Devapriyaji - True History Analaysed

Members Login
Username 
 
Password 
    Remember Me  
Post Info TOPIC: இயேசுவின் உயிர்த்தெழுதல்


Guru

Status: Offline
Posts: 7467
Date:
இயேசுவின் உயிர்த்தெழுதல்
Permalink  
 


இயேசுவின் உயிர்த்தெழுதல்

கட்டற்ற கலைக்களஞ்சியமான விக்கிப்பீடியாவில் இருந்து.
 
 
Jump to navigationJump to search
 
இயேசு கிறிஸ்துவின் உயிர்த்தெழுதல், ஓவியர்: ரபேல்

இயேசுவின் உயிர்த்தெழுதல் (Resurrection of Jesus) இரண்டாயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன் பாலஸ்தீனாவில்வாழ்ந்து, இறையாட்சி பற்றி மக்களுக்குப் போதித்து, சிலுவையில் அறையுண்டு இறந்த இயேசு என்பவர் கல்லறையினின்று மீண்டும் மாட்சிமையான உடலோடு மூன்றாம் நாளில் உயிர்பெற்று எழுந்தார் என்னும் கிறித்தவ நம்பிக்கை ஆகும். இதை இயேசு கிறிஸ்துவின் வாழ்க்கை, போதனை, சாவு ஆகியவற்றை எடுத்துரைக்கின்ற நற்செய்தி நூல்கள் பதிவு செய்துள்ளன[1].

இயேசு உயிர்பெற்றெழுந்த நிகழ்ச்சி அவர் விண்ணேற்றமடைந்த நிகழ்ச்சியிலிருந்து (Ascension of Jesus) வேறுபடுத்திக் காட்டப்படுகிறது. இயேசு கிறிஸ்து சாவின் மீது வெற்றிகொண்டு, உயிர்பெற்றெழுந்தது உண்மையாகவே நடந்த வரலாற்று நிகழ்ச்சி என கிறித்தவர்கள் நம்புகின்றனர்.[2] இது அவர்கள்தம் நம்பிக்கையின் (விசுவாசத்தின்) மையமும் ஆகும்.

விவிலிய ஆதாரம்[தொகு]

இயேசுவின் உயிர்த்தெழுதல் பற்றிய விவிலிய குறிப்புகள் பல உள்ளன. அவற்றில் ஒரு சில: யோவான் 19:30-31மாற்கு 16:1; 16:6. இயேசு இறந்து கல்லறையில் அடக்கப்பட்ட மூன்றாம் நாள் விடியற்காலையில் பெண்கள் சிலர் அவருடைய உடலில் பூசுவதற்கென நறுமணப் பொருட்களைக் கொண்டுசென்ற போது கல்லறையை மூடியிருந்த கல் புரட்டப்பட்டு, கல்லறை வெறுமையாய் இருக்கக் கண்டார்கள் (மத்தேயு 28:1-7மாற்கு 16:1-8லூக்கா 24:1-12யோவான் 20:1-12). சாவின்மீது வெற்றிகொண்டு உயிர்பெற்றெழுந்த இயேசு நாற்பது நாள்கள் தம் சீடருக்குத் தோன்றினார் (திருத்தூதர் பணிகள் 1:3); அதைத் தொடர்ந்து விண்ணேற்றம் அடைந்தார். இதுவே "இயேசுவின் விண்ணேற்றம்" (Ascension of Jesus) என அழைக்கப்படுகிறது. இந்நிகழ்ச்சிகளைக் கிறித்தவர்கள் உயிர்த்தெழுதல் பெருவிழா (Easter) மற்றும் விண்ணேற்றப் பெருவிழா (Ascension Day) என்னும் திருநாள்களாக ஆண்டுதோறும் கொண்டாடுகிறார்கள்.

நற்செய்திகளின்படி
இயேசுவின் வாழ்வு
இயேசுவின் வாழ்வு

Portal icon கிறித்தவம் வலைவாசல்

Portal icon விவிலியம் வலைவாசல்

தொடக்க காலத் திருச்சபையின் நம்பிக்கைத் தொகுப்பு (Creed)[தொகு]

 

இயேசு சாவிலிருந்து உயிர்பெற்றெழுந்தார் என்னும் நம்பிக்கை அறிக்கை முதல் முறையாக புனித பவுல் கொரிந்தியருக்கு எழுதிய முதல் திருமுகத்தில் (ஆண்டு 54-55) உள்ளது:

நான் பெற்றுக்கொண்டதும் முதன்மையானது எனக் கருதி உங்களிடம் ஒப்படைத்ததும் இதுவே: மறைநூலில் எழுதியுள்ளவாறு கிறிஸ்து நம் பாவங்களுக்காக இறந்து, அடக்கம் செய்யப்பட்டார். மறைநூலில் எழுதியுள்ளவாறே மூன்றாம் நாள் உயிருடன் எழுப்பப்பட்டார் (1 கொரிந்தியர் 15:1-3).

