மேலே இரண்டு பாடல்களில் வேதங்கள் என உள்ளதை விளக்க புறநானூறு 166ம் பாடல் 

திருவள்ளுவர் செங்கோன்மை அதிகாரத்தில் அரசனின் செங்கோல் என்பது பார்ப்பனர் வேதஙகள் மற்றும் அதனில் எழுந்த நீதி நூல்களிற்கு அடிப்படையாக இருக்க வேண்டும் என கூறி உள்ளார்.

விண்ணத்தாயனின் மூதாதையர் – நல்லது கெட்டது என்று தெளிவாக ஆராய்ந்து அறிந்தவர்கள். நீண்டுநிமிர்ந்த சடையை உடைய பிரமன் வழியில் தவறு நேராமல் ஒன்றுபட்டு வாழ்பவர்கள். அவர்கள் பின்பற்றிய நெறிநூல் ‘முதுநூல்’. அவை ஈரிரண்டு. (நான்கு வேதம்). அது வாழும் ஆற்றுநெறிகளைக் கூறுவது. அதில் 21 துறைகள் காட்டப்பட்டிருந்தன. அதன் நெறிகளோடு மாறுபட்டோரை இவனது மூதாதையர் வெல்லும் அறிவாற்றல் மிக்கவர். இவர்களின் வழிவந்தவன் இந்த விண்ணத்தாயன். இவன் தன் தொழிலைச் செய்வதற்காக பச்சைத் தருப்பைப் புல்லாலான பூணூல் அணிந்திருந்தான். இவனுக்குப் பல மனைவியர். அவர்கள் அவன் நெறிகளுக்கு மாறுபடாமல் நடக்கும் கற்பு வலையை அமைத்துக்கொண்டவர்கள். சிறிய நெற்றி, பெரிய அல்குல் (பாலுறவுறுப்பு) சில சொற்களே பேசும் பழக்கம், பலவாகித் தழைய்யிருக்கும் கூந்தல் ஆகியவற்றை உடையவர்கள். அவன் தொழிலுக்குத் தகுந்தவாறு செயலாற்றுபவர்கள். காடோ, நாடோ, ஈரேழ் இடங்களோ (கீழே 7, மேலே 7 = 14 உலகம்) எங்கும் இவன் வேள்வி செய்தான். தண்ணீர் போல நெய்யை ஊற்றிச் செய்தான். அதனால் தன் புகழைப் பரப்பியிருந்தான். அத்துடன் விருந்து வந்தபோது திருத்தமாகப் பேணினான். யாரும் புகமுடியாத தன் காப்பு இல்லத்தில் வழங்கினான். காலை வேளையில் வழங்கினான். இவற்றைத் தான் காணவேண்டும் என்றும், அவன் வழங்கியதைத் தன் ஊருக்குக் கொண்டுசென்று உண்ணவேண்டும், தின்னவேண்டும் என்று புலவர் விரும்பி வாழ்த்துகிறார். குடகு நாட்டுப் பொன்மலையின் இடி முழக்கத்தால் காவிரியில் நீர் பெருகும் நாட்டில் வாழ்பவன் இவன். இமயம் போல இவன் உயர்ந்தும் உதவியும் வாழவேண்டும் என வாழ்த்துகிறார்.

மேன்மை பொருந்திய நீண்ட சடையை உடைய, எல்லாவற்றையும் நன்கு நுணுகி அறிந்த, முழுமுதற் கடவுளாகிய சிவனின் வாக்கிலிருந்து நீங்காது அறம் ஒன்றையே அடிப்படையாகக் கொண்ட, நான்கு பிரிவுகளும் ஆறு உறுப்புகளும் உடைய பழைய நூலாகிய வேதத்திற்கு மாறுபாடுகளைக் கண்டோரின் செருக்கை அழிக்க விரும்பி, அவரது மெய் போன்ற பொய்யை உணர்ந்து, அப்பொய்யை மெய்யென்று கருதாமல், மெய்யைக் கொண்டு இருபத்தொரு வேள்வித் துறைகளையும் குறையின்றிச் செய்து முடித்த, சொல்லுதற்கரிய சிறப்புடைய முனிவர்களின் (அறிஞர்களின்) வழித்தோன்றலே!

