Devapriyaji - True History Analaysed

Members Login
Username 
 
Password 
    Remember Me  
Post Info TOPIC: A.5 -Historicity in Hebrew Bible -DP


Guru

Status: Offline
Posts: 7468
Date:
A.5 -Historicity in Hebrew Bible -DP
Permalink  
 


இஸ்ரேலியரின் தெய்வம் யகோவா கர்த்தரின் மனைவி நீக்கியது யார்

 https://pagadhu.blogspot.com/2020/10/blog-post_14.html

ஜெருசலேமில் தாவீது - சாலமன் வெற்று கட்டுக் கதைகள்- காணொளி

 https://pagadhu.blogspot.com/2012/07/blog-post_11.html

பைபிள் புராணமில்லை கட்டுக்கதை தான்

 https://pagadhu.blogspot.com/2014/08/blog-post.html

சாலமோன் ஆலயம் என்னும் கட்டுக் கதையும் உண்மையும்

 https://pagadhu.blogspot.com/2014/07/blog-post_18.html

தொல்லியல்படி இஸ்ரேலில் இருந்தது ஒரு இயற்கை வழிபாட்டு சமயம்

 https://pagadhu.blogspot.com/2021/01/blog-post_89.html

ஜெருசலேம் தேவாலய & இரண்டாவது ஆலயக் கட்டுக்கதைகளும்

 https://pagadhu.blogspot.com/2014/07/blog-post_25.html

பழைய ஏற்பாடு- மோசேயின் நியாய பிரமாணம்- மோசடிகள்

 https://pagadhu.blogspot.com/2014/07/blog-post.html

யூதர்கள் யார்? பழைய ஏற்பாடு அனைத்தும் புழுத்துப்போன மோசடிகதைகள்

 https://pagadhu.blogspot.com/2014/07/blog-post_28.html

ஜெருசலேம் யாருடையது?

https://pagadhu.blogspot.com/2014/09/blog-post.html

இஸ்ரேலின் உண்மையான வரலாறும் பைபிள் பழைய ஏற்பாடு கட்டுக்கதைகளும்

 https://pagadhu.blogspot.com/2015/08/blog-post_12.html

பைபிளை வரலாற்று ஆசிரியர் ஏன் நிராகரிக்கின்றனர்

 https://pagadhu.blogspot.com/2018/10/blog-post_15.html



__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 7468
Date:
Permalink  
 

Did Moses Write Genesis?

Apologetics

by Bodie Hodge and Dr. Terry Mortenson on June 28, 2011
Also available in Deutsch
 
Share: 

One of the major attacks on the Bible in the past 300 years has been directed against Moses and his authorship of the Pentateuch, the first five books of the Old Testament.

Introduction

In the past few hundred years, the Bible has been under severe attack by scientific and philosophical skeptics of all sorts. In this scientific age the most-attacked book of the Bible has arguably been Genesis, particularly the first eleven chapters. Long-age geology, big bang cosmology, secular archaeology, liberal theology, and philosophical attacks on miracles in the Bible have deceived many people to believe that the Bible is not true and therefore cannot be trusted.

Newsletter Signup

Latest Answers

Stay up to date each week with top articles, blogs, news, videos, and more.

SIGN UP NOW

One of the major attacks on the Bible in the past 300 years has been directed against Moses and his authorship of the Pentateuch, the first five books of the Old Testament (Genesis–Deuteronomy). Such attacks on these foundational books of the rest of the Bible come both from non-Christians as well as professing Christians.

Seminary courses, theology books, introductions to the Pentateuch in Bibles, and the secular media have promoted the man-made idea that Moses did not write the Pentateuch (also known as the Law or Torah). Instead, it is claimed that at least four different authors (or groups of authors) wrote various portions of these books over many centuries and then one or more redactors (editors) over many years combined and interwove everything together into its present form. For example, one translation of the Bible we surveyed said this in its introduction to the Pentateuch:

Despite its unity of plan and purpose, the book is a complex work, not to be attributed to a single original author. Several sources, or literary traditions, that the final redactor used in his composition are discernable. These are the Yahwist (J), Elohist (E), and Priestly (P) sources which in turn reflect older oral traditions . . .1

The introduction to the Old Testament in another Bible translation says that the J document was written by someone much later than Moses in the Southern Kingdom of Judah and the E document was written by someone in the Northern Kingdom of Israel.2 Let's evaluate the arguments put forth in defense of this hypothesis.

The Documentary (or JEDP) Hypothesis

Various sections of the Pentateuch are assigned to various authors who are identified by the letters J, E, D, and P. Hence, it is called the documentary hypothesis (or the JEDP model3). As this hypothesis was developed by a number of Jewish and theologically liberal Christian scholars in the late seventeenth to the late nineteenth centuries, there were a number of different proposals of who wrote what and when. But by the end of the nineteenth century liberal scholars had reached general agreement. The letters stand for:

  • J documents are the sections, verses, or in some cases parts of verses that were written by one or more authors who preferred to use the Hebrew name Jahweh (Jehovah) to refer to God. It is proposed that this author wrote about 900–850 BC.
  • E documents are the texts that use the name Elohim for God and were supposedly written around 750–700 BC.
  • D stands for Deuteronomy, most of which was written by a different author or group of authors, perhaps around the time of King Josiah's reforms in 621 BC.
  • P stands for Priest and identifies the texts in Leviticus and elsewhere in the Pentateuch that were written by a priest or priests during the exile in Babylon after 586 BC.

Then around 400 BC some redactors (i.e., editors) supposedly combined these four independently written texts to form the Pentateuch as it was known in the time of Jesus and modern times.

Development of the Documentary Hypothesis

Ibn Ezra was a very influential Jewish rabbi in the twelfth century AD. While he believed in the Mosaic authorship of the Pentateuch, he noticed that a few verses (e.g., Genesis 12:6Genesis 22:14) had some phrases that seemed mysteriously out of place.4 But he never pursued these mysteries to resolve them.5

About 500 years later, the famous Jewish philosopher Baruch (Benedict) Spinoza (1632–1677) picked up on what Ibn Ezra had stated and asserted that Ibn Ezra did not believe Moses wrote the Pentateuch. Others disagreed, pointing to other statements by Ibn Ezra that contradicted Spinoza's conclusion. In his book Tractatus Theologico-Politicus (1670), Spinoza, who was a pantheist and was subsequently excommunicated from the Jewish community and denounced by Christians, argued that Moses did not write the Pentateuch. Besides using the verses noted by Ibn Ezra, Spinoza offered a few other brief arguments against Mosaic authorship which were easily answered by Christian writers in the following few decades.6

Further attacks on the Mosaic authorship of the Pentateuch began taking hold.

Nevertheless, further attacks on the Mosaic authorship of the Pentateuch began taking hold in France through Jean Astruc, whose book Conjectures about the original memoirs which it appeared that Moses used in composing the Book of Genesis with certain remarks which help clarify these conjectures was published in 1753. He believed Moses was the author of the Pentateuch, but he unlocked the door for the skepticism of later scholars.

Astruc basically questioned, as others had before him, how Moses knew what happened prior to his own life, (i.e., the history recorded in Genesis). In other words, where did Moses get information on the patriarchs? Of course, there are several ways Moses could have obtained this information: divine revelation, previously written texts passed down through the generations, and/or oral tradition from his ancestors.7 Regardless, under the guidance of the Holy Spirit (2 Peter 1:20–21), the books of Moses would be completely true and without error.

Astruc also noticed that Elohim (the Hebrew name for God in Genesis 1:1–2:3) was used in Genesis 1, but then the text switches to Yahweh (Jehovah) in chapter 2. Astruc claimed that these name changes indicated different sources that Moses used. Specifically, he thought that Genesis 1:1–2:3 was one creation account and Genesis 2:4–24 was a different creation account. Hence, we have the Elohim and Jehovah sections (or E and J documents).8 Thus, the first assumption of the documentary hypothesis became established: the use of different divine names means different authors of the text.

The German scholar Johann Eichhorn took the next step by applying Astruc's idea to the whole of Genesis. Initially, in his 1780 Introduction to the Old Testament, Eichhorn said that Moses copied previous texts. But in later editions he apparently conceded the view of others that the J-E division could be applied to the whole of the Pentateuch which was written after Moses.9

Following Eichhorn, other ideas were advanced in denial of the Mosaic authorship of the first five books on the Old Testament. In 1802, Johann Vater insisted that Genesis was made from at least 39 fragments. In 1805, Wilhelm De Wette contended that none of the Pentateuch was written before King David and that Deuteronomy was written at the time of King Josiah.

From here, the door flew open to profess that other portions of the Law were not written by Moses. Not only was there a J-document, E-document and D-document, but then it was argued that Leviticus and some other portions of the Pentateuch were the work of Jewish priests, hence the P-documents.

And today, several variant views of documentary hypothesis exist, but perhaps the most popular is that of Julius Wellhausen proposed in 1895. Wellhausen put dates to the alleged four sources and none were earlier than around 900 BC.10 As noted Old Testament scholar, Gleason Archer remarks, "Although Wellhausen contributed no innovations to speak of, he restated the documentary theory with great skill and persuasiveness, supporting the JEDP sequence upon an evolutionary basis."11

Even though a great many scholars and much of the public have accepted this view, is it really true? Did Moses have little or nothing to do with the writing of the book of Genesis or the rest of the Pentateuch? Several lines of evidence should lead us to reject the documentary hypothesis as a fabrication of unbelievers.

 



__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 7468
Date:
Permalink  
 

 

Reasons to reject the Documentary Hypothesis

There are many reasons to reject this skeptical attack on the Bible. First, consider what the Bible itself says about the authorship of the Pentateuch.

Biblical witness to Mosaic authorship

  1. The chart below shows that the Pentateuch states that Moses wrote these books: Exodus 17:1424:434:27Numbers 33:1–2Deuteronomy 31:9–11. In his rejection of Mosaic authorship, Wellhausen nowhere discussed this biblical evidence. It is easy to deny Mosaic authorship, if one ignores the evidence for it. But that is not honest scholarship.
  2. We also have the witness of the rest of the Old Testament: Joshua 1:88:31–321 Kings 2:32 Kings 14:621:8Ezra 6:18Nehemiah 13:1Daniel 9:11–13Malachi 4:4.
  3. The New Testament is also clear in its testimony: Matthew 19:8John 5:45–477:19Acts 3:22Romans 10:5Mark 12:26. The divisions of the Old Testament were clearly in place in the Jewish mind long before the time of Christ, namely, the Law of Moses (first 5 books of the OT), the Prophets (the historical and prophetic books) and the Writings (the poetic books of Job, Psalms, Proverbs, etc.). So when Jesus referred to the Law of Moses, His Jewish listeners knew exactly to what He was referring.

Table 1. Selected passages confirming Mosaic authorship

Old Testament
Exodus 17:14Then the Lord said to Moses, "Write this for a memorial in the book and recount it in the hearing of Joshua, that I will utterly blot out the remembrance of Amalek from under heaven."
Numbers 33:2Now Moses wrote down the starting points of their journeys at the command of the Lord. And these are their journeys according to their starting points:
Joshua 1:7–8Only be strong and very courageous, that you may observe to do according to all the law which Moses My servant commanded you; do not turn from it to the right hand or to the left, that you may prosper wherever you go. This Book of the Law shall not depart from your mouth, but you shall meditate in it day and night, that you may observe to do according to all that is written in it. For then you will make your way prosperous, and then you will have good success.
Joshua 8:31as Moses the servant of the Lord had commanded the children of Israel, as it is written in the Book of the Law of Moses: "an altar of whole stones over which no man has wielded an iron tool." And they offered on it burnt offerings to the Lord, and sacrificed peace offerings. (see Exodus 20:24–25)
Joshua 23:6Therefore be very courageous to keep and to do all that is written in the Book of the Law of Moses, lest you turn aside from it to the right hand or to the left.
1 Kings 2:3And keep the charge of the Lord your God: to walk in His ways, to keep His statutes, His commandments, His judgments, and His testimonies, as it is written in the Law of Moses, that you may prosper in all that you do and wherever you turn.
2 Kings 14:6But the children of the murderers he did not execute, according to what is written in the Book of the Law of Moses, in which the Lord commanded, saying, "Fathers shall not be put to death for their children, nor shall children be put to death for their fathers; but a person shall be put to death for his own sin." (see Deuteronomy 24:16)
1 Chronicles 22:13Then you will prosper, if you take care to fulfill the statutes and judgments with which the Lord charged Moses concerning Israel. Be strong and of good courage; do not fear nor be dismayed.
Ezra 6:18They assigned the priests to their divisions and the Levites to their divisions, over the service of God in Jerusalem, as it is written in the Book of Moses. (This is taught in the books of Exodus and Leviticus.)
Nehemiah 13:1On that day they read from the Book of Moses in the hearing of the people, and in it was found written that no Ammonite or Moabite should ever come into the assembly of God. (see Deuteronomy 23:3–5)
Daniel 9:11Yes, all Israel has transgressed Your law, and has departed so as not to obey Your voice; therefore the curse and the oath written in the Law of Moses the servant of God have been poured out on us, because we have sinned against Him.
Malachi 4:4Remember the Law of Moses, My servant, which I commanded him in Horeb for all Israel, with the statutes and judgments.
New Testament
Matthew 8:4And Jesus said to him, "See that you tell no one; but go your way, show yourself to the priest, and offer the gift that Moses commanded, as a testimony to them." (see Leviticus 14:1–32)
Mark 12:26But concerning the dead, that they rise, have you not read in the book of Moses, in the burning bush passage, how God spoke to him, saying, "I am the God of Abraham, the God of Isaac, and the God of Jacob"? (see Exodus 3:6)
Luke 16:29Abraham said to him, "They have Moses and the prophets; let them hear them."
Luke 24:27And beginning at Moses and all the Prophets, He expounded to them in all the Scriptures the things concerning Himself.
Luke 24:44Then He said to them, "These are the words which I spoke to you while I was still with you, that all things must be fulfilled which were written in the Law of Moses and the Prophets and the Psalms concerning Me."
John 5:46For if you believed Moses, you would believe Me; for he wrote about Me.
John 7:22Moses therefore gave you circumcision (not that it is from Moses, but from the fathers), and you circumcise a man on the Sabbath.
Acts 3:22For Moses truly said to the fathers, 'The Lord your God will raise up for you a Prophet like me from your brethren. Him you shall hear in all things, whatever He says to you. (see Deuteronomy 18:15)
Acts 15:1And certain men came down from Judea and taught the brethren, "Unless you are circumcised according to the custom of Moses, you cannot be saved."
Acts 28:23So when they had appointed him a day, many came to him at his lodging, to whom he explained and solemnly testified of the kingdom of God, persuading them concerning Jesus from both the Law of Moses and the Prophets, from morning till evening.
Romans 10:5For Moses writes about the righteousness which is of the law, "The man who does those things shall live by them." (see Leviticus 18:1–5)
Romans 10:19But I say, did Israel not know? First Moses says: "I will provoke you to jealousy by those who are not a nation, I will move you to anger by a foolish nation." (see Deuteronomy 32:21)
1 Corinthians 9:9For it is written in the law of Moses, "You shall not muzzle an ox while it treads out the grain." Is it oxen God is concerned about? (see Deuteronomy 25:4)
2 Corinthians 3:15But even to this day, when Moses is read, a veil lies on their heart.

Take note of some the references back to Moses' work. For example, John 7:22 and Acts 15:1 refer to Moses giving the doctrine of circumcision. Yet John also reveals that this came earlier—in Genesis, with Abraham. Nevertheless, it is credited to Moses because it was recorded in his writings. The New Testament attributes all the books from Genesis through Deuteronomy as being the writings of Moses. So, to attack the Mosaic authorship of the first five books of the Old Testament then is to attack the truthfulness of the rest of the biblical writers and Jesus Himself.

 



__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 7468
Date:
Permalink  
 

Moses's qualifications to write

Not only is there abundant biblical witness that Moses wrote the Pentateuch, Moses was fully qualified to write the Pentateuch. He received an Egyptian royal education (Acts 7:22) and was an eyewitness to the events recorded in Exodus to Deuteronomy, which contain many references or allusions to Egyptian names of places, people, and gods, as well as Egyptian words, idioms, and cultural factors. He also consistently demonstrated an outsider's view of Canaan (from the perspective of Egypt or Sinai).12 And as a prophet of God he was the appropriate recipient of the written records or oral traditions of the patriarchs from Adam to his own day, which the Holy Spirit could use to guide Moses to write the inerrant text of Genesis. There is no other ancient Hebrew who was more qualified than Moses to write the Pentateuch.

Fallacious reasoning of the Skeptics

A final reason for rejecting the documentary hypothesis and accepting the biblical testimony to the Mosaic authorship of the Pentateuch is the erroneous assumptions and reasoning of the liberal scholars and other skeptics.

  1. They assumed their conclusion. They assumed that the Bible is not a supernatural revelation from God and then manipulated the biblical text to arrive at that conclusion. They were implicitly Deistic or atheistic in their thinking.
  2. They assumed that Israel's religion was simply the invention of man, a product of evolution, as all other religions are.
  3. Based on evolutionary ideas, they assumed that "the art of writing was virtually unknown in Israel prior to the establishment of the Davidic monarchy; therefore there could have been no written records going back to the time of Moses."13 This claim not only attacks the intelligence of the ancient Israelites, but also the Egyptians who trained Moses. Were the Egyptians incapable of teaching Moses how to read and write? Since the time the documentary hypothesis was first proposed, archaeologists have discovered scores of written records pre-dating the time of Moses. It is hard to believe that Israel's ancient neighbors knew how to write, but the Jews could not.
  4. Liberal Bible scholars allegedly based their theories on evidence from the Biblical text and yet they evaded the Biblical evidence that refutes their theories. Theirs was a "pick and choose" approach to studying the Bible, which is hardly honest scholarship in pursuit of truth.
  5. They arbitrarily assumed that the Hebrew authors were different from all other writers in history— that the Hebrews were incapable of using more than one name for God, or more than one writing style regardless of the subject matter, or more than one of several possible synonyms for a single idea.
  6. Their subjective bias led them to illegitimately assume that any biblical statement was unreliable until proven reliable (though they would not do this with any other ancient or modern text) and when they found any disagreement between the Bible and ancient pagan literature, the latter was automatically given preference and trusted as a historical witness. The former violates the well-accepted concept known as Aristotle's dictum, which advises that the benefit of the doubt should be given to the document itself, rather than the critic. In other words, the Bible (or any other book) should be considered innocent until proven guilty, or reliable until its unreliability is compellingly demonstrated.
  7. Although many examples have been found of an ancient Semitic author using repetition and duplication in his narrative technique, skeptical scholars assume that when Hebrew authors did this, it is compelling evidence of multiple authorship of the biblical text.
  8. The skeptics erroneously assumed, without any other ancient Hebrew literature to compare with the biblical text, that they could, with scientific reliability, establish the date of the composition of each book of the Bible.14
  9. To date, no manuscript evidence of the J-document, E-document, P-document, D-document, or any of the other supposed fragments have ever been discovered. And there are no ancient Jewish commentaries that mention any of these imaginary documents or their alleged unnamed authors. All the manuscript evidence we have is for the first five books of the Bible just as we have them today. This is confirmed by the singular Jewish testimony (until the last few centuries) that these books are the writings of Moses.

Is JEDP/Documentary Hypothesis the same thing as the Tablet model of Genesis?

These two ways of dividing Genesis are not the same at all. The Tablet Model is based on the Hebrew word toledoth, which appears eleven times in Genesis (Genesis 2:45:16:910:111:1011:2725:1225:1936:136:937:2) and helps to tie the whole book together as a single history. Our English Bibles translate toledoth variously as "this is the account" or "these are the generations" of Adam, Noah, Shem, etc. Scholars disagree about whether each toledoth follows or precedes the text with which it is associated, though we are inclined to agree with those scholars who conclude the former. In this case, the name associated with the toledoth is either the author or custodian of that section (see for example, Table 2 below). Regardless, the eleven uses of toledoth unite the book as a history of the key events and people from Creation to the time of Moses.

Unlike the JEDP model, the Tablet model shows a reverence for the text of Genesis and attention to these explicit divisions provided by the book itself. These divisions represent either oral tradition or written texts passed down by the Genesis patriarchs to their descendants,15 which Moses then used to put Genesis into its final form under the inspiration of the Holy Spirit.

We think it very likely that Moses was working with written documents because the second toledoth (Genesis 5:1) reads "this is the book of the generations of Adam" where "book" is a translation of the normal Hebrew word meaning a written document. Also, the account of the Flood after the third toledoth (Genesis 6:9) reads like a ship's log. Only evolutionary thinking would lead us to conclude that Adam and his descendants could not write. Early man was very intelligent: Cain built a city (Genesis 4:17), six generations later people were making musical instruments and had figured out how to mine ores and make metals (Genesis 4:21–22), Noah built a huge boat for his family and thousands of animals to survive a year-long flood, etc.16

Table 2. Breakdown of the toledoth sections from Genesis 1–11

BeginningEndProbable author of original work from which Moses drew
Genesis 1:1Genesis 2:4aAdam by direct divine revelation, so not connected with Adam's name
Genesis 2:4bGenesis 5:1aAdam
Genesis 5:1bGenesis 6:9aNoah
Genesis 6:9bGenesis 10:1Shem, Ham, and Japheth
Genesis 10:2Genesis 11:10aShem
Genesis 11:10bGenesis 11:27aTerah
Genesis 11:27bGenesis 25:12aAbraham
Genesis 25:12bGenesis 25:19aIshmael
Genesis 25:19bGenesis 36:1aEsau
Genesis 36:1bGenesis 36:9aJacob?17
Genesis 36:9bGenesis 37:2Jacob
Genesis 37:2bGenesis 50:26Joseph

The biblical doctrine of the inspiration of Scripture does not require us to conclude that all the books of the Bible were written by God dictating to the human authors. Dictation was one means employed, very often in the prophetic books (e.g., the prophet says, "The Word of the Lord came to me saying"). But much of the Bible was written from the eyewitness experience of the authors (e.g. 2 Peter 1:16) or as a result of research by the author (e.g., Luke 1:1–4). And just as Christian authors today can quote truthful statements from non-Christian sources without thereby endorsing their wrong ideas, so the Biblical authors could quote non-believers or non-biblical sources without introducing false statements into their divine writings (e.g., Joshua 10:132 Samuel 1:18Acts 17:28Titus 1:12Jude 14–15). So it is perfectly reasonable to think that Moses wrote Genesis from pre-existing, well-preserved oral tradition and/or written documents from the patriarchs.

Unlike those who affirm Mosaic authorship of Genesis and divide the text by the toledoths, JEDP adherents divide the text on the basis of the names of God that were used and say that, at best, Moses simply wove these texts together, often in contradictory ways. However, most JEDP advocates would say that Moses had nothing to do with writing Genesis or the rest of the Pentateuch, which were written much later by many authors and editors.

 



__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 7468
Date:
Permalink  
 

Answering a Few Objections

A number of objections have been raised by the proponents of the documentary hypothesis. Space allows us to respond to only a few of the most common ones. But the other objections are just as flawed in terms of logic and a failure to pay careful attention to the biblical text.

  1. Moses couldn't have written about his own death, which shows that he didn't write Deuteronomy.

The death of Moses is recorded in Deuteronomy 34:5–12. These are the last few verses of the book. Like other literature, past and present, it is not uncommon for an obituary to be added at the end of someone's work after he dies, especially if he died very soon after writing the book. The obituary in no way nullifies the claim that the author wrote the book.18

In the case of Deuteronomy, the author of the obituary of Moses was probably Joshua, a close associate of Moses who was chosen by God to lead the people of Israel into the Promised Land (for Moses was not allowed to because of his disobedience), and who was inspired by God to write the next book in the Old Testament. A similar obituary of Joshua was added by an inspired editor to the end of Joshua's book (Joshua 24:29–33).

