Devapriyaji - True History Analaysed

முன்னுரை

திருக்குறள் பல நூற்றாண்டுகளுக்கு முன் எழுதப்பட்ட நூல் அக்காலத்தில் தமிழர் அடைந்திருந்த நாகரீகத்தையும் அவர்களுடைய பழக்க வழக்கங்களையும் அடிப்படையாகக் கொண்டு அந்த நாகரீகத்திலும் பழக்க வழக்கங்களிலும் சீர்திருத்தத்தை உண்டாக்க வேண்டித் திருக்குறள் ஆசிரியர் செய்த முயற்சியே குறள் ஒரு நூலாக உருவாயிற்று. பழங்காலத்தில் இருந்த ஒரு அறிவாளி அவர் காலத்து மக்களிடம் அவர் கண்ட பழக்க வழக்கங்களை ஆராய்ந்து அவருக்கு நல்லவை என்று தோன்றியவற்றை சிறப்பித்து கெட்டவை என்று தோன்றியவை கண்டித்தும் குறள் இயற்றினார்.

குறள் ஆசிரியரின் சொல் வன்மையைப் பற்றியும் புத்தி நுட்பத்தை பற்றியும் தமது முன்னோர் என்ற முறையில் ஒவ்வொரு தமிழனும் பெருமை கொள்ளலாம் குறலில் வருத்தப்பட்ட பல ஒழுக்கங்கள் இன்றும் இந்த இருபதாம் நூற்றாண்டிலும் நல்லொழுக்கங்களை கருதப்படுவது தமிழ் மக்களுக்கும் பெருமை கொடுக்கத் தக்கது

இக்காலத்தில் குறளாசிரியர் வாழ்ந்து குறைந்தபட்சம் ஒரு ஆயிரத்து ஐந்நூறு ஆண்டுகளாவது கழிந்த பிறகு குறளை படிப்பவர்கள் ஆராய்ச்சி மனப்பான்மையுடன் மனித சரித்திரத்தில் இந்த பன்னெடுங்காலத்தில் ஏற்பட்டிருக்கும் பல புரட்சிகளையும் மனதில் நிறுத்தி படிக்க வேண்டும்

அப்படி ஆராய்ச்சி செய்பவர்களுக்கு குறளிலும் சில குற்றங்கள் தோன்றத்தான் செய்யும். இது இயற்கை. ஒரு ஆயிரத்து ஐந்நூறு வருஷத்தில் மனித சமூகம் எவ்வளவோ மாறுதல்களை அடைந்துவிட்டது. ஒரு பெண்

இறந்த தன் கணவனின் பிணத்தோடு கொளுத்தப்பட வேண்டும் என்பது ஒரு நூறு வருஷத்திற்கு முன்பு சிறந்த ஒழுக்கம் என வற்புறுத்தப்பட்டது.  இன்று அப்படி செய்யப்பட்ட செயலுக்கு உடந்தையாக இருப்பவர்கள் குற்றவாளிகள் என தண்டிக்கப்படுவர்.  உலகத்தில் எல்லா தேசத்தினரும் தங்கள் பழக்க வழக்கங்களிலும் அந்த பழக்க வழக்கங்களுக்குக் காரணமாக உள்ள ஒழுக்கம் நன்மை தீமை என்ற எண்ணங்களும் கொள்கைகளிலும் தீவிர மாறுதல்கள் செய்து கொண்டிருக்கின்றனர். விஞ்ஞான வளர்ச்சியாலும் வளர்ச்சியினாலும் போக்குவரத்து சாதனங்கள் மிகுந்தபடியாலும் பல தேசத்து மக்கள் நெருங்கிப் பழக சவுகரியம் ஏற்பட்டபடியாலும் மனிதர்கள் தங்கள் எண்ணங்களிலும் தேவைகளிலும் ஒருவரைப் பார்த்து ஒருவர் அனேக மாறுதல்களைச் செய்து கொண்டனர்.

ஒவ்வொரு தேசத்திலும் காலத்திற்கு ஏற்ப அறிவாளிகளினால் இயற்றப்பட்ட நூல்கள் அந்தந்தக் கால தேச மாறுபாடுகளை குறிக்கின்றன. இங்கிலாந்தில் சாசர் காலத்து உண்மை ஒழுக்கம் வேறு, ஷேக்ஸ்பியர் காலத்து உண்மை ஒழுக்கம் வேறு, பெர்னாட்ஷா காலத்து உண்மை ஒழுக்கம் வேறு; இந்த கால வேறுபாட்டினால் சாசருடைய பெருமையோ ஷேக்ஸ்பியருடைய பெருமையோ குறைந்து விடவில்லை.

அதுமாதிரியே குறள் ஆசிரியர் காலத்து உண்மையும் ஒழுக்கமும் வேறு, இந்த இருபதாம் நூற்றாண்டில் வாழும் தமிழரின் உண்மை ஒழுக்கம் வேறு. இந்த வேற்றுமையால் குறளாசிரியரின் பெருமை எள்ளளவும் குறைந்தபாடில்லை. குறளில் கண்டது முழுவதும் இன்றைக்கும் உண்மையாய் இருக்குமானால் குறள் ஆசிரியர் மனிதனாய் இருக்க முடியாது, தேவனாய் இருந்து தீர்க்க தரிசனம் பெற்று இருக்க வேண்டும். தெய்வீகத் தன்மையிலும் தீர்க்கதரிசனத்திலும் நம்பிக்கை இல்லாமல் மனித அறிவை பிரதானமாகக் கொண்டவர்கள் குறளாசிரியரைத் தெய்வமாக வணங்க மாட்டார்கள் ஷேக்ஸ்பியர் போன்ற ஒரு அறிவாளி என்றே கொண்டாடுவார்கள். குறளில் உள்ள வாக்கியங்களைரைத் பண்டைத் தமிழரின் நாகரிகத்தைப் பற்றிய ஆராய்ச்சிக்கு பயன்படுத்திக் கொள்வார்களே ஒழிய இன்றைய காலத்து நவீனத் தமிழரின் ஒழுக்கத்துக்கு வழிகாட்டியாகக் கொள்ள மாட்டார்

ஒரு மனிதனை மனிதனாக பாவித்தால் தான் அந்த மனிதனுடைய பெருமை அவரைச் சாரும். அவனை தெய்வமாக வணங்க ஆரம்பித்தால் அவனுடைய பெருமை முழுதும் அவனை சாராமல் ரூபம் இல்லாத உணர்ச்சி இல்லாத தெய்வம் என்ற ஒரு வஸ்துவை சாரும். உலக மக்களுக்கு நன்மை செய்வதில் தங்களுடைய வாழ்க்கையைத் தியாகம் செய்த பல அறிவாளிகள் இந்த ஆபத்தில் சிக்கித் தெய்வம் ஆக்கப்பட்டு விட்டார்கள். இவ்வித ஆபத்து திருவள்ளுவர்க்கு ஏற்பட்டு இருப்பதைக் கண்டு துயரப்பட்ட காரணத்தினாலேயே நண்பர் சிதம்பரனார் திருக்குறள் ஆராய்ச்சியில் ஈடுபட்டு இச்சிறு நூலை எழுதினார்.

சமஸ்கிருத பாஷையில் உள்ள சுருதி ஸ்மிருதிகளின் சாராம்சத்தை குறளில் திரட்டி கூறப்பட்டிருக்கிறது.  ஜாதிபேதம், நால்வகை ஆசிரம தர்மம், பெண்ணடிமை, பிறவியால் ஏற்பட்ட குல விசேஷம், சுவர்க்கம், நரகம், கர்மம், மறுபிறப்பு எனப்பட்ட கொள்கைகள் இக்காலத்திற்கு ஒவ்வாதவை. ஆனால் வள்ளுவரால் ஆமோதிக்கப்பட்டவை. இதனால் வள்ளுவரின் பெருமை குன்றாது. ஜாதிபேதம் கூடாது என்பது வள்ளுவருக்குப் பிற்காலத்தில் தோன்றிய கொள்கை. கர்மம், மறுபிறப்பு என்னும் கொள்கைகளை விட்டு பகவான் புத்தராலேயே மீற முடியவில்லை. ரயில் வண்டியையும் ஆகாய விமானத்தையும் எப்படி குறள் ஆசிரியர் எதிர்பார்க்கவில்லையோ, அப்படியே மேலே சொல்லப்பட்ட பல கொள்கைகளைப் பிற்காலத்து மக்கள் உதறித் தள்ளுவார்கள் என்று எதிர்பார்க்கவில்லை

குறளாசிரியர் மாமிச போஜனத்தையும் மதுவருந்துகளையும் கூடா ஒழுக்கம் எனக் கூறுகிறார்.  வள்ளுவர் காலத்தில் தமிழரிடம் புகையிலைப் பழக்கம் இல்லை, இருந்திருக்குமானால் சுருட்டு, சிகரெட், பீடி, மூக்குப்பொடி முதலியவைகளைக் கண்டித்து ஒரு அதிகாரமாவது எழுதி இருப்பார்.  நவீன உலகத்தில் இவற்றை கண்டிப்பவரும் உண்டு, போற்றுபவரும் உண்டு. வயிறார உண்பதற்கு ஒரு வேளை உணவுக்கும் வழியில்லாத கோடிக்கணக்கான மக்கள் வசிக்கும் இந்நாட்டில், மீன் மாமிசம் போன்ற சத்துள்ள மலிந்து உணவுப் பதார்த்தங்களை நீக்கினால் பஞ்சமும் நோயும் பயங்கரமாகப் பரவும் என்பதில் ஐயமில்லை.  மாமிசம் நீக்கப்படாத இக்காலத்திலேயே வெளிநாடுகளிலிருந்து உணவுப் பொருள்கள் இறக்குமதி செய்யப்பட வேண்டியிருக்கையில் மாமிச பகிஷ்காரம் செய்வது எங்கனம்?

மதுவிலக்கு ஒரு தடவை அமெரிக்காவில் கையாளப்பட்டு, அதனால் கள்ள விற்பனையும் பலாத்காரக் குற்றங்களும் அதிகப்பட்டுப் பொதுமக்களின் ஒழுக்கம் கெட்டுவிடுவதாக அனுபோகத்தில் கண்டுபிடித்த பிறகு கைவிடப்பட்டது. அதே மதுவிலக்குக் கொள்கை சுதந்திர இந்தியாவிலும் பல இடங்களிலும் கையாளப்படுவதால் அமெரிக்காவில் அனுபோகத்தில் ஏற்பட்ட பலவித தீமைகளும் ஏற்பட்டு வருகின்றன. அமெரிக்காவில் நடந்தது போலவே இந்தியாவிலும் மதுவிலக்குக் கொள்கையை கைவிடப்படலாம்.

வேதகாலத்து ஆரியர் யாகம் என்ற பெயரால் மாமிசத்தை நெருப்பிலிட்டு வாட்டி சோமா என்னும் மதுபானத்தை அருந்திக் களிப்புற்றனர். இவ்வித யாகமே ஆரியர்களின் முக்கிய கடமையாக வேதத்தில் கணிக்கப்பட்டிருக்கிறது.  பழங்காலத்து தமிழ் மக்களும் வேடர்களாய்க் காட்டிலுள்ள பிராணிகளை வேட்டையாடி அவற்றின் மாமிசத்தைப் புசித்து, கள்ளுண்டு களிப்பதே அவர்களின் பெருமை தங்கிய பழக்கம் எனப் பழந்தமிழ் நூல்களில் காணப்படுகிறது. குறளாசிரியர் கோரிய இந்த இரண்டு சீர்திருத்தங்களும் மனித இயற்கைக்கு விரோதமாய் இருப்பதால், அவை பல நூற்றாண்டுகளுக்குப் பின்னும் நிறைவேறவில்லை.