வேள்விக்காக, நீ காட்டு மானின் தோலை உன் பூணுலுக்கு மேல் அணிந்திருக்கிறாய். குற்றமற்ற, அரிய கற்பும், அற நூல்களில் புகழப்பட்ட வலை என்னும் ஆடையையும், சிறிய நெற்றியையும், அகன்ற இடையையும், அதிகமாகப் பேசாத இயல்பையும், மிகுதியான கூந்தலையும் உடைய, உன் தகுதிக்கேற்ற துணைவியராகிய உன் மனைவியர் அவர்களுக்கு இடப்பட்ட பணிகளைச் செய்கின்றனர். காட்டிலும் நாட்டிலும் வாழ்ந்த பதினான்கு பசுக்களின் நெய்யை, நீரைவிட அதிகமாக வழங்கி, எண்ணற்ற பல வேள்விகளைச் செய்து உலகெங்கும் புகழ் பரப்பிய, அரிய வேள்வி நிறைவு பெறும் வேளையில் விருந்தினரோடு கூடியிருக்கும் உன் மேன்மையான நிலையை இன்றுபோல் நாங்கள் என்றும் காண்போமாக; மேற்கில், பொன் மிகுதியாக உள்ள உயர்ந்த மலையில் மேகம் இடியோடு முழங்கியதால் மலர்ந்த பூக்களைச் சுமந்து வரும் காவிரியில் புது வெள்ளம் பெருகி வருவதால் குளிர்ந்த நீருடைய தோட்டங்களுடைய எங்கள் ஊரில், நாங்கள் உண்டும் தின்றும் ஊர்ந்தும் ஆடியும் மகிழ்வோம்; யான் செல்கிறேன். மேகங்கள் அகலாது மழை பொழியும் உயர்ந்த மலைகளையுடைய, மூங்கில் வளரும் இமயம் போல் நீ இவ்வுலகில் வாழ்வாயாக.

சிறப்புக் குறிப்பு: இரிக்கு, யஜுர், சாம, அதர்வணம் என்பவை வேதத்தின் நான்கு பிரிவுகளாகும். சிட்சை, நிருத்தம், சந்தசு, சோதிடம், கற்பம், வியாகர்ணம் என்ற ஆறு நூல்களும் வேதத்தின் ஆறு அங்கங்களாகும்.

 நன்றாய்ந்த நீள்நிமிர்சடை

முதுமுதல்வன் வாய்போகாது

ஒன்றுபுரிந்த ஈரிரண்டின்

ஆறுணர்ந்த ஒருமுதுநூல்  புறம் 166, 1-9

மேன்மை பொருந்திய நீண்ட சடை உடைய, எல்லாவற்றையும் நன்கு நுணுகி அறிந்த, முழுமுதற் கடவுளாகிய சிவ பெருமான் வாக்கிலிருந்து நீங்காது அறம் ஒன்றையே அடிப்படையாகக் கொண்ட, நான்கு பிரிவுகளும் ஆறு பிரிவுகள் (ஆறங்கம்)  உடைய தொன்மையான நூலாகிய வேதங்கள்.

தமிழர் வரலாற்றை அறிய மூல பாட்டுத் தொகை பாடல்களை தமிழ் இலக்கண இலக்கிய முறையில் அறிய வேண்டும். 