  1. The author of Genesis 12:6 seems to imply that the Canaanites were removed from the land, which took place well after Moses died?

Genesis 12:6—"Abram passed through the land to the place of Shechem, as far as the terebinth tree of Moreh. And the Canaanites were then in the land."

So the argument is that an author after Moses had to have written this statement to know that the Canaanites were removed in the days of Joshua who began judging the Canaanites for their sin after Moses died.

Two things can be said in response. First, Moses could have easily written this without knowing that the Canaanites would be removed after his death, because due to warring kingdoms or other factors, people groups did get removed from territories. So, it was just a statement of fact about who was living in the land at the time of Abraham. But secondly, it could also be a comment added by a later editor working under divine inspiration. The editorial comment would in no way deny the Mosaic authorship of the book of Genesis. Editors sometimes add to books by deceased authors and no one then denies that the deceased wrote the book.

  1. Genesis 14:14 mentions the Israelite region of Dan, which was assigned to that tribe during the conquest led by Joshua after Moses died. So Moses could not have written this verse.

Genesis 14:14–15—"Now when Abram heard that his brother19 was taken captive, he armed his three hundred and eighteen trained servants who were born in his own house, and went in pursuit as far as Dan. He divided his forces against them by night, and he and his servants attacked them and pursued them as far as Hobah, which is north of Damascus."

Genesis 14:14 mentions Dan. However, Dan in this context is not the region of Dan, that Israelite tribe's inheritance given when the Jews took the Promised Land, but a specific ancient town of Dan, north of the Sea of Galilee that was in existence long before the Israelites entered the land. Jewish historian Josephus, just after the time of Christ, says:

"When Abram heard of their calamity, he was at once afraid for Lot his kinsman, and pitied the Sodomites, his friends and neighbours; and thinking it proper to afford them assistance, he did not delay it, but marched hastily, and the fifth night attacked the Assyrians, near Dan, for that is the name of the other spring of Jordan; and before they could arm themselves, he slew some as they were in their beds, before they could suspect any harm; and others, who were not yet gone to sleep, but were so drunk they could not fight, ran away."20

This specific place (Dan) was known to Abraham as one of the springs of Jordan. It is possible that Rachel was already aware of that name (Dan), as it meant "judge," and used it for the son of her handmaiden (Genesis 30:6). It seems Rachel viewed this as the Lord finally turning the tide in judgment and permitting her a son. In the same way, this was where the Lord judged his enemies through Abraham.

But again, even if "near Dan, for that is the name of the other spring of Jordan" was added by a later inspired editor, this would not mean that it was inaccurate to say the Moses wrote Genesis.21

  1. The author of Genesis 36:31 obviously knew about kings in Israel which took place well after Moses, so Moses could not have written this.

Such a claim is without warrant. Moses was clearly aware that this had been prophesied about the nation of Israel when Lord told Abraham (Genesis 17:6) and Jacob (Genesis 35:11) that Israel would have kings. Also, Moses himself prophesied in Deuteronomy 17:14–20 that Israel would have kings. So knowing that kings were coming was already common knowledge to Moses.

Conclusion

There is abundant biblical and extra-biblical evidence that Moses wrote the Pentateuch during the wilderness wanderings after the Jews left their slavery in Egypt and before they entered the Promised Land (about 1445–1405 BC). Contrary to the liberal theologians and other skeptics, it was not written after the Jews returned from exile in Babylon (ca. 500 BC). Christians who believe Moses wrote the Pentateuch do not need to feel intellectually intimidated. It is the enemies of the truth of God that are failing to think carefully and face the facts honestly.

As a prophet of God, Moses wrote under divine inspiration, guaranteeing the complete accuracy and absolute authority of his writings. Those writings were endorsed by Jesus and the New Testament apostles, who based their teaching and the truth of the gospel on the truths revealed in the books of Moses, including the truths about a literal six-day creation about 6000 years ago, the Curse on the whole creation when Adam sinned, and the judgment of the global, catastrophic Flood at the time of Noah.

The attack on the Mosaic authorship of the Pentateuch is nothing less than an attack on the veracity, reliability, and authority of the Word of Almighty God. Christians should believe God, rather than the fallible, sinful skeptics inside and outside the church who, in their intellectual arrogance, are consciously or unconsciously trying to undermine the Word so that they can justify in their own minds (but not before God) their rebellion against God. As Paul says in Romans 3:4,"Let God be true and every man a liar."

 

Footnotes

  1. The New American Bible (Nashville, TN: Memorial Bible Publishers, 1976), p. 1.
  2. The Dartmouth Bible, (Boston, MA: Houghton Mifflin, 1961), pp. 8–9.
  3. Some scholars rearrange these letters as JEPD, based on the order they believe the sections were written.
  4. "Now the Canaanite was then in the land" (Genesis 12:6) and "as it is said to this day" (Genesis 22:14) might suggest that those phrases were written later than the rest of the verses they are in. In other words, they look like editorial comments.
  5. Allan MacRae, JEDP: Lectures on the Higher Criticism of the Pentateuch, (Hatfield, PA: Interdisciplinary Biblical Research Institute, 1994), p. 63.
  6. Ibid., p. 63–64. Spinoza's arguments included these: 1) Numbers 12:3 says that Moses was the most humble man of his day, but a humble man would not write that about himself, 2) Moses is spoken of in the third person in the Pentateuch, which he would not do if he was the author, and 3) Moses could not have written his own obituary (Deuteronomy 34:5–6). In reply, even if the few verses (Genesis 12:622:14Numbers 12:3Deuteronomy 34:5–6) are comments added by an inspired editor many years after Moses, that does not undermine the accuracy of the biblical testimony that Moses is the author of the Pentateuch. Second, modern authors often write about themselves in the third person, so this is nothing unusual.
  7. On this point, see Bodie Hodge, “How was Moses able to read pre-Tower of Babel texts?,” October 23, 2006.
  8. MacRae, JEDP, p. 70–72.
  9. Ibid., p. 72–84.
  10. Josh McDowell, A Ready Defense (Nashville, TN: Thomas Nelson, 1993), pp. 137–139.
  11. Gleason Archer, A Survey of Old Testament Introduction (Chicago, IL: Moody Press, 1985), p. 89 (p. 95 in the 1994 edition).
  12. Archer, A Survey, pp. 114–123.
  13. Ibid., 175.
  14. The points are explained in Archer, A Survey, pp. 109–113.
  15. All people need to know where they came from, where their place in history is, or they will be very confused people. Every culture, no matter how "primitive" (by our arrogant Western standards), teaches history to their children (how accurate that history may be is a separate question). It is therefore most unreasonable to think that the Genesis patriarchs would not record and pass on the history they had to the next generation. And studies of non-literate people groups have shown that they have much better memories for maintaining the accuracy of their oral traditions than people groups that rely primarily on written communication to learn and pass on information. See Kenneth E. Bailey, "Informal Controlled Oral Tradition and the Synoptic Gospels," Themelios 20.2 (January 1995): 4–11 (http://www.biblicalstudies.org.uk/article_tradition_bailey.html, accessed January 21, 2011), and "Oral Traditions - Oral Traditions As A Source And As A Method Of Historical Construction," http://science.jrank.org/pages/10523/Oral-Traditions-Oral-Traditions-Source-Method-Historical-Construction.html, accessed January 21, 2011.
  16. For more on this topic, see Henry Morris, The Genesis Record, (Grand Rapids, MI: Baker Book House, 1976), pp. 22–30, and Curt Sewell, "The Tablet Theory of Genesis Authorship," Bible and Spade, Vol. 7:1 (Winter 1994), http://www.trueorigin.org/tablet.asp.
  17. The record of Esau's descendants contains a toledoth before and after it, which is problematic for either view of the connection of the toledoth to the text. Perhaps it signifies that the account of Esau (Genesis 36:1–9) was inserted into the account written by Jacob (Genesis 25:19–37:2), since Jacob (not Esau) was the son of promise in the Messianic line from Adam.
  18. Though modern editors do this usually in a footnote, we cannot demand the same literary convention be applied to the ancient editors.
  19. Just as "son of" in Hebrew doesn't always mean a literal father-son relationship, so the Hebrew word translated here as "brother" doesn't always mean a literal brother, but can refer more generally to a familial or tribal relative. In this case, Lot was Abraham's brother's son, i.e., Abraham's nephew.
  20. Revised Works of Josephus, Chapter 10: The Assyrian army pursued and defeated by Abram—Birth of Ishmael—Circumcision instituted. 1912–1910 BC, Taken from: The Online Bible, by Larry Pierce.
  21. But let's assume for moment that it was referring to the region Dan, where Israelites, who were from the tribe of Dan settled. Would this be a problem for Moses? No. It was Moses who wrote where the allotments would be! In Numbers 34:1–15, Moses described the general vicinity of the borders of the various tribes. So this would actually be further confirmation of Mosaic authorship, had this been referring to descendants of Israelite Dan's territory.


__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 7468
Date:
Permalink  
 

இஸ்லாத்திற்கு எதிரான கிருஸ்துவ விமர்சனங்களும் விளக்கங்களும்

ஆசிரியர் : அபூ ஆசியா, வெளியீடு : ஃபுர்கான் பப்ளிகேஷன்ஸ் ட்ரஸ்ட்
 
நுழையும் முன்...
 
மனித சமூகத்தை நேர்வழிப்படுத்த இறைவன் பல தூதர்களை வேதங்களோடு அனுப்பிவைத்தான், அவ்வாறு அனுப்பட்ட தூதர்களில் இறுதியானவர் முஹம்மத்(ஸல்) அவர்கள். திருக்குர்ஆன் அவர்களுக்கு அருளப்பட்ட வேத கிரந்தம். இது இறைவனின் இறுதி வேதம். முந்தைய தூதர்களுக்கும் அல்லாஹ் வேதங்களை அருளியுள்ளான். ஆனால், அவ்வேதங்கள் அந்தத் தூதர்களின் காலத்திற்குப் பின் சிதைக்கப்பட்டு விட்டதால், பரிசுத்த தன்மையை அவை இழந்து விட்டன என்று முஸ்லிம்கள் நம்புகின்றனர்.
 
கிறித்தவர்களின் நம்பிக்கையானது முஸ்லிம்களின் நம்பிக்கைக்கு மாறுபட்டதாகும். கர்த்தர் தன் தீர்க்கதரிசிகளுக்கு அதாவது தூதர்களுக்கு வேதங்களை வழங்கினார் என்று நம்புகின்றனர். ஆனால், இயேசுவுக்கு பின்னால் வந்த தீர்க்கதரிசியான முஹம்மத்(ஸல்) அவர்களையும்: அவர்களுக்கு அருளப்பட்ட திருக்குர்ஆனையும் ஏற்றுக் கொள்வதில்லை. மாறாக குர்ஆன் இறைவேதம் அல்ல என்றும்: முஹம்மத்(ஸல்) எழுதிக் கொண்டார். என்றும் அவதூறான பிரச்சாரம் செய்தனர்.
 
இன்றோ, கிறித்தவர்கள் ஒரு புதிய யுக்தியைக் கையிலெடுத்துக் கொண்டு, முஸ்லீம் சமூகத்தில் இறங்கி தீவிரப் பிரச்சாரம் செய்கின்றனர். அதில் ஒன்று பைபிளைப் பின்பற்றும் படி குர்ஆனே கூறுகிறதே'' என்பதாகும். தங்கள் வாதத்திற்கு வலு சேர்க்க குர்ஆன் வசனங்களை மூலத்தோடு பிரசுரித்த நூல்களை இலவசமாக வழங்கி வருகின்றனர். இதைக் காணும் படிப்பறிவு அற்ற பாமர முஸ்லிம்கள் குழம்பிப் போகவும் வாய்ப்புள்ளது. எனவே அத்தகைய விமர்சனங்களுக்கு விளக்கமாகவும் குழப்பங்களுக்குத் தெளிவாகவும் இந்நூலை தொகுத்து வழங்கியுள்ளோம்.
 
இஸ்லாத்திற்கு எதிரான கிறித்தவ விமர்சனம்.
 
நபியே முற்றிலும் உண்மையைக் கொண்டுள்ள இவ்வேதத்தை நாம்தாம் உம்மீது இறக்கினோம். இது தனக்கு முன்னுள்ள ஒவ்வொரு வேதத்தையும் மெய்ப்படுத்தக் கூடியதாகவும் அதைப் பாதுகாப்பதாகவும் இருக்கின்றது.'' (அல்குர்ஆன் 5:48)
 
நிச்சயமாக நாம் தவ்ராத்தை இறக்கினோம். அதில் நேர்வழி காட்டுதலும் ஒளியும் இருந்தது.'' (அல்குர்ஆன் 5:44) பிறகு, (முன்சென்ற) அந்த இறைத்தூதர்களின் அடிச்சுவடுகளின் மர்யம் உடைய குமாரர் ஈஸாவை நாம் பின் தொடரச் செய்தோம். தவ்ராத்தி(ன் அறிவுறைகளி)ல் எவை அவர் முன் (எஞ்சி) இருந்தனவோ, அவற்றை அவர் மெய்படுத்துபவராய் இருந்தார்.''
 
மேலும், நாம் அவருக்கு இன்ஜீலை வழங்கினோம். அதில் நேர்வழியும் ஒளியும் இருந்தன.
 
இன்னும், தவ்ராத்தி(ன் அறிவுரைகளி)ல் எவை அப்போது எஞ்சி இருந்ததோ அவற்றை மெய் என உறுதிப்படுத்தக் கூடியதாகவும் அது திகழ்ந்தது. மேலும், இறையச்சம் உடையவர்களுக்கு முற்றிலும் நேர்வழிகாட்டக் கூடியதாகவும், நல்லுரையாகவும் அது இருந்தது.
 
மேலும், இன்ஜீல் அருளப்பட்டவர்கள், அதில் எந்தச் சட்டத்தை அல்லாஹ் இறக்கி வைத்தானோ, அந்தச் சட்டத்திற்கு ஏற்ப தீர்ப்பு வழங்கட்டும். (என்பதே நம் கட்டளையாக இருந்தது) மேலும், எவர்கள் அல்லாஹ் இறக்கி அருளிய சட்டத்திற்கு ஏற்ப தீர்ப்பு வழங்கவில்லையோ, அவர்கள்தாம் பாவிகளாவர்'' (அல்குர்ஆன் 5:46,47)
 
நிச்சயமாக இச்செய்தி முன்னர் அருளப்பட்ட இப்ராஹீம், மூஸாவுடைய வேதங்களிலும் சொல்லப்பட்டிருந்தது'' (அல்குர்ஆன்: 87-18,19)
 
இறைநம்பிக்கை கொண்டோர்களே! நீங்கள் அல்லாஹ்வின் மீதும்: அவனுடைய தூதர் மீதும்: அவன் தன்னுடைய தூதர் மீது இறக்கி அருளிய வேதத்தின் மீதும்: இதற்கு முன்னால் அவன் இறக்கி வைத்த வேதங்கள் மீதும் நம்பிக்கை கொள்ளுங்கள். எவன் அல்லாஹ்வையும்: அவனுடைய வானவர்களையும்: அவனுடைய வேதங்களையும்: அவனுடைய தூதர்களையும், மறுமை நாளையும் மறுக்கின்றானோ, அவன் வழி கேட்டிலே உழன்று வெகுதூரம் சென்று விட்டான்.'' (அல்குர்ஆன்: 4:136)
 
பரிசுத்த வேதாகமத்தை (பைபிளை) விசுவாசிக்க வேண்டும் என்று மேற்குறிப்பிட்ட வசனங்களில் குர்ஆன் கட்டளையிடும்போது, வேதாகமத்தை (பைபிளை) வாசிப்பது தவறு என்று கூறுவது சரியா? குர்ஆனையும், வேதாகமத்தையும் விசுவாசிக்க வேண்டுமென்ற கட்டளை ஒரே விதமாக இருக்க குர்ஆனை மட்டும் ஓதுவது நல்லது என்றும், வேதாகமத்தை வாசிப்பது - தியானிப்பது தண்டனைக்குரிய செயலென்றும் கூறுவது எப்படி?
 
முஸ்லிம்கள், ‘இன்ஜீல்' தேவனுடைய வார்த்தை என்று ஒப்புக் கொள்கின்றனர். ஆனால், கள்ள உபதேசங்கள் மூலமாக அவர்களும் இன்ஜீல் திருத்தப்பட்டுவிட்டது என்று நம்புகின்றனர். எந்தப் பகுதி திருத்தப்பட்டது? என்றோ, யாரால் திருத்தப்பட்டது? என்றோ, அவர்களால் கூற இயலாது.
யார் வேதாகமத்தை திருத்திய கொடுரச் செயலைச் செய்தது? எதற்காகச் செய்யப்பட்டது? எங்கே செய்யப்பட்டது? எப்படிச் செய்யப்பட்டது? பதில் கூற வேண்டியவர் (முஸ்லிம்களே) நீங்கள்தான்!' (வினியோகம்)
 
இதற்கான விளக்கத்தை அல்லாஹ் கூறுகின்றான்:
 
(தொடக்கத்தில்) மக்கள் அனைவரும் ஒரே கொள்கை வழி நடக்கும் சமுதாயத்தவராகவே இருந்தனர். பின்னர், (இந்நிலை நீடிக்கவில்லை. அவர்களிடையே கருத்து வேறுபாடுகளும், பிணக்குகளும் தோன்றவே, நேர்வழியில் செல்வோருக்கு) நற்செய்தி அறிவிப்போராகவும், (தீய வழியில் செல்வோருக்கு) எச்சரிக்கை செய்வோராகவும் அல்லாஹ் நபிமா (இறைதூத)ர்களை அனுப்பி வைத்தான்.
 
மேலும், மக்கள் கருத்து வேறுபாடு கொண்ட விஷயங்களில் அவர்களிடையே தீர்ப்பு வழங்க வேண்டும் என்பதற்காக, சத்திய வேதங்களையும் அந்த இறைத் தூதர்களுடன் அல்லாஹ் அருளினான்.'' (அல்குர்ஆன் 2:213)
 
நாம் நம் தூதர்களைத் தெளிவான சான்றுகளுடனும், வழிகாட்டுதல்களுடனும் அனுப்பினோம். மக்கள் நீதியில் நிலைத்திருக்கும் பொருட்டு அவர்களுக்கு வேதத்தையும், துலாக்கோலையும் இறக்கினோம்.'' (அல்குர்ஆன் 57:25)
 
தூதர்கள் வேதங்களுடனே வருகை தந்துள்ளார்கள் என்பது இதன் மூலம் தெளிவாகிறது. இதில் இஸ்ரவேல் சமுதாயத்திற்கு வந்த தூதர்களைப் பற்றி குறிப்பிடும் போது, மூஸா(அலை) அவர்களுக்கு தவ்ராத்' எனும் வேதத்தையும்: தா வூத்(அலை) அவர்களுக்கு ஜபூர்' எனும் வேதத்தையும்: ஈஸா(அலை) அவர்களுக்கு இன்ஜீல்' எனும் வேதத்தையும் அருளியதாக இறைவன் கூறுகின்றான்.''
(அல்குர்ஆன் 5:44, 21:48, 17:55 ,5:46)
 
திருமறை குர்ஆன் எவ்வாறு இறக்கி அருளப்பட்டதோ, அதுபோன்றே தெய்வீக வெளிப்பாடுகள் மூலமாக முந்தைய வேதங்களும் இறக்கியருளப்பட்டன.
 
(நபியே) அவனே உம் மீது இந்த வேதத்தை இறக்கியுள்ளான். அது சத்தியத்தைக் கொண்டு வந்திருக்கின்றது. இது தனக்கு முன்னர் அருளப்பட்ட வேத நூல்களை உண்மைப்படுத்துகிறது.
 
மேலும், மக்களுக்கு நேர்வழி காட்டுவதற்காக இதற்கு முன் தவ்ராத்தையும், இன்ஜீலையும் அவன் இறக்கி இருக்கின்றான். மெய்யையும், பொய்யையும் வேறுபடுத்திக் காட்டும் இந்த ஃபுர்கானையும் இறக்கியுள்ளான். (இனி) எவர்கள் அல்லாஹ்வின் கட்டளைகளை ஏற்க மறுக்கின்றார்களோ, அவர்களுக்குத் திண்ணமாய்க் கடுமையான தண்டனை உண்டு. மேலும், அல்லாஹ் வல்லமை மிக்கவனும், தீய செயல்களுக்கு பழிவாங்குபவனும் ஆவான்.'' (அல்குர்ஆன் 3:3,4)
 
இறைவன் இவ்வாறு தன் குர்ஆனில் கூறுவதிலிருந்து, வல்ல நாயன் அல்லாஹ் தன் தூதர்கள் மூலமாக அருளிய வேதங்கள் அனைத்தும் துல்லியமாக இறைவாக்குகளே அதில் அத்தூதர்களின் போதனைகளோ வாழ்க்கை வரலாறுகளோ இடம் பெறுவதில்லை. இறைவன் தன் தூதர்களுக்கு அருளிய வாக்குகள் மட்டுமே இருக்கும். இன்று குர்ஆன் எப்படி துல்லியமாக இறைவனின் வாக்குகள் மட்டும் கொண்டதாக இருக்கின்றனவோ, அது போன்றே முந்தைய தூதர்களுக்கு அருளிய வேதங்களும் இருந்திருக்கும். அது ம்தவ்ராத்' ஆக இருந்தாலும் சரியே! அல்லது ம்ஜபூர்' ஆக இருந்தாலும் சரியே! அல்லது ம்இன்ஜீல்' ஆக இருந்தாலும் சரியே!
 
ஆனால் இன்று யூதர்களின் கைவசம் உள்ள ம்தோரா' அல்லது கிறிஸ்தவர்களின் வசம் உள்ள ம்தோரா' இறைவன் அருளிய தவ்ராத் தானா? இன்று கிறித்தவர்கள் கைவசமுள்ள சுவிசேஷங்கள் இறைவன் அருளிய ம்இன்ஜீல்' தானா? என்று சற்று விரிவாகவே ஆராய்வோம்.
 