இப்படி அனுபோகத்துக்கு ஒத்துவராததும் அனுபவத்துக்  கூடா ஒழுக்கம் என நீக்கப்பட்டதுமான பல விஷயங்கள் குறளில் காணப்படுவதை இச்சிறிய ஆராய்ச்சி நூலின் விளக்கப் பட்டிருக்கின்றன. இவைகளிலிருந்து குறள் எனப்படுவது தெய்வ வாக்கல்ல, ஒரு உயர்ந்த அறிவுள்ள தமிழ் மகனால் எழுதப்பட்டது என்பது புலப்படுகின்றது. தெய்வ சிருஷ்டியினால் மனிதன் தன் அறிவால் அதை ஆராய்ச்சி செய்ய முடியாது. ஆரியவேதமும் கிறிஸ்துவ பைபிளும் இஸ்லாமிய குரானும் தெய்வ வாக்கானபடியால் அவை மனித சிந்தனைக்கு அப்பாற்பட்டவையாகும். அவற்றை வைத்து வணங்கி, அவற்றில் உள்ளவைகளை அப்படியே ஒப்புக் கொள்வது தான் மனிதன் கடமையாகும். ஆனால் குறளை அம்மாதிரி தலைவணங்கி அப்படியே ஒப்புக் கொள்ள வேண்டிய அவசியம் இல்லை.  தமிழன் குறளைக் கண்டு மிரளாமல் தன் சுய சிந்தனையால் அதனை அலசி ஆராய்ந்து பார்த்து பழங்காலத்துத் தமிழன் என்னென்ன எண்ணங்களை எண்ணினான், என்னென்ன பழக்கங்களைக் கையாண்டு எவ்வித வாழ்க்கை நடத்தினான், அவன் முன்னேற்றம் அடைய எந்த மாதிரியான சீர்தீர்த்தங்கள் வேண்டும் என்று ஆசைப்பட்டான் என்ற உண்மைகளைச் சித்திரத்தில் காண்பதைப் போல குறளில் கண்டு ஆனந்திப்பான். இம் முறையினாலேயே தமிழன் பண்டைப் பெருமையும் குறளாசிரியரின் உன்னத நிலைமையும் பிரகாசிக்கும்

1.1.1949      ராமநாதன்

சென்னை

காரணமாக உள்ள ஒழுக்கம்‌, நன்மை, தீமை என்ற எண்ணங்‌களிலும்‌, கொள்கைகளிலும்‌, தீவிர மாறுதல்கள்‌ செய்து கொண்டிருக்கின்றனர்‌. விஞ்ஞான வளர்ச்சியினாலும்‌, போக்கு வரவு சாதனங்கள்‌ மிகுந்தபடியாலும்‌, பல தேசத்து மக்கள்‌ நெருங்கிப்‌ பழகச்‌ சவுகரியம்‌ ஏற்பட்ட படியாலும்‌, மனிதர்கள்‌ தங்கள்‌ எண்ணங்களிலும்‌, தேவைகளிலும்‌ ஒருவரைப்‌ பார்த்து ஒருவர்‌ அநேக மாறுதல்களைச்‌ செய்துகொண்டனர்‌.

ஓவ்வொரு தேசத்திலும்‌ காலத்திற்கேற்ப அறிவாளி களினால்‌ இயற்றப்பட்ட நூல்கள்‌ அந்தந்தக்‌ கால தேச மாறுபாடு களைக்‌ குறிக்கின்றன. இங்கிலாந்தில்‌ சாசர்‌ காலத்து உண்மை

ஒழுக்கம்‌ வேறு, ஷேக்ஸ்பியர்‌ காலத்து உண்மை ஒழுக்கம்‌ வேறு, பர்னார்ட்ஷா காலத்து உண்மை ஓழுக்கம்‌ வேறு, இந்தக்‌ கால வேறுபாட்டினால்‌ சாசருடைய பெருமையோ, ஷேக்ஸ்பியருடைய பெருமையோ குறைந்துவிடவில்லை. அது மாதிரியே குறள்‌ ஆசிரியர்‌ காலத்து உண்மையும்‌ ஒழுக்கமும்‌ வேறு. இந்த இருபதாம்‌ நூற்றாண்டில்‌ வாழும்‌ தமிழரின்‌ உண்மை ஒழுக்கம்‌ வேறு. இந்த வேற்றுமையால்‌ குறளாசிரியரின்‌ பெருமை எள்ளளவும்‌ குறைந்த பாடில்லை.

குறளில்‌ கண்டது முழுவதும்‌ இன்றைக்கும்‌ உண்மையாயிருக்கு மானால்‌ குறளாகிரியர்‌ மனிதனாயிருந்திருக்க முடியாது. தேவனாயிருந்து தீர்க்க்‌ தரிசனம்‌ பெற்றிருக்க வேண்டும்‌. தெய்வீகத்‌ தன்மையிலும்தீர்க்க தரிசனத்திலும்‌ நம்பிக்கையில்லாமல்‌, மனித அறிவையே பிரதானமாகக்‌ கொண்டவர்கள்‌ குறளாசிரியரைத்‌ தெய்வமாக வணங்க மாட்டார்கள்‌. ஷேக்ஸ்பிரியர்‌ போன்ற ஒரு அறிவாளி யென்றே கொண்டாடுவார்கள்‌. குறளில்‌ உள்ள வாக்கியங்களைப்‌ பண்டைத்‌ தமிழரின்‌ நாகரித்தைப்பற்றிய ஆராய்ச்சிக்குப்‌ பயன்படுத்திக்‌ கொள்வார்களே ஒழிய இன்றைய காலத்து நவீனத்‌ தமிழரின்‌ ஒழுக்கத்துக்கு வழிகாட்டியாகக்‌ கொள்ள மாட்டார்கள்‌.

ஒரு மனிதனை மனிதனாக பாவித்தால்தான்‌ அந்த மனிதனுடைய பெருமை அவனைச்‌ சாரும்‌ அவனைத்‌ தெய்வமாக வணங்க ஆரம்பித்தால்‌, அவனுடைய பெருமை முழுதும்‌ அவனைச்‌ சாராமல்‌, ரூபமில்லாத உணர்ச்சியில்லாத தெய்வம்‌ எனப்பட்ட ஒரு வஸ்துவைச்‌ சாரும்‌ உலக மக்களுக்கு நன்மை செய்வதில்‌ தங்களுடைய வாழ்க்கையைத்‌ தியாகஞ்‌ செய்த பல அறிவாளிகள்‌ இந்த ஆபத்தில்‌ சிக்கித்‌ தெய்வமாக்கப்பட்டு விட்டார்கள்‌. இவ்வித ஆபத்து திருவள்ளுவர்க்கு ஏற்பட்டி ௬ுப்பதைக்‌

கடவள்‌

அகரம்‌ முதல எழுத்தெல்லாம்‌, ஆதி

பகவன்‌ முதற்றே உலகு. (1

எழுத்துக்கள்‌ எல்லாம்‌ அ என்ற எழுத்தைத்‌ தலைமையாகக்‌ கொண்டிருக்கின்றன. அதுபோல உலகம்‌ அதி பகவனாகிய கடவுளைத்‌ தலைமையாகக்‌ கொண்டிருக்‌ கின்றது.

கற்றதனால்‌ ஆயபயன்‌ என்கொல்‌? வால்‌அறிவன்‌

நற்றாள்‌ தொழஅர்‌ எனின்‌. (2)

மாசற்ற அறிவுடைய கடவுளின்‌ பாதங்களை வணங்காராயின்‌, படித்தவர்களுக்கு அப்‌ படிப்பினால்‌ என்ன பயன்‌? படிப்பின்‌ பயன்‌ கடவுளை வணங்குதல்‌.

வேண்டுதல்‌ வேண்டாமை யிலான்‌ அடி சேர்ந்தார்க்கு

யாண்டும்‌ இடும்பை இல. (4)

அசையும்‌ வெறுப்பும்‌ அற்றவனாகிய கடவுளின்‌ பாதங்‌களை அடைந்தவர்க்கு எக்காலத்திலும்‌ துன்பம்‌ இல்லை.

பொறிவாயில்‌ ஐந்து அவித்தான்‌ பொய்தீர்‌ ஒழுக்கம்‌

நெறிநின்றார்‌ நீடுவாழ்வார்‌. (6)

மெய்‌, வாய்‌, கண்‌, மூக்கு, காது என்னும்‌ ஐந்து பொறிகளின்‌ மூலம்‌ உண்டாகின்ற ஐந்து வகையான ஆசைகளையும்‌ ஒழித்தவனாகிய கடவுளின்‌ உண்மையான ஓழுக்கம்‌ நெறியைப்‌ பின்பற்றி நடப்பவர்கள்‌ நிலைத்து வாழ்வார்கள்‌.

தனக்கு உவமை இல்லாதான்‌ தாள்‌ சேர்ந்தார்க்கு அல்லால்‌

மனக்கவலை மாற்றல்‌ அரிது. (7

ஒப்பற்ற கடவுளின்‌ பாதத்தை அடைந்தவர்கள்‌ தாம்‌ மனக்கவலை யில்லாமல்‌ வாழ்வார்கள்‌, மற்றவர்களால்‌ மனக்கவலை யில்லாமல்‌ வாழ முடியாது.

கோள்‌ இல்‌ பொறியில்‌ குணம்‌இலவே, எண்குணத்தான்‌

தாளை வணங்காத்‌ தலை. (9)

கடவுளின்‌ பாதத்தை வணங்காத தலை, தம்முடைய தொழிலைச்‌ செய்யாத ஐஓம்பொறிகளைப்‌ போல பயனற்றது.

பற்றுக பற்றற்றான்‌ பற்றினை, அப்பற்றைப்‌

பற்றுக பற்று விடற்கு (350)

அசையற்றவனாகிய கடவுளின்மேல்‌ அன்பு செலுத்து வதை மாத்திரம்‌ மனதில்‌ வைத்துக்கொள்‌. அந்த அன்பையும்‌ தன்‌ சரீரத்தின்மேல்‌ உள்ள அசை நீங்குவதற்காகவே மனதில்‌ கொள்ளுக.

இரந்தும்‌ உயிர்‌ வாழ்தல்‌ வேண்டில்‌ பரந்து

கெடுக உலகு இயற்றியான்‌. (1068

இவ்வுலகத்தைப்‌ படைத்த கடவுள்‌, மக்கள்‌ பிச்சை யெடுத்தாவது உயிர்வாழ வேண்டுமென்று விரும்பு வானாயின்‌, அவனும்‌ பிச்சை யெடுப்பாரைப்போல அலைந்து ஓழிக.

திருக்குறளில்‌ முதல்‌ அதிகாரம்‌ கடவுள்‌ வாழ்த்து. முதல்‌ பாட்டு “அகரமுதல எழுத்தெல்லாம்‌” என்று தொடங்குவது. கடவுள்‌ இல்லாமல்‌ உலகம்‌ இல்லை என்று கூறுகிறது.

உலகைப்‌ படைத்தவர்‌ கடவுள்‌, அவரை வணங்குவது மக்கள்‌ கடமை, கடவுளை வணங்குகிறவர்கள்‌ தாம்‌ சுகமடைவார்கள்‌, மனக்‌ கவலையின்றி வாழ்வார்கள்‌, வணங்காதவர்கள்‌ துன்பம்‌ அடைவார்கள்‌. என்ற விஷயங்களை மேலே எடுத்துக்‌ காட்டிய பாடல்களிலிருந்து தெரிந்து கொள்ளலாம்‌.

ஜாதி

ஒழுக்கம்‌ உடைமை குடிமை, இழுக்கம்‌

இறிந்த பிறப்பாய்‌ விடும்‌. (133)

தன்‌ குலாச்சாரத்தை அனுசரிப்பதே நல்ல குடியில்‌ பிறந்ததற்கு அடையாளம்‌. அவ்வாசாரத்தைக்‌ கைவிடுதல்‌ அவனை, அவன்‌ பிறந்த குலத்தைக்‌ காட்டிலும்‌இழிந்த குலத்தில்‌ பிறந்தவனாக, ஆக்கிவிடும்‌.

மறப்பினும்‌ ஒத்துக்‌ கொளல்‌ஆகும்‌, பார்ப்பான்‌

பிறப்பொழுக்கம்‌ குன்றக்‌ கெடும்‌. (134)

பிராமண குலத்திலே பிறந்தவன்‌ தன்‌ வேதத்தை மறந்து விட்டாலும்‌ மீண்டும்‌ ஞாபகப்‌ படுத்திக்கொள்ள முடியும்‌, ஆனால்‌ தன்‌ குலாச்சாரத்திலிருந்து தவறி விடுவானாயின்‌ அவன்‌ உயர்வு கெட்டுப்போகும்‌. பிராமணன்‌ வேதத்தை மறந்தாலும்‌ குலாச்சாரத்தை மறக்கக்‌ கூடாது.