புறநானூறு 166, பாடியவர்: ஆவூர் மூலங்கிழார், பாடப்பட்டோன்: சோணாட்டுப் பூஞ்சாற்றூர்ப் பார்ப்பான் கௌணியன் விண்ணந்தாயன், திணை: வாகை. துறை: பார்ப்பன வாகை
நன்று ஆய்ந்த நீள் நிமிர் சடை
முது முதல்வன் வாய் போகாது,
ஒன்று புரிந்த ஈர் இரண்டின்,
ஆறுணர்ந்த ஒரு முதுநூல்
இகல் கண்டோர் மிகல் சாய்மார், 5
மெய் அன்ன பொய் உணர்ந்து,
பொய் ஓராது மெய் கொளீஇ,
மூவேழ் துறையும் முட்டின்று போகிய
உரை சால் சிறப்பின் உரவோர் மருக!
வினைக்கு வேண்டி நீ பூண்ட  10
புலப் புல்வாய்க் கலைப் பச்சை
சுவல் பூண் ஞாண் மிசைப் பொலிய,
மறங்கடிந்த அருங்கற்பின்,
அறம் புகழ்ந்த வலை சூடிச்,
சிறு நுதல் பேர் அகல் அல்குல்,  15
சில சொல்லின், பல கூந்தல் நின்
நிலைக்கு ஒத்த நின் துணைத் துணைவியர்
தமக்கு அமைந்த தொழில் கேட்பக்,
காடு என்றா நாடு என்று ஆங்கு
ஈர் ஏழின் இடம் முட்டாது  20
நீர் நாண நெய் வழங்கியும்,
எண் நாணப் பல வேட்டும்,
மண் நாணப் புகழ் பரப்பியும்,
அருங்கடிப் பெருங்காலை,
விருந்துற்ற நின் திருந்து ஏந்து நிலை,  25
என்றும் காண்க தில் அம்ம யாமே! குடாஅது
பொன்படு நெடுவரைப் புயல் ஏறு சிலைப்பின்,
பூ விரி புது நீர்க் காவிரி புரக்கும்
தண் புனல் படப்பை எம் ஊர் ஆங்கண்,
உண்டும் தின்றும் ஊர்ந்தும் ஆடுகம்;  30
செல்வல் அத்தை யானே, செல்லாது
மழை அண்ணாப்ப நீடிய நெடுவரைக்
கழை வளர் இமயம் போல,
நிலீஇயர் அத்தை நீ நில மிசையானே.

Puranānūru 166, Poet Āvūr Mulankizhār sang to Chōnāttu Poonchātrūr Pārpān Kouniyan Vinnanthāyan, Thinai: Vākai, Thurai: Pārpana Vākai
You who is an heir of learned men who performed
the twenty-one rituals without fault, who understood
those who disrespected and spoke truth-like lies,
defeating those who would contend with the ancient
work of four divisions and six sections, focused on
righteousness, never swerving from the well chosen
words of the ancient Being with long matted hair!

You glow in the deer skin that you are wearing over
the thread on your shoulder.  Your beloved wives
worthy of your high station, precious and virtuous
with no harshness, wearing sacred jewels, their
foreheads small, their loins wide, of few words and
thick hair, perform the requested duties.

Whether it is in the forest or land with citizens,
without omitting the fourteen ritual sites, you pour out
more ghee than water, sacrifice more times than there
are numbers, spread your fame wider than the earth,
and at the moment when a precious ritual is completed,
may we always see you, who offers your hospitality!

Once I have eaten the food, I will ride and go to our town
with cool streams and fields, protected by the Kāviri River
spread with flowers when thunder from clouds roar in the tall
gold-bearing mountain in the west.  May you last on earth like
the tall Himalayas which clouds look up, where bamboos grow!