இயேசு உண்மையாகவே உயிர்த்தெழுந்தார் என்னும் செய்தியைப் புனித பவுல்"பெற்றுக்கொண்டதாகக்" குறிப்பிடுவதால் அவருடைய காலத்துக்கு முன்பே இயேசுவின் உயிர்த்தெழுதல் பற்றிய நம்பிக்கை உருவாகிவிட்டது என்பது தெரிகிறது. வரலாற்று ஆசிரியர்களின் கருத்துப்படி, இயேசு சிலுவையில் இறந்து அதன் பின் தம் சீடருக்குத் தோன்றிய நிகழ்வுகளைத் தொடர்ந்து கி.பி. 35 அளவிலேயே இம்மரபு எழுந்திருக்க வேண்டும். அந்த மரபைத்தான் பவுல் எடுத்தியம்புகின்றார்; கிறித்தவ சமூகத்திற்கும் அந்நம்பிக்கையை ஒப்படைக்கின்றார்.

கிறித்தவரின் நம்பிக்கைக்கு அடிப்படை[தொகு]

இயேசு கிறிஸ்து துன்பங்கள் அனுபவித்து, சிலுவையில் அறையப்பட்டு, உயிர்துறந்து, கல்லறையில் அடக்கப்பட்ட பிறகும், சாவை வென்று உயிர்பெற்றெழுந்தார் என்பது கிறித்தவர்களின் உறுதியான நம்பிக்கை. எனவே இரண்டாயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன் பாலத்தீன நாட்டில் வாழ்ந்து இறந்த இயேசுஇன்றும் ஒரு புதிய முறையில் கடவுளோடு இணைந்து உயிர் வாழ்கின்றார் என்பது அவர்கள் கோட்பாடு.

திருச்சபையில் திருமுழுக்கு (ஞானஸ்நானம்) பெறுவோர் உயிர்த்தெழுந்த இயேசுவின் புதிய வாழ்வில் பங்குபெற்று, புது மனிதராய் மாறுகிறார்கள் எனவும், இவ்வாறு புதுப்பிக்கப்பட்ட அவர்கள் நன்னடத்தையிலும் நன்னெறியிலும் சிறந்து விளங்க வேண்டும் எனவும் புனித பவுல்அறிவுறுத்துகிறார்:

நீங்கள் கிறிஸ்துவோடு உயிர் பெற்று எழுந்தவர்களானால் மேலுலகு சார்ந்தவற்றையே நாடுங்கள்...பரிவு, இரக்கம், நல்லெண்ணம், மனத்தாழ்மை, கனிவு, பொறுமை, ஆகிய பண்புகளால் உங்களை அணிசெய்யுங்கள் (கொலோசையர் 3:1,12).

மத்தேயு நற்செய்தி[தொகு]

இயேசு உயிர் பெற்று எழுந்த நிகழ்வை மத்தேயுமாற்குலூக்காயோவான் ஆகிய நான்கு நற்செய்தியாளர்களும் சில வேறுபாடுகளுடன் பதிவு செய்துள்ளனர். கிறித்தவ வழிபாட்டு மூவாண்டுசுழற்சியில் 2011ஆம் ஆண்டு முதலாம் ஆண்டாக உள்ளதால் மத்தேயு நற்செய்தி பாடம் கிறித்தவ கோவில்களில் வாசிக்கப்படும். இதோ:

  • மத்தேயு 28:1-10
ஓய்வுநாளுக்குப்பின் வாரத்தின் முதல் நாள் விடியற்காலையில் மகதலா மரியாவும் வேறொரு மரியாவும் கல்லறையைப் பார்க்கச் சென்றார்கள். திடீரென ஒரு பெரிய நிலநடுக்கம் ஏற்பட்டது. ஆண்டவரின் தூதர் விண்ணகத்திலிருந்து இறங்கி வந்து கல்லறையை மூடியிருந்த கல்லைப் புரட்டி அதன் மேல் உட்கார்ந்தார். அவருடைய தோற்றம் மின்னல் போன்றும் அவருடைய ஆடை உறைபனி வெண்மை போன்றும் இருந்தது. அவரைக் கண்ட அச்சத்தால் காவல் வீரர் நடுக்கமுற்றுச் செத்தவர் போலாயினர்.