 


__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 7468
Date:
Permalink  
 

பைபிள்
 
பிப்லிய (BIBLIA) என்னும் கிரேக்க பதமே பைபிள் என்னும் சொல்லின் மூலம். நூல்கள் அல்லது சிறிய நூல்கள் என்பதே அதன் பொருள். கி.பி. 392 முதல் 404 வரை கான்ஸ்டன் டி நோப்பிளிலே பாதிரியார் கீஸாக இருந்த ஜான் க்ரிஸோட்டமான் என்பவரே கிறித்தவ வேத நூலுக்கு பைபிள்' என்னும் பெயர் சசூட்டினார். பைபிள் என்னும் பெயரானது பைபிளில் அடங்கிய நூல்களில் எந்தவொரு நூலிலும் காணப்படாத பெயராகும்.
(Ref: பைபிளின் நம்பகத்தன்மை - முஹம்மது அமானி)
 
பைபிளில் பழைய ஏற்பாடு, புதிய ஏற்பாடு என்று இருபெரும் பிரிவுகள் உள்ளன. பழைய ஏற்பாட்டில் 39 நூல்களும் புதிய ஏற்பாட்டில் 4 சுவிசேஷங்கள் உட்பட 27 கட்டுரைகளும் உள்ளன. மொத்தம் 66 நூல்களை உள்ளடக்கிய இந்நூல் புரோட்டஸ்டண்ட் கைவசமுள்ள பைபிள் ஆகும். கத்தோலிக்க பைபிளில் 73 நூல்கள் உள்ளன, சாரிஸ்மேட்டிக் (C.V) பைபிளில் 76 நூல்கள் உள்ளன. ஆர்த்தோடக்ஸ் பைபிளில் (O.C.V) 80 நூல்கள் உள்ளன. உலகெங்கிலுமுள்ள மிகப்பெரும்பான்மை கிறித்தவர்கள் புரோட்டஸ்டண்ட்டு களாகவும், கத்தோலிக்கர்களாகவும் இருப்பதால், பெரும்பாலோர் 66 நூல்களைக் கொண்ட பைபிளையும் 73 நூல்களைக் கொண்ட பைபிளையும் உபயோகப்படுத்துகின்றனர்.
(Ref: The History of Destruction of Bible Old & New Test a merit by Sheriff)
 
இன்று கத்தோலிக்கர்களிடமுள்ள பழைய ஏற்பாட்டில் 46 நூல்கள் உள்ளன. புதிய ஏற்பாட்டில் 27 நூல்கள் உள்ளன. புரோட்டஸ்ண்டுகளிடமுள்ள பழைய ஏற்பாட்டில் 39 நூல்கள் உள்ளன. புதிய ஏற்பாட்டில் 27 நூல்கள் உள்ளன.
 
இயேசுவின் காலத்தில் அதிகமான நூல்கள் பழைய ஏற்பாட்டில் இடம் பெற்றிருந்தன, கி.பி. நான்காம் நூற்றாண்டில் கூட்டப்பட்ட திருச்சபை ஒரு பட்டியலை தயாரித்து: அதில் அடங்கிய நூல்களே வேதநூல்கள் என பொது அறிவிப்பு செய்தது. அதன்படியுள்ள தொகுப்பு நூல் இன்றளவும் கானான்' (CANON) என்றழைக்கப்படுகிறது. இதன் தொகுப்பைத் தான் கத்தோலிக்கர்கள் ஏற்றுள்ளனர். அதன்படி பழைய ஏற்பாட்டில் 46 நூல்கள் உள்ளன.
 
கத்தோலிக்கர்களிடமிருந்து பிரிந்த புரோட்டஸ்டண்டு கிறித்தவர்கள் அந்த கானான் தொகுப்பில் (பழைய ஏற்பாட்டிலிருந்து) ஏழு புத்தகங்களை நீக்கிவிட்டு 39 நூல்களை மட்டுமே பழைய ஏற்பாடு என்றும் அதுவே கானான் தொகுப்பு என்றும் கூறுகின்றார்கள்
 
(புரோட்டஸ்டண்டு பழைய ஏற்பாட்டில் இல்லாத 7 நூல்கள்)
 
1. தொபியாஸ் ஆகமம்
2. யூதித் ஆகமம்
3. ஞான ஆகமம்
4. சிராக் ஆகமம்
5. பாரூக் ஆகமம்
6. மக்பே ஆகமம் - I
7. மக்பே ஆகமம் - II
 
கானான் (CANON)
 
கானான் (CANON) என்னும் கிரேக்க பதத்தின் பொருள் அளவுகோல்' என்பதாகும். கி.பி. நான்காம் நூற்றாண்டில் சபை கூடி சில நூல்களை மட்டும் பழைய ஏற்பாடாக ஏற்றுக்கொண்ட போது தான், கானான் என்னும் பதம் கிறித்தவர்களால் உபயோகப் படுத்தப்பட்டது, பரிசுத்த வேதம் என்று சபை அங்கீகரித்த நூல்களை கானானிக கிரந்தங்கள்'' என்றார்கள். ஏராளமான நூல்களுக்கு மத்தியில் கானான் என்று தேர்வு செய்தது பரிசுத்த ஆத்மா அல்ல சபையாகும்.
 
ஆயிரம் ஆண்டுகளுக்கிடையில் பலரால் எழுதப்பட்ட பல நூல்களின் தொகுப்பே பைபிள். இந்நூல்களுடைய ஆசிரியர்கள் எழுதிய அசல் (Original) பிரதி இன்று இல்லை. நகல்கள் மட்டுமே உள்ளன.
 
பைபிள் பண்டிதர், டாக்டர் மைக்கேல் கூறுகிறார்: பரிசுத்த கிரந்தங்களின் ஆசிரியர்கள் எழுதிய கையெழுத்து பிரதிகள் இன்று இல்லை, பலமுறை திருப்பித் திருப்பி எழுதப்பட்ட நகல்களே இன்றுள்ளது. நகல்களாக உள்ள கையெழுத்துப் பிரதிகள் எந்த அளவுக்கு மூல பிரதிகளுடன் இணைந்து போகும் நிச்சயிக்க என்று நுட்பமான ஞானம் அவசியம்.
(விசுவாசத்தின் பெயர்கள்.' பக்கம் 28-29)
 
புராதன பைபிளின் ஏடுகள் என்ற கருதப்படக்கூடிய ஏடுகளில் கிடைத்தது கும்ரான் சுருள்கள்' (Qumran Scrolls) என்றும், சாவு கடல் சுருள்கள்' (Dead sea Scrolls) என்றும் அழைக்கப்படும். இவை தோல் சுருள்களில் எழுதப்பட்ட ஏடுகள் ஆகும் 1947-க்கும் 1960-க்கும் இடையே சாவுகடலின் வடமேற்கு பகுதியிலுள்ள குகைகளிலிருந்து கண்டெடுக்கப்பட்ட சுருள்களாகும். இவைகளில் இன்று பைபிளில் உட்படுத்தப்பட்ட நூல்களின் பாகங்களும்: பைபிளிலிருந்து நீக்கப்பட்ட கிரந்தங்களின் பாகங்களும்: பைபிளுடன் எந்தவொரு தொடர்பும் இல்லாத நூல்களும் உட்பட்டுள்ளது. கிறித்துவிற்கு முன்பு மூன்றாம் நூற்றாண்டின் இறுதியிலும், கிறித்துவிற்குப் பின்பு 70க்கும் இடையில் எழுதப்பட்டவைகளே சாவுகடல் சுருள்கள்' என்று அதன் மொழி நடையின் அடிப்படையில் கணித்துக் கூறுகின்றனர். தற்போது உபயோகிக்கப்படும் பைபிளில் அனேகமாக பொருந்திப் போவது ஏசயாவின் நூல் மட்டுமே. பல சுருள்கள், பழைய ஏற்பாட்டின் சில நூல்களில், சில பகுதிகள் பொருந்தி போகிறது.
 
சாவுகடல் சுருள்கள்' கண்டெடுக்கும் முன்பு வரை, மிகவும் புராதன கையெழுத்துப் பிரதியாக கருதப்பட்டது கி,பி, 894-ல் எழுதப்பட்ட கெய்ரோ கோடெக் ஸும் (Cairo Codex) 930 -ல் எழுதப்பட்ட அலெப்போ கோடெக் ஸும் (Aleppo Codex) 1008-ல் எழுதப்பட்ட லெனின்கிரேட் கோடெக் ஸும் (Lenin Codex) ஆகும். தோல்கள் சேர்த்து ஒட்டி மடக்கி புத்தக வடிவில் உண்டாக்கப்பட்ட பிராதன ஏடுகளையே கோடெக்ஸ்' என்றழைக்கப்படுகிறது.
 
கிரேக்க பைபிளில் மிகவும் புராதனமான கையெழுத்து பிரதியானது கோடெக்ஸ் ஸினைற்றிக்கஸ்' ஆகும். கிறித்துவிற்கு பின் நான்காம் நூற்றாண்டுகளில் உருவாக்கப்பட்டது என்று கருதப்படும் இந்த கோடெக்ஸ் 1859-ல் ஸினாய் மலையிலே ஒரு குகையிலிருந்து கண்டெடுக்கப்பட்டதாக கூறப்படுகிறது, இந்த கையெழுத்து ஏட்டில் புதிய ஏற்பாட்டின் முழு பாகங்களும் இடம் பெற்றிருப்பதோடு, இன்று பைபிளில் சேர்க்கப்படாத பர்னபாஸ்' உடைய சுவிசேஷமும், ஹெர்மாஸினுடைய இடயன்' என்னும் ஏட்டின் பாகமும் சேர்க்கப்பட்டிருக்கிறது. பழைய ஏற்பாட்டின் இறுதியில் வரும் மக்காபா யாருடைய 4-ஆம் நீரும் என்னும் ஒரு நூலும் இன்று பைபிளில் இல்லாததாக இருந்தது இப்போது சேர்ந்துள்ளது.
 
கிறித்துவுக்குப்பின் ஐந்தாம் நூற்றாண்டில் எழுதியதென்று கருதப்படும் பிரதி கோடெக்ஸ் அலெக்ஸான்டிரியஸ் கையெழுத்து பிரதி 1627-ல் அலெக்ஸ்ஸாண்டிரியாவில் வைத்தே இப்பிரதி கண்டெடுக்கப்பட்டது. இது எழுதப்படும் போது பழைய ஏற்பாட்டிலும், புதிய ஏற்பாட்டிலும் உள்ள முழு நூல்களும் அத்துடன் இன்று பைபிளில் உட்படுத்தப்படாத கலெமன்ரின் (கால்மீனஸ்)-எனும் ஒன்றாம் இரண்டாம் நிருபங்கள் சாலமோனின் சங்கீதங்கள் துவங்கிய கிரந்தங்களும் இருந்தது. மத்தேயு உடைய சுவிஷேசத்திலும்: ஆதியாகமம் நூலிலும் அதிக பகுதியும் நஷ்டப்பட்ட ரீதியிலுமாக இந்த கோடெக்ஸ் கிடைத்தது,
 
4-ம் நூற்றாண்டில் எழுதப்பட்டது என்று கருதப்படும் மற்றொரு புராதன கையெழுத்துப் பிரதி கோடெக்ஸ் வாத்திகானஸ் ஆகும். ரோமில் வாடிகன் நூல் நிலையத்தில் பாதுகாக்கப்பட்டு வரும் இந்த கோடெக்ஸிலும் பல பாகங்கள் பாதிக்கப்பட்டுள்ளது.
 
கி.பி. 200க்கும் 250-க்குமிடையே எழுதப்பட்டதாக கருதப்படும் மற்றொரு கையெழுத்துப் பிரதி செஸ்டர் பீட்டிறுபாம்பிரி என்றறியப்படும் ப்பிரிஸ் ஏட்டில் இன்றுள்ள புதிய ஏற்பாடு நூல்கள் உள்ளன.
 
இவ்வாறு இன்று பல கையெழுத்து பிரதிகள் கிறித்துவ உலகில் உள்ளன.. ஏறத்தாழ 4000 கையெழுத்துப் பிரதிகள் பைபிளின் பிரதிகளாகவே கருதப்பட்டது. எனினும் இதில் அதிகமானவை பரிபூரணமான கடிதங்கள் அல்ல.
 
அறிஞர் பி.டி. குருன்வி எழுதியுள்ளார். இப்போது என்வசம் 4000 பைபிளின் கையெழுத்துப் பிரதிகள் கையிலுள்ளன. இவற்றில் பைபிளின் சில பாகங்கள் மட்டுமேயுள்ளது. இந்த கையெழுத்து பிரதிகள் எல்லாம் கி.பி. 20-முதல் 150க்கும் இடைப்பட்ட மத்திய காலத்தில் எழுதப்பட்டதாக அனுமானிக்கலாம்.
 
(பி.டி. குருவின், பைபிள் நூற்றாண்டுகளில்' (பக்கம் 40-கோட்டயம் 1971,) பைபிளின் தெய்வீகத்தன்மை-விமர்சனங்களும் விளக்கங்களும்)'
 
இந்த விபரங்களிலிருந்து இன்று பைபிளில் உள்ள நூல்களை விட இன்னும் அதிகமான நூல்கள் வேதமாகக் கருதப்பட்டு வந்தது என்பது தெளிவு. திருச்சபை தேர்வு செய்தது பழைய ஏற்பாடு நூல்கள் 46-ம்: புதிய ஏற்பாடு நூல்கள் 27-ம் ஆகும், புரோட்டஸ்டண்ட் பிரிவினர் தேர்வு செய்தது பழைய ஏற்பாடு நூல்கள் 39ம் புதிய ஏற்பாடு நூல்கள் 27-ம் ஆகும்.
 
 


__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 7468
Date:
Permalink  
 

இயேசுவின் காலத்தில் பழைய ஏற்பாட்டில் - இன்று காணப்படும் நூல்களை விட அதிகமான நூல்கள் இருந்தன. அவற்றில் சிலவற்றிற்கு இன்னும் பைபிளில் சான்றுகள் இருக்கின்றன. (அவைகள் கீழே அடைப்புக் குறிகளுக்குள் கொடுக்கப்பட்டிருக்கின்றன)
 
1. தானியேலுடைய தீர்க்கதரிசன புத்தகத்தின் மற்றொரு பாகம்
2. சுட்தாவின் புத்தகம்
3. விஷ்தமுடைய புத்தகம்
4. எக்வீஸ்யாஸ் x
5. எக்லீஸ்யாஸ் xx
6. மோசேக்கு வெளிப்படுத்தின சுவிசேஷம்
7. மோசே எழுதிய இஸ்மால் ஜீனிஸஸ்
8. மோசே எழுதிய ஆசென்ஷன்
9. மோசே எழுதிய வேத அந்தரங்கம்
10. மோசே எழுதிய டெஸ்ட்மென்ட்
11. மோசே எழுதிய உடன்படிக்கை
12. எஸ்றா ஆகமம் x
13. எஸ்றா ஆகமம் xx
14. எஸ்றா ஆகமம் xxx
15. எஸ்றா ஆகமம் xa
16. அஸென்ஷன் ஆப் ஏசாயா
17. ஏசாயாவுக்கு வெளிப்படுத்தின சுவிசேஷம்
18. சாலமோனின் வாக்கியங்கள்
19. கர்த்தருடைய யுத்த புஸ்தகம் (எண்ணாகமம் 21:15)
20. நிறைமான் புஸ்தகம்
21. யாசேரின் புஸ்தகம் (யேசுவா 10:13)
22. யெகூவின் புஸ்தகம் (II நாள் 20 : 34)
23. செமாயாவின் புஸ்தகம் (II நாள் 12:15)
24. இத்தோவின் தரிசனம் (II நாள் 12:15)
25. நாத்தானின் புஸ்தகம் (II நாள் 9:29)
26. சீலோனியனாகிய அகியா எழுதிய தீர்க்க தரிசனம் (II நாள் 9:29)
27. இத்தோ எழுதின தரிசனம் (II நாள் 9:29)
28. சாலமோனின் நடவடிக்கை (I இராஜா 11:41)
29. ஏசாயாவின் வேறொரு புத்தகம் (II நாள் 26:22)
30. ஏசாயாவின் வெளிப்படுத்தின சுவிசேஷம் (II நாள் 32:32)
31. சாமுவேலின் பிரபந்தம் (I நாள் 29:30)
32. காத்தின் பிரபந்தம் (I நாள் 29:30)
33. நாத்தானின் பிரபந்தம் (I நாள் 29:30)
34. சாலமோனின் செடிகளின் பிராணிகளின் குணங்கள் முதலிவற்றை குறித்துச் சொன்ன வாக்கியங்களின் புத்தகங்கள் (I இராஜ 4:33)
35. சாலமோனின் 3000 வாக்கிய புஸ்தகம் (I இராஜ 4:33)
36. சாலமோனின் 1005 பாட்டுகளின் புத்தகம் (I இராஜ 4:33)
37. ஏரேமியா யோசியாவின் மேல்பாடிய புலம்பல் (I நாள் 35:25)
 
கி.பி, நான்காம் நூற்றாண்டு வரை புதிய ஏற்பாட்டில் இருந்த பிற நூல்கள்,
 
1. இயேசுவின் நிருபம் (மடல்)
2. இயேசுவின் சீடர்களின் இரண்டாம் நடவடிக்கை
3. அவருடைய விசுவாசங்கள்
4. பர்னபாஸ் சுவிசேஷம்
5. கால்மீனஸ் நிரூபங்கள் (கடிதங்கள்)
6. அச்னாஷஸ் நிரூபங்கள்
7. பொலிக்காரிப்பு நிரூபங்கள்
8. மரியானின் பிறப்பைப் பற்றிய சுவிசேஷம்
9. யாக்கோபுடைய சுவிசேஷம்
10. நிகோதேமுவின் சுவிசேஷம்
11. பவுலுடைய நடபடிகள்
12. பவுலுடைய (வெளியிடப்படாத பிற) 7 நிருமங்கள்
13. இயேசு அப்காருஸ் அரசனுக்கு எழுதிய நிருபம்
14. இயேசு பேதரு முதலியவர்களுக்கு எழுதிய நிருமம்
15. இயேசுவின் பிரசங்கம்
16. இயேசு தமது சீஷர்களுக்கு ரகசியமாய் செய்த உபதேசங்கள்
17. இயேசுவின் அற்புதம்
18. பேதுருவின் சுவிசேஷம்
19. அவருடைய நடவடிக்கை
20. அவரின் வெளிப்படுத்தல்கள்
21. அவருடைய (வெளியிடப்படாத சில) நிருமங்கள்
22. அவருடைய தர்க்கங்கள்
23. அவருடைய போதனை
24. அவருடைய பிரசங்கம்
25. இயேசுவின் சீஷர் யோவானின் நடவடிக்கை
26. யோவானின் 2-வது சுவிசேஷம்
27. அவருடைய லோபங்கள்
28. அவருடைய (வேறுசில) நிரூபங்கள்)
29. அவருக்கு வெளிப்படுத்தின (வேறு) சுவிசேஷம்
30. அந்திரேயாவின் சுவிசேஷம்
31. அவருடைய நடவடிக்கை
32. பிலிப்புவின் சுவிசேஷம்
33. அவருடைய நடவடிக்கை
34. பர்துல்மாமாவின் சுவிசேஷம்
35. கோமாவின் சுவிசேஷம்
36. அவருடைய நடவடிக்கை
37. அவருக்கு வெளிப்படுத்தின விசேஷங்கள்
38. யாக்கோபின் 3-வது சுவிசேஷங்கள்
39. மித்தாவின் சுவிசேஷம்
40. அவருடைய சுலோபங்கள்
41. அவருடைய நடவடிக்கை
42. மாற்கின் 2-வது சுவிசேஷம்
43. டேவி ஸுடைய சுவிசேஷம்
44. பே லூ ஸுடைய சுவிசேஷம்
45. அவர் நடவடிக்கைகள் ஒன்று
46. அவர் நடவடிக்கைகள் இரண்டு
47. அவருடைய 10 நிருமங்கள்
48. அவருக்கு வெளிப்படுத்தின 3 சுவிசேஷங்கள்
49. அவருடைய பிரசங்கம்
 
மேற்சொன்ன நூல்கள் இருந்ததற்கு ஆதாரமாக லூக்கா 11-ல் அனேகம் பேர் எழுதியதாகவும். கலாத்தியர் (1:6.7) வேறொரு சுவிசேஷம் இருந்ததாகவும் வருகிற விஷயங்களைக் காண்க)
 
 பழைய ஏற்பாடு
 
1. தோரா - TORAH
2. நபியீம் - Nabiim
3. கெத்துபிம் - Ketubim
 
 


__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 7468
Date:
Permalink  
 

தோரா (TORAH)
 
என்பவைதாம் அவை, தோரா என்னும் ஹிப்ரு பதத்தின் பொருள் அறிவுரை' ஆகும். இந்த பதத்தை புராதன யூத கிரேக்க மொழியான ஸெப்ட்டஜன்ரில் சட்டம்' என்னும் பொருள் வரக்கூடிய நோமோஸ் (Nomos) என்னும் பெயரிலே மொழி பெயர்க்கப்பட்டுள்ளது. அதன் பின் அப்பதம் ம்சட்டம் என்றே பொதுவாக மொழிபெயர்க்கப்படுகிறது.
 
பைபிளின் முதல் ஐந்து நூல்களான ஆதியாகமம், யாத்திராகமம், லேவியராகமம், எண்ணாகமம், உபாகமம் ஆகிய நூல்களையே தோரா' அல்லது பென்ட்டாஸ் (ஐந்து ஆகமம்) என்றழைக்கப்படுகிறது. இப்பெயர்கள் புராதன ஹிப்ரு பெயர்களுக்கு தொடர்பில்லாது கிரேக்க ஸெப்ட்டிஜனர் பெயர்களாக இருக்கிறது.
 
ஹிப்ரு -  பொருள் - ஸெப்ட்டிஜனர் - தமிழ்
 
Bere****h - ஆதியில் - Genesis - ஆதியாகமம்
Welleh - Shmoth  - இவைதான்பெயர்கள் - Exodos - யாத்திராகமம்
Wayigra - தெய்வம் அழைத்தது   - Leutikon - லேவியராகம்
Bammidbar - பாலைவனத்தில் - Arithmoi - எண்ணாகமம்
Elleh hadabarim - இவைதான் வாக்குகள்  - Deuteronomion - உபாகமம்
 
நெபியிம் (NABIIM)
 
நபி என்னும் ஹிப்ரு' பதத்தின் பன்மை பதமே நெபியிம்' தூதர்கள்' என்பது இதன் பொருள். யூதர்கள் நபிமார்களை இரண்டு வகையாக பிரித்து கூறுகின்றார்கள், அவை முற்கால தூதர்கள். பிற்கால தூதர்கள். யேசுவா, நியாதிபதிகள் சாமுவேல் i & ii. ராஜாக்கள் i & ii ஆகிய •நூல்கள் முற்கால தூதர்களில் உட்படுகின்றார்கள். ஏசாயா. எரோமியா, எசேக்கியல், துவங்கிய தூதர்கள் பிற்கால தூதர்களாக வருகின்றார்கள். ஓசியா, யோவேல் ஆமோஸ், ஒபதியா, யோனா, மீகா, நாகூம், ஆபகூக், செப்பனியா, ஆகாய், சகரியா, மல்கியா ஆகிய 12 நூல்களும் சிறிய தூதர்கள் கிரந்தங்கள் ஆகும்.
(ஆதாரம்: பைபிள் முகவுரை - # K.C.P.C பைபிள் கமிஷன் D.O.C - Cochin.)
 