Notes:  This poet wrote Puranānūru38, 40, 166, 177, 178, 196, 261 and 301.  This is the only song written for this man.  பதிற்றுப்பத்து 74 –  புள்ளி இரலைத் தோல் ஊன் உதிர்த்துத் தீது களைந்து எஞ்சிய திகழ் விடு பாண்டில் பருதி போகிய புடை கிளை கட்டி எஃகு உடை இரும்பின் உள் அமைத்து வல்லோன் சூடு நிலை உற்றுச் சுடர்விடு தோற்றம் விசும்பு ஆடு மரபின் பருந்து ஊறு அளப்ப நலம் பெறு திருமணி கூட்டு நல் தோள்.  புறநானூறு 374 – நீர் நாண நெய் வழங்கி.  அம்ம – அம்ம கேட்பிக்கும் (தொல்காப்பியம் இடையியல் 28).

Meanings:  நன்று ஆய்ந்த – analyzed carefully, நீள் நிமிர் சடை – very long hair, முது முதல்வன் – ancient god, வாய் போகாது – never swerving from truth, ஒன்று புரிந்த – desired just one thing (righteousness), ஈர் இரண்டின் – two times two, four divisions, ஆறு உணர்ந்த – understood by six sections, ஒரு முதுநூல் – an ancient book, the Vedas, இகல் கண்டோர் – those who disrespected, மிகல் – greatly, சாய்மார் – to ruin, மெய் அன்ன பொய் உணர்ந்து – understanding their truth-like lies, பொய் ஓராது மெய் கொளீஇ – not taking their lies as truths (கொளீஇ – அளபெடை), மூ ஏழ் துறையும் முட்டின்று போகிய – performed the twenty one rituals with perfection, உரை சால் சிறப்பின் – with great fame,  உரவோர் மருக – O heir of learned men, வினைக்கு வேண்டி – desiring for your rituals, நீ பூண்ட – what you are wearing, புலப் புல்வாய்க் கலைப் பச்சை – the leather of a male deer/antelope of the forest, சுவல் பூண் ஞாண் – worn over the thread on your shoulders, மிசைப் பொலிய – glowing above, மறம் கடிந்த – removed harshness, meaning ‘without harshness’, அரும் கற்பின் – precious and virtuous, அறம் புகழ்ந்த வலை சூடி – wearing sacred jewels, சிறு நுதல் – tiny forehead, பேர் அகல் அல்குல் – big wide loins, சில சொல்லின் – of few words, பல கூந்தல் – thick hair, நின் நிலைக்கு ஒத்த நின் துணைத் துணைவியர் – your wives fitting your status, தமக்கு அமைந்த தொழில் கேட்ப – they perform the requested duties, காடு என்றா நாடு என்று – whether it is the jungle or the land, ஆங்கு – there, ஈரேழின் இடம் – the 14 sites, முட்டாது – not reducing, நீர் நாண நெய் வழங்கியும் – and pouring ghee more than water (water is embarrassed), எண் நாணப் பல வேட்டும் – and doing many rituals that embarrass numbers, மண் நாணப் புகழ் பரப்பியும் – and spreading fame that the earth embarrassing the earth, அருங்கடிப் பெருங்காலை – at a time when a hard-to-obtain (precious) ritual is performed, விருந்து உற்ற – being hospitable to guests, நின் திருந்து ஏந்து நிலை – your perfect situation, என்றும் – always, காண்க – we will see, தில் – விழைவின்கண் வந்த இடைச்சொல், a particle which implies desire, அம்ம – கேட்பித்தல் பொருட்டு, அசைநிலை, an expletive, யாமே – me, குடாஅது – in the west, மேற்கில் (அளபெடை, ஏழாம் உருபின் பொருள்பட வந்தது), பொன்படு நெடுவரை – tall mountains with gold, புயல் ஏறு சிலைப்பின் – if there are sounds of thunder from clouds (புயல் – ஆகுபெயர் முகிலுக்கு), பூ விரி – spread with flowers, புது நீர்க் காவிரி புரக்கும் – Kāviri with fresh water protects, தண் புனல் படப்பை – cool streams and fields, எம் ஊர் – my town, ஆங்கண் – there, உண்டும் – eating, தின்றும் – devouring, ஊர்ந்தும் – riding, ஆடுகம் செல்வல் – I will celebrate and leave, அத்தை – அசைநிலை, an expletive, யானே – me (ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), செல்லாது – not going, மழை அண்ணாப்ப – clouds look up, நீடிய நெடுவரை – very tall mountains, கழை வளர் இமயம் – Imayam where bamboo grows, போல – like, நிலீஇயர் அத்தை நீ – may you last (நிலீஇயர் – அளபெடை, இயர் வியங்கோள் வினைமுற்று விகுதி, verb ending with a command, அத்தை – அசைநிலை, an expletive) நில மிசையானே – on this earth (மிசையானே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