அப்பொழுது வானதூதர் அப்பெண்களைப் பார்த்து, "நீங்கள் அஞ்சாதீர்கள்; சிலுவையில் அறையப்பட்ட இயேசுவைத் தேடுகிறீர்கள் என எனக்குத் தெரியும். அவர் இங்கே இல்லை; அவர் கூறியபடியே உயிருடன் எழுப்பப்பட்டார். அவரை வைத்த இடத்தை வந்து பாருங்கள். நீங்கள் விரைந்து சென்று, "இறந்த அவர் உயிருடன் எழுப்பப்பட்டார்" எனச் சீடருக்குக் கூறுங்கள். உங்களுக்கு முன்பாக அவர் கலிலேயாவுக்குப் போய்க்கொண்டிருக்கிறார். அங்கே நீங்கள் அவரைக் காண்பீர்கள். இப்பொழுதே நான் உங்களுக்குச் சொல்லிவிட்டேன்" என்றார்.

அவர்களும் கல்லறையைவிட்டு விரைவாகப் புறப்பட்டுச் சென்றார்கள். அவர்கள் அச்சமுற்றாலும் அதே வேளையில் பெருமகிழ்ச்சியுற்றவர்களாய் அவருடைய சீடருக்கு அறிவிக்க ஓடினார்கள்.

திடீரென்று இயேசு அவர்களை எதிர்கொண்டு வந்து வாழ்த்தினார். அவர்கள் அவரை அணுகி அவர் காலடிகளைப பற்றிக் கொண்டு பணிந்து நின்றார்கள். அப்பொழுது இயேசு அவர்களிடம், "அஞ்சாதீர்கள்! என் சகோதரர்களிடம் சென்று அவர்களைக் கலிலேயாவுக்குப் போகுமாறு சொல்லுங்கள். அங்கே அவர்கள் என்னைக் காண்பார்கள்" என்றார்.

2014ஆம் ஆண்டு இயேசுவின் உயிர்த்தெழுதல் விழா ஏப்பிரல் 20ஆம் நாள் கொண்டாடப்படுகிறது. இந்த ஆண்டு வழிபாட்டு மூன்று ஆண்டு சுழற்சியில் முதலாம் ஆண்டாகக் கருதப்படுவதால், திருவிழிப்புத் திருப்பலியில் இயேசுவின் உயிர்த்தெழுதல் பற்றிய நற்செய்தி மத்தேயு 28:1-10 பகுதியிலிருந்து எடுக்கப்படும். யோவான் 20:1-9 பகுதி உயிர்த்தெழுதல் ஞாயிறன்று பயன்படுத்தப்படும்.



__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 7467
Date:
Permalink  
 

இயேசுவின் உயிர்த்தெழுதல் வரலாற்று நிகழ்ச்சியா?[தொகு]

இயேசுவின் உயிர்த்தெழுதலை வரலாற்று அடிப்படையில் நிறுவ முடியுமா என்பது குறித்தும், அது காலம் கடந்த நிகழ்ச்சியாகக் கொள்ளப்பட வேண்டுமா என்பது குறித்தும் அறிஞர்களிடையே ஒருமித்த கருத்து இல்லை.[3]

மேலும் காண்க[தொகு]

ஆதாரங்கள்[தொகு]



__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 7467
Date:
Permalink  
 

Historicity and origin of the resurrection of Jesus

From Wikipedia, the free encyclopedia
 
Jump to navigationJump to search
Part of a series on
Death and Resurrection of Jesus
Entombment of Christ
Portals: P christianity.svg Christianity Bible.malmesbury.arp.jpg Bible

The historicity and origin of the resurrection of Jesus has been the subject of historical research and debate, as well as a topic of discussion among theologians. The accounts of the Gospels, including the empty tomb and the appearances of the risen Jesus to his followers, have been interpreted and analyzed in diverse ways, and have been seen variously as historical accounts of a literal event, as accurate accounts of visionary experiences, as non-literal eschatological parables, and as fabrications of early Christian writers, among various other interpretations. It has been suggested, for example, that Jesus did not die on the cross, that the empty tomb was the result of Jesus' body having been stolen, or, as was common with Roman crucifixions, that Jesus was never entombed.