கெத்துபிம் (KETUBIM)
 
கெத்துபிம் என்னும் பதத்தின் பொருள் ம்எழுதப்பட்டது' என்பதாகும். யூதர்கள் இத்தலைப்பின் கீழ் பிரித்துக் கொடுத்த நூல்கள் சங்கீதம், உன்னதப் பாட்டு, நீதிமொழிகள், பிரசங்கி, ஏசாயா என்னும் ஞான நூல்களும் ரூத், எஸ்தர், எஸ்றா, நெகேமியா, நாளாகமம், தானியேல், போன்ற சரித்திரம் கூறும் நூல்களும் ஆகும். கிறித்தவ பைபிள் எஸ்றா, நெகேமியா தலைப்பின் கீழ் வேறு வேறு நூல்களையே தந்துள்ளது. இன்னும் நாளாகமம் நூலை இரண்டாக பிரித்து இரண்டு வேறு நூல்களாக்கி வைத்துள்ளது.
(ஆதாரம்: பைபிளின் தெய்வீகத்தன்மை (பக்கம் 32-35)
 
ஐந்து ஆகமங்கள்
 
பழைய ஏற்பாட்டில் இடம்பெறும் முதல் ஐந்து ஆகமங்களான ஆதியாகமம், யாத்திராகமம், லேவியராகமம், என்ணாகமம், உபாகமம் ஆகியவைகளே நியாயப் பிரமாணம். அதாவது தோரா (தவ்ராத்) என்று நம்பப்படுகிறது. இவைகள் மோசேயால் எழுதப்பட்டது என்றும் நம்பப்படுகிறது (பார்க்க ரோமர் 10: 5) (யாத்திராகமம் 17: 14, 24: 4) ஆனால், ஒவ்வொரு நூலையும் தனித்தனியாக ஆய்ந்து வெளியிடப்பட்ட அறிக்கையை வைத்து பார்க்கும்போது, அதில் எந்த நூலும் மோசே எழுதியது அல்ல என்று தெளிவாகிறது. காரணம்:
 
1.ஐந்து ஆகமங்களின் மத்தியில் காணப்படும் இலக்கிய நடையிலும் மொழிநடையிலும் மாறுபாடுகள் உள்ளது.
2.கர்த்தருடைய பெயரை உச்சரிப்பதில் மாற்றங்கள் உள்ளது
3.மோசே காலத்திற்கு பிந்தைய செய்திகளும் இடம் பெற்றுள்ளது.
 
பொதுவான இவ்வடிப்படையின் கீழ் வைத்து பார்க்கும் பொழுது ஐந்து ஆகமங்களும் ஒரே நபரால் எழுதப்பட்டதும் அல்ல. ஒரே காலகட்டத்தில் எழுதப்பட்டதும் அல்ல என்பது தெளிவு. இதனை JEDP Documentary Theory JEDP பிரமாண சித்தாந்தம்) மூலம் தெளிவுபடுத்தியதால் இச்சித்தாந்தமே பிரபலமானது.
 
YAHWIST=J (யகோவிஸ்ட்)
JEDPELOHIST=E (லோகோவிஸ்ட்)
DEUTERONOMIS=D(டியூட்ரோனமிஸ்ட்)
PRIESTER=P (ப்ரீஸ்டர்)
 
1.பிரமாணம்
 
ஐந்து ஆகமங்களிலும் கர்த்தரை யஹ்விஸ்ட்' என்னும் பெயர் கூறி அழைக்கும் பாகங்களை உட்கொண்டுள்ள பிரமாணத்தை யஹ்விஸ்ட் பிரமாணம் என்று கூறுகின்றனர், இந்த பிரமாணத்துடைய ஆரம்பம் பாலஸ்தீனின் தெற்கு பாகத்திலுள்ள யூதாயுடைய கோத்திரத்திலாகும். இதனுடைய தோற்றமும் வளர்ச்சியும் கிமு 10-ம் நூற்றாண்டு முதல் கி,மு 870 வரையாக இருக்கும் என்று கூறுகின்றனர்,
 
இதில் படைப்பு முதல் யூதஜனம்' எகிப்தில் அடிமைத்தளையிலிருந்து விடுபட்டு, கானான் தேசத்திற்கு வந்தது வரையுள்ள சரித்திரமே பிரதானமாக உள்ளது. ஐந்து ஆகமங்களிலிருந்து யஹ்விஸ்ட் பிரமாணத்தை பிரித்தெடுப்பதற்கு வெல்ஹவ்ஸன் நியமித்த விதிமுறைகள் இவைகளாகும்.
 
1.இறைநாமத்தில் யாஹ்வே' என்னும் பதமே உபயோகப்படுத்தப்பட்டுள்ளது.
2.இறைவனைப் பற்றி விவரிக்கும் போது மானுஷிகரூபமும் இயற்கையுமே கிரந்த கர்த்தாவின் மனதிலிருக்கிறது.
3.வரலாறும் விபரங்களும் இதில் அதிகம் உள்ளது. சட்டங்களோ விதிமுறைகளோ இடம்பெறவில்லை.
4.மொழிநடையானது கதை ரீதியாகவும், நாடக ரீதியாகவும் உள்ளது.
5.பெயர்களுடைய பத உற்பத்தியானது வரலாற்று சம்பவங்களோடு மத ரீதியாக பந்தப்படுத்தும் மனநிலையும் தீமையைத் தவிர்த்துள்ள இயற்கை நிகழ்வுகள் எல்லாம் இறைவன் புறத்திலிருந்தாகும் என்று கூறும் மனநிலையும் உண்டு.
 
இந்த ஐந்து அடிப்படையை உட்கொண்டுள்ள வசனங்களை ஐந்து ஆகமங்களிலிருந்து பிரித்தெடுத்து வைத்தால், அது யஹ்விஸ்ட் பிரமாணமாகும் என்கிறார் வெல்ஹவ்ஸன்.
 
2.எலோஹிஸ்ட் பிரமாணம்
 
இறைவனை  எலோஹிம்' என்று அழைக்கும் பகுதிகளை உட்கொள்ளும் சித்தாந்தங்களுக்கு எலோஹிஸ்ட் (Elohist-E)) என்றழைக்கப்படுகிறது. கி.மு., 9-ம் நூற்றாண்டு முதல் கி.மு. 770 வரையுள்ள காலகட்டத்தில் தான் இது பூர்த்தி செய்யப்பட்டது. பாலஸ்தீனத்தின் வடக்கு பாகத்திலுள்ள இஸ்ரேல் இராஜ்யத்தில் தான் இதன் தோற்றம். கீழ்க்காணும் அடிப்படையிலே தான் எலோஹிஸ்ட் பிரமாணம் தொகுக்கப்பட்டது,
 
1. இறைவனின் பெயரான எலோஹிம்' என்னும் பதம்கொண்டு அழைக்கப்படுகிறது.
2.மனிதரூபமோ, இயற்கையின் தன்மையோ இறைவனுக்கு இல்லை. இறைவன் காணமுடியாதவனும் (ஆற்றலை) அளவிட முடியாதவனும் ஆவான்,
3.ஆபிரஹாமின் சரித்திரம் துவங்கிய சம்பவங்களே பிரதானமாக உள்ளடங்கியுள்ளது,
4.கதை சொல்வது போன்ற ரீதியிலே அதன் இலக்கிய வடிவம் அமைந்துள்ளது.
5.பாவங்களைக் குறிப்பிடும் இடத்தில் நீதிபரிபாலனையையும் விபரங்களையும் வழங்குகிறது.
ஐந்து ஆகமங்களிலிருந்து மேற்குறிப்பிட்ட அம்சங்கள் அடங்கிய வசனங்களைப் பிரித்தெடுத்தால், அது எலோஹிஸ்ட் பிரமாணமாக அமையும் என்கிறார்கள்.
 
3.டியுட்ரோணமிஸ்ட் பிரமாணம்
 
உபாகமம் நூலிலுள்ளது அத்தனையும் ஒரே பிரமாணமாகவே வெல்ஹவ்ஸன் காண்கிறார். இந்த பிரமாணத்திற்கு டி யூட்ரோணமிஸ்ட் பிரமாணம் என்று பெயர் சசூட்டியுள்ளார். இது எழுதப்பட்டது அநேகமாக கி,மு 650-ல் ஆக இருக்கும் என்கிறார், இதில் ஒரு கிரந்தகர்த்தா அல்லாமல் கூடுதல் கிரந்தகர்த்தாக்கள் பங்கு பெற்றிருக்க சாத்தியங்கள் குறைவாகும். ஜெருசலம் தேவாலயத்திலிருந்து ஹில்க்கிய ஒரு சட்ட நூல் கண்டெடுத்தார் என்று ii இராஜாக்களில் (22:3-10) கூறப்படுகிறது. இது கி,மு 621-ல் நடந்த தாகும். அதனால் இது டி யூட்ரோணமிஸ்ட் பிரமாணமாகவே இருக்க வேண்டும் என்பது வெல்ஹவ்ஸனுடைய வாதம். இந்த பிரமாணத்தின் அம்சங்கள் கீழே கொடுக்கப்பட்டுள்ளவைகள் ஆகும்.
 
1.இறைவனுக்கு எலோஹிம் என்ற பெயர் கொண்டே பொதுவாக அழைக்கப்படுகிறது.
2.வரலாறு சட்டங்களுடையவும் இறை நியமத்தின் அடிப்படையிலுமே விவரிக்கிறது.
3.உபதேசத்தின் அல்லது பிரசங்கத்தின் அடிப்படையிலே இதன் இலக்கிய நடை அமைந்துள்ளது,
4.வரலாறு - படிப்பினைக்காகவும், இறைவனின் நேசத்தை கற்பிக்கவும், இறைவனின் கட்டளையை அனுசரிக்க வலியுறுத்துவதும் கிரந்தகர்த்தாவின் நோக்கமாகவுள்ளது.
 
4.ப்ரீஸ்டர் பிரமாணம்
ஜெருசலமிலுள்ள புரோகிதர்களின் சிந்தனையும் போதனையும் உட்கொள்ளக்கூடிய பிரமாணமே ப்ரீஸ்டர் பிராமணம்.(Priester-P) கி.மு 530க்கும் 450க்கும் இடையே தோற்றம் பெற்றதாக கருதப்படுகிறது. லேவியாரகமம் நூல் ஏகதேசம் முழுவதும் ப்ரீஸ்டர் பிரமாணத்தில் உட்படுகிறது. இந்த பிரமாணம் பிரித்தெடுக்கப்பட்டது. கீழ்க்காணும் அம்சத்தின் அடிப்படையிலாகும்.
 
1.இறைவனை எலோஹிம்' என்றும், எல்ஷத்தாய்' என்றும் அழைக்கிறது.
2.மற்ற பிரமாணங்களில் கூறப்பட்ட தெய்வ தத்துவங்களுக்கு வியாக்யானங்களும், மார்க்க தரிசன நியமங்களும், வழிபாட்டு கர்மங்களும் இதில் அமைந்துள்ளது.
3.ஆதம் முதலுள்ள ஜனன மரண கணக்குகளை ஒழுங்குபடுத்தி கூறி சரித்திரத்தை இஸ்ரவேல் மக்களோடு பந்தப்படுத்துவது தெரிகிறது..
4.பிரமாணம் அதிகமும் தத்துவ ரீதியாகவும் வாதப்பிரதிவாத ரீதியாகவும் அமைந்துள்ளது.
 
JEDP பிரமாண சித்தாந்தத்தின் தீர்மானம்
 
JEDP பிரமாண சித்தாந்தத்தின் அடிப்படையில் ஐந்து ஆகமங்களை ஆராய்ந்ததில் இவைகள் கிறித்துவுக்கு முன் 10-ம் நூற்றாண்டு முதல் 4-ம் நூற்றாண்டு வரையுள்ள காலகட்டத்தில் மாறுபட்ட காலச்சசூழ்நிலையில் மாறுபட்ட பகுதியில் மாறுபட்ட ஆசிரியர்களால் எழுதப்பட்டது என்பது தெளிவு.
 
இதில் முதலாவதாக எழுதப்பட்டது யஹ்விஸ்ட் பிரமாணமாகும் இது கி,மு, 727-க்கும் 699-க்கும் இடையே வாழ்ந்த ஹேஸக்கியா ராஜாவின் ஆட்சிகாலத்தில் அசீரியர்கள் பாலஸ்தீனின் வடக்கு பகுதியை ஆக்ரமித்து: ஸமரிய்யாவை பிடித்து அடக்கியதோடு, இஸ்ரவேல் ராஜ்ஜியம் சிதறவும் அங்கு வாழ்ந்த எழுத்தாளரான லேவியர் யூதாவில்அபயம் தேடவும் செய்தார், இதன் பலனாக யூதாவிலிருந்த யஹ்விஸ்ட் பிரமாணமும், இஸ்ரவேலர்களிடமிருந்த எலோஹிஸ்ட் பிராமணமும் கூடிக்கலந்து ஒன்றாகியது. கி,மு, 721-க்கு பின்பே இந்த ஒன்று சேர்வு ஏற்பட்டது,
 
ஜெருசலமில் புரோகிதர்கள் யஹ்விஸ்ட், எலோஹிஸ்ட் பிரமாணங்களுடைய ஒன்று சேர்தலை ஒழுங்குபடுத்த முயற்சித்தார்கள். அப்போது அவசியம் என்ற நினைத்ததெற்கெல்லாம் வியாக்யானங்கள் எழுதினார்கள், பல விசயங்களை கூட்டி சேர்த்து எழுதினார்கள், மேலும், அவர்களே ஒரு நூலும் எழுதி இதோடு சேர்த்தார்கள், இதோடு சேர்த்து டியூட்ரோணமி பிரமாணத்தையும் சேர்த்து போதிக்க துவங்கினார்கள், இப்படித்தான் JEDP பிரமாணங்களின் ஒன்று சேர்ப்பால் ஐந்து ஆகமங்கள் (Pentatech) வடிவம் கொண்டது என்று வெல்ஹவ்ஸன் நிருபித்தார்.
 
இந்த JEDP பிரமாண சித்தாந்தத்தை எல்லா கிறித்தவ அறிஞர்களும் அங்கீகரித்துக் கொண்டார்கள். கத்தோலிக்க திருச்சபை ஆதியில் பிரமாண சித்தாந்தம் பைபிளின் தெய்வீகத் தன்மைக்கு இழுக்கை ஏற்படுத்தும் என்று கூறி: இந்த சித்தாந்தத்தை உதாசீனப்படுத்தியது என்றாலும், இன்று அவர்களும் அங்கீகரித்துக் கொண்டார்கள்.
 
JEDP பிரமாண சித்தாந்தத்தை கத்தோலிக்கர்கள் ஏற்கலாமா? என்று கேட்ட கேள்விக்கு 1948-ல் பாரீஸில் நடந்த பிப்ளிக்கல் கமிஷனில் கர்த்தினாள்  ஸுஹார்தின் கூறிய பதில் இதுவாகும்: பிரமாண சித்தாந்தத்தை சந்தேகிப்பவர்கள் யாராவது உள்ளார்கள் என்று நான் நினைக்கவில்லை. அது போல மோசே நல்கிய நியமங்களும் மற்றும் போதனைகளும் காலப்போக்கில் விடுபடவும் மாறுதலுக்கு உட்படவும் செய்தது என்று கூறும் வாதத்தை நிராகரிக்கவும் முடியாது. என்றாலும் தீர்க்கமான ஞானத்தினால் சட்ட போதகர் கிரந்தகர்த்தர் என்னும் நிலையில் மோசே ஐந்து ஆகமங்களில் காட்டிய பெரிய முயற்சி சந்தேகத்திற்கிடமில்லாததாகும்.
(டாக்டர் ஜோஸப் கோட்டக்கல் பஞ்சகிரந்தம் ஒரு வியாக்யானம்'' (பக்கம்:30)
 
இதிலிருந்து JEDP பிரமாண சித்தாந்தம் பொதுவாக எல்லாதரப்பு பைபிள் அறிஞர்களும் அங்கீகரித்த சித்தாந்தம் ஆகும் என்று விளங்கிக் கொண்டோம். இதன் மூலம் (Pentatech) ஐந்து ஆகமங்களில் மோசேக்கு பெரிதான பங்கு ஒன்றும் இல்லை என்பதும், பைபிள் அறிஞர்களால் ஒப்புக் கொள்ளப்பட்டது.
 
 


__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 7468
Date:
Permalink  
 

அடிப்படைவாதிகள்:
 
கிறித்தவர்களிடமுள்ள பிரிவினர்களில் பிரமாண சித்தாந்தங்களையும் நவீன கண்டுபிடிப்புகளையும் நிராகரிக்கக்கூடிய ஒரு பிரிவினர்கள் உண்டு. இவர்கள் பைபிள் அடிப்படைவாதிகள் ஆவார்கள்.
 
அறிவியலின் விருப்பு வெறுப்பற்ற பகுத்தாய்வுகளைக் கொண்டு திருவெளிப்பாடுகளை (Revelation) ஆய்ந்து, அதில் பொதிந்துள்ளவற்றை ஐயப்படுவதை எதிர்த்து தடுக்கும் சமய இயக்கம் Fundamentalism ஆகும். வெளிப்பாடுகளைப் பற்றி பாரம்பரியமாக வரும் பொருள் விளக்கத்தையும் மற்றும் கிறித்துவ மதத்தின் கோட்பாடுகளையும் அது உள்ளார நம்புகிறது.'
(Ref: Universal Deluxe Dictionary Deluxe Publishing, Coimbatore - 24.)
 
இந்த அடிப்படைவாதிகளைப் பொறுத்தவரை ஆதியாகமம் முதல் உபாகமம் வரையுள்ள ஐந்து ஆகமங்களும் மோசே கைப்பட எழுதினார் என்று நம்புகின்றனர். ஆனால், எவ்வளவு கடுமையான பைபிள் அடிப்படைவாதியாக இருந்தாலும் சரி: எவ்வளவு பெரிய வாதங்களை புரிந்தாலும் சரி, மோசே எழுதிய வசனங்கள் தாம் இவை என்று கூற முடியாத பல வசனங்களை ஐந்து ஆகமங்களில் காட்டமுடியும்.
 
1.அப்படியே கர்த்தரின் தாசனாகிய மோசே மோவாப்தேசமான அவ்விடத்திலே கர்த்தருடைய வார்த்தையின் படியே மரித்தான்.
 
அவர் அவனை மோவாப் தேசத்திலுள்ள பெத்பேயோருக்கு எதிரான பள்ளத்தாக்கிலே அடக்கம் பண்ணினார். இந்நாள் வரைக்கும் ஒருவனும் அவன் பிரேதக்குழியை அறியான். மோசே மரிக்கிறபோது நூற்றிருபது வயதாயிருந்தான். அவன் கண் இருளடையவுமில்லை. அவன் பலம் குறையவுமில்லை. இஸ்ரவேல் புத்திரர் மோவாபின் சமனான வெளிகளில் மோசேக்காக அழுது துக்கங்கொண்டாடின நாட்கள் முடிந்தன. (உபாகமம் 34:5-8)
 
கர்த்தரை முகமுகமாய் அறிந்த மோசேயைப்போல ஒரு தீர்க்கதரிசியும் இஸ்ரவேலில் அப்புறம் எழும்பினதில்லை என்று விளங்கும். (உபாகமம் 34:10)
 
மோசே எழுதியதாக கூறப்படும் ஆகமத்தில் மோசேயின் மரணச்செய்தி இடம் பெற்றது எப்படி? மரணத்திற்குப்பின் நடந்த சம்பவங்கள் இடம் பெற்றது எப்படி?
 
2.இஸ்ரவேல் புத்திரர்கள் மேல் ராஜாக்கள் அரசாளுகிறதற்கு முன்னே, ஏதோம் தேசத்திலே ஆண்ட ராஜாக்களானவர் பேலா...யோபாப்...உஷாம்...ஆதாத்... (ஆதியாகமம் 36:31)
 
இஸ்ரவேலர்களில் முதல் ராஜா ம்சௌல்' ஆவார். மோசேவிற்கு பின் 356 வருடங்கள் கழிந்தே இவருக்கு ஆட்சி அதிகாரம் கிடைத்தது. அப்படியிருக்க 356 வருடங்களுக்கு முன்பே மோசே இதை எழுதினார் என்று நம்பவேண்டுமே? எப்படி நம்ப முடியும்?
 
3.இஸ்ரவேல் புத்திரர் எகிப்திலே குடியிருந்த காலம் நூற்று முப்பது வருடம்'' (யாத்திராகமம் 12 : 40) ஆதியாகமத்தில் (15: 13) நானூறு வருடம் என்றிருக்கிறது. ஆதியாகமம் எழுதியது மோசே என்றால் யாத்திராகமம் எழுதும் போது முரண்பட்ட தகவலை கூறியது ஏன்?
 
4.அப்போது மோசே தன் மாமனாகிய ரெகுவேல் என்னும் மீதியான்னுடைய குமாரரான ஓபாவை நோக்கி'' (எண்ணாகமம் 10:29) என்று எண்ணாகமத்தில் உள்ளது.
 
யாத்திராகமத்தில் (4:18) மோசே தன் மாமனாகிய எத்திரோலினிடத்துக்கு வந்து'' என்றுள்ளது. யாத்திராகமம் எழுதியது மோசே என்றால், எண்ணாகமத்தில் எழுதும் போது முரண்பட்டது ஏன்?
இப்படி பல முரண்பட்ட தகவல்களின் அடிப்படையில் வைத்து காணும்போது, ஐந்து ஆகமங்களும் மோசேயின் காலத்திற்குப் பின் நூற்றாண்டுகளுக்கு பின் எழுதப்பட்டது என்று தெளிவாகிறது. இதை பைபிள் அறிஞர்களும் ஒப்புக் கொள்கின்றனர்.
 