இந்த இரண்டு பாடல்களிலும்‌ ஒவ்வொருவனும்‌ தன்‌ தன்‌ குல தர்மத்தைக்‌ காப்பாற்றவேண்டும்‌, குல தர்மத்தைக்‌ காப்பாற்று வதுதான்‌ பெருமை, குல தர்மத்தைக்‌ காப்பாற்றாதவன்‌ இழிந்த வனாவான்‌, என்ற கருத்து அமைந்திருப்பதைக்‌ காணலாம்‌.

அந்தணர்‌ நூற்கும்‌ அறத்திற்கும்‌ ஆதியாய்‌

நின்றது மன்னவன்‌ கோல்‌. (543)

பிராமணர்களின்‌ வேதத்திற்கும்‌, வேத தர்மங்களுக்கும்‌ பாதுகாவலாய்‌ நின்றது மன்னவன்‌ செங்கோல்‌ ஆட்சி.

ஆபயன்‌ குன்றும்‌, அறுதொழிலோர்‌ நூல்மறப்பர்‌,

காவலன்‌ காவான்‌ எனின்‌. (560)

அரசன்‌ சரியானபடி. தேசத்தைக்‌ காப்பாற்றா விட்டால்‌ பசுக்களினால்‌ வரும்‌ பலன்‌ குறையும்‌; ஆறுவகைத்‌ தொழில்களையுடைய பிராமணர்கள்‌ தங்கள்‌ வேதத்தையும்‌, தர்மத்தையும்‌

மறந்து விடுவார்கள்‌.

பிராமணர்களுக்குரிய அறுவகைத்‌ தொழில்‌; வேதம்‌ ஓதுதல்‌; வேதத்தைச்‌ சொல்லிக்‌ கொடுத்தல்‌; யாகம்‌ செய்தல்‌; யாகம்‌ செய்து வைத்தல்‌; பிறருக்குப்‌ பொருள்‌ கொடுத்தல்‌; பிறர்‌ கொடுக்கும்‌ பொருளை வாங்கிக்‌ கொள்ளுதல்‌.

பிராம்மணர்களையும்‌, வேதங்களையும்‌, வேத ஆச்சாரங்களையும்‌ காப்பாற்ற வேண்டியது ஒரு நல்ல அரசாட்சியின்‌ கடமை.

கொடுங்கோல்‌ ஆட்சியில்‌ பசுக்கள்‌ வளர்வதில்லை; பிராமணர்கள்‌ வேதம்‌ ஓத மாட்டார்கள்‌; தங்கள்‌ தர்மங்களையும்‌ மறந்து விடுவார்கள்‌. இதனால்‌ நாட்டுக்குத்‌ தமையுண்டாகும்‌.

மேலே காட்டிய இரண்டு பாடல்களின்‌ மூலம்‌ இக்கருத்துக்களைக்‌ காணுகின்றோம்‌.

இந்த இரு குறள்களிலும்‌ பிராமண வருணம்‌ ஒன்று உண்டு என்பது ஓப்புக்கொள்ளப்பட்டிருக்கிறது. இதனால்‌, அடுத்த வருணங்களாகிய க்ஷத்திரிய, வைசிய, சூத்திர வருணங்களையும்‌ திருவள்ளுவர்‌ ஒப்புக்கொள்ளுகிறார்‌. அனால்‌ வெளிப்படையாக மற்ற வருணங்களைப்பற்றிச்‌ சொல்லவில்லை. ஒவ்வொருவரும்‌ தங்கள்‌ குல ஒழுக்கத்தைப்‌ பின்பற்றி நடக்கவேண்டும்‌ என்று கூறுவதன்‌ மூலம்‌ மற்ற வருணங்களையும்‌ ஒப்புக்கொள்ளுகிறார்‌.

வருண தர்மத்தைப்‌ பின்பற்றி நடக்கவேண்டும்‌ என்று சொல்லுவதற்கும்‌, குல ஒழுக்கத்தைப்‌ பின்பற்றி நடக்க வேண்டும்‌ என்பதற்கும்‌ பொருளில்‌ வித்தியாசம்‌ இல்லை; சொல்லில்தான்‌ வித்தியாசம்‌.

இல்‌ பிறந்தார்கண்‌ அல்லது இல்லை, இயல்பாகச்‌

செப்பமும்‌ நாணமும்‌ ஒருங்கு. (951)

நல்ல நடத்தையும்‌, ஓழுக்கந்‌ தவறி நடப்பதற்கு வெட்கப்‌படுதலும்‌ பூரணமாக உயர்ந்த குடியில்‌ பிறந்தவர்களிடந்தான்‌ காணப்படும்‌; மற்றவர்களிடம்‌ இக்குணம்‌ தானாகக்‌ காணப்படாது.

ஒழுக்கமும்‌ வாய்மையும்‌ நாணும்‌ இம்மூன்றும்‌

இழுக்கார்‌ குடிப்பிறந்தார்‌. (952)

உயர்ந்த குடியில்‌ பிறந்தவர்கள்‌ ஒழுக்கம்‌, உண்மை, நாணம்‌ இம்மூன்றிலிருந்தும்‌ தவறமாட்டார்கள்‌.

நகை ஈகை இன்சொல்‌ இகழாமை நான்கும்‌

வகை என்ப வாய்மைக்‌ குடிக்கு. (953

உண்மையான உயர்ந்த குடியில்‌ பிறந்தவர்க்குத்‌ தன்னிடம்‌ வரும்‌ ஏழைகளைப்‌ புன்சிரிப்புடன்‌ வரவேற்றல்‌, அவர்க்கு வேண்டியதைக்‌, கொடுத்தல்‌, இனிமையாகப்‌ பேசுதல்‌, தன்னிலும்‌ கழ்ப்பட்டவரைக்‌ கேவலமாகப்‌ பேசாமை இந்த நான்கு குணங்களும்‌ உரிமையானவைகள்‌ என்று கூறுவர்‌.

அடுக்கிய கோடி பெறினும்‌ குடிப்பிறந்தார்‌

குன்றுவ செய்தல்‌ இலர்‌. (954)

அளவற்ற கோடிக்கணக்கான செல்வம்‌ கிடைப்பதாயிருந்தாலும்‌ உயர்ந்த குடியில்‌ பிறந்தவர்‌ தம்‌ ஒழுக்கம்‌ கெடும்‌ படியான காரியங்களைச்‌ செய்யமாட்டார்கள்‌.

வழங்குவது உள்வீழ்ந்தக்‌ கண்ணும்‌ பழங்குடி

பண்பில்‌ தலைப்‌ பிரிதல்‌ இன்று. (955)

கொடுப்பதற்குரிய செல்வம்‌ குறைந்துபோன காலத்திலும்‌ பழமையான உயர்ந்த குடியில்‌ பிறந்தவர்களின்‌ குணம்‌ கெட்டுப்‌ போகாது.

சலம்பற்றிச்‌ சால்பில செய்யார்‌ மாசற்ற

குலம்பற்றி வாழ்தும்‌ என்பார்‌. (956)

குற்றமற்ற குலாச்சாரத்தைப்‌ பின்பற்றி வாழ்கின்றோம்‌ என்று சொல்லுபவர்கள்‌, தரித்திரம்‌ காரணமாகவும்‌ தகாத காரியங்களைச்‌ செய்யமாட்டார்கள்‌.

குடிப்பிறந்தார்‌ கண்விளங்கும்‌ குற்றம்‌ விசும்பின்‌

மதிக்கண்‌ மறுப்போல்‌ உயர்ந்து. (957)

உயர்ந்த குடியில்‌ பிறந்தவர்களிடம்‌ உள்ள குற்றம்‌, வானத்தில்‌ உள்ள சந்திரனிடம்‌ காணப்படும்‌ கருமையைப்‌ போல்‌ எல்லோர்க்குந்‌ தெரியும்‌. ஆதலால்‌ உயர்ந்த குடியில்‌ பிறந்தவர்கள்‌ ஒழுக்கந்‌ தவறக்கூடடாது. 

நலத்தின்கண்‌ நார்‌இன்மை தோன்றின்‌ அவனைக்‌

குலத்தின்கண்‌ ஐயப்‌ படும்‌. (958)

ஒருவனுடைய நல்ல குணங்களுக்கிடையே, அன்பில்லாமை காரணமாக உண்டாகின்ற கொடுஞ்‌ செயல்கள்‌ காணப்பட்டால்‌ அவனைப்பற்றிச்‌ சிந்திக்கத்‌ தோன்றாது; அவன்‌ பிறந்த குலத்தைப்‌ பற்றியே சந்தேகம்‌ தோன்றும்‌.

நிலத்தில்‌ கிடந்தமை கால்காட்டும்‌, காட்டும்‌

குலத்தில்‌ பிறந்தார்‌ வாய்ச்சொல்‌. (9509)

நிலத்தின்‌ தன்மையை அதில்‌ முளைத்த பயிர்‌ காட்டி விடும்‌. உயர்ந்த குலத்தில்‌ பிறந்தவரின்‌ குணத்தை அவர்‌ பேசும்‌ சொற்கள்‌ காட்டி விடும்‌.

மேலே காட்டப்பட்ட பாடல்கள்‌ குடிமை என்னும்‌ அதிகாரத்தில்‌ உள்ளவை. உயர்ந்த குலத்தில்‌ பிறந்தவர்கள்‌ தாம்‌ நல்லொழுக்க மூடையவர்களாயிருப்பார்கள்‌; ஒழுக்கந்‌ தவறி நடக்கமாட்டார்கள்‌; கெட்ட காரியங்களைச்‌ செய்ய மாட்டார்கள்‌; கெட்டசொற்களைப்‌ பேசமாட்டார்கள்‌; கமான குலத்தில்‌ பிறந்தவர்கள்தாம்‌ கெட்டகாரியங்களைச்‌ செய்வார்கள்‌; இக்‌ கருத்துக்கள்‌ மேற்காட்டிய குறள்களிலே காணப்படுகின்றன.

இதனால்‌ பிறப்பினால்தான்‌ மக்களுக்குள்‌ உயர்வு தாழ்வுகள்‌ உண்டாகின்றன; நல்லொழுக்கம்‌ தீயொழுக்கம்‌ தோன்றுகின்றன; என்பது திருவள்ளுவர்‌ கருத்தென்று உணரலாம்‌.

இங்கே திருவள்ளுவர்‌ குறிப்பிட்டி ருக்கும்‌ குடிமையென்பது ஜாதியல்ல. அதாவது பிராமண க்ஷத்திரிய, வைசிய, சூத்திர ஜாதிகளைக்‌ குறிப்பிடவில்லை. தனிப்பட்ட ஒரு பரம்பரையைக்‌ குடியென்றும்‌, குலம்‌ என்றும்‌ குறிப்பிடுகிறார்‌.

இவர்‌ கருத்துப்படி பிராமணர்களுக்குள்‌ உயர்ந்த குடி, தாழ்ந்த குடி உண்டு? க்ஷத்திரியர்களுக்குள்‌ உயர்ந்த குடிதாழ்ந்த குடி. உண்டு; வைசியர்களுக்குள்‌ உயர்ந்த குடி தாழ்ந்த குடி உண்டு; இதைப்போலவே சூத்திரர்களிலும்‌ உயர்ந்த குடி. தாழ்ந்த குடி. உண்டு. இந்த உயர்ந்த குடி. தாழ்ந்த குடி. வேற்றுமைகூட பிறவியினால்தான்‌ ஏற்படுகிறது என்பது அவர்‌ கருத்து. அகவே பிறப்பினால்‌ உயர்வு தாழ்வுடைய பல ஜாதிகள்‌ உண்டு என்னும்‌ கொள்கையைத்‌ திருக்குறள்‌ வலியுறுத்துவதைக்‌ காணலாம்‌.

பிறப்பு ஒக்கும்‌ எல்லாவுயிர்க்கும்‌ சிறப்பு ஒவ்வா

செய்தொழில்‌ வேற்றுமை யால்‌. (972)

எல்லா வுயிர்களுக்கும்‌ பிறப்பில்‌ வேற்றுமையில்லை. அனால்‌ அவரவர்கள்‌ செய்கின்ற தொழில்‌ வித்தியாசத்தால்‌ உயர்வு தாழ்வு உண்டு. 