ஓத்து

ஓத்து என்பது இலக்கண நூல்களில் அமைந்து கிடக்கும் பாகுபாடுகளில் ஒன்று. ஓரினப்பட்ட செய்திகளை ஒருமிக்கச் சொல்வது ஓத்து. நூலின் படிவடுக்குகளாகத் தொல்காப்பியம் சூத்திரம், ஓத்து, படலம், பிண்டம் என்னும் நான்கினைக் குறிப்பிடும்போது இதனைத் தெளிவுபடுத்துகிறது.^[1]

நன்னூல் நூலின் படியடுக்குகளைக் குறிப்பிடும்போது வெறுமனே 'ஓத்து' எனக் குறிப்பிடுகிறது.^[2] தொல்காப்பிய இலக்கண நூலில் இந்த 'ஓத்து' என்னும் சொல்லை 'இயல்' என்னும் சொல்லால் வழங்கிவருகின்றனர். நன்னூல் குறிப்பிடும் 'படலம்' என்னும் சொல்லும் 'அதிகாரம்' என்று வழங்கப்படுகிறது.

ஓத்து என்னும் சொல்லுக்கு இயல் ^[3] என்று பொருள் கூறியுள்ளனர்.

• திருக்குறள் ஓத்து என்னும் சொல்லை பார்ப்பான் ஓதும் மந்திரத்தைக் குறிப்பதாக உள்ளது.^[4]
• தொல்காப்பியம் இதனை முன்மொழிந்துள்ளது.^[5]
• பாடப்படுவது 'பாட்டு', கூட்டப்படுவது கூட்டு ^[6] என்பது போல, ஓதப்படுவதை 'ஓத்து' என்பது தமிழ்நெறி.

• ஒத்து உடை அந்தணர் உரை-நூல் கிடக்கை ^[7]
• ஓத்தின் சாலை ^[8]
• ஓத்துஉடை அந்தணர்க்கு ^[9]
• இன்னா, ஓத்து இலாப் பார்ப்பான் உரை.^[10]
• அந்தணர் ஓத்துடைமை ஆற்ற மிக இனிதே ^[11]
• கொல்லானேல்.-பல்லவர் ஓத்தினால் என்ன குறை? ^[12]
• மாய உயிர்க்கு ஊனம் என்று ஊனம் தீர்ந்தவர் ஓத்து கூறும் 5 நெறிகள் - ஆர்வம், செற்றம், கதம், உலோபம், மானம் ^[13]
• ஓத்தும் ஒழுக்கமும் உடையார் சென்றால் இழிவு உண்டாக்கும் இடங்கள் 5 - கூத்து, விழா, திருமண நிகழ்ச்சி, கொலைக்களம், போர்முனை ^[14]
• ஓத்து வினையால் செயலாற்ற முடியும் ^[15]