A.C. கிளைட்டன் கூறுகிறார்:
 
A.C. கிளைட்டன் தன்னுடைய வேதபுத்த நிகண்டுவில் கூறுகிறார்: உலக உற்பத்தியைக் குறித்து கூறும் ஒன்றாம் நூலான ஆதியாகமத்தின் ஆசிரியர் மோசே என்று கூறப்பட்டாலும் அதில் சில பாகங்கள் மோசே எழுதினார் என்று கூறலாமே தவிர முழுவதும் அவர் எழுதினார் என்று கூறுவதற்குப் பல தடைகள் உள்ளது. இரண்டு பேர் எழுதிய இரண்டு கிரந்தங்களை மூன்றாவதாக சேர்ந்து எழுதினார் என்று தீர்மானிக்கலாம். ஒருவர் இறைவனை யஹோவா' என்றும் மற்றொருவர் தேவன்' என்றும் மூன்றாமவர் மத அனுஷ்டானம் இதுவென்று கூறியிருப்பதும் இதன் ஆதாரமாகும். (பக்கம் 58)
 
இஸ்ரவேலர்கள் எகிப்தில் அனுபவத்தையும் மோசே தலைமையில் அங்கிருந்து இரட்சப்பட்டதையும் அதைத் தொடர்ந்துள்ள வரலாற்றையும் விவரிக்கும் இரண்டாம் நூலான யாத்திராகமத்தின் ஆசிரியர் யார் என்றோ? எந்த காலத்தில் எழுதப்பட்டது என்றோ? அதை உருவாக்கியது ஒரு ஆளா? பல ஆட்களா? என்றோ எதுவும் திட்டவட்டமாக தெரியாது. (பக்கம் 250)
 
மூன்றாம் நூல் லேவியராகமம் என்னும் பெயரில் அறியப்பட்டாலும் அதில் லேவியரைக் குறித்து அல்ல புரோகிதர்களைக் குறித்தே பேசுகிறது. இஸ்ரவேலர்களுடைய வரலாறு இதில் இல்லை, நூலாசிரியர் யார் என்றும் தெரிய வழியில்லை. (பக்கம் 463)
 
நான்காம் நூலான எண்ணாகமம் மோசே எழுதியதல்ல ஆதியாகமம் நூலைப்போல மூன்று பேர் எழுதியதாக இருக்கும் என்பது பலர் அபிப்பிராயம் கி.மு 8-ம் நூற்றாண்டிலே தான் இதுவும் ஆதியாகமம் நூலும் எழுதப்பட்டிருக்கலாம் என்று பலரும் கூறுகின்றனர். (பக்கம் 532)
 
உபகாமம் நூலே ஐந்தாம் நூல். கொஞ்சம் கூடுதல் குறைவு உண்டென்றாலும் யதார்த்த தவ்ராத்தின் சில பாகங்கள் இந்த ஐந்தாம் நூலிலே உட்கொண்டுள்ளது எனலாம். இதில் கூறியிருக்கும் ஆராதனை ரீதிகள் கர்ம அனுஷ்டான முறைகள் பற்றிய அறிவுரைகள் மோசேயின் காலத்திலுள்ளதல்ல. பிற்காலத்திலுள்ளதாகும் என்றும் இதில் மோசே உபதேசித்தது பல உண்டென்றாலும் இந்நூல் மோசேயால் அல்ல. பிற்காலத்திலே எழுதப்பட்டதாகும் என்றும் கருதுகின்றார்கள், இதை எழுதியது யார் என்று நமக்குத் தெரியவில்லை. (பக்கம் 41)
 
பைபிள் விஞ்ஞான கோஷம் கூறுகிறது:
 
குறைந்தது 500 வருடங்களுக்கிடையே மாறுபட்ட காலகட்டத்தில். மாறுபட்ட பகுதியில் மாறுபட்ட ஆசிரியர்களால் வடிவம் கொண்டதே ஐந்து ஆகமங்கள். அல்லாமல் மோசேயோ அல்லது வேறு ஒரு நபரோ எழுதியது அல்ல. ஆனால் மோசேயுடைய காலத்திய விவரங்களும் விசயங்களும், விதி(நியமங்)களும் அதில் உட்பட்டுள்ளது. ஐந்து ஆகமங்களைக் குறித்த ஆய்வில் மிகமுக்கியமாக விளங்கிக் கொள்ள வேண்டிய விசயம் என்னவென்றால், அதிலுள்ள சம்பவங்களும் விவரங்களும் நடந்த காலகட்டத்தில் எழுதப்பட்டவையல்ல நீண்ட காலம் வாழ்ந்தவர் தன் கடைசி காலத்தில் முந்தைய கால நிகழ்வுகளை தன் நினைவில் கொண்டு வந்து கூறுவது போன்ற ரீதியிலே பதிக்கப்பட்டுள்ளது. (பக்கம் 437)
 
ஐந்து ஆகமங்களின் தோற்றமும், அவைகளின் காலங்களும் ஒரு விசயத்தைத் தெளிவாக்குகிறது. அதாவது அவையெல்லாம் கி,மு. 10-ம் நூற்றாண்டிற்கும் கி,மு 6-ம் நூற்றாண்டிற்கும் இடையே தோற்றமுற்றது என்று அப்படியானால், ஐந்து ஆகமங்கள் அல்லாமல் மோசேயோ அல்லது வேறு ஒரு நபரோ எழுதியது அல்ல. ஆனால் மோசேயுடைய காலத்திய விவரங்களும் விஷயங்களும், நியமங்களும் அதில் உட்பட்டுள்ளது. ஐந்து ஆகமங்களைக் குறித்த ஆய்வில் மிக முக்கியமாக விளங்கிக் கொள்ள வேண்டிய விசயம் என்னவென்றால் அதிலுள்ள சம்பவங்களும் விவரங்களும் நடந்த கால கட்டத்தில் எழுதப்பட்டவை அல்ல. நீண்ட காலம் வாழ்ந்தவர் தன் கடைசி காலத்தில் முந்தைய கால நிகழ்வுகளை தன் நினைவில் கொண்டு வந்து கூறுவது போன்ற ரீதியிலே பதிக்கப்பட்டுள்ளது. (பக்கம் 437)
 
ஐந்து ஆகமங்களின் தோற்றமும், அவைகளின் காலங்களும் ஒரு விசயத்தைத் தெளிவாக்குகிறது, அதாவது அவையெல்லாம் கி.மு. 10-ம் நூற்றாண்டிற்கும் கி,மு, 6ம் நூற்றாண்டிற்கும் இடையே தோற்றமுற்றது என்று. அப்படியானால் ஐந்து ஆகமங்களிலும் மிகவும் பழமையான பிரமாணம் என்று கருதப்படுவது கூட கி.மு, 13-ம் நூற்றாண்டில் வாழ்ந்திருந்த மோசேயால் எழுதியிருக்க முடியாது. (பக்கம் 441)
 
ஆக ஐந்து ஆகமங்களுக்கும் மோசேக்கும் இடையேயுள்ள பந்தம் ஒரு பாரம்பரிய நம்பிக்கை மட்டும் தானே தவிர, வரலாறு அல்ல என்பதை ஒரு வகையில் எல்லா பைபிள் அறிஞர்களும் ஒப்புக் கொள்கின்றார்கள்.
 
கிறித்தவ மிஷனரிகளே! இப்போது கூறுங்கள் படைத்த இறைவன் மூசா (அலை) அவர்களுக்கு அருள் செய்த குர்ஆன் அறிமுகப்படுத்தும் தவ்ராத்' தான் ஐந்து ஆகமங்களும் என்று உரிமை கொண்டாடுவது எந்த அடிப்படையில்?
 
 


__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 7468
Date:
Permalink  
 

பைபிளில் தவ்ராத்'
 
ஐந்து ஆகமங்களிலும் ஒன்று கூட மூசா எழுதியதோ, அவர் காலத்தில் அவர் சொல்லி மற்றவர் எழுதியதோ அல்ல என்பதை பைபிள் அறிஞர்களின் வாக்குமூலத்திலிருந்தே அறிந்து கொண்டோம். அப்படியானால், இறைவன் மூசா(அலை) அவர்களுக்கு இறக்கியருளிய தவ்ராத் எங்கே? அத்தகைய கிரந்தம் குறித்து பைபிளில் ஏதாவது குறிப்புகளாவது உள்ளனவா? எனக் காண்போம்:
 
ஐந்து ஆகமங்களிலும் பலமுறை ம்தோரா' என்னும் பதம் உபயோகப்படுத்தப்பட்டுள்ளது. தோரா என்றால் ம்நியமம்' என்றும், பிராமணம் என்றும் நியாயப்பிரமாணம் என்றும் பொருள் கொள்ளப்படுகிறது. பாரம்பரிய நியமங்களையும் தெய்வீக கட்டளைகளையும் குறிக்க இப்பதம் உபயோகப் படுத்தப்படுகிறது, என்றாலும், சில இடங்களில் ஒரு கிரந்தத்தையோ ஒரு கிரந்தத்தின் ஒரு பகுதியையோ குறிக்கவும் இப்பதம் உபயோகப் படுத்தப்பட்டிருப்பது தெளிவாகிறது. தோரா' என்னும் பதம் உபயோகப்படுத்தப்பட்டுள்ள சில ம்பைபிள்' வசனங்களைக் காண்போம்.
 
கர்த்தரின் நியாயப்பிரமாணம் (தோரா) உன்வாயிலிருக்கும் படிக்கு...'' (யாத்திராகமம் 13:9)
போஜனபலியின் பிரமாணம் (தோரா) என்னவென்றால்...'' (லேவியராகமம் 6: 14)
கர்த்தர் கற்பித்த நியாயப்பிரமாணமாவது (தோரா).....'' (எண்ணாகமம் 19: 2)
கர்த்தர் மோசேவுக்கு கற்பித்த நியாயப்பிரமாணம் (தோரா) என்னவென்றால்...'' (எண்ணாகமம் 31: 21)
இதுவே மோசே இஸ்ரவேல் புத்திரருக்கு விதித்த பிரமாணம் (தோரா) உபாகமம் 4:44
உன்தேவனாகிய கர்த்தருடைய சத்தத்திற்கு செவி கொடுத்து இந்த நியாயப்பிரமாண (தோரா) புஸ்தகத்தில் எழுதியிருக்கிற அவருடைய கற்பனைகளையும்: அவரின் கட்டளைகளையும் கைக்கொள்ளும் போதும், உன் தேவனாகிய கர்த்தரிடத்தில் உன் முழு இருதயத்தோடும் உன் முழு ஆத்மாவோடு திரும்பும்போதும், கர்த்தர் உன் பிதாக்கள் மேல் சந்தோஷமாக இருந்தது போல உன்மேலும் உனக்கு நன்மையுண்டாகத்திரும்பவும் சந்தோஷமாக இருப்பார். (உபாகமம் 30:10)
 
இவ் வசனங்களிலிருந்து ம்தோரா' என்னும் பெயர் கொண்டு அழைக்கப்பட்ட ஒரு கிரந்தம் இருந்தது என்பது தெளிவாகிறது, மேற்சொன்ன வசனங்களில் இறுதியான உபாகமம் வசனம் மோசே சொன்னதாக உள்ளது. உபாகமம் கிரந்தம் மோசே எழுதியதல்ல என்பதையும் முன்பு அறிந்தோம். இதிலிருந்து (தோரா) நியாயப்பிரமாணம் என்று மோசே குறிப்பிடும் நூல் உபாகமம் அல்ல என்பது தெளிவு. மற்ற நான்கு கிரந்தங்களும் மோசே எழுதியதல்ல என்றும் அறிந்து கொண்டோம், அதில் குறிப்பிடப்பட்ட நியாயப்பிரமாணமும் (தோரா) உபாகமம் குறிப்பிடும் நியாயப்பிரமாணமும் (தோரா) எதுவாக இருக்கும்?
 
பத்து கட்டளைகள்
 
அது மோசேக்கு இறைவன் அருளிய குர் ஆன் கூறும் தவ்ராத்தே அல்லாமல் வேறொன்றுமில்லை, அந்த தவ்ராத்தில் ஒரு சில பகுதிகள் ஐந்து ஆகமங்களிலும் இடம் பெற்றிருக்கலாம், அல்லாமல் படைத்த ரப்புல் ஆலமீன் அல்லாஹ் அருளிய தவ்ராத்தின் பரிபூரண பாகமும் ஐந்து கிரந்தங்களில் உள்ளது என்று கருதுவது அறியாமையாகும். (இதை நாம் எமது யூகத்தின் அடிப்படையில் கூறவில்லை. குர்ஆன் ஒளியில் பைபிளின் கூற்றுப்படியும் பைபிள் அறிஞர்களின் கூற்றின் அடிப் படையிலுமே கூறுகின்றோம்)
 
பைபிள் கூறுகிறது
 
சீனாய் மலையில் அவர் மோசேயோடு பேசி முடிந்தபின் தேவனுடைய விரலினால் எழுதப்பட்ட கற்பலகைகளாகிய சாட்சியின் இரண்டு பலகைகளை அவனிடத்தில் கொடுத்தார். (யாத்திராகமம் 31:18)
பின்னும் கர்த்தர் மோசேயை நோக்கி இந்த வார்த்தைகளை நீ எழுது இந்த வார்த்தைகளின் படியே உன்னோடும் இஸ்ரவேலோடும் உடன் படிக்கை பண்ணினேன் என்றார். அங்கே அவன் அப்பம் புசியாமலும் தண்ணீர் குடியாமலும் இரவும் பகலும் 40நாள் கர்த்தரோடே இருந்தான் அவரின் 10 கற்பனைகளாகிய உடன்படிக்கையின் வார்த்தைகளைப் பலகைகளில் எழுதினான். (யாத்திராகமம் 34: 27,28)
 
10 கட்டளைகளும் இறைவன் அருளியதுதான் என்பதில் சந்தேகமில்லை. ஆனால் இவ்விசயத்தைக் கூறுமிடத்தில் பைபிள் முரண்படுகிறது, ஓரிடத்தில் இறைவன் தன் கைப்பட எழுதிக்கொடுத்தான் என்கிறது. மற்றோர் இடத்தில் இறைவன் சொல்லச் சொல்ல மோசே தன்கைப்பட எழுதினார் என்கிறது, இத்தகைய முரண்பாடுகள் பைபிளில் சர்வசாதாரணமாக காணப்படுவதால் இதை ஒதுக்கிவிடுவோம்.
 
10 கட்டளைகளும் பலகையில் எழுதிக் கொடுத்தது போல், மற்ற கட்டளைகளையும் கற்பலகைகளில் எழுதி கொடுத்திருக்கலாம். ஏனெனில், அக்காலத்தில் எழுதிக்கொடுக்கும் வழக்கமே இருந்தது. இவ்விவரம் குறித்து குர்ஆன் கூறுவது இவ்வாறாகும்.
 
மேலும் நாம் அவருக்கு பலகைகளில் ஒவ்வொரு விசயம் பற்றிய நல்லுபதேசங்களையும் (கட்டளைகளையும்) ஒவ்வொன்றைப் பற்றிய விளக்கங்களையும் எழுதி, அவற்றை உறுதியாகப் பற்றிப் பிடிப்பீராக! இன்னும் உம்முடைய சமூகத்தாரை அவற்றில் அழகானவற்றை எடுத்துக்கொள்ளுமாறு கட்டளையிடுவீராக! அதிசீக்கிரம் பாவிகளின் தங்குமிடத்தை நான் உங்களுக்குக் காட்டுவேன்.'' (அல்குர்ஆன் 7:145)
 
மேற்சொன்ன விஷயத்தின் அடிப்படையில் இறைவன் மோசேக்கு வழங்கிய ம்தவ்ராத்' என்பது 10 கட்டளைகள் மட்டுமல்ல. இன்னும் பல விசயங்களையும், நல்லுபதேசங்களையும் கொண்டதாகும், அவைகள் இறைவனால் எழுதிக் கொடுக்கப்பட்டதுமாகும், அவைகள் மோசே காலத்திற்குப் பின்னும் நிலை நின்றது என்றும், அதிலிருந்தே யோசுவா தீர்க்கதரிசி நகல் எடுத்தார் என்றும் பைபிள் கூறுகிறது.
 
இஸ்ரவேல் புத்திரருக்கு முன்பாக மோசே எழுதியிருந்த நியாயப்பிரமாணத்தை அவன் அங்கே கற்களில் போர்த்தெழுதினான்'' (யோசுவா 8:32)
 
இந்த தோராவின் (நியாயப்பிரமாணத்தின்) பிரதியை மோசேயின் பின்னரும் இஸ்ரவேலர்கள் ஓதிவந்ததாக பைபிள் கூறுகிறது, ஐனங்கள் எல்லோரும் தண்ணீர் வாசலுக்கு முன்னால் வீதியிலே ஒரு மனப்பட்டுக் கூடி, கர்த்தர் இஸ்ரவேலுக்கு கற்பித்த மோசேயின் நியாயப்பிரமாண புஸ்தகத்தைக் கொண்டு வர வேண்டுமென்று வேதபாரகனாகிய எஸ்ராவுக்குச் சொன்னார்கள்.
 
அப்பொழுது ஏழாம் மாதம் முதல் தேதியில் ஆசாரியனாகிய எஸ்றா நியாயப்பிரமாணத்தைப் புருஷரும் ஸ்திரீகளும். கேட்டு அறியத்தக்க அனைவருமாகிய சபைக்கு முன்பாகக்கொண்டு வந்து, தண்ணீர் வாசலுக்கு முன்னால் வீதிக்கு எதிரேயிருந்து, காலமே தொடங்கி மத்தியானம் மட்டும் புருஷருக்கும் ஸ்திரீகளுக்கும், கேட்டு அறியத்தக்க மற்றவர்களுக்கும் முன்பாக அதை வாசித்தான். சகல ஜனங்களும் நியாயப்பிரமாண புஸ்தகத்திற்கு கவனமாய்ச் செவிகொடுத்தார்கள். (நெகேமியா 8:1-3)
 
இந்த தோராவை (நியாயப்பிரமாணத்தை) மோசேக்கு பின் வந்த தூதர்கள் பின்பற்ற வலியுறுத்தி போதித்தார்கள் என்றும் பைபிள் கூறுகிறது.
 
மோசேயின் நியாயப்பிரமாண புத்தகத்தில் எழுதியிருக்கிறதை விட்டு வலது புறமாகிலும் இடதுபுறமாகிலும் விலகிப்போகாமல் அதையெல்லாம் கைக்கொள்ளவும் செய்யவும் நிர்ணயம் பண்ணிக்கொள்ளுங்கள். (யோசுவா 23:6) என்று தீர்க்கதரிசி யோசுவா போதித்துள்ளார்.
 
மோசேயின் நியாயப்பிரமாணத்தில் எழுதியிருக்கிறபடி, நீ உன் தேவனாகிய கர்த்தருடைய கட்டளைகளையும், கற்பனைகளையும் நியாயங்களையும் சாட்சிகளையும் கைக்கொள்ள அவர் வழிகளில் நடக்கும் படிக்கு அவருடைய காவலைக்காப்பாயாக. (ராஜாக்கள் 2:4)
 
என்று தாவூத் மரணப்படுக்கையின் போது சாலமனோடு கூறியிருக்கின்றார்.
இதிலிருந்தெல்லாம் மோசேயின் காலத்தில் அருளப்பட்ட நியாயப்பிரமாணம் (தோரா) அவர் காலத்திற்குப் பின்னும் ஓதப்படவும் மனப்பாடம் பண்ணவும் பின்பற்றப்படவும் கூடியதாக இருந்திருக்கிறது, அது இன்றுள்ள ஐந்து ஆகமங்கள் அல்ல, இதை விட மிகவும் சிறிய கிரந்தமாக இருந்ததாகும், இக்கருத்து பைபிள் பண்டிதர்களால் ஏற்றுக் கொள்ளப்பட்டதுமாகும்.
 
 


__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 7468
Date:
Permalink  
 

 A.C கிளைற்றன் கூறுகிறார்:
பழைய ஏற்பாட்டிலுள்ள முதல் ஐந்து ஆகமங்களில் கூறியிருக்கின்ற பிரமாணங்களை நாம் கவனமாக ஆய்வோமானால், பண்டைய காலத்தில் புழங்கப்பட்ட நியாயப் பிரமாணம் ஒரு சிறிய கிரந்தத்தில் அடங்கியிருந்தது என்று விளங்கிக் கொள்ளலாம். (பைபிள் நிகண்டு பக்கம் 244)
 
மோசேக்கு இறைவன் புறத்திலிருந்து இறங்கிய இத்தகைய தெய்வீக வெளிப்பாட்டையே தோரா' என்றழைக்கப்பட்டது. பின் இதுவும் கூட நட்டப்பட்டது என்றும் வாக்குமூலம் தருகிறது.
 
யோசியாவின் ஆட்சிக் காலத்தின் போது, பிரதான ஆசாரியனாகிய இலக்கியா சம்பிரதியாகிய சாப்பானை நோக்கி: ம்நான் கர்த்தரின் ஆலயத்திலே நியாயப் பிரமாண புஸ்தகத்தை கண்டு பிடித்தேன் என்று சொல்லி, அந்த புத்தகத்தைச் சாப்பானிடத்தில் கொடுத்தான். அவன் அதை வாசித்தான். சம்பிரதியாகிய சாப்பான் பின்னும் ராஜாவை நோக்கி, ஆசாரியாகிய இலக்கியா என்னிடத்தில் ஒரு புஸ்தகத்தைக் கொடுத்தான் என்று அறிவித்து அதை ராஜாவுக்கு முன்பாக வாசித்தான்.
 
ராஜா நியாயப்பிரமாண புஸ்தகத்தின் வார்த்தைகளைக் கேட்டபோது. தன் வஸ்திரங்கள் கிழித்துக்கொண்டு, ஆசாரியனாகிய இலக்கியாவுக்கும், சாப்பானின் குமாரனாகிய அங்கீகரிருக்கும்: மிகாயாவின் குமாரனாகிய அக்போருக்கும், சம்பிரதியாகிய சாப்பானுக்கும், ராஜாவின் ஊழியக் காரனாகிய அசாயாவுக்கும் ராஜா கட்டளையிட்டது. கண்டெடுக்கப்பட்ட இந்த புஸ்தகத்தின் வார்த்தைகளின் நிமித்தம் நீங்கள் போய். எனக்காகவும் ஜனத்திற்காகவும் யூதாவனைத்திற்காகவும் கர்த்தரிடத்தில் விசாரியுங்கள், நமக்காக எழுதியிருக்கிற எல்லாவற்றின் படியேயும் செய்ய நம்முடைய பிதாக்கள் இந்தப் புஸ்தகத்தின் வார்த்தைகளுக்குச் செவிக்கொடாதபடியினால். நம்மேல் பற்றியெரிந்த கர்த்தருடைய உக்கிரம் பெரியது என்றான். ii இராஜாக்கள் 22:8-13
 
மேற்கண்ட பைபிள் வசனப்படி மோசே காலத்திய நியாயப்பிரமாணம் நீண்ட காலம் இல்லாதிருந்தது, பின்னே கண்டெடுக்கப்பட்டது என்றும் விளங்கிக்கொள்ள முடிகிறது.
 
-ஆக மோசே காலத்திய நியாயப்பிரமாணமே தோரா என்றழைக்கப்பட்டது. பின் மோசேயின் நியாயப்பிரமாணங்கள் நட்டமடைந்தபோது சில அல்லது பல நியாயப்பிரமாணங்கள் ஐந்து ஆகமங்களில் உட்கொண்டுள்ள காரணத்தால் ஐந்து ஆகமங்களும் தோரா என்றழைக்கப்பட்டது.
 
A.C. கிளைற்றன் கூறுகிறார்: நியாயம் விதிக்கும் விஷயத்தில் யகோவாவுடைய இஷ்டம் அறிந்தவர் கூறிய தீர்மானத்திற்கும் புனித ஸ்தலத்தில் மோசே பெற்றுக் கொண்ட தீர்மானத்திற்கும் சேர்த்து நியாயப்பிரமாணம் என்னும் பொருளுடைய தோரா என்னும் பெயர் கூறி வரப்பட்டது. புனிதசினாய் மலையில் யகோவாவிடமிருந்து மோசே பெற்றுக்கொண்ட பிரமாணத்திற்கும் இந்த பெயரே உபயோகித்துள்ளது. பிற்காலத்தில் கர்ணபரம்பரையாக வந்த பிரமாணங்கள் அடங்கிய பழைய ஏற்பாட்டில், முதல் ஐந்து ஆகமங்களுக்கும் தோரா அதாவது நியாயப்பிரமாணம் என்னும் பெயர் கூறி அழைக்கத் துவங்கினர். (பைபிள் நிகண்டு பக்கம் 244)
 
மோசே (மூசா (அலை)) அவர்களுக்கு இறைவன் இறக்கி அருளிய தவ்ராத்தை உண்மைப்படுத்திக் கொண்டே திருக்குர்ஆன் இறங்கியது. அந்த தவ்ராத்தை பைபிளின் ஐந்து ஆகமங்களில் கண்டெடுக்க முடியாது. தவ்ராத்திலுள்ள பல விஷயங்கள் ஐந்து ஆகமங்களிலும் பல இடங்களிலும் கூறப்பட்டுள்ளது என்பது சரியாக இருக்கலாம். ஆனால், ஐந்து ஆகமங்களிலும் அதிகமும் புரோகிதர்களின் வசனங்களே உள்ளன. அதனாலேயே பைபிளிலுள்ள ஐந்து ஆகமங்களும் குர்ஆன் உண்மைப்படுத்தும் ம்தவ்ராத்' என்றோ, இறைவாக்கு என்றோ இறைவேதம் என்றோ கூறுவது அறிவிற்கே எதிரானது என்பதில் சந்தேகமில்லை.
 
அல்லாஹ்வை எவ்வாறு மதிப்பிட வேண்டுமோ, அவ்வாறு அவர்கள் மதிப்பிடவில்லை. அதனால்தான், ''அல்லாஹ் எந்த மனிதன் மீதும் எதனையும் இறக்கிடவில்லை''. என்று அவர்கள் கூறினார்கள்.
 