இக்குறள்‌ பெருமையென்னும்‌ அதிகாரத்திலே கூறப்‌பட்டள்ளது. பிறப்பிலே மக்களுக்குள்‌ வேறுபாடில்லை என்று இதில்‌ சொல்லப்படவில்லை. உயிர்ப்‌ பிராணிகள்‌ எல்லாவற்றிற்கும்‌ பிறக்கும்‌ இயல்பு ஒன்று; பிறப்பில்லாமல்‌ எந்த உயிரும்‌ வாழ்வதில்லை என்றுதான்‌ கூறப்படுகின்றது. மக்களுக்குள்‌ பிறப்பினால்‌ வித்தியாசம்‌ இல்லை; பிறப்பினால்‌ ஜாதி உண்டாகவில்லை; என்று இக்குறளுக்குப்‌ பொருள்கூற இடமில்லை.

இக்குறளின்‌ கருத்தைச்‌ சிலர்‌ சரியாகப்‌ புரிந்துகொள்வதில்லை. திருவள்ளுவர்‌ மக்களுக்குள்‌ பிறப்பினால்‌ வித்தியாசம்‌ இல்லை என்று கூறிவிட்டார்‌; அவர்‌ ஜாதி வித்தியாசத்தை ஒப்புக்கொள்ளவில்லை; வருணாஸ்ரம தருமத்தை அதரிக்க வில்லை; பிறப்பினால்‌ வேற்றுமை யில்லையென்பதே தமிழர்‌ நாகரிகத்தின்‌ சின்னம்‌; இதுவே தமிழருடைய தனிக்‌ கலாச்சாரம்‌.

திருவள்ளுவர்‌ தமிழருடைய தனிப்பட்ட கலாச்சாரத்தை இக்குறளின்‌ மூலம்‌ எடுத்துக்‌ காட்டி விட்டார்‌; என்று சிலர்‌ கூறுகின்றனர்‌. திருக்குறளில்‌ பெரும்‌ பாகத்தில்‌ ஒப்புக்கொள்ளப்‌ பட்ட கொள்கையை இந்த ஒரு குறளில்‌ மறுக்கப்பட்டதாகக்‌ கூறுவது பொருத்தமற்றது.

மக்களுக்குள்‌ பிறப்பினால்‌ வேற்றுமையில்லை என்று அர்த்தம்‌ பண்ணுவதா இருந்தால்‌ இது திருவள்ளுவரால்‌ சொல்லப்பட்டதாகக்‌ கருதமுடியாது; இக்கருத்துடைய வேறு யாரோ ஒருவர்‌ இக்குறளைத்‌ திருக்குறளிலே நுழைத்ததாகத்தான்‌ எண்ண வேண்டும்‌. இக்குறள்‌ திருவள்ளுவரின்‌ வாய்மொழிதான்‌ என்று தீர்மானித்தால்‌ வருணபேதத்தை ஆதரிக்கும்‌ திருவள்ளுவருடைய கருத்திற்கு விரோதமில்லாமல்தான்‌ பொருள்‌ கூறவேண்டும்‌. அதலால்‌ இதற்குப்‌ பரிமேலழகர்‌ கூறியிருக்கும்‌ உரைதான்‌ பொருந்தும்‌, பிறப்பொக்கும்‌” என்பதற்கு அவர்‌ சொல்லியிருக்கும்‌ பொருளைப்‌ பாருங்கள்‌.

“வினைவயத்தால்‌ பஞ்சபூத பரிணாமமாகிய யாக்கையைப்‌ பொருந்தி நின்று, அதன்‌ பயன்‌ அனுபவித்தல்‌, எல்லா வருணத்‌தார்க்கும்‌ ஒத்தலின்‌ பிறப்பு ஓக்கும்‌”. இது பரிமேலழகர்‌ உரை.

எந்த வருணத்தாரும்‌ பூர்வவினைகாரணமாகவே பிறந்தனர்‌. அந்த வினைப்பயனை அனுபவிக்கவே பிறந்தனர்‌. அதலால்‌ எல்லாவுயிர்களும்‌ பிறப்பதற்குக்‌ காரணமா யிருந்தது. முற்பிறப்பில்‌ செய்த நல்வினை தீவினை என்ற ஒன்றுதான்‌. அதில்‌ வேற்றுமை யில்லை. இதுவே பரிமேலழர்‌ கருத்து. வருணபேதம்‌ உண்டு என்பவர்கள்‌ இக்கருத்திலேயே பிறப்பு ஒன்று என்று கூறுகின்றனர்‌

பிறப்பிலேயே உயர்வு தாழ்வு உண்டு; பிறவியினால்தான்‌ நல்லகுணம்‌ கெட்டகுணம்‌, உண்டாகின்றன; பிறந்த குலத்திற்‌குரிய தொழிலைச்‌ செய்வதுதான்‌ மக்கள்‌ கடமை); என்ற விஷயங்களை, ஒழுக்கம்‌, குடிமை, முதலிய அதிகாரங்களிலே திருவள்ளுவர்‌ கூறியிருக்கிறார்‌. இவற்றை முன்பே காட்டியிருக்‌கிறோம்‌. இத்தகைய கொள்கையை யுடையவர்‌ “பிறப்பொக்கும்‌” என்பதைப்‌ பரிமேலழகர்‌ கூறிய அர்த்தத்தில்‌ தான்‌ சொல்லியிருக்கவேண்டும்‌. இல்லா விட்டால்‌ திருவள்ளுவர்‌ மொழி முன்னுக்குப்‌ பின்‌ முரணானது என்ற குற்றத்திற்கு இடமாகும்‌.

பிராமணர்‌, க்ஷத்திரியர்‌, வைசியர்‌ மூன்று வருணத்திலும்‌ பிறந்தவர்கள்‌ பூணூல்‌ அணிவதற்குமுன்‌ சூத்திரர்களாகவே, எண்ணப்படுகின்றனர்‌. பூணூல்‌ அணிந்து, வேதம்‌ ஓதித்‌ தங்கள்‌ கர்மானுஷ்டானங்களைப்‌ பின்பற்றத்‌ தொடங்கியபிறகுதான்‌ பிராமணப்‌ பெற்றோருக்குப்‌ பிறந்தவன்‌ பிராமணன்‌ அகிறான்‌. கத்திரியப்‌ பெற்றோருக்குப்‌ பிறந்தவன்‌ க்ஷத்திரியனாகிறான்‌, வைசியப்‌ பெற்றோருக்குப்‌ பிறந்தவன்‌ வைசியன்‌ ஆகிறான்‌. அதுவரையிலும்‌ இவர்களுக்கும்‌ சூத்திரர்களுக்கும்‌ பிறப்பில்‌ வித்தியாசம்‌ இல்லை. இந்தக்காரணத்தாலேயே இந்த மூன்று வருணத்தாருக்கும்‌ “துவிசர்‌' என்று பெயர்‌. துவிசர்‌ என்றால்‌ இருபிறப்பாளர்‌ என்று அர்த்தம்‌. பரிமேலழகர்‌ கூறியபடி இவர்கள்‌ வினைவசத்தால்‌ வினைப்பயனை அனுபவிக்கப்‌ பிறந்தவர்கள்‌.

மேலே காட்டியவைகளைக்கொண்டு, திருவள்ளுவர்‌ எந்த வகையிலும்‌ வருணபேதத்தைக்‌ கண்டிக்கவில்லை; வருண பேதத்தை, ஜாதி முறையை, குலாச்சாரத்தை ஓத்துக்கொள்கிறார்‌ என்பதை அறியலாம்‌.

பிறப்பிலே உயர்வு தாழ்வு உண்டு; உயர்ந்த ஜாதியில்‌ உயர்ந்த குடும்பத்தில்‌ பிறந்தவர்களால்தான்‌ சிறந்த காரியங்‌களைச்‌ செய்யமுடியும்‌; என்ற கருத்தை அடிப்படையாகக்‌ கொண்டுதான்‌ திருவள்ளுவரின்‌ பிறப்புக்கதை கூட எழுதப்‌ பட்டிருக்கிறது என்று கூறலாம்‌.

திருவள்ளுவர்‌ அதி என்ற புலைச்சிக்கும்‌ பகவன்‌ என்ற பிராமணருக்கும்‌ பிறந்தவர்‌. பகவன்‌ என்பவர்‌ வேதமோதிய சிறந்த ஓழுக்கமுடையவர்‌; வினைவசத்தால்‌ புலைச்சியின்‌ மீது மோகங்கொண்டார்‌. அவருக்குப்‌ பிறந்தவர்கள்‌ இடைக்காடர்‌, அதிகமான்‌, ஓளவை, உப்பை, உறுவை, வள்ளி, திருவள்ளுவர்‌ முதலியவர்கள்‌. திருவள்ளுவர்‌ வளர்ந்தது வள்ளுவர்‌ வீட்டில்‌; ஆனால்‌ அவருடைய பிறப்பு உயர்ந்ததாக இருந்ததால்‌ அவர்‌ பல நூல்களையும்‌ கற்றார்‌; அறிவு ஓழுக்கங்களில்‌ உயர்ந்து விளங்கினார்‌; திருக்குறள்‌ என்னும்‌ சிறந்த நூலை எழுதினார்‌.

இது ஒரு கற்பனைக்கதை யென்பதே பலர்கருத்து. ஆனால்‌ “உயர்ந்த பிறப்புடையவர்களின்‌ வாயிலிருந்துதான்‌ சிறந்த சொற்கள்‌ தோன்றும்‌” என்னும்‌ திருவள்ளுவருடைய கொள்கையை ஒட்டி எழுந்ததுதான்‌ இக்கதை.

(8)  யாகம்‌

அவி சொரிந்து ஆயிரம்‌ வேட்டலின்‌ ஒன்றன்‌

உயிர்‌ செகுத்து உண்ணாமை நன்று (259)

நெருப்பில்‌ நெய்‌ முதலிய அவிகளைச்‌ சொரிந்து, ஆயிரம்‌ யாகம்‌ செய்வகதைக்காட்டிலும்‌, ஒரு பிராணியின்‌ உயிரைக்‌ கொன்று தின்னாமலிருத்தல்‌ சிறந்தது.

ஆயிரம்‌ யாகம்‌ செய்வதால்‌ வரும்‌ புண்ணியத்தைவிட ஒரு உயிரைக்கொன்று தின்னாமலிருப்பதால்‌ வரும்‌ புண்ணியமே சிறந்தது; இதுவே இந்தப்‌ பாடலின்‌ கருத்து.

இக்குறளில்‌ யாகம்‌ செய்வதால்‌ புண்ணியம்‌ உண்டு என்பதை மறுக்கவில்லை. யாகம்‌ புண்ணிய காரியம்‌ என்பதை ஒப்புக்கொள்ளுகிறார்‌. யாகத்தைக்‌ காட்டிலும்‌ ஒரு உயிரைக்‌ கொன்று அதன்‌ உடலைப்‌ புசியாமவிருப்பதில்‌ அதிக புண்ணியம்‌ உண்டு என்றுதான்‌ கூறுகிறார்‌.

ஜாதி என்னும்‌ பகுதியில்‌ எடுத்துக்காட்டிய

அந்தணர்‌ நூற்கும்‌, அறத்திற்கும்‌, ஆதியாம்‌

நின்றது மன்னவன்‌ கோல்‌.

ஆபயன்‌ குன்றும்‌, அறுதொழிலோர்‌ நூல்மறப்பர்‌,

காவலன்‌ காவான்‌ எனின்‌.

என்ற இரு பாடல்களிலும்‌ திருவள்ளுவர்‌ வேதங்களில்‌ கூறப்படும்‌ வேள்விகளை ஓஒப்புக்கொண்டிருக்கிறார்‌.

“அந்தணர்‌ நூற்கும்‌” என்ற பாடலில்‌ பிராமணர்களின்‌ வேதத்தையும்‌, அந்தவேத சம்பந்தமான ஒழுக்கங்களையும்‌ காப்பாற்ற வேண்டியது அரசன்‌ கடமை என்று கூறப்‌ படுகின்றது.

அபயன்‌ குன்றும்‌” என்ற பாடலில்‌, அரசன்‌ ஒழுங்காக அரசாட்சி செய்யாவிட்டால்‌ பிராமணர்கள்‌ தங்கள்‌ வேதத்தையும்‌, வேதசம்பந்தமான ஒழுக்கங்களையும்‌ மறந்து விடுவார்கள்‌ என்று சொல்லப்படுகின்றது.