Post-Enlightenment historians work with methodological naturalism,[1][2] and therefore reject miracles as objective historical facts.[1]

Origin: Cultural and theological background[edit]

Events in the
Life of Jesus
according to the Gospels
Life of Jesus

Portals: P christianity.svg Christianity Bible.malmesbury.arp.jpg Bible

Wikipedia book Book:Life of Jesus

Resurrection and the afterlife of the soul[edit]

Of the three main Jewish sects of the 1st century AD, the Sadducees held that both soul and body perished at death, the Essenes that the soul was immortal but the flesh was not, and the Pharisees that the soul was immortal and that the body would be resurrected to house it.[3] Of these three positions, Jesus and the early Christians appear to have been closest to that of the Pharisees.[4] Resurrection was available to the righteous alone, and would make them equal to God and the angels, as the Gospels have Jesus tell: "Those who are accounted worthy ... to the resurrection from the dead ... are equal to the angels and are children of God..." (Mark 12:24-25, Luke 20:34-36).[5] Nor would the resurrected body be one of flesh and blood, but an immortal fleshless body of the same celestial nature as the sun, moon and stars.[6]

Jews did not believe that the dead could enter Heaven – mankind's place was the earth, and heaven was for God and the heavenly beings.[7] The Greeks held a similar view, but they also held that a man of exceptional merit could be exalted as a god after his death.[8] The successors of Alexander the Great made this idea very well known throughout the Middle East, in particular through coins bearing his image – a privilege previously reserved for gods – and although originally foreign to the Romans, the doctrine was soon borrowed by the emperors for purposes of political propaganda.[8]According to the theology of Imperial Roman apotheosis, the earthly body of the recently deceased emperor vanished, he received a new and divine one in its place, and was then seen by credible witnesses.[9] Thus, in a story similar to the Gospel appearances of the resurrected Jesus and the commissioning of the disciples, Romulus, the founder of Rome, descended from the sky to command a witness to bear a message to the Romans regarding the city's greatness ("Declare to the Romans the will of Heaven that my Rome shall be the capital of the world...") before being taken up on a cloud.[10]

The experiences of the risen Christ attested by the earliest written sources – the "primitive Church" creed of 1 Corinthians 15:3-5, in 1 Corinthians 15:8 and Galatians 1:16 – are ecstatic rapture events and "invasions of heaven".[11] A physical resurrection was unnecessary for this visionary mode of seeing the risen Christ, but the general movement of subsequent New Testament literature is towards the physical nature of the resurrection.[12] This development is linked to the changing make-up of the Christian community: Paul the Apostle and the earliest Christ followers were Jewish, and Second Temple Judaism emphasised the life of the soul; the gospel writers, in an overwhelmingly Greco-Roman church, stressed instead the pagan belief in the hero who is immortalised and deified in his physical body.[13] In this Hellenistic resurrection paradigm Jesus dies, is buried, and his body disappears (with witnesses to the empty tomb); he then returns in an immortalised physical body, able to appear and disappear at will like a god, and returns to the heavens which are now his proper home.[14]

 



__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 7467
Date:
Permalink  
 

Theological considerations[edit]

The earliest Jewish followers of Jesus (the Jewish Christians) understood him as the son of man in the Jewish sense, a human who, through his perfect obedience to God's will, was resurrected and exalted to heaven in readiness to return as the son of man (the figure from Daniel 7 13-14), ushering in and ruling over the Kingdom of God.[15][need quotation to verify] Paul has already moved away from this apocalyptic tradition towards a position where Christology and soteriology take precedence: Jesus is no longer the one who proclaims the message of the imminently coming Kingdom, he actually is the kingdom, the one in whom the kingdom of God is already present.[16] This is also the message of Mark, a gentile writing for a church of gentile Christians, for whom Jesus as "Son of God" has become a divine being whose suffering, death and resurrection are essential to God's plan for redemption.[17]

Matthew presents Jesus' appearance in Galilee (Matthew 28:19-20) as a Greco-Roman apotheosis, the human body transformed to make it fitting for paradise.[18] He goes beyond the ordinary Greco-Roman forms, however, by having Jesus claim "all authority ... in heaven and on earth" (28:18) – a claim no Roman hero would dare make – while charging the apostles to bring the whole world into a divine community of righteousness and compassion.[19] Notable too is that the expectation of the imminent Second Coming has been delayed: it will still come about, but first the whole world must be gathered in.[19]