மூஸா கொண்டு வந்த வேதத்தை இறக்கியவன் யார்?' என்று அவர்களிடத்தில் நீர் கேளும்!' அதுவோ மனிதர்களுக்கு ஒளியாகவும், நேர்வழியாகவும் திகழ்ந்தது. அதனை நீங்கள் பகுதி பகுதிகளாய்ப் பிரித்து, அதில் சிலவற்றை வெளிப்படுத்துகின்றீர்கள். பெரும்பாலானவற்றை மறைத்து விடுகின்றீர்கள். மேலும், நீங்களும் உங்களுடைய மூதாதையர்களும் அறிந்திராதவை எல்லாம் எதன் மூலம் உங்களுக்குப் புகட்டப் பட்டதோ, அதனை இறக்கியவன் யார்?' அல்லாஹ்தான்!'' என்று கூறுவீராக. அவர்களைத் தங்களின் வீண் விவாதங்களிலேயே விளையாடிக் கொண்டு இருக்குமாறு விட்டுவிடுவீராக!'' (அல்குர்ஆன் 6:91)
 
 ஸபூர்
 
தாவூத்(அலை) அவர்களுக்கு ஸபூர்' என்னும் வேதத்தை வழங்கியதாக ஏக இறைவன் அல்லாஹ் திருக்குர்ஆனில் 17:55 கூறுகின்றான்.
 
ஸபூர்' என்னும் பதத்திற்கு சங்கீதம் என்பது பொருளாகும். பழைய ஏற்பாட்டில் சங்கீதம் என்னும் தலைப்பின் கீழ் 150 அத்தியாயங்கள் உள்ளன. இவையனைத்தும் இறைவன் தாவூத்திற்கு அருளிய வேதம் (சங்கீதம்) ஆகும் என்று சிலர் நம்புகின்றனர். ஆனால், சங்கீதம் நூல் ஒரே காலகட்டத்தில் ஒரே நபரால் எழுதப்பட்ட நூல் அல்ல. பல காலச் சசூழ்நிலையில், பல கிரந்த கர்த்தாக்களால் எழுதப்பட்டது என்று வேதபுஸ்தகம் நிகண்டு (பக்கம் 523) கூறுகிறது.
 
A.C. கிளைற்றன் கூறுகிறார்: சங்கீதம் நூலில் தாவூத் எழுதியது என்று தலைப்பிட்டு 35 சங்கீதங்கள் உள்ளது, இவைகள் கூட தாவூத் எழுதியது என்று திட்டவட்டமாக கூறிட முடியாது என்பது பண்டிதர்களின் கருத்து. (பைபிள் நிகண்டு பக்கம் 604) தாவூதின் காலத்தில் சில சங்கீதங்கள் நிலை நின்றது என்றும், அவைகளில் சில இப்போதும் சங்கீதம் நூலில் உண்டு என்பது உண்மையாகும். ஆனால் எவையெல்லாம் தாவூதின் சங்கீதங்கள் என்று தேர்ந்தெடுக்க நம் வசம் எந்த அளவு கோலும் இல்லை.
 
இதர நூல்கள்:
 
பழைய ஏற்பாட்டின் மற்ற நூல்களின் நிலையும் இதுவேயாகும். வேத புஸ்தக நிகண்டுவின் ஆசிரியர் A.C கிளைற்றன் இதை தெளிவாக கூறுகிறார். புராதன கிரந்தகர்த்தாக்களில் சிலர் புதிதாக ஒரு வியூகத்தை சொல்லவிரும்பினால் அவர்கள் தாம் சொல்லும் உபதேசம் தாவூத், ஹனோக்கு, யேசய்யா, முதலிய மகான்கள் கூறியது போல் பாவித்து, அவர்கள் எழுதியதாகவே எழுதிவிடுவதை தவறென்று எண்ணுவதில்லை (பக்கம் 41)
 
இதுதான் உண்மை! யாரோ சிலர், தான் எண்ணியதெல்லாம் எழுதி, அதை தீர்க்க தரிசிகள் எழுதினார்கள் என்று கூறிவிடுகின்றனர். இதோ பைபிளே அதைக் கூறுகிறது.
 
நாங்கள் ஞானிகளென்றும், கர்த்தருடைய வேதம் எங்களிடத்திலிருக்கிறது என்றும் நீங்கள் சொல்கிறதெப்படி? மெய்யாகவே, இதோ வேதபாரகரின் கள்ள எழுத்தாணி அதை அபத்தமாக்குகிறது. (எரோமியா 8:8)
 
வேதம் அருளப்பட்டவர்களே!
 
சத்தியத்தை அசத்தியத்துடன் கலந்து ஏன் அதனைச் சந்தேகத்துக்கு உரியதாய் ஆக்குகின்றீர்கள்? நீங்கள் நன்கு அறிந்து கொண்டே சத்தியத்தை ஏன் மறைக்கின்றீர்கள்?'' (அல்குர்ஆன் 3:71)
 
 


__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 7468
Date:
Permalink  
 

 புதிய ஏற்பாடு

 பைபிளின் கடைசி 27 நூல்களே புதிய ஏற்பாடு எனப்படுகிறது. எரேமிய நூலில் 31-ம் அத்தியாயத்தில் 31 முதல் 34 வரையுள்ள வசனங்களில் கூறப்படுகின்ற புது உடன்படிக்கை'' - கர்த்தர் இஸ்ரவேல் குடும்பத்தோடும் யூதா குடும்பத்தோடும் செய்கின்ற புது உடன்படிக்கை என்னும் சித்தாந்தத்தின் அடிப்படையிலேயே பைபிளின் இறுதி நூல்களுக்கு, ம்புதிய ஏற்பாடு' என்னும் பெயர் சசூட்டப்பட்டதாக பைபிள் அறிஞர்கள் கூறுகின்றனர்.

  புதிய ஏற்பாட்டு நூல்கள்:

 
கி,பி, மூன்றாம் நூற்றாண்டுகளின் போது, பழைய ஏற்பாட்டில் உட்படாத நூல்களை புதிய ஏற்பாடு என்று கூறினார்கள். நான்காம் நூற்றாண்டுகளின் போது, கிறித்தவத்தைப் பற்றிய விஷயங்கள் அனைத்தையும் புதிய ஏற்பாடாக கருதினார்கள்.
 
புதிய ஏற்பாட்டு நூல்களை பொதுவாக மூன்று வகையாக பிரிக்கின்றனர்.
 
1. நான்கு சுவிசேஷங்களும், அப்போஸ்தலர் நடவடிக்கைகளும்,
2. கட்டுரைகள் - பவுலுடைய கடிதங்கள், எபிரெயர், மற்றுமுள்ள கடிதங்கள்.
3. வெளிப்பாடு புஸ்தகம்
 
இவ்வாறு வகைப்படுத்தியதின் அடிப்படையிலேயே பைபிள் நூல்கள் தொகுக்கப்பட்டுள்ளது. கால அடிப்படையில் அல்ல. புதிய ஏற்பாடு நூல்களில் முதல் காலத்தில் எழுதப்பட்டது சுவிசேஷங்கள் அல்ல. பவுல் என்பவரின் கடிதங்களே ஆகும்.
 
சுவிசேஷங்கள்:
 
இவான்ஜ்லியோண் (Evangelion) என்னும் கிரேக்க பதத்தையே காஸ்பல் (Gospell) என்று ஆங்கிலத்தில் கூறுகின்றனர். காட்ஸ்பெல் (Gospell) என்னும் பதத்திலிருந்தே காஸ்பல் (Gospell) என்னும் பதம் பெறப்பட்டது. சுவிசேஷம் என்று தமிழில் சொல்லலாம். இவான்ஜல் (Evangelion) என்னும் பதத்தின் அரபி வடிவமே இன்ஜீல்.
 
புதிய ஏற்பாட்டிலுள்ள முதல் நான்கு நூல்களான மேத்தியூ மாற்கு, லூக்கா, யோவான் ஆகிய நூல்களே சுவிசேஷங்கள் என்றழைக்கப்படுகிறது. ஆனால் இந்நான்கு சுவிசேஷங்களும் எழுதப்படுவதற்கு முன்பே எழுதப்பட்ட பவுலின் கடிதங்களில் சுவிசேஷம் என்னும் பதம் அதிகம் உபயோகிக்கப்பட்டிருக்கிறது.
 
தேவனுடைய சுவிசேஷம் - ரோமர் 1:1
கிறித்துவின் சுவிசேஷம் - ரோமர் 15:9
 
இயேசு தன்னுடைய வாழ்நாளில் ஒரு சுவிசேஷத்தை வைத்து பிரசங்கித்தார் என்று புதிய ஏற்பாட்டில் சுவிசேஷமும் கூறுகிறது.
 
இயேசு கலிலேயாவிலே வந்து, தேவனுடைய ராஜ்ஜியத்தின் சுவிசேஷத்தைப் பிரசங்கித்து காலம் நிறைவேறிற்று. தேவனுடைய ராஜ்யம் சமீபமாயிற்று. மனந்திரும்பி சுவிசேஷத்தை விசுவாசியுங்கள்!' என்றார். (மாற்கு 1:14,15)
 
இதிலிருந்து இயேசுவின் காலத்தில் ஒரு சுவிசேஷம் இருந்தது. அது வாய்மொழியாகவோ அல்லது எழுதப்பட்டதாகவோ நிலைநின்றிருந்தது என்பது உண்மையாகும். ஆனால் இன்று கிறித்தவர்கள் சுவிசேஷம் என்றழைப்பது மேத்தியூ, மாற்கு, லூக்கா, யோவான் ஆகியோர்களின் சுவிசேஷங்களையே ஆகும். இந்த சுவிசேஷங்களும் இயேசுவுக்கு கர்த்தர் அருளிய கர்த்தரின் வாக்குகள் மட்டும் அடங்கியதோ, இயேசு அப்போஸ்தலர்களுக்கு போதித்த போதனைகள் மட்டும் அடங்கியதோ அல்ல. மாறாக, இயேசுவின் காலத்திற்குப் பின் எழுதப்பட்டதாக இயேசுவைப் பற்றியும் இன்னபிற விசயங்களையும் பற்றியும் கூறுவதாக இருக்கின்றது.
 
இயேசுவின் அப்போஸ்தலர்கள்
 
இயேசு தன் சீடர்களை வரவழைத்து அவர்களில் 12 பேர்களைத் தேர்ந்தெடுத்தார், அவர்களுக்கு அப்போஸ்தலர் என்று பெயரிட்டார். (லூக்கா 6:13)
 
குர்ஆன் அப்போஸ்தலர்களை ம்ஹவாரிகள்' என்றழைக்கிறது
 
1. பேதுரு என்னும் சீமோன்,
2. அவன் சகோதரனாகிய அந்திரேயா,
3. யாக்கோபு
4. யோவான்
5. பிலிப்பு.
6. பர்தொலொமேயு
7. மத்தேயு
8. தோமா,
9. அல்பேயுவின் குமாரனாகிய யாக்கோபு.
10. செலோத்தே எனப்பட்ட சீமோன்,
11. யாக்கோபின் சகோதரனாகிய யூதா,
12. துரோகியான யூதாஸ்காரியோத்து. (லூக்கா 6:13-16)
 
ஆனால், மத்தேயுவின் சுவிசேஷம் (மத்தேயு 10:2-5) படியும்; யாக்கோபின் சகோதரன் யூதா எனும் பெயர் இல்லை. மாறாகாத் தேயு எனும் மறுநாமமுள்ள லெபேயு'' எனும் பெயரே உள்ளது. மாற்கின் சுவிசேஷம் மாற்கு (3:14-16) படியும் மத்தேயு' என்னும் பெயரே உள்ளது.
 
 


__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 7468
Date:
Permalink  
 

சுவிசேஷங்களின் ஆசிரியர்கள்
 
சுவிசேஷ கர்த்தாக்களான மத்தேயூ, மாற்கு, லூக்கா, யோவான் ஆகியோர்களில் மாற்கும், லூக்காவும் அப்போஸ்தலர்களே அல்லர், மத்தேயு, யோவான் என்னும் இரண்டு பெயர்களும் அப்போஸ்தலர்களின் பெயர்களில் உண்டு என்பது உண்மையாகும். ஆனால், சுவிசேஷங்களின் ஆசிரியர்களான மத்தேயும் யோவானும் வேறாகும் என்பதே பைபிள் பண்டிதர்களின் கருத்து.
 
மத்தேயு- யார் இந்த மத்தேயு?
 
ரோம் சாம்ராஜ்ஜியத்தின் கீழ் உள்ள பாலஸ்தீனில் சுங்கம் வசசூல் செய்யக்கூடிய ஒரு மத்தேயு உண்டு, அவனை பைபிள் சுங்கக்காரன் மத்தேயு என்றே அழைக்கிறது.
 
இயேசு அவ்விடம் விட்டுப் புறப்பட்டுப் போகையில், ஆயத்துறையில் உட்கார்ந்திருந்த மத்தேயு என்னும் ஒரு மனுஷனைக் கண்டு, எனக்குப்பின் சென்று வா என்றார். அவன் எழுந்து, அவருக்கு பின் சென்றான்.'' (மத்தேயு 9:9)
 
அப்போஸ்தலர்களில் உள்ள சுங்கக்காரன் மத்தேயு என்பவன் இயேசுவுக்கு பின் சென்ற இவனாகவே இருக்கவேண்டும். ஏனென்றால், சுவிசேஷ ஆசிரியர் இவரென்று கூறுவதற்கு மேற் கூறிய வசனநடை கொஞ்சம் கூட பொருந்தாது.
 
பப்பியஸ் (Pappies A.D 70லி125) கூறுகிறார்: மத்தேயு ஹிப்ரு மொழியில் தெய்வீக வெளிப்பாடு எழுதினார். அதனடிப்படையில் பலரும் தங்கள் திறமையின் அடிப்படையில் வியாக்கியானம் செய்தனர். (கிறிஸ்து தரிசனம் பக்கம் 184) என்று. ஆனால், பைபிள் புதிய ஏற்பாடுகளின் சுவிசேஷங்களின் மூலம் கிரேக்க மொழியிலே உள்ளது.
 
அதனால் சுவிசேஷ ஆசிரியர் மத்தேயும் அப்போஸ்தலர் மத்தேயும் ஒரே நபரல்ல.
 
மாற்கு:- (இயற்பெயர் யோவான்)
 
சுவிசேஷ ஆசிரியரான மாற்கு இயேசுவின் அப்போஸ்தலர்களில் உள்ளடங்கியவர் அல்லர். மாற்கின் இயற்பெயர் யோவான். என்றாக இருந்தது. ஆனால், அப்போஸ்தலர்களில் ஒருவரான யோவன் ஒருவேளை சுவிசேஷம் எழுதிய மாற்காக இருக்கலாம்.
 
அந்தியோகியாவில் பர்னபா ஸும் பவுலும் பிரச்சாரத்திற்கு சென்றிருந்தபோது, யோவான் அவர்களுக்கு உதவிக்காரனாக இருந்ததாக பைபிள் (அப்போஸ்தகர் 13:5) கூறுகிறதே?
 
அந்த யோவானே என்றால், அதே யோவானை பிற்காலத்தில் பர்னபாஸ் பயணத்தோழனாக தேர்தெடுத்தபோது பவுல் எதிர்த்தார் என்று பைபிளில் வருகிறது.
 
பவுலும், பர்னபா ஸும் அந்தியோகியாவிலே சஞ்சரித்து, வேறு பலரோடு கூட கர்த்தருடைய வசனத்தை உபதேசித்து, பிரசங்கித்துக் கொண்டிருந்தார்கள்.
 
சில நாட்களுக்குப் பின்பு, பவுல் பர்னபா ஸுவை நோக்கி, ம்நாம் கர்த்தருடைய வசனத்தை அறிவித்திருக்கின்ற சகல பட்டணங்களிலுமுள்ள சகோதரர்கள் எப்படி இருக்கிறார்களென்று போய்ப் பார்ப்போம் வாரும்!'' என்றான்.
 
அப்பொழுது பர்னபா ஸு, மாற்கு என்னும் பெயர் கொண்ட யோவானையும் கூட அழைத்துக் கொண்டு போக வேண்டும்' என்றான்.
 
பவுலோ, அவன் பம்பிலியா நாட்டிலே நம்மை விட்டுப்பிரிந்து நம்மோடு கூட ஊழியத்துக்கு வராததினாலே அவனை அழைத்துக் கொண்டு போகக் கூடாது' என்றான்.
 
இதைப்பற்றி அவர்களுக்குள்ளே கடுங் கோபமுண்டான படியினால் அவர்கள், ஒருவரையொருவர் விட்டுப் பிரிந்தார்கள். பர்னபா ஸு மாற்குவைக் கூட்டிக் கொண்டு கப்பல் ஏறிச் சீப்றா தீவுக்கு போனான். (அப்போஸ்தவர் 15:35-39)
 
இன்னும் மாற்கு பர்னபாஸின் மச்சினனாக இருந்தார் என்னும், விஷயம் கவனத்தில் கொள்ளப்பட வேண்டும். (பார்க்க கொலாசியர் 4:10)
 
ஆகவே, பர்னாபா ஸுவுடன் சென்ற மாற்கு தான், சுவிசேஷத்தின் ஆசிரியர் என்று பலரும் நம்பவில்லை 31 கிறித்தவ அறிஞர்கள் ஒன்று கூடி எழுதி கேரளபாஷா இன்ஸ்டிட்யூட் வெளியிட்ட கிறிஸ்து தரிசனம்' என்னும் நூலில் (பக்கம்186) கூறப்பட்டது இவ்வாறு ஆகும். சுவிசேஷ ஆசிரியரான மாற்கு என்னும் நாமம் பெற்றிருந்தவன் யோவானாக இருக்க வேண்டும் என்று கூறிட முடியாது. காரணம் ரோம் சாம்ராஜ்ஜியத்தில் மாற்கு என்னும் புனைப்பெயர் பெரும்பாலருக்கு இடப்பட்டிருந்தது.'
 
அப்படியானால் சுவிசேஷம் எழுதிய மாற்கு யாராக இருக்க முடியும்? மேத்தியூ உடைய சுவிசேஷத்திற்கு கூட ஆதாரமாக உள்ள இரண்டாவது சுவிசேஷத்தின் ஆசிரியர் யாரென்றே தெரியாத போது, அதில் காணும் விசயங்களை எப்படி ஆதாரமானது என்று அங்கீகரிக்க முடியும் ?
 
லூக்கா
 
யூதா குடும்பத்தில் பிறந்த லூக்கா ஒரு மருத்துவர் ஆவார். பவுல் மதப்பிரச்சாரம் செய்யும் பல இடங்களில் லூக்காவும் உடனிருந்ததாக பவுலின் கடித(நிரூப)ங்கள் மூலமாக அறிய முடிகிறது.
 
பவுல் தீமோத்தேயுக்கு எழுதிய ii ம் கடித(நிரூப)த்தில்
 
லூக்கா மாத்திரம் என்னோடே இருக்கான் ii தீமோ4:11) என்றும் கொலோசெயருக்கு எழுதிய கடிதத்தில் என்னோடே கூடக் காவல் இருக்கிற அரிஸ்தர்க்கு உங்களுக்கு வாழ்த்துதல் சொல்லுகிறான். பர்ன பா ஸுவுக்கு இனத்தானாகிய மாற்கும் வாழ்த்துதல் சொல்கின்றான். இவனைக் குறித்துக் கட்டளைப் பெற்றீர்களே, இவன் உங்களிடத்தில் வந்தால் இவனை அங்கீகரித்துக் கொள்ளுங்கள்''. (கொலோசெயர் 4:10)
 
பிரியமான வைத்தியனாகிய லூக்காவும் தோமாவும் உங்களுக்கு வாழ்த்துதல் சொல்கிறார்கள் என்றும் உள்ளது. (கொலோசெயர் 4:14)
 
ஆகையால் புனித பவுலுக்கும் லூக்காவிற்கும் இடையே நெருங்கிய தொடர்பு இருந்தது என்று கூறலாம். ஆனால், இதனால் லூக்காவின் சுவிசேஷசம் அதிகாரப்பூர்வமானதும்: நேரடி சாட்சி கூறுவதாக கொள்ளமுடியாது, ஏனென்றால்,லூக்காவின் குருவாகிய பவுலே இயேசுவை நேரில் கண்டதில்லை. அவர் இயேசுவுக்கும் இயேசுவின் ஆதி அப்போஸ்தலர்களுக்கும் நிறைய துரோகம் இழைத்திருக்கிறார்.
(பார்க்க: இந்நூலாசிரியரின் உலகச் சமயங்கள் ஒரு தத்துவப் பார்வை'')
 
லூக்காவோ தான் சுவிசேஷம் எழுதியது: மற்ற பல பழைய கிரந்தங்களை பரிசோதித்து பார்த்து விட்டு, தான் ஒரு சுவிசேஷம் எழுத முன்வந்ததாக கூறுகிறார்.
 
மகா கனம் பொருந்திய தெயோப்பிலுவே, நாங்கள் முழு நிச்சயமாய் நம்புகிற சங்கதிகளை ஆரம்ப முதல் கண்ணாரக்கண்டு வசனத்தை போதித்தவர்கள். உங்களுக்கு ஒப்புவித்தபடியே அவைகளைக் குறித்து சரித்திரம் எழுத அநேகம்பேர் ஏற்பட்ட படியினால், ஆதிமுதல் எல்லா வற்றையும் திட்டமாய் விசாரித்தறிந்த நானும் உமக்கு உபதேசிக்கப்பட்ட விசேஷங்களின் நிச்சயத்தை நீர் அறிய வேண்டுமென்று அவைகளை ஒழுங்காய் உமக்கு எழுதுவது எனக்கு நலமாய் தோன்றியது'' (லூக்கா 1:1-4)
 
லூக்கா உபயோகித்த பதத்தை உற்றுக் கவனியுங்கள். பரிசுத்த ஆவியால் உந்தப்பட்டே பைபிள் எழுதப்பட்டது என்று கூறும் கருத்துக்கு முரண்பாடாக அல்லவா லூக்காவின் வாக்குமூலம் அமைந்துள்ளது.
 
யோவான்: அப்போஸ்தலர்கள் கூட்டத்தில் ஒரு யோவான் இருந்தார். ஆனால் ,சுவிசேஷ ஆசிரியர் யோவான் மற்றொருவர் ஆகும். இன்னும் அழுத்தமாக சொல்வதானால், சுவிசேஷ ஆசிரியர் யோவான் யார் என்றே தெரியாதவர் ஆவார்.
 
யோவான் சுவிசேஷத்தில் இயேசு விரும்பிய ஒரு சிஷ்யர் குறித்த விவரங்கள் ஆங்காங்கே காணப்படுவதுண்டு.
 