வேதங்களில்‌ யாகம்‌ செய்யவேண்டும்‌ என்று கூறப்படுகின்றது. யாகங்களின்‌ மூலம்‌ தேவர்களைத்‌ திருப்தி செய்தால்‌ தான்‌ இவ்வுலகில்‌ மழைபெய்யும்‌; பயிர்கள்‌ வளரும்‌; உணவுப்‌ பொருள்கள்‌ கிடைக்கும்‌; மக்கள்‌ பசி பட்டி னியின்றி வாழ்வார்கள்‌. இவை வேத சாஸ்திரங்களின்‌ கருத்து.

பிராமணர்களுக்குரிய ஓழுக்கங்களில்‌ யாகம்‌ செய்தல்‌ ஒன்று; யாகம்‌ செய்துவைத்தல்‌ ஒன்று. இவ்விரண்டு தொழில்‌ களையும்‌ அவர்கள்‌ தவறாமல்‌ செய்ய வேண்டும்‌. இன்றேல்‌ அவர்கள்‌ “பிறப்பொழுக்கம்‌” குன்றியவர்கள்‌ அவார்கள்‌. இவைகளைச்‌ செய்வதற்கு அரசன்‌ உதவி செய்யவேண்டும்‌.

மேலே காட்டிய பாடல்களைக்கொண்டு திருவள்ளுவர்‌ வேதவேள்வியை நிந்தனை செய்யவில்லை; வந்தனை செய்கிறார்‌ என்றே கொள்ளவேண்டும்‌.

நல்வினை தீவினை

இருள்சேர்‌ இருவினையும்‌ சேரா, இறைவன்‌

பொருள்சேர்‌ புகழ்‌ புரிந்தார்‌ மாட்டு. (5)

பிறவித்‌ துன்பத்தை உண்டாக்கும்‌ நல்வினை தீவினை என்னும்‌ இரண்டு வினைகளின்‌ பயனும்‌ கடவுளின்‌ உண்மையான புகமை விரும்பியவர்களை அடையாது.

அன்று அறிவாம்‌ என்னாது அறம்‌ செய்க, மற்று அது

பொன்றுங்கால்‌ பொன்றாத்‌ துணை. (36)

இறக்கும்‌ சமயம்‌ வருகின்ற அப்பொழுது பார்த்துக்‌ கொள்ளுவோம்‌ என்று நினைக்காமல்‌ இப்பொழுதே செய்ய வேண்டிய நல்ல காரியங்களைச்‌ செய்க. இதுதான்‌ இறக்கும்‌ பொழுது, இறக்காமல்‌ உயிருடன்‌ கூடவந்து துணை செய்வது.

அறத்தாறு இதுஎன வேண்டா, சிவிகை

பொறுத்தானோடு ஊர்ந்தான்‌ இடை. (37)

நல்வினையின்‌ பயன்‌ இதுதான்‌ என்று வேறு உதாரணங்்‌ களால்‌ விளக்கவேண்டியதில்லை. பல்லக்கைச்‌ சுமந்து கொண்டு போகிறவனையும்‌, அதில்‌ ஏறிக்கொண்டு போகின்றவனையும்‌ பார்த்துத்‌ தெரிந்துகொள்ளலாம்‌.

மூன்‌ பிறப்பில்‌ தீவினை செய்தவன்‌ பல்லக்குத்‌ தூக்குகிறான்‌; நல்வினை செய்தவன்‌ பல்லக்கில்‌ சவாரி செய்தான்‌.

இலர்பலர்‌ ஆகிய காரணம்‌, நோற்பார்‌

சிலர்‌, பலர்‌ நோலாதவர்‌. (270)

இவ்வுலகில்‌ பணக்காரர்கள்‌ சிலர்‌; ஏழைகள்‌ பலர்‌; இதற்குக்‌ காரணம்‌ தவம்‌ செய்பவர்கள்‌ சிலர்‌; தவம்‌ செய்யாதவர்கள்‌ பலர்‌.

முன்‌ ஜென்மத்தில்‌ தவம்‌ செய்தவர்கள்‌ இப்பொழுதுள்ள பணக்காரர்கள்‌; முன்‌ ஜென்மத்தில்‌ தவம்‌ செய்யாதவர்கள்‌ இப்பொழுதுள்ள ஏழைகள்‌. இக்கொள்கை தொன்றுதொட்டு வழங்கி வருவது; கர்மபலன்‌ உண்டு, என்ற கொள்கையை ஒப்புக்கொள்ளும்‌ எல்லா மதங்களுக்கும்‌ உடன்பாடானது.

இக்கருத்தையே பிற்காலத்தினரும்‌ “தவத்தளவே யாகுமாம்‌ தான்‌ பெற்ற செல்வம்‌” என்று கூறியிருப்பதும்‌ கவனிக்கத்‌ தக்கதாகும்‌.

பிறவியும்‌ நல்வினை தீவினைகளும்‌ ஒன்றையொன்று பின்னிக்‌ கொண்டிருக்கின்றன. கர்மமே பிறப்பை யுண்டாக்கு கின்றது. நல்ல கர்மத்தைச்‌ செய்து பிறந்தவர்கள்‌ சுகமாக வாழ்கின்றனர்‌; கெட்ட கர்மத்தைச்‌ செய்து பிறந்தவர்கள்‌ கஷ்டப்படுகின்றனர்‌. இந்தக்‌ கருத்தை மேலே காட்டிய பாடல்கள்‌ காட்டுகின்றன.

ஆகூழாமல்‌ தோன்றும்‌ அசைவின்மை, கைப்பொருள்‌

போகூழாமல்‌ தோன்றும்‌ மடி. (371)

ஒருவனுக்குச்‌ செல்வம்‌ சேரக்கூடிய விதியிருந்தால்‌ அவனிடம்‌ முயற்சிதோன்றும்‌; செல்வம்‌ அழியக்கூடிய விதி யிருந்தால்‌ அவனிடம்‌ சோம்பல்‌ தோன்றும்‌. ஒருவனுடைய முயற்சிக்கும்‌ சோம்பலுக்கும்‌ காரணம்‌ தலைவிதிதான்‌.

பேதை படுக்கும்‌ இழஷழ்‌, அறிவு அகற்றும்‌

ஆகல்ளழ்‌ உற்றக்‌ கடை. (372

ஒருவனைத்‌ துன்பந்‌ தரக்கூடிய தலைவிதி அறிவில்லாத வனாக்கிவிடும்‌; நன்மை தரக்கூடிய தலைவிதி வந்தால்‌ அவனுடைய சுருங்கிய அறிவை விரிந்த அறிவாக்கும்‌. ஒருவனுடைய அறிவுக்கும்‌, அறிவில்லாமைக்கும்‌ காரணம்‌ தலைவிதிதான்‌.

நுண்ணிய நூல்பல கற்பினும்‌ மற்றுந்தன்‌

உண்மை அறிவே மிகும்‌. (373)

ஒருவன்‌ சிறந்த பல நூல்களைப்‌ படித்திருந்தாலும்‌, அவனுடைய வினைவசத்தால்‌ ஏற்பட்டுள்ள உண்மையான அறிவுதான்‌ அவனிடம்‌ காணப்படும்‌. ஒருவனுடைய அறிவுக்குக்‌ காரணம்‌ கல்வியல்ல; தலை விதியே.

பரியினும்‌ ஆகாவாம்‌ பால்‌அல்ல, உய்த்துச்‌

சொரியினும்‌ போகா தம. (376)

செல்வம்‌ தங்கக்கூடிய ஊழ்வினையில்லாவிட்டால்‌ எவ்வளவு காப்பாற்றினாலும்‌ அச்செல்வம்‌ நிலைக்காது; தம்முடையதாகவே இருக்கவேண்டும்‌ என்ற விதியிருந்தால்‌,  அச்செல்வத்தை எங்கே கொண்டுபோய்க்‌ கொட்டினாலும்‌

தம்மைவிட்டுப்‌ போகாது.

வகுத்தான்‌ வகுத்த வகையல்லால்‌, கோடி

தொகுத்தார்க்கும்‌ துய்த்தல்‌ அரிது. (377)

கோடிக்கணக்கான பொருளைச்‌ சேர்த்துவைத்தவர்க்கும்‌, தலைவிதி இவ்வளவுதான்‌ அனுபவிக்கலாம்‌ என்று வகுத்திருப்‌பதைத்தான்‌ அனுபவிக்கலாமே தவிர அதிகமாக ஒன்றும்‌ அனுபவிக்கமுடி யாது.

ஒருவன்‌ எவ்வளவு செல்வத்தைச்‌ சேர்த்திருந்தாலும்‌ தலைவிதியின்படி அவனுக்கு ஏற்பட்ட சுகத்தைத்தான்‌ அனுபவிக்க முடியும்‌.

நன்றுஆம்கால்‌ நல்லவாக்‌ காண்பவர்‌ அன்று ஆம்கால்‌

அல்லல்‌ படுது எவன்‌. (379)

நன்மைகள்‌ உண்டாகும்போது அவற்றைச்‌ சுகங்களாக எண்ணி அனுவிப்பவர்‌, இமை வரும்போது துன்பப்படுவது ஏன்‌2 எல்லாம்‌ வினைப்பயன்‌ என்று நினைக்கவேண்டும்‌.

ஊழில்‌ பெருவலி யாவுள, மற்று ஒன்று

சூழினும்‌ தான்‌ முந்துறும்‌. (380)

விதியை விலக்கிக்‌ கொள்ளுவதற்கு வேறொரு தந்திரத்தை அலோசித்தாலும்‌, அத்தந்திரத்தையும்‌ மீறிக்‌ கொண்டு விதிதானே முன்வந்து நிற்கும்‌; அகையால்‌ ஊழ்‌ வினையைக்‌ காட்டிலும்‌ மிகவும்‌ வவிமையுடையவை எவை? ஒன்றும்‌ இல்லை.

ஊழ்வினை தான்‌ ஒருவனுடைய முயற்சிக்குக்‌ காரணம்‌; சோம்பலுக்கும்‌ காரணம்‌. ஊழ்வினையினாலேயே ஒருவன்‌ அறிவுடையவனாயிருக்கிறான்‌; ஒருவன்‌ முட்டாளாயிருக்கிறான்‌. ஊழ்வினையே ஒருவனுக்குச்‌ செல்வத்தைக்‌ கொடுக்கின்றது; ஒருவனைத்‌ தரித்திரனாகவைத்திருக்‌ கின்றது. ஊழ்வினை யினாலேயே ஒருவன்‌ சுகம்‌ அனுபவிக்கிறான்‌; ஒருவன்‌ துக்கம்‌ அனுபவிக்கிறான்‌. யாரும்‌ கர்மத்தின்‌ பலனாகிய ஊழ்வினையை அனுபவித்துத்தான்‌ தீரவேண்டும்‌. இக்கொள்கைகளை மேலே காட்டிய பாடல்களில்‌ காணலாம்‌.

நல்வினை தீவினை இவ்விரண்டினாலும்‌ வரும்‌ பலனை அனுபவித்தற்கே கர்ம பலன்‌, ஊழ்வினை, தலைவிதி என்று பெயர்‌. நியதி, பால்‌, முறை, உண்மை, தெய்வம்‌ இவைகளும்‌ ஊழ்வினையைக்‌ குறிக்கும்‌ சொற்கள்‌.

ஆக்கம்‌ அதர்வினாய்ச்‌ செல்லும்‌, அசைவுஇலா

ஊக்கம்‌ உடையான்‌ உழை. (594)

செல்வமானது சோர்வில்லாத உற்சாகத்தை உடையவன்‌ வசிக்கும்‌ இடத்திற்குத்‌ தானே வழிகேட்டுக்‌ கொண்டு போகும்‌.

முயற்சி திருவினை ஆக்கும்‌, முயற்றின்மை

இன்மை புகுத்தி விடும்‌. (616)

முயற்சியானது செல்வத்தை உண்டாக்கும்‌; முயற்சி யில்லாமை வறுமையை உண்டாக்கிவிடும்‌.

ஊறையும்‌ உப்பக்கம்‌ காண்பர்‌, உலைவு இன்றித்‌

தாழாது உஞற்று பவர்‌. (620)

சோர்வின்றி இடைவிடாமல்‌ முயற்சி செய்பவர்‌ தலை விதியின்‌ வலிமையைக்கூடத்‌ தோற்கடித்து விடுவார்கள்‌.