In Paul and the first three gospels, and also in Revelation, Jesus is portrayed as having the highest status, but the Jewish commitment to monotheism prevents the authors from depicting him as fully one with God.[20] This stage was reached first in the Christian community which produced the Johannine literature: only here in the New Testament does Jesus become God incarnate, the body of the resurrected Jesus bringing Doubting Thomas to exclaim, "My Lord and my God!"[21][22]

Historicity[edit]

 
The miraculous catch of 153 fish by Duccio, 14th century. Jesus is standing on the left, in the fourth resurrection appearance in John's gospel.

Textual sources[edit]

The earliest mention of the resurrection is in the Pauline epistles, which tradition dates from between 50 and 58 AD.[23][24]Paul shows very little interest in the teachings of Jesus, focusing attention instead on his role as the suffering, dying, resurrected Christ who would return at any moment to gather the elect and judge the world.[25] In his first epistle to the Corinthians Paul passes on a creed that he says he received shortly after his conversion (1Co. 15:1-8).[26] Christ, he says, was raised on the third day "according to the scriptures: and then appeared to various followers.[a] He lists, apparently in chronological order, a first appearance to Peter, then to "the Twelve," then to five hundred at one time, then to James (presumably James the brother of Jesus), then to "all the Apostles," and last to Paul himself.[26] Paul does not mention any appearances to women at the tomb, and other New Testament sources do not mention any appearance to a crowd of 500.[26] There is general agreement that the list is pre-Pauline, but less on how much of it belongs to the tradition and how much is from Paul: most scholars feel that Peter and the Twelve are original, but not all believe the same of the appearances to the 500, James, and "all the Apostles".[27]

The next texts that mention the resurrection are the four Gospels and the Acts of the Apostles. These date from between 70 and 110 AD, and it is almost certain that none of them were written by eyewitnesses.[28] Evidence of this can be seen in the conflicts between them: to take a few examples, according to the Synoptic GospelsJesus' mission took one year, was spent primarily in Galilee, and climaxed with a single visit to Jerusalem at which he cleansed the Temple of the money-changers, while in John, Jerusalem was the focus of Jesus' mission, he visited it three times (making his mission last three years rather than one), and the cleansing of the Temple took place at the beginning rather than the end of the ministry.[29] Mark, written in the period 65-75 CE, originally contained no post-Resurrection appearances, although Mark 16:7, in which the young man discovered in the tomb instructs the women to tell "the disciples and Peter" that Jesus will see them again in Galilee, hints that the author may have known of the tradition.[30]

The authors of Matthew (c.80-90 CE) and Luke/Acts (a two-part work by the same anonymous author, usually dated to around 80–90 CE) based their lives of Jesus on the Gospel of Mark[31][32] but diverge widely after Mark 16:8, where Mark ends with the discovery of the empty tomb. Matthew has two post-Resurrection appearances, the first to Mary Magdalene and "the other Mary" at the tomb, and the second, based on Mark 16:7, to all the disciples on a mountain in Galilee, where Jesus claims authority over heaven and earth and commissions the disciples to preach the gospel to the whole world.[33] Luke does not mention any of the appearances reported by Matthew,[34] contradicts him regarding an appearance at the tomb (Luke 24:24), and replaces Galilee with Jerusalem as the sole location.[35] In Luke, Jesus appears to Cleopas and an unnamed disciple on the road to Emmaus, to Peter (reported by the other apostles), and to the eleven remaining disciples at a meeting with others. The appearances reach their climax with the ascension of Jesus before the assembled disciples on a mountain outside Jerusalem. In addition, Acts has appearances to Paul on the road to Damascus, to the martyr Stephen, and to Peter, who hears the voice of Jesus.

