Devapriyaji - True History Analaysed

• 1231 எனக்குத் துன்பம் தந்து நெடுந்தொலைவு சென்ற காதலரை எண்ணி அழுது பொலிவை இழந்தகண்கள் மணமுள்ள மலர்களைக் கண்டு நாணின எனத் தலைவி கூறுவதைச் சொல்கிறது.
• 1232 ஆம்குறள் நிறம் வேறுபட்டு நீர் வழிய நிற்கும் நம் கண்கள் நம்மை விரும்பிய தலைவர் அன்பு செய்யாமையைப் பிறர்க்குத் தாமே சொல்லிவிடும் போலும் எனத் தலைவி கூறுவதைச் சொல்வது.
• 1233 ஆம்குறள் கணவரோடு கூடியிருந்த நாளில் பருத்திருந்த தோள்கள், இப்போது மெலிவடைந்தமையால், அவர் நீங்கிச் சென்றுள்ளமையை நன்றாக அறிவிப்பன போலும் என்று தலைவி சொல்வதைக் கூறுவது.
• 1234 ஆம்குறள் காதலரை நீங்கியதால் முன்னைய அழகை இழந்து விட்ட தோள்கள் தம் செழுமை நீங்கி தோள்வளைகளும் கழன்றுவிழுகின்றன என்று தலைவி சொல்வதைக் கூறுகிறது.
• 1235 ஆம்குறள் காதலன் விரைந்து திரும்பி வராத 'கொடிய செயலால்' தோள்கள் வாடின; தொடிகள் கழன்றன எனத் தலைவி சொல்வதைக் கூறுவது.
• 1236 ஆம்குறள் தோள்கள் மெலிவதையும் அணிகள் கழல்வதையும் கண்டு, என் காதலரைக் கொடியவர் என்று கூறியதை ஆற்றமாட்டாமல் நான் வருந்துவேன் எனத் தலைவி சொல்வதைக் கூறுகிறது.
• 1237 ஆம்குறள் நெஞ்சே! என்னைப் பிரிந்த கொடியவர்க்கு, என் தோள் மெலிதலால் உண்டாகிய ஆரவாரத்தை உரைத்து, நீ பெருமை அடையாயா? என்று தலைவி கூறுவதைச் சொல்கிறது.
• 1238 ஆம்குறள் இறுகத் தழுவிய கைகளைத் தளர்த்திய பிரிவிற்கே பசுமையான வலையலை அணிந்த காதலியின் நெற்றி நிறம்மாறி விட்டது எனத் தலைவன் கூறுவதைச் சொல்வது.
• 1239 ஆம்குறள் தழுவுதலின் இடைவெளியில் குளிர்ந்த காற்றுப் புகுந்ததால் அப்பிரிவுகூடத் தாங்காமல் காதலியின் பெரிய குளிர்ந்த கண்கள் பசலை பெற்றன எனத் தலைவன் சொல்வதைக் கூறுவது.
• 1240 ஆவதுகுறள் காதலியின் மிளிரும் நெற்றியில் உண்டாகிய பசப்பைக் கண்டதால் கண்ணில் உண்டாகியிருந்த பசலை துன்புற்றது எனத் தலைவன் கூறுவதைச் சொல்வது.

அதிகாரத்துள்ள குறள்கள் 1238, 1239, 1240 இவற்றை ஒருங்கிணைத்து நோக்கும்போது தலைவன் பிரிவின்போது தலைவியின் உறுப்புக்கள் தம் அழகு கெட்டு நலிவடைதில் இரண்டு பசலை நிறங்களிடையே போட்டி என்பது போல் நெற்றி முதலில் நிறம் மாறிப் பொலிவிழந்தது; கண் பிறகு ஒளிமங்கியது. இதில் நெற்றி முந்திக் கொண்டதைப் பார்த்து, கண்ணின் பசப்பு துன்புற்றதாம். அதாவது தான் முந்தவில்லையே என்று வருந்தியதாம். இது இக்குறளுக்கான பெரும்பான்மையினரது விளக்க உரையாகும். அம்மூன்று குறள்களையும் நோக்க்லாம்:
முயங்கிய கைகளை ஊக்கப் பசந்தது பைந்தொடிப் பேதை நுதல் (குறள் எண்: 1238) தலைவியை இறுகத் தழுவிய தன் கைகளை, தலைவன் சிறுது தளர்த்தினானாக, அவளது நுதல் பசலையுற்றது, பொலிவிழந்தது. முயக்கிடைத் தண்வளி போழப் பசப்புற்ற பேதை பெருமழைக் கண் (குறள் எண்:1239) தழுவிய கைகளைத் தளர்த்தியதால், அவ்விருவரிடையே குளிர்ந்த காற்றுப் புகுந்து விட்டதாம். இறுகத் தழுவிய நிலையிலாததால், அக்காற்று, பிளந்து கொண்டு (போழ) போக நேர்ந்தது. அவ்வளவுதான், தலைவியின் கண்கள் பசலையுற்றன; ஒளி இழந்தன. கண்ணின் பசப்போ பருவரல் எய்தின்றே ஒண்ணுதல் செய்தது கண்டு (குறள் எண்:1240). இந்த அதிகாரத்தில் உள்ள இம்மூன்று குறள்கள் தம்முள் இடம் மாற்றமுடியாதபடி, ஒரு தொடர்புபடவுள்ளன' எனக்கூறிய தமிழண்ணல் 'குறள்களிடையே பிரிக்கமுடியாதபடி கருத்துத் தொடர்புபட இந்த இடத்தில் மட்டுமே கூறியுள்ளார். இது ஒரு வியப்பாகவே உளது. ஒருவேளை தலைவியின் மெய்ப்பாட்டின் வளர்ச்சி மாற்றங்களின் நினைவால் இது தானாக அமைந்தது போலும் எனலாம். எனினும் மூன்றாம் குறளில் 'ஒண்ணுதல் செய்தது கண்டு, கண்ணின் பசப்பு வருந்தியது' என்பதற்கு, முன்னைய இரண்டு குறள்களும் இல்லாமல் தனித்துப் பொருள் கூற முடியவில்லை' என விளக்கம் செய்வார். மேலும் அவர் 'திருக்குறளின் பப்பத்துக் குறள்களை வரிசைப்படுத்தியது வள்ளுவரா? உரையாளரா? பிறரா? என்ற கேள்விக்கு இன்னும் விடையில்லை. 1330 குறள்களில், மேற்சொன்ன மூன்று குறள்கள் நாம் நினைத்தாலும் மாற்ற முடியாதபடி உள்ளன. மூன்றாம் குறளின் பொருள், அதன் மேலேயுள்ள இரண்டு குறள்களின் வழிப்பட்டதாகும். வரிசையை மாற்ற முடியாது; மாற்றின் பொருளின்றிப் போகும். ஆக, "குறள்களின் வைப்புமுறை, திருவள்ளுவரே அமைத்ததுதானோ?' என்ற ஐயம் எழுகிறது!' எனவும் கூறினார்.