ம்சீமோன் பேதுருவும் வேறொரு சீஷனும் இயேசுவுக்குப் பின் சென்றான். அந்தச் சீஷன் பிரதான ஆசாரியனுக்கு அறிமுகமானவனாயிருந்ததினால், இயேசுவுடனே கூட பிரதான ஆசாரியனுடைய அரண்மனைக்குள் பிரவேசித்தான்.'' (யோவான் 18:15)
 
இயேசுவை சிலுவையில் அடிக்கும் போது, சிலுவையருகிலும் அந்த சிஷ்யன் நின்றான் என்கிறது.
இயேசு தம்முடைய அருகே நின்ற தமக்கு அன்பாயிருந்த சீஷதுனையும் கண்டு: தம்முடைய தாயை நோக்கி, ம்ஸ்திரியே! அதோ, உன் மகன்!'' என்றார். பின்பு அந்த சீஷனை, நோக்கி அதே உன்தாய்!' என்றார். அந்நேரம் முதல் அந்தச் சீஷன் அவளை தன்னிடமாய் ஏற்றுக் கொண்டான். (யோவான் 19:26,27)
 
இந்த சிஷ்யனே சுவிசேஷம் எழுதியவர் என்று இந்த சுவிசேஷத்தின் இறுதியில் கூறப்படுகிறது.
அந்த சீஷனே இவைகளைக் குறித்து சாட்சி கூறினான். அவன் சாட்சி மெய்யென்று அறிந்து இருக்கிறோம். (யோவான் 21: 24)
 
கிரேக்க மொழியில் எழுதப்பட்டுள்ள யோவானின் சுவிசேஷத்தில் கிரேக்க தத்துவ ரீதியான, இலக்கிய இலக்கண ரீதியான விசயங்கள் ஏராளம் அடங்கியுள்ளது. ஆதலால் இது ஆதாரப்பூர்வமாக கருத முடியவில்லை என்பது பல அறிஞர்களின் அபிப்பிராயம். ம்கிறிஸ்து தரிசனம்' நூலின் ஆசிரியர்களின் அபிப்பிராயப்படி அப்போஸ்தலரான யோவானின் சிஷ்யபரம்பரையில் தோன்றிய ஏதோ ஒரு நபர் எழுதியதாக இருக்க வேண்டும் என்கின்றனர்,
 
இயேசு விரும்பிய சிஷ்யர் யோவான். (யோவான் 19: 26.30) (யோவான் 21: 24) இந்த சுவிசேஷம் எழுதினார் என்று படிக்கிறோம். அந்த சிஷ்யர் யோவான் தான் என்னும் கருத்தை ஏற்றுக் கொண்டாலும், இயேசு கலிலியோவில் அழைத்த மீன்பிடிக்காரன் யோவான் (மாற்கு 1:16-20) தான் இந்த சுவிசேஷம் எழுதினார் என்பதை ஏற்க முடியவில்லை - (கிறிஸ்து தரிசனம் பக்கம் 185)
 
ஆகையால், பைபிளிலுள்ள சுவிசேஷங்கள் எதுவும் இயேசுவின் அப்போஸ்தலர்கள் எவரும் எழுதியதும் அல்ல. இயேசுவின் காலகட்டத்திலும் எழுதப்பட்டதும் அல்ல என்பதே பைபிள் அறிஞர்களின் அபிப்பிராயம்.
 
 


__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 7468
Date:
Permalink  
 

 சுவிசேஷங்கள் எழுதப்பட்டது எப்போது?
 
சுவிசேஷங்களில் முதலில் எழுதப்பட்டது மாற்கின் சுவிசேஷம் என்பதில் பைபிள் அறிஞர்கள் மத்தியில் எந்த கருத்து வேறுபாடும் இல்லை. மாற்கின் சுவிசேஷம் எழுதப்பட்டது கி,பி, 70லும் மேத்தி யுடையதும், லூக்காவுடையதும் எழுதப்பட்டது கி.பி. 80 க்கும் 90க்கும் இடையிலும், யோவானுடைய சுவிசேஷம் எழுதப்பட்டது கி.பி. 90 லிலும் இருக்கலாம். இதெல்லாம் தோராயமான கணக்குகளே பத்து ஆண்டுகள் கூடுதலாகவும் இருக்கலாம். அல்லது பத்து ஆண்டுகள் குறைவாகவும் இருக்கலாம்.Raymond E. Brown : Responses to 101 Question  on the Bible, Page 55-57
 
வசனங்களுக்கு மத்தியில் உள்ள ஒற்றுமை
 
நான்கு சுவிசேஷங்களிலுமுள்ள வசனங்களை ஆய்வு செய்திடும் போது: மாற்கிலுள்ள பல வசனங்களை லூக்காவும், மேத்தியூவும் எடுத்து உபயோகித்திருக்கின்றார்கள் என்பது தெரிகிறது.
 
மாற்கின் சுவிசேஷத்தில் மொத்தம் 673 வசனங்களேயுள்ளது, இதில் 606 வசனங்கள் ஏகதேசம் அப்படியே மேத்தியூவில் உள்ளது, மாற்கிலுள்ள வசனங்களில் 350 வசனங்கள் இலேசான மாற்றத்துடன் அப்படியே லூக்காவில் உள்ளது, மத்தியூவுடைய சுவிசேஷத்தில் மொத்தம் 1068 வசனங்கள் உள்ளது, லூக்காவில் 1149 வசனங்கள் உள்ளது. மாற்கிலிருந்து மத்தேயு 606-ம் லூக்கா 350 எடுத்து உபயோகப்படுத்தியுள்ளார்கள் எனக் கண்டோமே. மத்தேயுவிலும் லூக்காவிலும் உள்ள வசனங்களில் 235 வசனங்கள் பொதுவாக உள்ளது. இதிலிருந்து மத்தேயுக்கு சொந்தமானது கிட்டத்தட்ட 300 வசனங்களாகும் என்றும்: லூக்காவிற்கு சொந்தமானது கிட்டத்தட்ட 550 வசனங்களாகும் என்றும் கூறலாம்.
(பைபிளின் தெய்வீகத்தன்மை பக்கம் 54)
 
அப்போஸ்தலரின் நடவடிக்கைகள்:
 
சபையுடைய வரலாற்றையும், பவுலின் செயல்பாடுகளையும் குறித்து நமக்கு விவரம் கூறுகிற நூலாகும் இது. லூக்காதான் அப்போஸ்தலருடைய நடவடிக்கைகளும் எழுதியுள்ளார் என்று பைபிள் அறிஞர்கள் கூறுகின்றார்கள். ஆ.ஈ கிளைற்றன் கூறுகின்றார், இதை எழுதிய நபர் 16:11-ல் தன்னுடைய பெயரை குறிப்பிடாவிட்டாலும், நாங்கள் என்னும் பதம் உபயோகப்படுத்தப்பட்டிருப்பதால், பவுலுடன் பயணம் செய்தவரே என்பது தெளிவு, இந்நூலின் மொழி அமைப்பை காணும் போது, இந்நூல் ஒரே நபரால் எழுதப்பட்டது என்று விளங்கிக் கொள்ளலாம். லூக்கா 1:1ற்கும் அப்போஸ்தலர் 1:1ற்கும் இடையே உள்ள ஒற்றுமையைக் காணும் போது, இந்நூலும் லூக்கா எழுதியதாகவே கூறலாம்.
(வேதபுத்தகம் நிகண்டு பக்கம் 21)
 
பவுலை நேரில் கண்டவரே இந்நூலின் ஆசிரியர் என்று பலர் கருத்துக் கூறினாலும், இதில் கூறப்படும் பல விசயங்கள் பவுலின் நிருபங்களுடன் முரண்படுகிறது என்பது மறுக்கமுடியாத உண்மையாகும். (New Jerome Biblical Commentary Page 722 - 725)
 
பவுலின் கடித(நிரூப)ங்கள்
 
கடித(நிரூப)ங்களில் பல பவுல் எழுதியதே என்று கருதப்படுகிறது 13 நிரூபங்களை பவுல் எழுதியதாக கருதலாம் என்று பைபிள் அறிஞர்கள் கூறுகின்றார்கள், ஆனால், பவுல் தன் வாழ்நாளில் ஒருமுறைக் கூட இயே சுவை நேரில் கண்டதில்லை என்று பைபிளில் கூறுகிறது. ஒஒ கொரிந்தியர் 9:1, 15:8 ஐ காண்போமானால் இயேசுவின் மரணத்திற்கு முன்பு பவுல் அவரை கண்டதில்லை என்றே நினைக்கிறோம், ஏனென்றால், இயேசு தன்னுடைய பிரச்சாரத்தை ஆரம்பிக்கும் முன்பே, பவுல் ஜெருசலமிலிருந்து தன்னுடைய சொந்த ஊருக்கு சென்றிருக்கலாம். (பக்கம் 296)
 
மற்ற நிரூபங்கள்
 
பவுலின் நிரூபங்கள் அல்லாத வேறு 8 நிரூபங்களும் கூட உண்டு.
 
ஒன்று எபிரேயருக்கு எழுதிய நிரூபம் ஆகும், இதன் கிரந்த கர்த்தர் யாரென்று தெரியவில்லை என்று ஆ.ஈ. கிளைற்றன் கூறுகின்றார் (பைபிள் பக்கம் 78).
 
மற்றொன்று யாகோபு எழுதிய நிரூபம் ஆகும். அப்போஸ்தலனும் இயேசுவின் சகோதரனுமாகிய யாகோபே இதன் கிரந்த கர்த்தா என்னும் நம்பிக்கை இருந்து வருகிறது. ஆனாலும் இது ஆதாரப்பூர்வமான நம்பிக்கை அல்ல. வேத பண்டிதர்களில் சிலர், நாம் அறியாத வேறொரு யாகோபே இது எழுதியது என்றும், அதனால் இது பிந்தைய காலத்தில் எழுதப்பட்டிருக்கலாம் என்றும் கருதுகின்றனர். (பைபிள் நிகண்டு பக்கம் 415)
 
அப்போஸ்தலனாகிய பேதுரு எழுதியதாக நிகண்டு கருதப்படும் இரண்டு நிரூபங்கள் உள்ளது, இதில் ஒன்றாம் நிரூபம் குறித்து பைபிள் கூறுகிறது. நவீன வேதபண்டிதர்கள் சிலர், இதில் புனித பவுலின் தெய்வீக சித்தாந்தங்கள் பல இருப்பது கொண்டும், இது புனித பவுல் சுவிசேஷம் பிரச்சாரம் செய்த தேசங்களிலுள்ள சபைகளுக்கு அனுப்பட்டது கொண்டும் இது கலிலியோகாரனாகிய ஒரு மீன்பிடிக்காரன் இயற்றியது போல் அல்லாமல் நல்ல உயர்ந்த மொழிநடையில் இயற்றப்பட்டிருப்பதாலும் பேதுருவின் காலத்தில் ரோம் கைஸர் கிறிஸ்துசபையை கட்டுப்படுத்தாதது கொண்டு, இந்த நிரூபம் புனித பேதுரு எழுதியதல்ல என்று கூறலாம்.'' (பைபிள் நிகண்டு: பக்கம் 258)
 
பேதுருவின் இரண்டாம் நிரூபம் குறித்து பைபிள் கூறுகிறது, இந்த கிரந்தம் யார் எழுதியது? என்பது குறித்து, பல சந்தேகங்களுண்டு. ஆனால், புனித பேதுருதான் எழுதினார் என்பதற்கு போதுமான ஆதாரங்கள் இல்லை.
 
யோவான் எழுதிய மூன்று நிரூபங்கள் கூட இதிலுண்டு. இவைகள் அப்போஸ்தலனாகிய யோவானே எழுதினார் என்று நம்பப்பட்டு வருகிறது. ஆனால், இவைகள் அப்போஸ்தலனாகிய யோவான் எழுதியிருக்க சாத்தியமில்லை. அதற்கு ஒன்றிற்கு மேற்பட்ட ஆதாரங்களைக் காட்டலாம் என்றும் Harper's Bible Distionary கூறுகிறது.
(பக்கம் 499-500)
 
இறுதியான நிரூபம் யூதா எழுதியது என்று கூறப்பட்டாலும், இதன் கிரந்தகர்த்தர் யாரென்று திட்டவட்டமாக சந்தேகத்திற்கு இடமில்லாத முறையில் யாரும் நிரூபித்திடவில்லை.
 
வெளிப்பாடு
 
புதிய ஏற்பாட்டின் இறுதி நூலே வெளிப்பாடு. இந்நூலை அப்போகேலிப்ஸ் (Apocalypse) என்று அழைக்கின்றனர், அப்போகேலிப்ஸ் என்னும் கிரேக்க பதத்தின் பொருள் வெளிப்பாடு'. என்றாலும் இது சொர்க்கத்திலிருந்து மனிதர்களுக்கு அருளிய வெளிப்பாடுகள் என்னும் நம்பிக்கையிலே இப்பதம் உபயோகப்படுத்தப்பட்டுள்ளது, இவ்வடிப்படையில் வேறு நூல்கள் புதிய ஏற்பாட்டில் இல்லை. பழைய ஏற்பாட்டில் உள்ள தானியேலின் நூலை பைபிள் பண்டிதர்கள் அப்போகேலிப்ஸ்ஸாகவே கருதுகின்றனர். கி.பி95 அல்லது 96-ல் வெளிப்பாடு நூல் எழுதப்பட்டிருக்கலாம். பைபிள் பண்டிதர்களின் அபிப்பிராயம் மற்ற நூல்களில் உள்ளது போன்ற சந்தேகம் இந்நூலிலும் உண்டு. அதாவது, இதன் ஆசிரியர் யார் என்பது பற்றிய சந்தேகம். யு.ஊ கிளைற்றன் கூறுகிறார். இந்நூலின் ஆசிரியர் யார் என்பது தெரியாததால், பிரச்சனையொன்றும் இல்லை, ஏனென்றால் கிரந்த கர்த்தாவுடைய பெயரல்ல முக்கியம். அதில் எழுதப்பட்டிருக்கும் விசயமே நமக்கு முக்கியம்.
(வேத புஸ்தகம் நிகண்டு பக்கம் 397)
 
யோவான் சுவிசேஷம் நிரூபங்கள், வெளிப்பாடு ஆகியவை ஒரே கிரந்தகர்த்தா எழுதியிருக்க சாத்தியமில்லை என்பது பல பண்டிதர்களின் அபிப்பிராயம்.
(பைபிள் இன்று-பக்கம் 63)
 
இன்ஜீல் எங்கே?
 
(ஈஸா அலை) அவருக்கு நாம் இன்ஜீலையும் கொடுத்தோம் அதில் நேர்வழியும் ஒளியும் இருந்தன. (அல்குர்ஆன் 5:46)
 
வல்ல இறைவன், ஈஸா (அலை) அவர்களுக்கு அருளிய வேத கிரந்தம் தான் இன்ஜீல். ஆனால், புதிய ஏற்பாட்டிலுள்ள எந்தவொரு கிரந்தமும் இயேசுவுக்கு தேவன் அருளிய கிரந்தமாகும் என்று எந்த பைபிள் ஃபண்டமென்டலிஸ்ட்களும் கூறமாட்டார்கள். அப்படியானால், இயேசுவிற்கு இறைவன் அருளிய வேத கிரந்தமான சுவிசேஷம் எங்கே?
 
பைபிள் கூறுகிறது:
இயேசு கலிலியோவிலே வந்து, தேவனுடைய ராஜ்யத்தின் சுவிசேஷத்தை பிரசங்கித்து: காலம் நிறைவேறிற்று. தேவனுடைய ராஜ்யம் சமீபமாயிற்று. மனந்திரும்பி சுவிசேஷத்தை விசுவாசியுங்கள்! என்றார். (மாற்கு 1:14.15)
 
இயேசு கூறினார்! என்னிமித்தமாகவும், சுவிசேஷத்தினிமித்தமாகவும் வீட்டையாவது சகோதரரையாவது, சகோதரிகளையாவது, தகப்பனையாவது, தாயையாவது, மனைவியையாவது, பிள்ளைகளையாவது, நிலங்களையாவது விட்டவன் எவனும் இப்போழுது இம்மையிலே துன்பங்களோடு கூட நூறத்தனையாக, வீடுகளையும், சகோதரரையும், சகோதரிகளையும், தாய்களையும், பிள்ளைகளையும், நிலங்களையும், மறுமையிலே நித்திய ஜீவனையும் அடைவான் என்று மெய்யாகவே உங்களுக்குச் சொல்லுகிறேன். (மாற்கு 10:29.30)
 
இயேசு கலிலிலேயா எங்கும் சுற்றி நடந்து அவர்களுடைய ஜெப ஆலயங்களில் பிரவேசித்து ராஜ்யத்தின் சுவிசேஷத்தை பிரசங்கித்து ஜனங்களுக்கு உண்டாயிருந்த சகல வியாதிகளையும் சகல நோய்களையும் நீக்கி சொந்தமாக்கினார். (மத்தேயு 4:23)
 
 
 


__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 7468
Date:
Permalink  
 

 மேற்கண்ட மாற்கின் வசனங்களிலிருந்து விளங்கிக் கொள்ள வேண்டியது இதுதான்: 
1,இயேசு ஒரு சுவிசேஷத்தைப் பிரசங்கித்தார். அது தெய்வத்தின் விசேஷம் ஆகும். இயேசுவைக் குறித்த சுவிசேஷம் அல்ல. இதை நாம் மாற்கின் 10:29 - வசனத்தின் மூலம் தெளிவாக விளங்கலாம். அதாவது அதில் என்னிமித்தமும் சுவிசேஷத்தின் நிமித்தமும் என்றுள்ளது கவனிக்கத்தக்கதாகும். சுவிசேஷம் என்றால் தேவனுடைய ராஜ்ஜியத்தின் சுவிசேஷம். என்னிமித்தம் என்றால் இயேசுவின் நடைமுறையும் அதாவது ஹதீஸாக இருக்கலாம்.

  புதிய ஏற்பாட்டு நூல்கள் அனைத்தையும் ஆராய்ந்தாலும் இயேசுவின் வசனங்களாக கிடைப்பது கொஞ்சமேயாகும். அதுவும் இயேசுவின் காலத்திற்குப்பின் குறைந்தது 50 ஆண்டுகளுக்கு பின்பே எழுதப்பட்டதாகும். புதிய ஏற்பாட்டில் இயேசுவைப் பற்றிய விபரங்களை வைத்து, இயேசு தன் வாழ்நாளில் இவ்வளவு தான் போதித்தார், செயல் பட்டார் என்று கூறிடமுடியாது. இயேசு தன் வாழ்நாளில் அதிக விசயங்களை சொல்லியிருக்க வேண்டும்.

 அவைகள் எல்லாம் பாதுகாக்கப்பட்டிருந்தால், இயேசு கூறிய இராஜ்ஜியத்தின் சுவிசேஷத்தை அதில் நாம் காணலாம். ஆனால், இயேசுவின் வசனங்களைத் தொகுக்க நம்மிடம் எந்த வழிமுறையும் இல்லையே!''

 2.இயேசுவைக் குறிப்பிடும் போது, அவர் பிரசங்கித்த சுவிசேஷத்தை பற்றிய அறிவு அக்காலத்தில் நிலை நின்று வந்தது, பவுலின் நிரூபங்களின் காலத்தில் இயேசுவின் சுவிசேஷத்தை குறித்த திடமான நம்பிக்கை இயேசுவைப் பின்பற்றியவர்களின் மத்தியில் இருந்தது, அதனால் தான் அத்தகைய சமூகத்தில் பவுல் போதனை செய்யும் போது, நான் கூறுவது தான் இயேசுவின் சுவிசேஷம்' என்று கூறி! அதனால் கிடைக்கும் பலனை அடைய முயற்சித்தார் கலாத்தியார்களுக்கு பவுல் எழுதிய நிரூபத்திலிருந்து இதை விளங்கிக்கொள்ளலாம்.

 உங்களைக் கிறித்துவின் கிருபையினாலே அழைத்தவரை நீங்கள் இவ்வளவு சீக்கிரமாய் விட்டு வேறொரு சுவிசேஷத்திற்குத் திரும்புகிறதைப் பற்றி நான் ஆச்சரியப்படுகிறேன். வேறொரு சுவிசேஷம் இல்லையே! சிலர் உங்களை கலகப்படுத்தி கிறித்துவினுடைய சுவிசேஷத்தையல்லாமல் நாங்களாவது வானத்திலிருந்து வருகிற ஒரு தூதனாவது வேறொரு சுவிசேஷத்தை உங்களுக்கும் பிரசங்கித்தால், அவன் சபிக்கப்பட்டவனாயிருக்க கடவன், முன் சொன்னது போல மறுபடியும் சொல்லுகிறேன். நீங்கள் ஏற்றுக்கொண்ட சுவிஷேத்தையல்லாமல் வேறொரு சுவிசேஷத்தை ஒருவன் உங்களுக்கு பிரசங்கித்தால், அவன் சபிக்கப்பட்டவனாயிருக்க கடவன். கலாத்தியர் 11:6-9

 இயேசுவின் காலத்திற்குப் பின்னும் இயேசுவின் சீடர்கள் இயேசுவின் சுவிசேஷத்தின் மீது நம்பிக்கை வைத்திருந்தனர். இதனால் பின் வந்தவர்கள், தாங்கள் கூறிவரும் இயேசுவின் சுவிசேஷம் என்று கூறி சமூகத்தில் இறங்கி வந்தனர். காலம் செல்லச் செல்ல அச்சொல்லும் கூட மாய்ந்து போனது, சுவிசேஷங்களில் முதலாவது எழுதப்பட்ட மாற்கின் சுவிசேஷத்தில் தேவனின் இராஜ்ஜியத்தின் சுவிசேஷம் பற்றிய அதிகவிவரம் உள்ளது. பின்னால் எழுதப்பட்ட மத்தேயுவின் சுவிசேஷத்தில் இயேசுவின் சுவிசேஷம் பற்றிய விவரங்கள் மிகக் குறைவு. அதற்குப் பின்னால் எழுதப்பட்ட லூக்கா யோவானின் சுவிசேஷங்களில் சுவிசேஷம் என்னும் பதம் கூட இல்லை. தேவனின் ராஜ்யத்தின் சுவிசேஷம் என்னும் இயேசு காலத்தில் நிலைநின்ற நம்பிக்கை காலப்போக்கில் மங்கிப் போய்விட்டது.

 3.இயேசு பேசிய மொழி ஹிப்ரு மொழியின் கிளை மொழியான அராமிக் மொழியாக இருந்தது. இன்றுள்ள பைபிள் சுவிசேஷங்கள் அனைத்தும் எழுதப்பட்டது கிரேக்க மொழியிலாகும். இயேசு போதித்ததும் பிரசங்கித்ததும் அப்போஸ்தலர்கள் கேட்டு, பின் போதித்ததும் அராமிக் மொழியிலான சுவிசேஷமேயாகும், ஆதலால் இயேசுவுக்கு அருளப்பட்ட இராஜ்யத்தின் சுவிசேஷமும் அராமிக் மொழியிலானதாகவே இருக்கவேண்டும்.

 4.புதிய ஏற்பாட்டு நூல்கள் எழுதப்படுவதற்கு முன்பே அராமிக் மொழியில் எழுதப்பட்ட ஒன்றோ, அதற்கு மேற்பட்ட ஏடுகளோ இருந்திருக்க வேண்டும் என்பது பைபிள் பண்டிதர்களின் அபிப்பிராயம். இந்த ஏடுகளையும் மாற்கின் சுவிசேஷங்களையும் அடிப்படையாக வைத்தே மத்தேயும் லூக்காவும் தங்கள் சுவிசேஷங்களை இயற்றியிருக்க வேண்டும். கிறித்துவின் சிஷ்யனாயிருந்த மத்தேயு தன்னுடைய அராமிக் மொழியில் எழுதிய இயேசுவின் சுவிசேஷம், முதல் காலத்தில் நிலை நின்றிருந்தது என்னும் அபிப்பிராயமும் உண்டு. கேரள கத்தோலிக்க பிஷப் கவுன்ஸிலுடைய பாஸ்சரல் ஒரியன்டேஷன் சென்ட்ரல் வெளியிட்ட பைபிளில் மத்தேயு சுவிசேஷத்திற்கு எழுதப்பட்டிருந்த முகவுரையில் இவ்வாறு உள்ளது:

மத்தேயு சுவிசேஷம் என்னும் பெயரில் இன்று நமக்கு கிடைத்திருக்கும் சுவிசேஷத்தின் மூலவடிவம் ஒன்றாம் நூற்றாண்டின் இறுதி கட்டத்தில் கி,பி 75 முதல் 90 க்கும் இடையில் இயற்றப்பட்டதாகக் கருதப்படுகிறது என்றாலும், இதற்கு முன்பே அராமிக் மொழியில் கிறித்துவின் வசனங்களின் தொகுப்போ அல்லது சுவிசேஷமோ ஏதோ ஒன்று மத்தேயுயுடையதாக இருந்தது என்பது பாரம்பரிய நம்பிக்கை. இது உண்மையாயிருக்க சாத்தியமுண்டு. ஆனால் அதைதிட்டவட்டமாகக் கூற அந்த சுவிசேஷத்தின் கையெழுத்துப் பிரதி காணக்கிடைக்கவில்லை.'' (புதிய ஏற்பாடு - பக்கம் 1)

 (ஆதாரம்:பைபின் தெய்வீகத்தன்மை பக்கம் 65-68)

பவுலின் சுவிசேஷம்?