The Gospel of John was written some time after 80 or 90 CE, and differs significantly from both Matthew and Luke.[36] Here Jesus appears at the empty tomb to Mary Magdalene (who initially fails to recognise him), then to the disciples minus Thomas, then to all the disciples including Thomas (the "doubting Thomas" episode), finishing with an extended appearance in Galilee to Peter and six (not all) of the disciples.[37] Chapter 21, the appearance in Galilee, is widely believed to be a later addition to the original gospel.[38]

The empty tomb[edit]

 
5 part resurrection iconSolovetsky Monastery, 17th century

There are various arguments against the historicity of the resurrection story. For example, the number of other historical figures and gods with similar death and resurrection accounts has been pointed out.[39] However the majority consensus among biblical scholars is that the genre of the Gospels is a kind of ancient biography.[41] Christ-myth theorist Robert M. Price claims that if the resurrection could, in fact, be proven through science or historical evidence, the event would lose its miraculous qualities.[39]

New Testament historian Bart D. Ehrman recognizes that "Some scholars have argued that it's more plausible that in fact Jesus was placed in a common burial plot, which sometimes happened, or was, as many other crucified people, simply left to be eaten by scavenging animals." He further elaborates by saying: "[T]he accounts are fairly unanimous in saying (the earliest accounts we have are unanimous in saying) that Jesus was in fact buried by this fellow, Joseph of Arimathea, and so it's relatively reliable that that's what happened."[42] He later changed his mind, stating that part of the crucifixion punishment was being "left to decompose and serve as food for scavenging animals", i.e. left without decent burial, since everyone wanted having a decent burial in the Antiquity.[43]

Géza Vermes presents six valid possibilities to explain the empty tomb narrative: (1) The body was removed by someone unconnected with Jesus; (2) The body was stolen by the disciples; (3) The empty tomb (the tomb visited by the women) was not the tomb of Jesus; (4) Buried alive, Jesus later left the tomb; (5) Jesus recovered from a coma and departed Judea; (6) There was a spiritual, not bodily, resurrection. Vermes states that none of these six possibilities is likely to be historical.[44] According to N. T. Wright in his book The Resurrection of the Son of God, "There can be no question: Paul is a firm believer in bodily resurrection. He stands with his fellow Jews against the massed ranks of pagans; with his fellow Pharisees against other Jews."[45]

According to Gary Habermas, "Many other scholars have spoken in support of a bodily notion of Jesus’ resurrection."[46] Habermas also points out three facts in support of Paul's belief in a physical resurrection body. (1) Paul is a Pharisee and therefore (unlike the Sadducees) believes in a physical resurrection. (2) In Philippians 3:11 Paul says "That I may attain to the ek anastasis (out-resurrection)" from the dead, which according to Habermas means that "What goes down is what comes up". And (3) In Philippians 3:20-21 "We look from heaven for Jesus who will change our vile soma (body) to be like unto his soma (body)". According to Habermas, if Paul meant that we would change into a spiritual body then Paul would have used the Greek pneuma instead of soma.[47]

According to a rough estimate by scholar Gary Habermas, 75% of New Testament scholars are in favor of an empty tomb, while 25% reject an empty tomb.[48]

 



__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 7467
Date:
Permalink  
 

Post-resurrection appearances[edit]

New Testament scholar and theologian E. P. Sanders argues that a concerted plot to foster belief in the resurrection would probably have resulted in a more consistent story, and that some of those who were involved in the events gave their lives for their belief. Sanders offers his own hypothesis, saying "there seems to have been a competition: 'I saw him,' 'so did I,' 'the women saw him first,' 'no, I did; they didn't see him at all,' and so on."[49] "That Jesus' followers (and later Paul) had resurrection experiences is, in my judgment, a fact. What the reality was that gave rise to the experiences I do not know."[50]

James Dunn notes that whereas the apostle Paul's resurrection experience was "visionary in character" and "non-physical, non-material," the accounts in the Gospels are very different. He contends that the "massive realism'...of the [Gospel] appearances themselves can only be described as visionary with great difficulty - and Luke would certainly reject the description as inappropriate," and that the earliest conception of resurrection in the Jerusalem Christian community was physical.[51] Similarly, Helmut Koester writes that the stories of the resurrection were originally epiphanies in which the disciples are called to a ministry by the risen Jesus and were interpreted as physical proof of the event at a secondary stage. He contends that the more detailed accounts of the resurrection are also secondary and do not come from historically trustworthy sources, but instead belong to the genre of the narrative types.[52]

N. T. Wright argues that the account of the empty tomb and the visionary experiences point towards the historical reality of the resurrection.[53] He suggests that multiple lines of evidence from the New Testament and the early Christian beliefs it reflects shows that it would be highly unlikely that belief in the empty tomb would simply appear without a clear basis in the memory of early Christians. In tandem with the historically-certain visionary experiences of the early disciples and apostles, Jesus' resurrection as a historical reality becomes far more plausible. Contrary to various theologians and historians in recent decades, Wright treats the resurrection as a historical and accessible event, rather than as a 'supernatural' or 'metaphysical' event.

