a pervert who says that only virgins should be kept alive for the sake of rape (Numbers 31: 1).

Jehovah sometimes dared to kill not only himself but also Jews who worshiped pagan deities and idols. Moses climbed up the mountain at Jehovah's command as he led the Egyptian captives out of Egypt and into the land of Canaan. At that time the Jews made a sculpture of a calf with the gold they had plundered from Egypt and began to worship it. Knowing this, Jehovah sent Moses alone to kill the Jews who worshiped him alone and to tell them his command. And Moses went out unto them, and saith unto them, Thus saith the LORD God of Israel, Ye shall not sojourn among yourselves; They did as Moses said. Three thousand people were killed that day. (Exodus 32: 27,28)

Jehovah was once his most wanted servant for no reason

He tried to kill Moses (Exodus 5:24). Only in the Bible can we see God's will as such an unrepentant man.

Amalek was the first Israelite to invade after their escape from Egypt. Remembering this, Jehovah commands King Saul of Israel through a prophet named Samuel. God says to Samuel, 'Go, defeat Amalek, gather all that he has, and kill men, women, children, children, cattle, sheep, camels, and donkeys without mercy on him' (1 Samuel 15: 2). . Jehovah did not leave children, infants, or pets unattended. Look at how terrible the God of the Bible is. There are further examples of such atrocities of Jehovah in the Bible (Deuteronomy 2:34; 32:35; Zechariah 14: 2; 2 Chronicles 36:17; Joshua 6:21).

The commandment of the Lord in Deuteronomy 21: 18-21 is that the mother and father should take the son who does not belong to the mother and father to the middle of the panchayat and stone him to death with the public.

Isaiah 13: 13-18 says: Because of the fierce anger of the LORD their children shall be crushed and scattered before their eyes; Their houses will be plundered; Their wives will be raped. They will destroy the youth with bows; Pregnancies (babies in the womb) and they have no pity; They do not escape the eye children. (In the Tamil Bible, they gently translate 'their wives will be raped'. In the English Bible, the correct word is used as ravished.) Their children will be beaten, and their wombs will be scratched. " Look at how disgusting, cruel and vengeful God is than a man with vile qualities. Is it possible to believe that God will inflict such unimaginable atrocities on ignorant people, children, and infants? What other cryptocurrency can show a tyrannical god worse than Genghis Khan, who ordered that only virgins be left to fend for themselves, and that the rest of the women, including pregnant women, children, men, and the elderly, be massacred? Christians are daily praying to such a 'heavenly Father' that 'your kingdom may come'! Fortunately, not yet arrived!

In Psalm 105: 43-45, it is said that (Jehovah) gave His people (the people of Israel) the Gentiles (Gentiles) to go out (from Egypt) with a loud voice, to keep their commandments, and to obey their laws, . This shows that Jehovah is a God who belongs only to the people of Israel, and that he is the only God-appointed Guardian for the Jews, and that he cares nothing for the nations of the world. Because Jesus called Jehovah his Father, Christians (deliberately throwing out his name Jehovah) deceive themselves by worshiping him as 'God', 'Father' and 'Lord'. In the New Testament we should also consider Jesus' statement in many places, "I have come to bring the lost sheep (the people of Israel) to the shore" and to instruct His disciples not to go only to the Gentiles and to the Gentiles (Matthew 10: 5,6; 15:24). . So Jesus did not come for all the people of the world, but to 'save' the Jews

He (David) and the people who were with him got up from among the cherubim (the guardians of the heavens) to bring up the ark of Baal [city] Judah, where the name of Jehovah is worshiped (2 Samuel 6: 2). In the cities of Judah and around Jerusalem the Israelites burned incense to Baal, to the sun, to the moon, to the twelve houses of the planets (Zodiac) and to all the hosts of the heavens (the stars) (2 Kings 23: 5). They served Baal, Astarte, the gods of Syria, the gods of Zidon [Phoenicia), the gods of Moab, the gods of the sons of Ammon, and the gods of the Philistines. ' : 6). These verses describe the worship of Old Testament Israel and their belief in mythology.

The Hebrew language is stated in Old Testament Deuteronomy 32: 8,9 as follows: He made the descendants of Jacob his people, the people of Jehovah (the Lord). " Thus, Jehovah, as Christians call him, is said to be one of the many gods who obeyed the Most High God, El Elyon. Only the Israelites, the descendants of Jacob, are fed by Jehovah, the great God, El Elion, for his part. It is like an emperor giving his sons a share of the land. This is why Jehovah celebrates only the Israelites as his people. He is jealous and angry when he sees them worshiping other gods. He rejoins as soon as they are converted. He tortures and kills people of other nations and religions for their sake. This is one of the things that runs the theme in Old Testament stories. In the Tamil Bible, the word 'El-yon' (in Deuteronomy 32: 8,9) is used to denote 'the Most High' and the word 'Yahweh' is used to describe the Lord as one. The English version also translates as the Most High and the Lord God.

Exodus chapter 19 describes a scene in which Jehovah rebukes Moses on Mount Sinai. With thunder and lightning, and with the sound of trumpets, and a fiery furnace on the top of the mountain, God comes down in the midst of the smoke all around and tells Moses to climb up. Not only that, he orders the Jewish crowd that came with Moses not to come near the mountain. But the God of Abraham is very meek. He looks like a friend to Abraham, sometimes even in human form. Scenes of divine worship were common in the pagan religions of the time. But the gods are not visible to the common man. Only the kings, nobles, populists, clergy, and prophets of that time were exalted, and the gods of that time spoke, spoke, and blessed them. Because this culture has spread to the Jewish religion, Jehovah has been giving dreams and visions to many who are in high places in society throughout the Old Testament. There is not a single story in the Bible that Jehovah showed or spoke to the common people and the poor.