திருவள்ளுவர்‌ தலைவிதியில்‌ நம்பிக்கையில்லாதவர்‌/முயற்சியையே முதன்மையாகக்‌ கருதுகிறவர்‌; ஊழ்வினையை முயற்சியினால்‌ தோற்கடிக்க முடியும்‌ என்று நம்புகிறவர்‌; என இப்பாடல்களைக்‌ கொண்டு கூறுகின்றனர்‌.

ஒருவனுக்கு ஊக்கம்‌ உண்டாவதற்கும்‌ ஊழ்வினையே காரணம்‌; முயற்சி தோன்றுவதற்கும்‌ ஊழ்வினையே காரணம்‌; முயற்சியில்லாமை தோன்றுவதற்கும்‌ ஊழ்வினைதான்‌ காரணம்‌ என்பதைத்‌ தெளிவாக ஊம்‌ என்ற அதிகாரத்தில்‌ கூறியிருக்‌கிறார்‌; அதற்கு மாறாக கருத்தில்‌ இப்பாடல்களைக்‌ கூறியிருக்க முடியாது. ஆதலால்‌ இந்த ஊக்கத்திற்கும்‌, இந்த முயற்சிக்கும்‌ ஊழ்வினைதான்‌ காரணம்‌ என்பதைத்‌ திருவள்ளுவர்‌ மறுக்கவில்லை.

ஊழையும்‌ உப்பக்கம்‌” என்னும்‌ குறளில்‌ ஊழையும்‌” என்று உம்‌ விகுதி கொடுத்துக்‌ கூறியிருப்பதிலிருந்தே அதைத்‌ தோற்‌கடிக்க முடியாது என்ற பொருள்‌ தொனிப்பதைக்‌ காணலாம்‌. ஊழில்‌ பெருவலியாவுள? என்று கேள்வி கேட்டவர்‌, முயற்சி அதைவிட வலிமையுடையது என்று எப்படிக்‌ கூறுவார்‌?

சுவர்க்கம்‌ நரகம்‌

வையத்துள்‌ வாழ்வாங்கு வாழ்பவன்‌ வான்‌உறையும்‌

தெய்வத்துள்‌ வைக்கப்படும்‌. (50)

இவ்வுலகத்தில்‌ வாழவேண்டிய முறைப்படி இல்லறத்தில்‌ வாழ்பவன்‌, தேவலோகத்தில்‌ வாழ்கின்ற தேவர்களில்‌ ஒருவனாக எண்ணப்படுவான்‌.

செல்விருந்து ஓம்பி, வருவிருந்து பார்த்திருப்பான்‌,

நல்விருந்து வானத்‌ தவர்க்கு. (86)

வந்த விருந்தினர்களை உபசரித்து, இன்னும்‌ வரும்‌ விருந்தினர்‌ களையும்‌ உபசரிக்க எதிர்பார்த்திருப்பவன்‌, இறந்தபின்‌ தேவலோகத்தில்‌ உள்ளவர்களுக்கு நல்ல விருந்தினனாக இருப்பான்‌.

செய்யாமல்‌ செய்த உதவிக்கு வையகமும்‌

வானகமும்‌ ஆற்றல்‌ அரிது. (101)

முன்பு எந்த உதவியும்‌ செய்யாமலிருக்கும்போது ஒருவன்‌ முன்‌ வந்து செய்த உதவிக்குப்பதிலாக, இவ்வுலகத்தையும்‌, தேவலோகத்தையும்‌ கொடுத்தாலும்‌ அவ்வுதவிக்கு ஈடாகாது.

அடக்கம்‌ அமரர்உள்‌ உய்க்கும்‌, அடங்காமை

ஆர்‌இருள்‌ உய்த்து விடும்‌. (121

மனம்‌, வாக்கு, காயங்கள்‌ கெட்டவழியில்‌ போகாமல்‌ அடக்கிக்கொள்ளும்‌ குணம்‌. அக்குணமுடையவனைச்‌ தேவலோகத்திற்கு அனுப்பி இன்பம்‌ அனுபவிக்கச்செய்யும்‌. அவைகள்‌ அடங்காமல்‌ கெட்டவழியில்‌ செல்லும்‌ குணம்‌ அக்குணம்‌ உடையவனை நிறைந்த இருட்டுலகமாகிய நரகத்திற்குச்‌ செவுத்திவிடும்‌.

நல்‌ஆறு எனினும்‌ கொளல்தீது, மேல்‌ உலகம்‌

இல்‌ எனினும்‌ ஈதலே நன்று. (228)

நன்மையடைவதற்கு வழியாகும்‌ என்றாலும்‌ பிறரிடம்‌ யாசித்தல்‌ தீமையாகும்‌. சுவர்க்கம்‌ அடைதல்‌ இல்லை என்றாலும்‌ வறியோர்க்குக்‌ கொடுப்பதே நல்லது.

அருள்சேர்ந்த நெஞ்சினார்க்கு இல்லை, இருள்சேர்ந்த

இன்னா உலகம்‌ புகல்‌. (243)

கருணை பொருந்திய மனமுடையவர்க்கு இருட்டு நிறைந்த துன்பத்தைத்தருகின்ற நரகலோகத்திற்குள்‌ போகும்‌ நிலைமை இல்லை.

ஒருமைச்‌ செயலாற்றும்‌ பேதை, எழுமையும்‌

தான்புக்கு அழுந்தும்‌ அளறு. (835)

அறிவில்லாதவன்‌, இனிவரும்‌ பிறவிகளிலும்‌ தான்‌ நரகத்தில்புகுந்து அனுபவிப்பதற்கு வேண்டிய பாவங்களை ஒரு பிறப்பிலேயே செய்து முடிப்பான்‌.

மேலே காட்டிய பாடல்களில்‌ சுவர்க்கலோகம்‌, நரகலோகம்‌ காணப்படுகின்றன.மேல்‌ உலகம்‌, வானுலகம்‌, அமரர்‌ வாழ்கின்ற உலகம்‌, வானகம்‌ என்பன சுவர்க்கலோகத்தைக்‌ குறிப்பிடுவன. இருட்டு உலகம்‌, துன்பந்தரும்‌ உலகம்‌, அளறு என்பன நரகலோ கத்தைக்‌ குறிப்பின.

சாஸ்திரங்களில்‌ சொல்லுகின்ற தானதா்மங்களைச்‌ செய்பவன்‌ சுவர்க்கத்தை அடைவான்‌. அங்குள்ள இன்பங்களை அனுபவிப்பான்‌. சாஸ்திரங்களுக்கு விரோதமாக நடப்பவன்‌ நரகத்தையடைவான்‌; துன்பங்களை அனுபவிப்பான்‌. இது புராணீகர்‌ கொள்கை. இதை விளக்கப்‌ பல புராணக்கதைகள்‌ உள்ளன. இத்தகைய புராணக்கொள்கைகளையும்‌ திருவள்ளுவர்‌ ஒப்புக்கொள்ளுகிறார்‌ என்பதற்கு, சுவர்க்க, நரகங்களைப்பற்றி அவர்‌ கூறியிருப்பதே போதுமானதாகும்‌.

பெண்கள்‌

மனைத்தக்க மாண்புடையள்‌ ஆகித்‌, தற்கொண்டான்‌

வளம்‌ தக்காள்‌ வாழ்க்கைத்‌ துணை. (51

குடும்பவாழ்க்கைக்கு உரிய நல்ல குணங்களை உடைய வளாய்‌, தன்‌ கணவனுடைய செல்வத்திற்குத்‌ தகுந்தவாறு நடந்து கொள்ளுகின்றவள்‌ இல்வாழ்க்கைக்குத்‌ துணையாவாள்‌. தற்கொண்டான்‌ வளம்‌ என்பதனால்‌ அண்களுக்குத்‌ தான்‌ சொத்துரிமை உண்டு; பெண்களுக்குச்‌ சொத்துரிமை யில்லை; என்பதைத்‌ திருவள்ளுவர்‌ ஒப்புக்கொள்ளுகிறார்‌.

மனைமாட்சி இல்லாள்கண்‌ இல்‌ஆயின்‌, வாழ்க்கை

எனைமாட்சித்து ஆயினும்‌ இல்‌. (52

மனைவியிடம்‌ குடும்பவாழ்க்கைக்குரிய நல்ல குணம்‌ செயல்கள்‌ இல்லாவிட்டால்‌, அக்குடும்பம்‌ செல்வத்தால்‌ எவ்வளவு பெருமையுடைய தாயிருந்தாலும்‌ பயனில்லை.

இல்லது என்‌ இல்லவள்‌ மாண்புஆனால்‌, உள்ளது என்‌

இல்லவள்‌ மாணாக்‌ கடை. (53

ஒருவனுடைய மனைவி நல்லகுணம்‌, நல்ல செயல்களை உடையவளாயிருந்தால்‌ அவனுக்கு இல்லாத செல்வம்‌ ஒன்றுமே இல்லை. எல்லாச்‌ செல்வங்களும்‌ உண்டு. மனைவி கெட்டவளாயிருந்தால்‌ அவனுக்கு என்ன செல்வம்‌ உண்டு? ஒரு செல்வமும்‌ இல்லை.

பெண்ணில்‌ பெருந்தக்க யாஉள கற்பு என்னும்‌

திண்மை உண்டாகப்‌ பெறின்‌. (54)

கற்பு என்னும்‌ வலிமையைப்‌ பெற்றிருப்பாளாயின்‌ அந்த மனைவியைக்‌ காட்டிலும்‌ ஒருவனுக்குச்‌ சிறந்த பொருள்‌ எவை? ஒன்றும்‌ இல்லை.

சிறைகாக்கும்‌ காப்பு எவன்செய்யும்‌, மகளிர்‌

நிறை காக்கும்‌ காப்பே தலை. (57

அண்கள்‌ பெண்களைச்‌ சோரம்‌ போகாமல்‌ சிறைக்குள்‌ வைத்துக்‌ காப்பாற்றும்‌ காவல்‌ என்ன பயனைத்தரும்‌ பெண்கள்‌ தங்கள்‌ கற்பினால்‌ தம்மைத்தாமே காப்பாற்றிக்‌ கொள்ளுவது தான்‌ சிறந்ததாகும்‌.

இப்பாடல்கள்‌ வாழ்க்கைத்துணை நலம்‌ என்னும்‌ அதிகாரத்தில்‌ உள்ளவை. இப்பாடலின்‌ மூலம்‌ பெண்களுக்குக்‌ கல்வி வேண்டும்‌ என்று திருவள்ளுவர்‌ ஒப்புக்‌ கொள்ளுகிறார்‌.

பெண்‌ கல்வியை அவர்‌ மறுக்கவில்லை. கல்வியறிவுடைய பெண்களே இல்லற தர்மங்களை அறிந்து அவற்றைச்‌ சரிவர நடத்தமுடியும்‌. இது முன்னோர்‌ நூல்களுக்கும்‌ கொள்கைகளுக்கும்‌ முரண்பட்ட தன்று.

“மனைத்தக்க மாண்புடையள்‌ ஆகி” என்ற முதல்‌ பாட்டில்‌ பெண்களுக்குச்‌ சொத்துரிமை இல்லை யென்று கூறுகின்றார்‌; பிதிர்க்கடன்‌ செய்யும்‌ உரிமையுடையவர்களுக்கே முன்னோர்‌ சொத்தில்‌ உரிமையுண்டு; இவ்வுரிமை அண்களுக்குத்தான்‌. பெண்களுக்குப்‌ பிதிர்க்கடன்‌ செய்யும்‌ உரிமையில்லை. ஆகையால்‌ அவர்களுக்குப்‌ பிறந்த இடத்துச்‌ சொத்தில்‌ பங்கில்லை. இதுவே நீதிசாஸ்திரக்‌ கொள்கை. இக்கொள்கையை மேலே காட்டிய

பாடல்‌ அதரிக்கின்றது.

தெய்வம்‌ தொழாஅள்‌ கொழுநன்‌ தொழுது எழுவாள்‌

பெய்‌எனப்‌ பெய்யும்‌ மழை. (59)

ஓவ்வொரு நாளும்‌ படுக்கையை விட்டு எழும்போது, வேறு தெய்வத்தை வணங்காமல்‌, கணவனையே வணங்கி எழுந்திருக்கின்ற ஒரு பெண்‌ வானத்தைப்‌ பார்த்து மழை பெய்‌ என்றால்‌ மழை பெய்யும்‌.