See also[edit]

Notes[edit]

  1. ^ Paul informs his readers that he is passing on what he has been told, "that Christ died for our sins according to the Scriptures, that he was buried, that he was raised on the third day according to the Scriptures, and that he appeared to Cephas, and then to the Twelve. After that, he appeared to more than five hundred of the brothers and sisters at the same time, most of whom are still living, though some have fallen asleep. Then he appeared to James, then to all the apostles, and last of all he appeared to me also, as to one abnormally born."
  2. ^ Robert M. Price points to the accounts of AdonisApollonius of TyanaAsclepiusAttisEmpedoclesHerculesOsirisOedipusRomulusTammuz, and others.[40]

 



__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 7467
Date:
Permalink  
 

References[edit]

Citations[edit]

  1. Jump up to:a b McGrew, Timothy, "Miracles", The Stanford Encyclopedia of Philosophy (Winter 2015 Edition), Edward N. Zalta (ed.), http://plato.stanford.edu/entries/miracles/
    Flew, Antony, 1966, God and Philosophy, London: Hutchinson.
    Ehrman, Bart D., 2003, The New Testament: A Historical Introduction to the Early Christian Writings, 3rd ed., New York: Oxford University Press.
    Bradley, Francis Herbert, 1874, “The Presuppositions of Critical History,” in Collected Essays, vol. 1, Oxford, Clarendon Press, 1935.
    McGrew's conclusion: historians work with methodological naturalism, which precludes them from establishing miracles as objective historical facts (Flew 1966: 146; cf. Bradley 1874/1935; Ehrman 2003: 229).
  2. ^ Bart D. Ehrman (23 September 1999). Jesus: Apocalyptic Prophet of the New Millennium. Oxford University Press. p. 197. ISBN 978-0-19-983943-8As I've pointed out, the historian cannot say that demons—real live supernatural spirits that invade human bodies—were actually cast out of people, because to do so would be to transcend the boundaries imposed on the historian by the historical method, in that it would require a religious belief system involving a supernatural realm outside of the historian's province.
  3. ^ Schäfer 2003, p. 72.
  4. ^ Van Voorst 2000, p. 430.
  5. ^ Tabor 2013, p. 58.
  6. ^ Endsjø 2009, p. 145.
  7. ^ Tabor 2013, p. 54.
  8. Jump up to:a b Cotter 2001, p. 131.
  9. ^ Cotter 2001, p. 133-135.
  10. ^ Collins, p. 46.
  11. ^ De Conick 2006, p. 6.
  12. ^ Finney 2016, p. 181.
  13. ^ Finney 2016, p. 183.
  14. ^ Finney 2016, p. 182.
  15. ^ Telford 1999, p. 154-155.
  16. ^ Telford 1999, p. 156.
  17. ^ Telford 1999, p. 155.
  18. ^ Cotter 2001, p. 149.
  19. Jump up to:a b Cotter 2001, p. 150.
  20. ^ Chester 2016, p. 15.
  21. ^ Chester 2016, p. 15-16.
  22. ^ Vermes 2001, p. unpaginated.
  23. ^ Roetzel 2000, p. 1019.
  24. ^ Martin 1995, p. unpaginated.
  25. ^ Roetzel 2000, p. 1019-1020.
  26. Jump up to:a b c Taylor 2014, p. 374.
  27. ^ Plevnik 2009, p. 4-6.
  28. ^ Reddish 2011, p. 13.
  29. ^ Reddish 2011, p. 188.
  30. ^ Telford 1999, p. 12,149.
  31. ^ Charlesworth 2008, p. unpaginated.
  32. ^ Burkett 2002, p. 195.
  33. ^ Cotter 2001, p. 127.
  34. ^ McEwen, p. 134.
  35. ^ Telford 1999, p. 149.
  36. ^ Cross & Livingstone 2005, p. 887-888.
  37. ^ Quast 1991, p. 130.
  38. ^ Cross & Livingstone 2005, p. 888.
  39. Jump up to:a b Robert M. Price, "The Empty Tomb: Introduction; The Second Life of Jesus." In Price, Robert M.; Lowder, Jeffrey Jay, eds. (2005). The Empty Tomb: Jesus Beyond the Grave. Amherst: Prometheus Books. p. 14. ISBN 1-59102-286-X.
  40. ^ Robert M. Price, "The Empty Tomb: Introduction; The Second Life of Jesus". In Price, Robert M.; Lowder, Jeffrey Jay, eds. (2005). The Empty Tomb: Jesus Beyond the Grave. Amherst: Prometheus Books. pp. 14–15. ISBN 1-59102-286-X.
  41. ^ Burridge, R. A. (2006). Gospels. In J. W. Rogerson & Judith M. Lieu (Eds) The Oxford Handbook of Biblical Studies. Oxford: Oxford University Press. p. 437
  42. ^ Bart Ehrman, From Jesus to Constantine: A History of Early Christianity, Lecture 4: "Oral and Written Traditions about Jesus" [The Teaching Company, 2003].
  43. ^ Bart D. Ehrman (25 March 2014). How Jesus Became God: The Exaltation of a Jewish Preacher from Galilee. HarperCollins. p. 156. ISBN 978-0-06-225219-7.
  44. ^ Vermes, Geza (2008). The Resurrection: History and Myth. New York: Doubleday. pp. 142–148. ISBN 978-0-7394-9969-6. The quoted material appeared in small capsin Vermes's book.
  45. ^ Wright, The Resurrection of the Son of God, 272; cf. 321
  46. ^ Resurrection Research from 1975 to the Present: What are Critical Scholars Saying? Link
  47. ^ From a debate with Anthony Flew on the resurrection of the Jesus. Transcript
  48. ^ Resurrection Research from 1975 to the Present: "Of these scholars, approximately 75% favor one or more of these arguments for the empty tomb, while approximately 25% think that one or more arguments oppose it. Thus, while far from being unanimously held by critical scholars, it may surprise some that those who embrace the empty tomb as a historical fact still comprise a fairly strong majority."
  49. ^ "Jesus Christ." Encyclopædia Britannica, 2007. Encyclopædia Britannica Online. 10 Jan. 2007
  50. ^ Sanders, E. P. The Historical Figure of Jesus. New York: Penguin Books, 1993.
  51. ^ James D.G. Dunn, Jesus and the Spirit: A Study of the Religious and Charismatic Experience of Jesus and the First Christians as Reflected in the New Testament.Eerdmans, 1997. p. 115, 117.
  52. ^ Helmut Koester, Introduction to the New Testament, Vol. 2: History and Literature of Early Christianity. Walter de Gruyter, 2000. p. 64-65.
  53. ^ Wright, N.T. The Resurrection of the Son of God. Fortress Press.