இயேசுவின் காலத்திற்குப்பின், இயேசுவின் இராஜ்ஜியத்தின் சுவிசேஷத்தை தலைகீழாக்கி போதித்தவர்தான் அப்போஸ்தலனாகிய புனித பவுல். அப்போஸ்தலன் என்றால் இயேசு தன்வாழ்நாளில் சுயமாக தேர்ந்தெடுத்த 12 அப்போஸ்தலர்களில் ஒருவரல்ல. இயேசுவை பவுல் நேரில் காணாதவரும் அவர் உபதேசத்தை கேட்காதவரும் ஆவார்.

பவுல் - இயேசுவின் காலத்திற்குப்பின் அவர்களைப் பின்பற்றி நடந்தவர்களை கொடுமைப்படுத்தவும், கொல்லவும் துணிந்தவர்களில் ஒருவராயிருந்தார். பவுல் தமஸ்குவுக்கு யாத்திரை பண்ணும் போது, ஆகாயத்தில் இயேசு பிரசன்னமாகி பவுலுக்கு வெளிப்பாடு வழங்கவும், பிறஜாதிகளுக்கு உபதேசம் பண்ணக்கூடிய அப்போஸ்தலனாக நியமித்ததாகவும் பவுலே கூறுகின்றார். (பார்க்க அப்போஸ்தலர் 22: 3-5 25.23 :6.22:6-21 விரிவான விளக்கத்திற்கு பார்க்க உலகச் சமயங்கள் ஒரு தத்துவப்பார்வை'')

ஆனால், ஆதிகால கிறித்தவர்களில் அநேகரும் பவுலின் உரிமை வாதத்தை அங்கீகரிக்கவில்லை. அவர்களில் ஒருவரான எபியோனைட்ஸ்ஸிடைய நூல்களில் பவுல் கிரேக்க மாதாபிதாக்களின் மகனான ஒரு அந்நிய தேசக்காரன் என்றும்: யூதரானவன் என்றும் பவுல் கூறியது பொய் என்றும் காணப்படுகிறது. (The new catholic Encyclopaedio. Article: BBonites. Me Gran Hill Book Co/ 1967-P.34

சாவுகடல் சுருள்களின் ரகசியம்

1947-ல் சாவுகடலின் அருகாமையிலுள்ள கும்ரான் பிரதேசத்திலுள்ள குகையிலிருந்து கண்டெடுக்கப்பட்டவைகள். ம்சாவுகடல் சுருள்கள்' என்றழைக்கப்படுகிறது. இவைகள் அனைத்தும் கிறித்தவ சபையினர் கைவசம் உள்ளது. மொத்தம் கிடைத்த 500 சுருள்களில் 100 சுருள்கள் மட்டுமே சபையினர் வெளியிட்டனர். உலகின் நாலாபாகங்களிலுள்ள ஆய்வாளர்கள் கேட்டும், சபை கொடுக்காது வைத்திருந்த சுருள்களின் ஃபோட்டோ கிராபிக் பிரிண்டுகளை பெயர் வெளியிட விரும்பாத ஒருவர் வழியாக இரண்டு அமெரிக்க ஆய்வாளர்கள் அண்மை காலத்தில் பெற்றுக் கொண்டனர். அமெரிக்க ஸ்டேட் யூனிவர்சிட்டி டாக்டர் ராபர்ட் ஊ ஐசன்மன், சிக்காக்கோ யூனிவர்சிட்டி டாக்டர் மைக்கேல் வைஸ் ஆகிய இருவர்களே அவர்கள் கடின முயற்சியுடன் புராதன ஹீப்ருவில் எழுதப்பட்டிருந்த அந்த சுருள்களை மொழிபெயர்த்து வெளியிட்டபோது, அது பைபிள் பண்டிதர்களிடையே ஒரு பெரும் சர்ச்சையை ஏற்படுத்தியது எஸ்ஸீனர் என்றறியப்படுகின்ற ஒரு பிரிவு யூதர்களால் இயற்றப்பட்டதென்று நம்பப்படும் சுருள்கள் கி,மு, ஒன்றாம் நூற்றாண்டிலும் கி.பி 1-ம் நூற்றாண்டிலும் பாலஸ்தீனின் விசுவாச முறைகள் எவ்வாறெல்லாம் இருந்தது என்பதை விவரிக்கிறது.

டாக்டர் ஐஸன்மன் எழுதியுள்ளார். இயேசுவின் காலத்தில் பாலஸ்தீனில் என்ன நடந்தது என்பதை அறிய வேண்டுமென்றால், நீங்கள் சுவிசேஷங்களின் பக்கம் போக வேண்டாம். அவைகள் 300-ம் 400-ம் வருடங்களுக்கு பிறகு கிரீஸிலும் ரோமிலும் வைத்து எழுதப்பட்டவையாகும். நீங்கள் பாலஸ்தீனர்களின் நூல்களை, அதாவது சாவுகடல் சுருள்களை படியுங்கள். இன்னும் கூட அவர் கூறுகின்றார் சுவிசேஷங்களின் கதைகளைப்பற்றி கூற என்னால் முடியாது. ஆனால் ஒரு விசயம் கூறுகிறேன். நாம் அறிகின்ற கிறித்தவ மதம் கி,பி ஒன்றாம் நூற்றாண்டில் பாலஸ்தீனர்கள் மத்தியில் இல்லாததாகும். இது கிரீஸிலும் ரோமிலும் பவுலின் விசுவாச அடிப்படையில் பரிணாமமடைந்து வந்ததாகும். (Scroll Secrets by partha S.Banerjeee in los Angles Article Published in Indian Express sunday Magazine,Septs, 1993)

(Ref: இயேசுவின் பாதை முஹம்மதின் பாதை பக்கம் 54:55)


__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 7468
Date:
Permalink  
 

சாவுகடல் சுருள்களைப் பற்றி BBC டெலிவிஷன் ஒளி பரப்பிய ஒரு நிகழ்ச்சியில் (Horizon) டாக்டர் ஐஸன்மன் கூறினார், இந்த புராதன சுருள்களில் பல பிரபலமான நபர்களின் பெயர்களுக்கு பதிலாக பட்டப் பெயர்களே காணப்படுகிறது. உதாரணமாக நேர்மையான குரு, துஷ்ட புரோகிதன் (The wicked Priest) பொய்யன் (liar) போன்றவைகளாகும். முக்கியமான ஒர் சுருளில் கூறப்பட்டுள்ளது. நேர்மையான குரு கிறித்து விற்குப் பிறகு ஜெருசலம் சபையில் தலைமைத்துவத்தை ஏற்றெடுத்தார் அவர் கிறித்துவின் சகோதரனாகிய யாகோபு (James) வாக இருந்தார், பொய்யன் பவுலாக இருந்தான் என்று ஆதாரங்களின் அடிப்படையில் டாக்டர் ஐஸன்மன் கூறுகின்றார்.

 நீதிமானாகிய யாகோபும் (James the Just) அவரைப் பின்பற்றி நின்றவர்களும், பவுலுக்கு எதிராக இருந்தார்கள் என்பதை புதிய ஏற்பாடு நூல்களிலிருந்து கூட நம்மால் விளங்கிக் கொள்ளமுடியும். அவர்கள் பவுலை, ஆண்ட்டி கிறிஸ்து'' (Antichrist) என்றும்: பொய்யன்' என்றும் அழைத்திருக்கின்றனர். பவுலின் நிருபங்களில் அதிகம் அவர்களுக்கு எதிராக உள்ள பதில்களையும் வாதபிரதிவாதங்களையும் காணலாம்.

 பவுல் கூறுகின்றார்:

 1.நான் சொல்லுகிறது பொய்யல்ல கிறிஸ்துவுக்குள் உண்மையைச் சொல்லுகிறேன். (ரோமர் 9:2)

 2.என்றென்றைக்கும் ஸ்தோத்தரிக்கப்பட்ட தேவனும், நம்முடைய கர்த்தராகிய இயேசு கிறித்துவின் பிதாவுமானவர் நான் பொய் சொல்லுகிறதில்லையென்று அறிவார். (கொரிந்தியர் 11:31)

 3.நாங்களோ பரீட்சைக்கு நில்லாதவர்களல்லயென்பதை அறிவீர்களென்று நம்புகிறேன். (கொரிந்தியர் 13:6)

 4.நான் உங்களுக்கு எழுதுகிற இவைகள் பொய்யல்லவென்று தேவனுக்கு முன்பாக நிச்சயமாகச் சொல்கிறேன். (கலாத்தியர் 1:20)

 5.நான் உங்களுக்குத் தெரிந்திருக்கிறபடி, நாங்கள் ஒருக்காலும் இச்சகமான வசனங்களைச் சொல்லவுமில்லை பொருளாசையுள்ளவர்களாய் மாயம் பண்ணவுமில்லை. தேவனே சாட்சி (தெசலோனிக்கேய்ர் 2:5)

 6.இதற்காகவே நான் பிரசங்கியாகவும், அப்போஸ்தலனாகவும், பிற ஜாதிகளுக்கு விசுவாசத்தையும் சத்தியத்தையும் விளங்கப்பண்ணுகிற போதகனாகவும் நியமிக்கப்பட்டிருக்கிறேன். நான் பொய் சொல்லாமல் கிறித்துவுக்குள் உண்மையைச் சொல்லுகிறேன் (i. தீமோத்தேயு 2:7) பவுல் கூறுவது பொய் என்று கூறிய குற்றச்சாட்டுகளுக்கு பதிலையே பவுல் மேற்கண்ட வசனங்களில் கூறுகிறார். ஒரு சந்தர்ப்பத்தில் பவுல் இப்படியும் கூறுகிறார்:

 அன்றியும் என் பொய்யினாலே தேவனுடைய சத்தியம் அவருக்கு மகிமையுண்டாக விளங்கினால், இனி நான் பாவியென்று தீர்க்கப்படுவானேன்? (ரோமர் 3:7)

 நீங்கள் என் உபதேசத்தில் நிலைத்திருந்தால், மெய்யாகவே என் சீஷராயிருப்பீர்கள். (யோவான் 8:31)

 என்று கூறிய இயேசு எங்கே? தேவனுடைய மகத்துவம் விளங்க பொய் கூட கூறலாம் என்று கற்பிக்கும் பவுல் எங்கே?

 புனித பவுல் கூறுகிறார்:

1.இதோ, நீங்கள் விருத்தசேதனம் பண்ணிக்கொண்டால் கிறித் துவினால் உங்களுக்கு ஒரு பிரயோஜனமும் இராது என்று பவுலாகிய நான் உங்களுக்குச் சொல்லுகிறேன். (கலாத்தியர் 5:2)

2.(I) விவாகம் பண்ணிக்கொண்டவர்களுக்கு நானல்ல கர்த்தரே கட்டளையிடுகிறதாவது, மனைவியானவள் தன் புருஷனை விட்டு பிரிந்து போகக் கூடாது. (கொரிந்தியர் 7:10)

 (ii) மற்றவர்களைக் குறித்து கர்த்தர் அல்ல, நானே சொல்லுகிறதாவது சகோதரனுடைய மனைவி... (கொரிந்தியர் 7:12)

 iii) அன்றியும் கன்னிகைகளைக் குறித்து கர்த்தரால் எனக்கு கட்டளை இல்லை. ஆகிலும் நான் உண்மையுள்ளவனாயிருக்கிறதற்குக் கர்த்தரால் இரக்கம் பெற்று என் அபிப்பிராயத்தைத் தெரியப்படுத்துகிறேன், (கொரிந்தியர் 7:25)

3.நான் ஒருவருக்கு அடிப்படாதவனாயிருந்தும், நான் அதிக ஜனங்களை ஆதாயப்படுத்திக்கொள்ளும்படிக்கு என்னைத்தானே எல்லோருக்கும் அடிமையாக்கினேன். யூதரை ஆதாயப்படுத்திக் கொள்ளும் படிக்கு யூதருக்கு யூதனைப் போலவும் நியாயப்பிரமாணத்துக்கு கீழ்ப்பட்டவர்களை ஆதாயப்படுத்திக் கொள்ளும் படிக்கு நியாயப் பிரமாணத்துக்கு கீழ்பட்டவனை போலவுமானேன், நியாயப்பிரமாணமில்லாதவர்கள். ஆதாயப்படுத்திக் கொள்ளும்படிக்கு நியாயப் பிரமாணம் இல்லாதவனை போலவுமானேன். (கொலாந்தியர் 9 91--21)

4.நியாயப் பிரமாணத்தினால் நீதிமான்களாக விரும்புகிற நீங்கள் யாவரும் கிறிஸ்துவை விட்டுப் பிரிந்து, கிருபையினின்று விழுந்தீர்கள். (கலாந்தியர் 5:4)
5.இப்பொழுது நாம் பழைமையான எழுத்தின் படியல்ல புதுமையான ஆவியின் படி ஊழியஞ் செய்யத்தக்கதாக நம்மை கட்டியிருந்த நியாயப் பிரமாணத்துக்கு நாம் மரித்தவர்களாகி, அதினின்று விடுதலையாக்கப்பட்டிருக்கிறோம். ரோமர் 7:6
6.நியாயப்பிரமாணத்தின் கிரியைகளினாலே எந்த மனுஷனும் நீதிமானக்கப்படுவதில்லை. (காலத்தியர் 2:16)
7.நியாயப்பிரமாணத்தின் கிரியைக்காரராகிய யாவரும் சாபத்திற்கு உட்பட்டிருக்கிறார்கள். (கலாத்தியர் 3:10)
நியாயப்பிரமாணம் பற்றி பவுல் கூறிய இவ்வசனங்களை இயேசுவின் வசனங்களோடு ஒப்பிட்டுப்பாருங்கள்.
இயேசு கூறுகிறார்:

நியாயப்பிரமாணத்தையானாலும்: தீர்க்கத்தரிசனங்களையானாலும்: அழிக்கிறதற்கு வந்தேன் என்று எண்ணிக் கொள்ளாதேயுங்கள் அழிக்கிறதற்கு அல்ல. நிறைவேற்றுவதற்கே வந்தேன். ஆகையால் இந்த கற்பனைகள் எல்லாவற்றிலும் சிறிதானதொன்றையாகிலும் மீறி, அடுத்துவருகிற அவ்விதமாய் மனுஷருக்குப் போதிக்கிறவன் பரலோக ராஜ்யத்தில் எல்லாரிலும் சிறியவன் எனப்படுவான். இவைகளைக் கொண்டு போதிக்கிறவனோ பரலோக ராஜ்யத்தில் பெரியவன் எனப்படுவான். (மத்தேயு 5:17.19)

இப்போது கூறுங்கள் பவுல் போதித்தது இயேசுவின் சுவிசேஷமா? பவுலின் சொந்த சுவிசேஷமா?

பைபிள் புதிய ஏற்பாட்டிலுள்ள நூல்கள் அனைத்தும் இப்படிப்பட்ட பவுலும், பவுலின் கொள்கைகள் கோட்பாடுகளை ஆதரிப்பவர்களும் எழுதியதாகும்.

 சாராம்சம்:

 இதுவரை நாம் கண்ட விசயங்களிலிருந்து அதன் சாரம்சத்தை சுருக்கமாக இவ்வாறு கூறலாம்.

 1.இயேசுவின் வாழ்நாளுக்குப்பின் கிட்டத்தட்ட 50 ஆண்டுகள் கழிந்தே புதிய ஏற்பாட்டின் நூல்கள் எழுதப்பட துவங்கின.

 2.இயேசுவின் வரலாற்றையும் உபதேசங்களையும் எழுதியவர்கள் எவரும் இயேசுவை நேரில் காணவோ, உபதேசங்களைக் கேட்கவோ செய்ததில்லை.

 3.சுவிசேஷங்கள் எழுதியது யார் என்றே திட்டவட்டமாக தெரியாது.

 4.புதிய ஏற்பாட்டு நூல்களில் ஒன்று கூட இயேசுவின் அப்போஸ்தலர்கள் எழுதியது என்று கூறிடமுடியாது.

 5.இயேசுவின் வாழ்கையை போதனையை எழுதிய சுவிசேஷத்தை கர்த்தர்கள் மூவரும் (மத்தேயு , மாற்கு , லூக்கா ஒரே அடிப்படையில் நின்று கொண்டு எழுதியதால் அது யோவான் சுவிசேஷத்திற்கு மாற்றமாக இருக்கிறது.

 6.இன்றுள்ள புதிய ஏற்பாட்டிலுள்ள நூல்கள் எழுதப்படுவதற்கு முன்பு இயேசுவின் அப்போஸ்தலர்கள் உபயோகித்திருந்த ஒன்றோ, அதற்கு அதிகமான சுவிசேஷ பிரதிகள் இருந்தன என்று பைபிள் அறிஞர்கள் ஒப்புக் கொள்கின்றனர்.

 7.இயேசு ஒரு சுவிசேஷத்தை வைத்து பிரசங்கித்தார் அந்த சுவிசேஷம்தான் (நான் பிரசங்கிக்கிறேன் என்று பவுல் கூறினாலும், பவுல் கூறுவது உண்மையல்ல என்பதை அவரே நிருபிக்கிறார்.

 8.மோசேயின் நியாயப் பிரமாணத்தை நிறைவேற்றவே நான் வந்தேன் என்று இயNசு கூறுகிறார். ஆனால் பவுல் நியாயப் பிரமாணம் தேவையில்லை என்று கூறுகிறார். இந்த பவுலின் ஆதரவாளர்களால் எழுதப்பட்டதுதான் புதிய ஏற்பாட்டு நூல்கள்,

இயேசுவின் காலத்திற்கு பின் இயேசுவின் சில வசனங்களோ அல்லது சுவிசேஷத்தின் சிலபகுதிகளோ இயேசு பேசிய அராமிக் மொழியில் இருந்திருக்கலாம். அதைப்பார்த்து மாற்கு தன்னுடைய சுவிசேஷத்தை எழுதியிருக்கலாம், லூக்காவும், மத்தேயும், மாற்கின் சுவிசேஷத்தை பார்த்து எழுதியிருக்கலாம்,

இவர்கள் இயேசுவின் வசனம் என்று கூறும் வசனங்கள், இயேசுவின் வசனம்தான் என்பதை பரிசோதனை செய்ய எந்த ஒரு அடிப்படையும் இல்லை.

புதிய ஏற்பாடு நூல்களெல்லாம் எழுதப்படுவதற்கு முன்பு நிலைநின்றுவந்த இயேசுவிற்கு வல்லரப்புல் ஆலமின் அருளிய சுவிசேஷம் தான் இன்ஜீல். அதில் தான் நேர்வழியும் ஒளியும் இருக்கிறது. அந்த இன்ஜீலைத்தான் குர்ஆன் உண்மைப்படுத்துகிறது.

இன்று கிறித்தவர்கள் கையிலுள்ள புதிய ஏற்பாடு குறித்து குர்ஆன் கூறுவது இப்படியாகும்:

வேதத்தையுடையவர்களே! சத்தியத்தையும் அசத்தியத்தையும் நீங்கள் கலக்குகிறீர்களா? இன்னும் நீங்கள் அறிந்து கொண்டே ஏன் உண்மையை மறைக்கிறீர்கள்?'' (அல்குர்ஆன் 3:71)

நிச்சயமாக அவர்களில் ஒரு பிரிவினர் இருக்கின்றார்கள் அவர்கள் வேதத்தை ஓதும் போது தங்கள் நாவுகளைச் சாய்த்து ஒதுகிறார்கள் . (அதனால் உண்டாகும் மாற்றங்களையும்) வேதத்தில் ஒரு பகுதிதான் என்று நீங்கள் எண்ணிக்கொள்வதற்காக. ஆனால், அது வேதத்தில் உள்ளதல்ல. அது அல்லாஹ்விடம் இருந்து வந்தது என்றும் அவர்கள் கூறுகிறார்கள். ஆனால், அது அல்லாஹ்விடமிருந்து (வந்ததும்) அல்ல. இன்னும் அறிந்து கொண்டே அவர்கள் அல்லாஹ்வின் மீது பொய் கூறுகின்றார்கள்.'' (அல்குர்ஆன் 3:78)

தவிர வேதம் கொடுக்கப்பட்டோரிடம் அவர்கள் அதை மக்களுக்குத் தெளிவாக எடுத்துரைக்க வேண்டும் அதை மறைக்கக் கூடாது என்று அல்லாஹ் உறுதி மொழி வாங்கியதை (அம்மக்களுக்கு நபியே! நீர் நினைவு படுத்துவீராக) அப்பால் அவர்கள் அதைத் தங்களின் முதுகுகளுக்குப் பின்னால் எறிந்து விட்டு: அதற்குப் பதிலாகச் சொற்ப கிரயத்தைப் பெற்றுக்கொண்டார்கள். அவர்கள் (இவ்வாறு) வாங்கிக் கொண்டது மிகக் கெட்டதாகும்.'' (அல்குர்ஆன் 3:187)

அற்பக்கிரயத்தைப் பெறுவதற்காகத் தம் கரங்களாலே நூலை எழுதிவைத்துக் கொண்டு, பின்னர் அது அல்லாஹ்விடமிருந்து வந்தது என்று கூறுகிறார்களே, அவர்களுக்குக் கேடுதான். அதிலிருந்து அவர்கள் ஈட்டும் சம்பாத்தியத்திற்காகவும் அவர்களுக்குக் கேடுதான்.'' (அல்குர்ஆன் 2:79)

நாம் அருளிய தெளிவான அத்தாட்சிகளையும் நேர்வழியையும் அதனை நாம் வேதத்தில் மனிதர்களுக்காக விளக்கிய பின்னரும் யார் மறைக்கின்றார்களோ, நிச்சயமாக அவர்களைச் சபிப்பதற்கு உரிமை உடையவர்களும் சபிக்கிறார்கள்.'' (அல்குர்ஆன் 2:159)

வேதமுடையவர்களே! நீங்கள் தவ்ராத்தையும், இன்ஜீலையும், இன்னும் உங்கள் இறைவனிடமிருந்து உங்கள் மீது இறக்கப்பட்டவற்றையும் நீங்கள் கடைப்பிடித்து நடக்கும் வரையிலும், நீங்கள் எதிலும் சேர்ந்தவர்களாக இல்லை.'' (அல்குர்ஆன் 2:68) 
இறைவனே மிகஅறிந்தவன்!


__________________
Page 1 of 1  sorted by
 
Quick Reply

Please log in to post quick replies.



Create your own FREE Forum
Report Abuse
Powered by ActiveBoard