இப்பாடலும்‌ வாழ்க்கைத்துணை நலம்‌ என்னும்‌ அதிகாரத்திலே உள்ளது. பெண்களுக்குக்‌ கணவனே தெய்வம்‌; கணவனுக்கு அடங்கி வாழ்வதே அவர்கள்‌ கடமை; பெண்‌ களுக்குத்‌ தனிச்சுதந்தரம்‌ இல்லை; என்ற கருத்து இப்பாடலில்‌ இருக்கிறது.

மனைவிறைவார்‌ மாண்பயன்‌ எய்தார்‌, வினைவிழைவார்‌

வேண்டாப்‌ பொருளும்‌ அது. (901)

தன்மனைவியின்‌ மீது அன்புகொண்டு அவள்‌ சொல்லைக்‌ கேட்பவர்கள்‌ சிறந்த பயனை அடைய மாட்டார்கள்‌; சிறந்த காரியத்தைச்‌ செய்ய விரும்புகிறவர்கள்‌ வேண்டாம்‌ என்று ஒதுக்கவேண்டிய விஷயமும்‌ மனைவி யின்‌ சொல்லைக்கேட்கும்‌ அந்த ஒரு விஷயந்தான்‌.

இல்லாளை அஞ்சுவான்‌ இஞ்சும்‌ மற்று எஞ்ஞான்றும்‌

நல்லார்க்கு நல்ல செயல்‌. (905)

மனைவிக்குப்‌ பயப்படுகின்றவன்‌ எப்பொழுதும்‌ நல்வரா்‌ களுக்கும்‌ நன்மை செய்யப்‌ பயப்படுவான்‌.

பெண்‌ஏவல்‌ செய்தொழுகும்‌ ஆண்மையின்‌, நாண்உடைப்‌

பெண்ணே பெருமை உடைத்து. (907)

மனைவியின்‌ கட்டளைப்படி காரியங்களைச்‌ செய்து வாழ்கின்ற அண்‌ தன்மையைவிட நாணத்தையுடைய பெண்‌ தன்மையே சிறந்ததாகும்‌.

நட்டார்‌ குறைமுடியார்‌, நன்று ஆற்றார்‌, நன்னுதலாள்‌

பெட்டாங்கு ஒழுகுபவர்‌. (908)

தன்‌ மனைவியின்‌ இஷ்டப்படி நடக்கின்றவர்கள்‌ நண்பர்‌ களின்‌ குறைகளையும்‌ தீர்க்க மாட்டார்கள்‌; நல்ல காரியங்‌களையும்‌ செய்ய மாட்டார்கள்‌.

அறவினையும்‌, ஆன்ற, பொருளும்‌, பிறவினையும்‌

பெண்‌ஏவல்‌ செய்வார்கண்‌ இல்‌. (909)

மனைவியின்‌ சொல்லைக்‌ கேட்டு நடப்பவர்களிடம்‌ அறம்‌ செய்தலும்‌, சிறந்த செல்வம்‌ சேர்த்தலும்‌, மற்ற இன்பங்களை அனுபவித்தலும்‌ இல்லை.

பெண்கள்‌ சொல்லைக்‌ கேட்பவர்கள்‌ ஒரு காரியத்திலும்‌ வெற்றிபெற மாட்டார்கள்‌. மனைவிக்குப்‌ பயப்படுகின்றவனுக்கு இம்மை மறுமைப்பயன்கள்‌ இல்லை.

மனைவிக்குப்‌ பயப்படுகின்றவன்‌ நல்லவர்களுக்குக்‌ கூட நன்மை செய்யமாட்டான்‌.

பெண்‌ வார்த்தையைக்‌ கேட்கும்‌ அணைவிடப்‌ பெண்ணே சிறந்தவள்‌.

மனைவி சொல்லைக்‌ கேட்பவன்‌ நண்பர்களுக்கும்‌ உதவ மாட்டான்‌; நன்மையும்‌ செய்ய மாட்டான்‌.

மனைவி சொல்லைக்‌ கேட்டவர்கள்‌ அறம்‌, பொருள்‌, இன்பங்களை அடைய மாட்டார்கள்‌.

மேலே காட்டிய ஐந்து பாடல்களிலும்‌ இந்தக்‌ கருத்துக்கள்‌ அடங்கி யிருக்கின்றன. இப்பாடல்கள்‌ “பெண்வழிச்‌ சேறல்‌” என்னும்‌ அதிகாரத்தில்‌ உள்ளவை. அந்த அதிகாரத்தில்‌ உள்ள மற்ற நான்கு பாடல்களும்‌ பெண்கள்‌ சொல்லை அண்கள்‌ கேட்கக்கூடாது என்றே கூறுகின்றன.

பேதமை என்பது மாதர்க்கு அணிகலம்‌; பெண்கள்‌ இழி பிறப்புடையவர்கள்‌; அவர்கள்‌ சுயேச்சையாக வாழ்‌ வதற்கும்‌, பிறர்க்குப்‌ புத்தி சொல்வதற்கும்‌ தகஞ்தி யில்லாத வர்கள்‌; அகையால்‌ அவர்களை அண்கள்‌ அடக்கியே அளவேண்டும்‌. இது நமது நாட்டின்‌ புராதனக்‌ கொள்கை. இக்கொள்கை வேதபுராணஸ்மருதிகளிலும்‌ காணப்படுவன. இதனையே திருவள்ளுவரும்‌ ஒப்புக்கொண்டிருக்கிறார்‌.

திருவள்ளுவர்‌ பெண்களைப்பற்றிக்‌ கூறியிருக்கும்‌ கருத்தை அடிப்படையாகக்‌ கொண்டே அவர்‌ தமது மனைவியை நடத்திய விதத்தையும்‌ கதையாக எழுதியிருக்‌ கின்றனர்‌. திருவள்ளுவர்‌ மனைவியின்‌ பெயர்‌ வாசுகி. அவரை மணம்‌ பேசும்பொழுதே திருவள்ளுவர்‌ மணலை அவரிடம்‌ கொடுத்துச்‌ சமைக்கச்‌ சொன்னார்‌/; அவரும்‌ மறுவார்த்தை பேசாமல்‌ மணலைச்‌ சமைத்தார்‌; அது சோறாயிற்று; அதன்‌ பிறகே வாசுகியை மணந்தார்‌. மணந்த பின்னும்‌ வாசுகியைப்‌ பல செயல்களின் மலம்‌ கற்புடையவளா என்று சோதித்தார்‌. ஒருநாள்‌ பழயசோறு சாப்பிடும்போது விசிறி கொண்டு வந்து விசிறச்‌ சொன்னார்‌. ஒருநாள்‌ பகல்‌ பொழுதில்‌, நல்ல வெளிச்சத்தில்‌, நெசவு நெய்து கொண்டி ருக்கும்போது நாடா கைதவறிக்‌ கீழே விழுந்துவிட்டது. அதைத்‌ தேடுவதற்கு விளக்குக்‌ கொண்டுவரச்‌ சொன்னார்‌. உடனே அவர்‌ கொண்டுவந்தார்‌. மற்றொருநாள்கிணற்றில்‌ தண்ணீர்‌ முகந்து கொண்டிருக்கும்‌ போது அவசரமாக அழைத்தார்‌. வாசுகி இழுத்துக்கொண்டி ருந்த கயிற்றை அப்படியே விட்டு விட்டு விரைந்து வந்தார்‌. பாதிக்‌ கிணற்றில்‌ வந்து கொண்டி ருந்த கயிறு குடத்துடன்‌ அப்படியே நின்றுகொண்டி ருந்தது.

அடிசிற்கு இனியாளே! அன்புடை யாளே! படிசொல்‌ தவறாத பாவாய்‌! -

அடிவருடிப்‌ பின்தூங்கி முன்னெழுந்த பேதையே! போதியோ!

என்றூங்கும்‌ என்கண்‌ இரா.

“நல்ல உணவு கொடுத்தாய்‌! அன்புடையவளாக இருந்தாய்‌!

என்சொல்லை ஒருநாளும்‌ மீறி நடந்ததில்லை. நான்‌ தூங்கியபின்‌

நீ துங்கினாய்‌! நான்‌ விழிப்பதற்குமுன்‌ நீ விழித்துக்‌ கொண்டாய்‌/

நீ இறந்துவிட்டாயே! இனி இரவில்‌ என்‌ கண்கள்‌ எப்படித்தான்‌ துங்குமோ”

திருவள்ளுவரின்‌ மனைவி வாசுகியார்‌ இறந்தபின்‌, திருவள்ளுவர்‌ பாடியதாக வழங்கும்‌ பாடல்‌ இது. இதிலும்‌ பெண்களைப்பற்றித்‌ திருவள்ளுவர்‌ கொண்ட கருத்து வலியுறுத்தப்படுகிறது.

வாசுகியைப்பற்றிக்‌ கூறும்‌ கதைகளும்‌, இப்பாடலும்‌ கற்பனையாக இருக்கலாம்‌. அனால்‌ அவைகள்‌ திருவள்ளுவர்‌ பெண்களைப்‌ பற்றித்‌ திருக்குறளில்‌ கூறியிருக்கும்‌ கொள்கைகளுக்கு முரணானவைகள்‌ அல்ல என்பது மாத்திரம்‌ உண்மை.

மாமிசமும்‌ மதுவூம்‌

திருவள்ளுவரால்‌ புதிதாகச்‌ சொல்லப்பட்டிருக்கும்‌ விஷயங்கள்‌ இரண்டு. ஒன்று புலால்‌ உண்ணாமை. மற்றொன்று கள்ளுண்ணாமை. இவ்விரண்டும்‌ திருவள்ளுவர்‌ காலத்தில்‌ தமிழ்‌ நாட்டில்‌ பரப்பப்பட்ட புதிய சீர்திருத்தக்‌ கொள்கைகள்‌.

தன்ஊன்‌ பெருக்கற்குத்‌ தான்பிறிது ஊன்‌உண்பரன்‌

எங்ஙனம்‌ ஆளும்‌ அருள்‌. (251)

தன்னுடைய உடம்பு பெருப்பதற்காகத்‌ தான்‌ மற்றொரு உடம்பின்‌ மாமிசத்தைச்‌ சாப்பிடுகின்றவன்‌ எப்படி. அருளைக்‌ கையாளுவான்‌? அருளுடையவனாக இருக்க மாட்டான்‌.

படைகொண்டார்‌ நெஞ்சம்போல்‌ நன்று ஊக்காது ஒன்றன்‌

உடல்சுவை உண்டார்‌ மனம்‌. (253)

கொலைசெய்யும்‌ அயுதத்தைக்‌ கையில்‌ கொண்டவர்‌ களின்‌ மனம்‌ நல்ல காரியத்தில்‌ செல்லாது; கொலைசெய்யும்‌ காரியத்தையே விரும்பும்‌; அதுபோல ஒரு பிராணியின்‌ உடலைச்‌ சுவையுடன்‌ சமைத்து உண்டவர்‌ மனமும்‌ மேலும்‌ மேலும்‌ அந்த ஊனையே விரும்புமே தவிர வே நல்ல காரியங்களில்‌ செல்லாது.

தினல்பொருட்டால்‌ கொல்லாது உலகெனின்‌, யாரும்‌

விலை பொகுட்டால்‌ ஊன்தருவார்‌ இல்‌. (256)

உலகத்தார்‌ தின்னும்பொருட்டு உயிர்களைக்‌ கொல்லாமலிருப்பார்களானால்‌, விலைபெறுவதற்காக உயிர்களைக்‌ கொன்று மாமிசத்தைக்‌ கொண்டுவந்து கொடுப்பவர்கள்‌ ஒருவரும்‌ இருக்கமாட்டார்கள்‌.

கொல்லான்‌ புலாலை மறுத்தானைக்‌ கைகூப்பி

எல்லா உயிரும்‌ தொழும்‌. (259)

கொல்லா விரத்தையும்‌ மேற்கொண்டு மாமிசம்‌ தின்னுவதையும்‌ நீக்கியவனை எல்லாவுயிரும்‌ கைகூப்பி வணங்கும்‌.

அருள்‌ என்பது எல்லாவுயிர்களிடத்தும்‌ பேதமில்லாமல்‌ காட்டும்‌ கருணையாகும்‌. இத்தகைய கருணை மாமிசம்‌ உண்பர்‌களுக்கு உண்டாகாது என்பது வள்ளுவர்‌ கருத்து.