காலை அன்ன சீர் சால் வாய்மொழி
  உரு கெழு மரபின் கடவுள் பேணியர் - பதி 21/4,5

வாய்மொழி கபிலன் சூழ சேய் நின்று - அகம் 78/16

வாய்மொழி புலவ நின் தாள் நிழல் தொழுதே - பரி 1/68
மாயா வாய்மொழி உரைதர வலந்து - பரி 3/11
வாய்மொழி ஓடை மலர்ந்த - பரி 3/12
வாய்மொழி மகனொடு மலர்ந்த - பரி 3/93
வாய்மொழி புலவீர் கேள்-மின் சிறந்தது - பரி 9/13
வலம்புரி வாய்மொழி அதிர்பு வான் முழக்கு செல் - பரி 13/45
நலம் புரீஇ அம் சீர் நாம வாய்மொழி
  இது என உரைத்தலின் எம் உள் அமர்ந்து இசைத்து இறை - பரி  15/63,64
வரும் என வந்தன்று அவர் வாய்மொழி தூதே - கலி 26/25

கவை_முள்_கருவியின் வடமொழி பயிற்றி - முல் 35

கவலை முற்றம் காவல் நின்ற		30
தேம் படு கவுள சிறு கண் யானை
ஓங்கு நிலைக் கரும்பொடு கதிர் மிடைந்து யாத்த
வயல் விளை இன் குளகு உண்ணாது நுதல் துடைத்து
அயில் நுனை மருப்பின் தம் கை இடைக் கொண்டு எனக்
கவை_முள்_கருவியின் வடமொழி பயிற்றிக்		35
கல்லா இளைஞர் கவளம் கைப்பக்
கல் தோய்த்து உடுத்த படிவப் பார்ப்பான்
முக்கோல் அசை நிலை கடுப்ப நல் போர்
ஓடா வல் வில் தூணி நாற்றிக்

நாற்சந்தியான முற்றத்தில் காவலாக நின்ற 30 மதம் பாய்கின்ற கதுப்பினையும் சிறிய கண்ணையும் உடைய யானை உயர்ந்து நிற்றலையுடைய கரும்புகளுடன் (நெற்)கதிரைச் செறிந்து கட்டிப்போட்ட வயலில் விளைந்த இனிய (அதிமதுரத்)தழையைத் உண்ணாது, (அவற்றால் தம்)நெற்றியைத் துடைத்து, கூர்மையான முனையுடைய கொம்புகளில் (வைத்த)தம் துதிக்கையில் கொண்டு நின்றனவாக, கவைத்த முள்ளையுடைய பரிக்கோலால் குத்தி, (யானைப் பேச்சான)வடசொற்களைப் பலகாலும் சொல்லி, 35 (வேறொரு தொழிலைக்)கல்லாத இளைஞர் கவளத்தை ஊட்டிவிட - (ஆடையைக்)காவிக்கல்லைத் தோய்த்து உடுத்திய, விரதங்களையுடைய அந்தணன் (தன்)முக்கோலில் (அந்த உடையினை)இட்டுவைத்த தன்மையை ஒக்க, (அறத்தால் பொருகின்ற)நல்ல போரில் நழுவி விழாத வலிய (ஊன்றப்பட்ட)வில்லில் அம்புக்கூடுகளைத் தூக்கி

வயக்குறு மண்டிலம் வடமொழி பெயர் பெற்ற - கலி 25/1

வயக்குறு மண்டிலம் வடமொழிப் பெயர் பெற்ற
முகத்தவன் மக்களுள் முதியவன் புணர்ப்பினால்
ஐவர் என்று உலகு ஏத்தும் அரசர்கள் அகத்தராக்
கை புனை அரக்கு இல்லைக் கதழ் எரி சூழ்ந்த ஆங்குக்

ஒளிமிக்க ஞாயிற்று மண்டிலத்துக்குரிய வடமொழிப் பெயரான பகன் என்ற கண்ணற்றவனின்
முகத்தைக்கொண்டவனான திருதராட்டிரனின் மக்களுள் மூத்தவனின் சூழ்ச்சியால்
ஐவர் என்று உலகம் போற்றும் அரசர்கள் உள்ளேயிருக்க,
வேலைப்பாடு மிக்க அரக்கு மாளிகையைக் கட்டுக்கடங்காத நெருப்பு சூழ்ந்துகொண்டதைப் போல்,