Bibliography[edit]



__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 7467
Date:
Permalink  
 

 நமது தமிழகத்து நூலாசிரியர்கள் மேலே சொல்லப்பட்ட புலவர் கிழக்கரையில் அமைந்த வள்ளலது சமாதிக்குச் சென்று தமது கையறு நிலையை கூறி வருத்தப்பட்டதாகவும் அப்பொழுது சமாதியிலிருந்து வள்ளல் அவர்களது வைர மோதிரம் அணிந்த கை விரல் ஆறுதல் அளிக்கும் வண்ணம் வெளியே வந்து புலவருக்கு காட்சி தந்ததாகவும், அந்த மோதிரத்தை தமக்கு வள்ளல் அவர்கள் வழங்கியதாக புலவர் எடுத்துச் சென்றதாக கற்பனையுடன் புனைந்திருப்பது மிகவும் கண்டிக்கத்தக்கதாகும். இந்தக் கற்பனைக் கதைதான் தமிழக மக்களிடம் இன்று வரை செத்தும் கொடுத்தார் சீதக்காதி என்பதற்கு தகுந்த சாட்சியுமாக வழங்கி வருகிறது. மேலே குறிப்பிட்டவைகளிலிருந்து வள்ளல் சீதக்காதி அவர்களைப்பற்றி நமது தமிழக ஆசிரியர்கள் பொறுப் பற்ற முறையில் ஆழந்த சிந்தனை இல்லாமல் வரைந்துள்ள பொய்மைக் கதைகள் இனியும் தொடராது என்பதை நம்புவோமாக!

 

எஸ்.எம். கமால், சர்மிளா பதிப்பகம் 21, ஈசா பள்ளிவாசல் தெரு, இராமநாதபுரம் 623501.. p.118.



__________________
Page 1 of 1  sorted by
 
Quick Reply

Please log in to post quick replies.



Create your own FREE Forum
Report Abuse
Powered by ActiveBoard