உண்ணற்ககள்ளை, உணில்‌, உண்க, சான்றோரால்‌

எண்ணப்பட வேண்டாதார்‌. (921

அறிவுடையவர்‌ கள்ளை உண்ணக்கூடாது; உண்ண நினைப்பாராயின்‌ அறிவுடையவர்களின்‌ மதிப்பு, தனக்கு வேண்டாம்‌ என்று நினைப்பவர்‌ உண்ணட்டும்‌. கள்ளுண்பவர்‌ அறிவையிழப்பர்‌; அறிவுடையவர்களால்‌ மதிக்கப்படமாட்டார்‌.

ஈன்றாள்‌ முகத்தேயும்‌ இன்னாதால்‌, என்மற்றுச்‌

சான்றோர்‌ முகத்துக்‌ களி. (923)

கள்ளுண்டவன்‌ தன்‌ தாயின்‌ எதிரில்‌ கூட மதிக்கப்பட மாட்டான்‌; மானம்‌ இழப்பான்‌. அகவே கள்ளுண்டு மயங்கியவன்‌ சான்றோர்களின்‌ எதிரில்‌ எந்த நிலையை அடைவான்‌?

களித்தறியேன்‌ என்பது கைவிடுக, நெஞ்சத்து

ஒளித்ததூஉம்‌ ஆங்கே மிகும்‌. (928)

கள்ளுண்டு அறியமாட்டேன்‌ என்று பொய்‌ சொல்லு வதைவிட்டு விடுக; கள்ளுண்டு களித்திருக்கும்‌ சமயத்தில்‌ முன்பு சொல்லிய பொய்யும்‌ வெளிப்பட்டுவிடும்‌.

களித்தானைக்‌ காரணம்‌ காட்டுதல்‌, கீழ்நீர்க்‌

குளித்தானைத்‌ தீத்துரீஇ அற்று. (929

கள்ளுண்டு களித்திருப்பவனுக்கு நீ கள்ளுண்ணக்‌ கூடாது என்று காரணங்கள்‌ காட்டி விளக்கிக்‌ கூறுவதால்‌ பயனில்லை. அவ்வாறு செய்வது நீருக்குள்‌ மூழ்கி யிருப்பவனை விளக்கைக்‌ கொண்டு தேடுதல்போல ஆகும்‌.

கள்ளுண்ணாப்‌ போழ்தில்‌ கனித்தானைக்‌ காணுங்கால்‌,

உள்ளான்்‌கொல்‌, உண்டதன்‌ சோர்வு. (930)

கள்ளுண்பவன்‌, கள்ளுண்ணாமல்‌ சுயபுத்தியுடன்‌ இருக்கும்‌ சமயத்தில்‌, கள்ளுண்டு மயங்கிய மற்றொருவன்‌ செய்யும்‌ காரியங்‌ களைப்‌ பார்த்தால்‌, தான்‌ கள்ளுண்டு மயங்கிய சமயத்தில்‌ செய்யும்‌ காரியங்களைப்பற்றி நினைக்காமலிருப்பானா?

மது மாமிசங்கள்‌ முன்னோர்‌ நூல்களில்‌ மறுக்கப்பட வில்லை. வேதங்களில்‌, வேதகாலத்து மக்கள்‌, மாடு, ஆடு போன்ற பலவகை மிருகங்களை வேட்டையாடியும்‌, யாகஞ்செய்தும்‌ உண்டனர்‌. சோமலதையின்‌ சாற்றைப்‌ புனிதமாகக்‌ கருதி உண்டு மயங்கினர்‌.

தமிழ்‌ இலக்கியங்களிலும்‌ திருக்குறளுக்கு முந்திய எந்த இலக்கியங்களிலும்‌ மாமிசமும்‌ மதுவும்‌ விலக்கப்பட வில்லை; இவைகளை உண்பதால்‌ பழிபாவம்‌ வரும்‌ என்று கூறப்படவும்‌ இல்லை. சங்க நூல்களின்‌ காலத்தில்‌ இருந்த தமிழ்மக்கள்‌ எல்லோரும்‌ மாமிசமும்‌ மதுவும்‌ உண்டு மயங்கி மகிழ்ந்தார்கள்‌ என்பதைச்‌ சங்க இலக்கியங்களிலே காணலாம்‌.

துன்னல்‌ சிதாஅர்‌ நீக்கித்‌, தூய

கொட்டைக்‌ கரைய பட்டுடை நல்கிப்‌,

பெறல்‌ அரும்‌ கலத்தில்‌, பெட்டாங்கு உண்கெளப்‌,

பூக்கமழ்‌ தேறல்‌ வாக்குபுதரத்தர,

வைகல்‌ வைகல்‌, கைகவி பருகி, (154-158)

நீங்கள்‌ கரிகால்‌ பெருவளத்தானிடம்‌ சென்றால்‌ அவன்‌ உங்களுடைய “பலதையல்களுள்ள நைந்த துணியை அவிழ்த்து எறியும்படி. செய்வான்‌; சுத்தமான கொட்டைக்‌ கரை போட்ட பட்டாடை கொடுப்பான்‌; கிடைப்பதற்கு அருமையான பாத்திரத்தில்‌, “வேண்டி௰ அளவு உண்ணுங்கள்‌” என்று சொல்லி பூமணம்‌ வீசம்‌ கள்ளை ஊற்றிக்‌ கொடுக்கக்‌ கொடுக்க, ஓவ்வொருநாளும்‌ பெற்றுக்‌ கைகூப்பி வணங்கிக்‌ குடித்து” மகிழ்வீர்கள்‌.

இது பொருநர்‌ ஆற்றுப்படை. பொருநர்‌ அற்றுப்‌ படை யென்பது பத்துப்‌ பாட்டில்‌ ஒரு பாட்டு. இது இளஞ்‌ சேட்சென்னி என்னும்‌ சோழமன்னவன்‌ புதல்வனாகிய கரிகால்‌ பெருவளத்‌தான்‌ என்னும்‌ சோழமன்னனைப்பற்றி முடத்தாமக்‌ கண்ணியார்‌ என்னும்‌ புலவரால்‌ பாடப்பட்டது.

வல்லோன்‌ அட்ட பல்‌ஊன்‌ கொழுங்குறை

அரிசெத்து உணங்கிய பெரும்செந்நெல்லின்‌

தெரிகொள்‌ அரிசித்‌ திரள்நெடும்‌ புழுக்கல்‌

அரும்கடித்‌ தீம்சுவை அமுதொடும்‌ பிறவும்‌

விருப்புடை மரபில்‌ காப்புடை அடிசில்‌

மீன்பூத்தன்ன வான்கலம்‌ பரப்பி

மகமுறை மகமுறை நோக்கி முகன்‌ அமர்ந்து

ஆனா விருப்பில்‌ தான்நின்று ஊட்டி (472-470)

சமையல்‌ செய்வதில்‌ வல்லவன்‌ சமைத்தபலவகையான இறைச்சிகளின்‌ கொழுப்பான தசைகள்‌, நன்றாகக்‌ காயவைத்த சிறந்த செந்நெல்லிலிருந்து தேர்ந்தெடுக்கப்‌ பட்ட அரிசியால்‌ சமைத்த சோறு, நல்ல வாசனையும்‌ இனிமையும்‌ பொருந்திய தித்திப்பு உணவு, இன்னும்‌ மற்றபண்டங்கள்‌, விருப்பத்துடன்‌ உண்ணக்கூடிய சிறந்த உணவு அகியவைகளை பெரிய வெள்ளிப்‌ பாத்திரங்களிலே பரிமாறுவான்‌. உங்களுடைய குழந்தைகளின்‌ முகங்களை வரிசை வரிசையாக நோக்கி மகிழ்ச்சி அடைவான்‌. மிகுந்த அன்புடன்‌ தானே உணவுகளை எடுத்து அவர்கள்‌ வாயில்‌ ஊட்டுவான்‌. உங்களையும்‌ உண்ணச்‌ செய்வான்‌.

இது பெரும்பாணாற்றுப்படை. பெரும்பாணாற்றுப்‌ படை யென்பது பத்துப்‌ பாட்டில்‌ உள்ள மற்றொரு பாடல்‌. இப்பாடல்‌ காஞ்சியை யாண்ட மன்னவனாகிய தொண்டைமான்‌ இளந்திரையனைப்பற்றிக்‌ கடியலாரர்‌ உருத்திரங்கண்ணனார்‌ என்னும்‌ புலவரால்‌ பாடப்பட்டது.

சிறியகள்‌ பெறினே எமக்கு ஈயும்‌ மன்னே,

பெரியகள்‌ பெறினே

யாம்பாடத்‌ தான்மகிழ்ந்து உண்ணும்‌ மன்னே

சிறுசோற்றானும்‌ நனிபல கலத்தன்‌ மன்னே

பெரும்சோற்றானும்‌ நனிபல கலத்தன்‌ மன்னே

என்பொடு தடிபடு வழியெல்லாம்‌ எமக்கியுமன்னே

அம்பொடு வேல்நுறை வழியெல்லாம்‌ தான்நிற்கும்‌ மன்னே (235 புறநா!

சிறிது கள்‌ கிடைத்தால்‌ அதனை எங்களுக்குக்‌ கொடுத்து விடுவான்‌. அதிகமான கள்‌ கிடைத்தால்‌ அதனை நாங்கள்‌ உண்டு பாடல்பாட, மிஞ்சியதை அவனும்‌ மகிழ்ந்து உண்ணுவான்‌.  கொஞ்சம்‌ சோறு கிடைத்தாலும்‌, அதைப்‌ பல பாத்திரங்களில்‌ பரிமாறிப்‌ பலருடன்‌ உண்பான்‌. அதிக சோறு கிடைத்தாலும்‌ பல பாத்திரங்களில்‌ பரிமாறிப்‌ பலரோடும்‌ உண்பான்‌. எலும்பும்‌ தசைகளும்‌ கலந்த உணவு கிடைக்கும்‌ இடங்களையெல்லாம்‌ எங்களுக்குக்‌ கொடுப்பான்‌. அம்பும்‌ வேலும்‌ நுழைந்துவரும்‌ போர்க்களங்களில்‌ எல்லாம்‌ தான்‌ சென்று முன்னிற்பான்‌.  இப்பாடல்‌ அதியமான்‌ நெடுமான்‌ அஞ்சி என்னும்‌ அரசனைப்பற்றி அவ்வையார்‌ பாடியது. அவன்‌ இறந்த போது, அவன்‌ பெருமையைப்‌ பற்றிக்‌ கூறி வருந்தியது.

மேலே கூறிய பாடல்‌ பகுதிகளிலிருந்து, தமிழ்‌ நாட்டிலும்‌ மது மாமிசம்‌ உண்டல்‌ இழிவாகக்‌ கருதப்பட வில்லை; விலக்கப்‌ படவில்லை; என்பதை உணரலாம்‌.

புத்த மதமும்‌, ஜைனமதமும்‌ பரவிய காலத்தில்‌ மாமிசம்‌ உண்ணாமைதான்‌ உயிர்க்கருணை அதாவது ஜீவகாருண்யம்‌ என்னும்‌ கொள்கை இந்தியாவில்‌ பரவிற்று. வேகத்தை அடிப்‌படையாகக்‌ கொண்ட மதங்களும்‌ இக்கொள்கையை ஏற்றுக்‌ கொண்டன. புத்த, சமண மதங்களை எதிர்த்துப்‌ பிரசாரம்‌ செய்து இந்துமத அச்சாரியார்கள்‌ அனைவரும்‌, புலால்‌ உண்ணாமையையும்‌ மதச்‌ சீர்திருத்தமாகக்‌ கொண்டனர்‌. இக்‌கொள்கையையே திருவள்ளுவரும்‌ கூறினார்‌.

தமிழ்‌ நூல்களிலே முதல்‌ முதலில்‌, மதுவையும்‌ மாமிசத்தையும்‌ கண்டித்து எழுதிய நூல்‌ திருக்குறள்‌; அவைகளை முதல்‌ முதலில்‌ கண்டித்தவர்‌ திருவள்ளுவர்‌. தமிழ்‌ நூலாராய்ச்சி யுடையவர்கள்‌ இவ்வுண்மையை அறிவார்கள்‌.